Temat interpretacji

obowiązki płatnika w odniesieniu do wypłacanych przez Wnioskodawcę emerytom i rencistom wojskowym świadczeń socjalnych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w odniesieniu do wypłacanych przez Wnioskodawcę emerytom i rencistom wojskowym świadczeń socjalnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego wypłaca oprócz świadczeń emerytalno rentowych na podstawie ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 586, z późn. zm.) również świadczenia socjalne, określone w § 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi (Dz.U. z 2009 r., nr 107, poz. 890) tj.:

1. zapomogi pieniężne,
2. zwrot kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej,
3. częściowy zwrot kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych.

Świadczenia socjalne przyznaje, na wniosek świadczeniobiorcy, Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego na podstawie dokumentacji załączonej do wniosku. Do wniosku o przyznanie świadczenia socjalnego świadczeniobiorca dołącza:

1. zaświadczenie o swoich dochodach uzyskanych w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku lub oświadczenie o ich braku;
2. zaświadczenie o dochodach członków rodziny uzyskanych w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku lub oświadczenie o ich braku;
3. oryginalne lub potwierdzone za zgodność przez właściwy organ dokumenty potwierdzające zdarzenie losowe, klęski żywiołowe, przewlekłą chorobę lub inne wskazane we wniosku przyczyny powodujące pogorszenie warunków materialnych.

Z wnioskiem o przyznanie świadczenia socjalnego może wystąpić m.in. osoba pobierająca emeryturę wojskową lub wojskową rentę inwalidzką.

Świadczenie wypłacane jest z funduszu socjalnego na rachunek bankowy bądź adres domowy świadczeniobiorcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacane emerytom wojskowym i rencistom wojskowym (pobierającym renty inwalidzkie, nie renty rodzinne) na podstawie art. 27 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2020 r. poz. 586, z późn. zm.) świadczenia socjalne, określone w § 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi (Dz.U. z 2009 r. Nr 107 poz. 890) są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.) czy też są wolne od podatku dochodowego do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000,00 zł zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a świadczenia powyżej tego limitu należy opodatkować zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, tj. 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 27 ust. 1-3 i 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, osobom pobierającym emeryturę, rentę inwalidzką lub rentę rodzinną przysługuje prawo do świadczeń socjalnych z tworzonego na ten cel funduszu socjalnego, po spełnieniu warunków określonych w ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 5 (ust. 1). Świadczenia socjalne przysługują w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych lub przewlekłej choroby osoby uprawnionej do zaopatrzenia emerytalnego albo członka jego rodziny oraz z innych przyczyn powodujących pogorszenie warunków materialnych, (ust. 2) Świadczenia socjalne przysługują osobom, o których mowa w ust. 1, jeżeli dochód na jednego członka gospodarstwa domowego z miesiąca poprzedzającego miesiąc złożenia wniosku lub, w przypadku utraty dochodu, z miesiąca, w którym wniosek został złożony, nie przekracza 95% kwoty stanowiącej trzykrotność najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym i 90% tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym, obowiązującej w dniu złożenia wniosku, (ust. 3). W szczególnie uzasadnionych przypadkach zapomoga pieniężna może być przyznana mimo przekroczenia poziomu dochodu, o którym mowa w ust. 3. (ust. 5). Jednocześnie w ust. 10 art. 27 w/w ustawy prawodawca przesądził, iż organem właściwym w sprawach tworzenia funduszu socjalnego oraz przyznawania świadczeń socjalnych jest wojskowy organ emerytalny. Rodzaje świadczeń z funduszu socjalnego, tryb i szczegółowe warunki przyznawania świadczeń socjalnych, określone zostały w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi.

