Wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 2 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup sprzętu w postaci telewizora.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 kwietnia 2022 r. (data wpływu 15 kwietnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca :

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 2018 roku, pod firmą KP, prowadzoną pod adresem ul. ..., zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP: ... i numerze REGON: ..., pod kodami PKD: 62.09.Z, 58.29.Z, 62.01 .Z.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej bezpośrednio przez siebie działalności gospodarczej świadczy następujące usługi:

a)Pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych (62.09.Z),

b)Działalność wydawnicza w zakresie pozostałego oprogramowania (58.29.Z),

c)Działalność związana z oprogramowaniem (62.01 Z)

Wnioskodawca osiąga przeważającą część przychodów z tytułu działalności usługowej w zakresie technologii informatycznych i komputerowych. Wnioskodawca świadczy usługi dla włoskiego kontrahenta, a co za tym idzie, niezbędne jest prowadzenie częstych spotkań audio-wizualnych, podczas których prezentowane są treści związane z przedmiotem umowy. W związku z sytuacją epidemiologiczną regularne spotkania stacjonarnie we Włoszech są uniemożliwione, w związku z czym niezbędne jest przeprowadzanie spotkań w trybie zdalnym.

W związku z potrzebą przeprowadzania wideokonferencji z pracownikami włoskiego kontrahenta, Wnioskodawca zamierza zakupić telewizor o rozmiarze około 50-60 cali, którego koszt nie przekroczyłby 5000,00 złotych brutto. Telewizor ma służyć jako wyświetlacz do przeprowadzania wideo-konferencji oraz do prezentowania treści innym członkom zespołu w dobrej jakości. Prezentowanie treści prezentacji miałoby się odbyć poprzez udostępnienie ekranu innym uczestnikom wideo-konferencji. Zaznaczyć należy, iż w wideo-konferencjach będzie uczestniczyć kilkanaście osób. Ponadto, Wnioskodawca będzie używał telewizor na stoiskach, podczas których będzie prezentował gronie interesantów zrealizowane przez siebie projekty. W związku z powyższym, telewizor ten będzie dla Wnioskodawcy niezbędnym narzędziem pracy, dzięki któremu zachowa On własne źródło przychodu.

Wnioskodawca zamierza na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z pózn. zm.) zaliczyć koszt zakupu telewizora do kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm., dalej zwana „ustawa o PIT”) i rozlicza się obecnie na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Od początku prowadzenia działalności gospodarczej, czyli od 10 grudnia 2018 roku, Wnioskodawca dokonuje rozliczeń podatkowych według zasad ogólnych, a więc skalą podatkową w myśl art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2021. 1128).

Zakupiony telewizor będzie wykorzystywany głównie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Telewizor będzie wykorzystywany kilka razy w roku na wspomnianych w treści wniosku targach, ale głównie będzie użytkowany celem przeprowadzenia wideo-konferencji. Wnioskodawca nie wyklucza wykorzystywania telewizora na cele prywatne po godzinach pracy.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, więc telewizor będąc własnością działalności gospodarczej jest również własnością Wnioskodawcy. Telewizor będzie stanowił tylko własność Wnioskodawcy.

Telewizor będzie użytkowany dłużej niż rok.

Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej wydatek poniesiony na zakup telewizora, zamierza w miesiącu dokonanego zakupu.

Wydatki na zakup telewizora zostaną poniesione tylko przez Wnioskodawcę i nikt nie zwróci mu kosztów związanych z zakupem.

Wnioskodawca otrzyma fakturę VAT od firmy, od której kupuje telewizor, dokumentującą zakup telewizora, a więc wydatek poniesiony na ten zakup.

Pytanie

Czy wydatki poniesione na zakup sprzętu w postaci telewizora, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w całości na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z pózn. zm.)?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy koszt zakupu telewizora może zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu, zważywszy na fakt, iż zakup tego sprzętu zwiększy jakość prowadzonych wideo-konferencji, co skutkować będzie efektywniejszą pracą dla obu stron konferencji. Ponadto, większy ekran o odpowiednich parametrach sprawi, że Wnioskodawca będzie mógł tworzyć projekty w lepszej jakości, ponieważ Wnioskodawca będzie korzystał w tym celu ze sprzętu o odpowiednich parametrach technicznych. Korzystając z 17-calowego laptopa skrupulatna i efektywna praca jest niemożliwa.

