Temat interpretacji
Dotyczy zbycia nieruchomości letniskowych.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 25 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 kwietnia 2022 r. (data wpływu 5 kwietnia 2022 r.) oraz pismem z 15 kwietnia 2022 r. data wpływu (15 kwietnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą w Polsce swoje centrum interesów życiowych. Tym samym w myśl obowiązujących w Polsce przepisów podatkowych posiada swoją rezydencję podatkową w Polsce. Wnioskodawczyni od dnia 1 czerwca 2015 r. prowadzi działalność gospodarczą której przedmiotem jest wynajem nieruchomości tj. wynajem domków letniskowych. Z uwagi na powyższe, wynajem odbywa się w sezonie letnim.
Wnioskodawczyni na potrzeby działalności wynajmu wprowadziła do działalności dwie działki w celu budowy domków rekreacyjnych. Pierwsza działka została zakupiona 17 lipca 2012 r., druga zaś 24 marca 2014. Na przedmiotowym gruncie postawione zostały domki rekreacyjne. Trzy domki postawione zostały na podstawie pozwolenia na budowę. Dwa kolejne postawione zostały na podstawie zgłoszenia.
Zakończenie budowy pierwszych trzech domków nastąpiło w dniu 11 maja 2015. Pozostałe dwa domki zostały oddane do użytku 15 sierpnia 2016 r.
W dniu 27 kwietnia 2021 r. Wnioskodawczyni z uwagi na problemy osobiste zdecydowała się na sprzedaż działek wraz z domkami rekreacyjnymi.
Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą (handlem) nieruchomości.
Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego.
Wskazane we wniosku domki letniskowe zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) zostały sklasyfikowane w sekcji 1 jako budynki w dziale 12 jako budynki niemieszkalne. 1212 Nazwa Grupowania - Domki kempingowe.
W ewidencji środków trwałych KŚT domki sklasyfikowane zostały jako grupa pierwsza - podgrupa 10 budynki niemieszkalne, symbol KŚT 109 , pozostałe budynki niemieszkalne, domki kempingowe. Działki wraz z domkami zostały sprzedane.
Środki ze sprzedaży nieruchomości zostaną wykorzystane na zakup działki budowlanej i elementów niezbędnych do budowy domu mieszkalnego. W domu tym Wnioskodawczyni planuje mieszkać z mężem oraz przysposobionymi dziećmi. Jeżeli jednak na rosnącą inflację zakup działki i materiałów budowlanych nie będzie możliwy, środki zostaną przeznaczone na spłatę kredytu zaciągniętego w 2017 roku, który został zaciągnięty na nieruchomość, w której obecnie mieszka Wnioskodawczyni wraz z rodziną.
Pytania
1.Czy sprzedaż w 2021 r. dwóch działek budowlanych zakupionych 17 lipca 2012 r. oraz 24 marca 2014 r. oraz domków rekreacyjnych oddanych do użytku 11 maja 2015 r. oraz 15 sierpnia 2016 r., wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wykorzystywanych w działalności gospodarczej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?
2.Czy jeżeli sprzedaż któryś z nieruchomości nastąpiła przed upływem pięciu lat od ich wybudowania, Wnioskodawczyni może skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128) (dalej jako: u.p.d.o.f.)?
Pani stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż nieruchomości wpisanej do ewidencji środków trwałych, służącej do prowadzenia działalności gospodarczej, po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości, nie będzie generowała przychodu z działalności gospodarczej, albowiem zastosowanie znajduje art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.
W art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. zawarty został katalog źródeł przychodów. Jednym z nich jest, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., pozarolnicza działalność gospodarcza.
W rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to działalność zarobkowa:
1.wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2.polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3.polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, - prowadzona we własnym imieniu bez względu na rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 u.p.d.o.f.
W art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f. ustawodawca zawarł szczegółowe regulacje dotyczące przychodów z działalności gospodarczej i wskazał, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.
Przepis ten należy jednak stosować z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f., w myśl którego do wskazanych powyżej przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Przepis ten w przypadku powyższych nieruchomości oraz praw majątkowych wykorzystywanych na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nakazuje odpowiednio stosować przepisy art. 30e u.p.d.o.f.
Zgodnie z art. 30e ust. 1 u.p.d.o.f. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Odpowiednie stosowanie art. 30e u.p.d.o.f. na gruncie niniejszego zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, że skoro zgodnie z art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f. zbycie tych przedmiotów nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, należy je zakwalifikować do innego źródła przychodu, a mianowicie do źródeł wskazanych w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., do których odsyła art. 30e u.p.d.o.f.
Z kolei, w myśl tej regulacji, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
Zastosowanie powyższego przepisu potwierdza art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f., w myśl którego przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu.
Wobec powyższego przychód z tytułu odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lokali mieszkalnych stanowiących odrębne nieruchomości lub udziałów w takich lokalach powstaje tylko w przypadku, gdy zostały zbyte przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.
Należy podkreślić znaczące rozróżnienie dokonane przez ustawodawcę w powyżej przywołanych przepisach.