W świetle § 5 ust. 1 w/w rozporządzenia świadczeniobiorca (osoba pobierająca emeryturę wojskową, wojskową rentę inwalidzką) może korzystać z następujących świadczeń socjalnych:

1. zapomogi pieniężnej;
2. zwrotu kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej;
3. częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W świetle zaś ust. 2 art. 9 PIT dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Stosownie do treści art. 11 ust. 1 PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W świetle przywołanych regulacji w ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że świadczenia socjalne, o których mowa w § 5 w/w rozporządzenia stanowią po stronie świadczeniobiorcy przychód w rozumieniu art. 11 PIT. Zgodnie z treścią art. 30 ust. 1 pkt 4 PIT od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy: z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 w wysokości 10% należności. Jednocześnie w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a PIT ustawodawca przesądził, iż wolne od podatku dochodowego są: zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci: z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości. Stosownie zaś do treści art. 21 ust. 1 pkt 38 PIT wolne od podatku dochodowego są: świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3000 zł. Mając na uwadze przywołane regulacje w ocenie Wnioskodawcy w przypadku świadczeń socjalnych w postaci zapomóg pieniężnych otrzymywanych w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych lub przewlekłej choroby będą one zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a PIT. W pierwszej kolejności zwrócić bowiem należy uwagę, iż podobnie jak na gruncie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin jak i na gruncie PIT zapomoga odpowiednio przysługuje i korzysta ze zwolnienia w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, oraz przewlekłej (długotrwałej) choroby. Jednakże podkreślić należy, iż na gruncie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, zapomoga pieniężna przysługuje również z innych przyczyn powodujących pogorszenie warunków materialnych. Zapomoga pieniężna o której mowa w § 5 w/w rozporządzenia wypłacana jest z funduszu socjalnego, co jest również warunkiem jej przedmiotowego zwolnienia z opodatkowania. Wreszcie ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a PIT nie precyzuje jakie cechy musi posiadać podmiot otrzymujący zapomogę, co prowadzi do wniosku, że po spełnieniu warunków określonych w przywołanym przepisie ze zwolnienia z opodatkowania korzystać będzie zapomoga bez względu na to czy trafi ona do pracownika czy też do emeryta/rencisty. Zdaniem Wnioskodawcy nie wszystkie jednak świadczenia socjalne określone w § 5 w/w rozporządzenia mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a PIT. Podkreślić bowiem należy, że art. 21 ust. 1 PIT jako ustanawiający wyjątek od zasady powszechnego opodatkowania nie może być interpretowany rozszerzające, a użyte w pkt 26 lit. a pojęcie zapomogi należy rozumieć ściśle. Pojęcie to będzie miało tym samym węższy zakres znaczeniowy niż pojęcie świadczeń socjalnych, dlatego w ocenie Wnioskodawcy do świadczeń socjalnych określonych w § 5 w/w rozporządzenia wypłacanych emerytom i rencistom, z wyłączeniem zapomóg pieniężnych przyznanych w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych lub przewlekłej choroby, będzie mógł znaleźć zastosowanie wyłącznie art. 21 ust. 1 pkt 38 PIT. Ponieważ w przywołanym przepisie ustawodawca posłużył się ogólnie pojęciem świadczenia, w ocenie Wnioskodawcy przyjąć należy, ze zwolnienie o którym mowa w przywołanym przepisie dotyczy wszelkich rodzajów świadczeń. Świadczeniem będą zatem niewątpliwie również i świadczenia socjalne. Inaczej jednak niż w przypadku zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a PIT na kanwie art. 21 ust. 1 pkt 38 PIT przesądzone zostało, że z omawianego zwolnienia skorzystają tylko świadczenia otrzymane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym czy stosunkiem pracy. Z treści art. 27 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin wynika że prawo do świadczeń socjalnych z funduszu socjalnego przysługuje m.in. osobom pobierającym emeryturę czy rentę inwalidzką. Z kolei zgodnie z treścią § 2 pkt 2 w/w rozporządzenia przez świadczeniobiorcę rozumie się m.in. osobę pobierającą emeryturę wojskową lub wojskową rentę inwalidzką. Definicja emeryta wojskowego jak również rencisty wojskowego zawarta została w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. Zgodnie z nimi emerytem wojskowym jest żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej, który ma ustalone prawo do emerytury wojskowej zaś rencistą wojskowym jest żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej, który ma ustalone prawo do wojskowej renty inwalidzkiej. Z kolei w świetle art. 3 ust. 1 pkt 1 i 3 przywołanej ustawy użyte w ustawie bez bliższego określenia pojęcia oznaczają: emerytura - emeryturę wojskową, renta inwalidzka - wojskową rentę inwalidzką. Mając na uwadze przywołane regulacje w ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że świadczenia socjalne w postaci zapomogi pieniężnej przyznanej z innych niż zdarzenie losowe, klęska żywiołowa lub przewlekła choroba przyczyn powodujących pogorszenie warunków materialnych jak również w postaci zwrotu kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej oraz częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych otrzymywane przez emerytów wojskowych i rencistów wojskowych pozostają w związku z łączącym ich uprzednio zakładem pracy stosunkiem służbowym, a tym samym do wysokości 3.000 zł będą one na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 PIT przedmiotowo zwolnione z opodatkowania.