Co więcej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca poniesie wydatek na sprzęt w celu uzyskania i zabezpieczenia przychodu, gdyż jakość wykonania przez Niego projektu będzie wpływało na uzyskane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie za wykonanie zlecenia.

Ponadto, w sprawie o analogicznym stanie faktycznym została wydana pozytywna interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2020 roku o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.657.2020.1.KP., w której organ stwierdził, iż „wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup telewizora spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatki te można uznać za koszty podatkowe, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej"

Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2022 roku (sygn. 0115-KDIT3.4011.1018.2021.1.MJ), z której wynika między innymi to, iż jeżeli wartość początkowa tego sprzętu nie będzie wyższa niż 10 000 złotych, to można koszt zakupu telewizora w całości uznać za koszt uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ze względu na sytuację epidemiologiczną związaną z epidemią COVID-19 nie ulega wątpliwości fakt, iż wyjazdy i spotkania służbowe są znacznie utrudnione zwłaszcza te, odbywające się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym przyznać należy, iż zakup dobrej jakości telewizora jest niezbędna do przeprowadzenia tychże spotkań w formie wideo-konferencji, które są niezbędne dla utrzymania źródła przychodu Wnioskodawcy.

Wobec tego należy przyznać, że Wnioskodawca ma prawo uznać wyżej wskazanego wydatku poniesionego na telewizor za koszt uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• być poniesiony przez podatnika,
• być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• zostać właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Wydatki, o których mowa w analizowanej sprawie nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt niewymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie przesądza automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Przy czym — związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że:

• Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą;
• Działalność ta obejmuje m.in. usługi w zakresie technologii informatycznych i komputerowych oraz związanych z oprogramowaniem;
• Świadczy Pan usługi dla włoskiego kontrahenta, a co za tym idzie, niezbędne jest prowadzenie częstych spotkań audio-wizualnych, podczas których prezentowane są treści związane z przedmiotem umowy. W związku z sytuacją epidemiologiczną regularne spotkania stacjonarnie we Włoszech są uniemożliwione, w związku z czym niezbędne jest przeprowadzanie spotkań w trybie zdalnym;
• W związku z potrzebą przeprowadzania wideokonferencji z pracownikami włoskiego kontrahenta, zamierza Pan zakupić telewizor o rozmiarze około 50-60 cali, którego koszt nie przekroczyłby 5000,00 złotych brutto. Telewizor ma służyć jako wyświetlacz do przeprowadzania wideo-konferencji oraz do prezentowania treści innym członkom zespołu w dobrej jakości. Prezentowanie treści prezentacji miałoby się odbyć poprzez udostępnienie ekranu innym uczestnikom wideo-konferencji. Zaznaczyć należy, iż w wideo-konferencjach będzie uczestniczyć kilkanaście osób.
• Ponadto, będzie Pan używał telewizor na stoiskach, podczas których będzie prezentował gronie interesantów zrealizowane przez siebie projekty.
• Telewizor ten będzie dla Pana niezbędnym narzędziem pracy, dzięki któremu zachowa On własne źródło przychodu.
• Otrzyma Pan fakturę VAT od firmy, od której kupuje telewizor, dokumentującą zakup telewizora, a więc wydatek poniesiony na ten zakup.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy – na podstawie zaprezentowanego przez Pana opisu – stwierdzić, że wymienione przez Pana wydatki są związane z zakresem prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i służą zabezpieczeniu oraz zachowaniu źródła przychodów. Ponadto, wydatki te nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w świetle okoliczności opisanych we wniosku wydatki poniesione przez Pana na zakup telewizora dla potrzeb związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji – o ile wartość początkowa telewizora nie przekroczy 10 000 zł – przedmiotowy wydatek można uznać w całości za koszty uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy zakup sprzętu przekroczy kwotę 10 000 zł do kosztów uzyskania przychodów może Pan zaliczyć odpisy amortyzacyjne.

Końcowo podkreślić należy, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, ul. …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).