Przepis art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f. dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, zaś art. 10 ust. 1 pkt 8 wskazuje na przychody powstałe w związku ze zbyciem nieruchomości w wykonaniu działalności gospodarczej. Jak wyjaśnił WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Bd 135/09), "sprzedaż w wykonaniu działalności gospodarczej to czynność prawna stanowiąca realizację przedmiotu działalności gospodarczej. Innego rodzaju sprzedaż, podobnie jak szereg innych czynności prawnych i faktycznych niezbędnych lub gospodarczo uzasadnionych w prowadzeniu działalności gospodarczej, jeżeli nie stanowi realizacji przedmiotu działalności podmiotu gospodarczego - nie następuje w wykonaniu tej działalności, ale tylko w związku z nią, czego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie obejmuje". Na takie rozróżnienie wskazuje również wyrok NSA z dnia 14 listopada 2017 r. (sygn. akt II FSK 2728/15), w którym sąd stwierdził, "że chodzi o sprzedaż towarów handlowych w sensie ogólnym, gdyż ustawodawca odróżnia ich sprzedaż w ramach wykonywanej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine PDoFizU), gdy te towary handlowe są przedmiotem wykonywanej działalności gospodarczej (budowa i sprzedaż), od sytuacji, gdy są one tylko wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, a to oznacza nie tylko to że muszą być środkami trwałymi, ale i wpisanymi do ewidencji środków trwałych. Nie jest zatem sprzedażą wykonywaną w ramach działalności gospodarczej jednostkowe zbycie nieruchomości nabytej w innym niż obrót nią, celu".
Oznacza to, że sprzedaż nieruchomości będącej lokalem mieszkalnym stanowi przychód z działalności gospodarczej tylko wówczas, gdy odbywa się w wykonywaniu działalności gospodarczej rozumianej jako obrót nieruchomościami. Działalność ta musi mieć charakter zarobkowy, prowadzona musi być we własnym imieniu bez względu na rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, sprzedaż musi być dokonywana z pewną regularnością i powtarzalnością, w sposób profesjonalny, a w odniesieniu do nieruchomości można użyć określenia towary handlowe. Działalność Wnioskodawczym zaś koncentrowała się na wynajmie lokali mieszkalnych, a ewentualna sprzedaż miała charakter incydentalny.
W przedstawionym stanie faktycznym nie może mieć zastosowania kwalifikacja przychodu do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie zostaną spełnione przez Wnioskodawczynię przesłanki wskazane powyżej, w szczególności te dotyczące organizacji oraz ciągłości działalności polegającej na sprzedaży nieruchomości.
Skoro więc odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię nie będzie stanowić przychodu z działalności gospodarczej, należy je zakwalifikować do innego źródła przychodu. Jedynym rozwiązaniem jest zakwalifikowanie tych przychodów do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania przychodów/dochodów z poszczególnych źródeł.
Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy:
Źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d)innych rzeczy,
-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.
Tym samym sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, która nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy :
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Powyższy przepis znajduje potwierdzenie w treści art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się jednak przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych. Z przepisu tego wynika, że przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, powstaje w sytuacji, gdy spełniają one ustawową definicję środków trwałych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Definicja środka trwałego zawarta została natomiast w treści art. 22a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym :
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W myśl art. 22c pkt 1 tej ustawy amortyzacji nie podlegają :
Grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Zgodnie z art. 24 ust. 1 i 2 w/w ustawy:
1. U podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
2.U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, przychód z działalności gospodarczej a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, przychód z działalności gospodarczej ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, przychód z działalności gospodarczej ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:
1) wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h odpisy amortyzacyjne ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2) wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g wartość początkowa środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h odpisy amortyzacyjne ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.
W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe, jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
‒składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,
‒składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
‒składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
W wyżej wymienionym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą której przedmiotem jest wynajem nieruchomości tj. wynajem domków letniskowych. Na potrzeby działalności wynajmu zakupiła Pani do działalności dwie działki w celu budowy domków rekreacyjnych. Na przedmiotowym gruncie postawione zostały domki rekreacyjne. Wskazane we wniosku domki letniskowe zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) zostały sklasyfikowane w sekcji 1 jako budynki w dziale 12 jako budynki niemieszkalne, 1212 Nazwa Grupowania - Domki kempingowe. W ewidencji środków trwałych KŚT domki sklasyfikowane zostały jako grupa pierwsza - podgrupa 10 budynki niemieszkalne, symbol KŚT 109 , pozostałe budynki niemieszkalne, domki kempingowe.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia budynku mieszkalnego. W związku z tym należy odwołać się do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. nr 112, poz. 1316 ze zm.).
Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych budynki mieszkalne obejmują dział 11, natomiast budynki niemieszkalne dział 12. Według zawartego w rozporządzeniu schematu klasyfikacji PKOB wskazany przez Panią nr 1212 zawiera budynki zakwaterowania turystycznego, pozostałe. Zgodnie z objaśnieniami klasa ta obejmuje: schroniska młodzieżowe, schroniska górskie, domki kempingowe, domy wypoczynkowe oraz pozostałe budynki zakwaterowania turystycznego. Przedmiotem zbycia były domki rekreacyjne, które stanowią budynki niemieszkalne, zaliczone do grupy PKOB 1212 – Budynki zakwaterowania turystycznego, pozostałe.
Wskazała Pani, że opisane domki rekreacyjne ujęte zostały w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, zostały zaliczone według klasyfikacji środków trwałych do rodzaju 109, a zatem do pozostałych budynków niemieszkalnych.
Wobec powyższego odpłatne zbycie opisanych nieruchomości zabudowanych domkami rekreacyjnymi będzie skutkować powstaniem w całości przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tytułu zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z wybranym przez Wnioskodawcę sposobem opodatkowania pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutkuje to brakiem możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).