Reasumując w ocenie Wnioskodawcy Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego wypłacając emerytom wojskowym i rencistom wojskowym (pobierającym renty inwalidzkie, nie renty rodzinne) świadczenia socjalne w postaci zapomóg pieniężnych przysługujących w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych lub przewlekłej choroby stosuje przepisy art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a PIT, tj. są one wolne od podatku dochodowego zaś wypłacając świadczenia socjalne w postaci zapomogi pieniężnej przysługującej z innych niż zdarzenie losowe, klęska żywiołowa lub przewlekła choroba przyczyn powodujących pogorszenie warunków materialnych oraz w postaci zwrotu kosztów opieki paliatywno- hospicyjnej i częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych stosuje art. 21 ust. 1 pkt 38 PIT z uwzględnieniem postanowień art. 30 ust.1 pkt 4 PIT tj.:

• nie pobiera podatku dochodowego od świadczenia do wysokości określonego w PIT limitu czyli 3.000,00 zł;

• od nadwyżki (powyżej 3.000,00 zł) pobiera 10% zryczałtowany podatek dochodowy;

• w terminie do 20-go dnia następnego miesiąca pobrany podatek dochodowy przekazuje na właściwy rachunek bankowy Urzędu Skarbowego właściwego według siedziby WBE jako płatnika;

• w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym jako płatnik wykazuje w deklaracji rocznej PIT-8AR pobrany podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12 14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Wskazać należy, że katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego wypłaca oprócz świadczeń emerytalno rentowych na podstawie ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin również świadczenia socjalne, określone w § 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi, tj.: zapomogi pieniężne, zwrot kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej, częściowy zwrot kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych. Świadczenia socjalne przyznaje, na wniosek świadczeniobiorcy, Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego na podstawie dokumentacji załączonej do wniosku. Ponadto Wnioskodawca informuje, że z wnioskiem o przyznanie świadczenia socjalnego może wystąpić m.in. osoba pobierająca emeryturę wojskową lub wojskową rentę inwalidzką. Wskazuje również, że świadczenie wypłacane jest z funduszu socjalnego.

Zgodnie z treścią art. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r., poz. 586, z późn. zm.), żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin w razie śmierci żywiciela.

Stosownie do treści art. 2 ww. ustawy w ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują na zasadach określonych w ustawie:

1. świadczenia pieniężne:
2. emerytura wojskowa,
3. wojskowa renta inwalidzka,
4. wojskowa renta rodzinna,
5. dodatki do emerytury lub renty,
6. zasiłek pogrzebowy,

1. inne świadczenia i uprawnienia:
2. świadczenia lecznicze,
3. świadczenia socjalne,
4. prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin osobom pobierającym emeryturę, rentę inwalidzką lub rentę rodzinną przysługuje prawo do świadczeń socjalnych z tworzonego na ten cel funduszu socjalnego, po spełnieniu warunków określonych w ust. 2 i 3, z zastrzeżeniem ust. 5. Przy czym świadczenia socjalne przysługują w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych lub przewlekłej choroby osoby uprawnionej do zaopatrzenia emerytalnego albo członka jego rodziny oraz z innych przyczyn powodujących pogorszenie warunków materialnych (art. 27 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 27 ust. 10 organem właściwym w sprawach tworzenia funduszu socjalnego oraz przyznawania świadczeń socjalnych jest wojskowy organ emerytalny.

Szczegółowe warunki przyznania wymienionych świadczeń reguluje rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 czerwca 2009 r. w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi (Dz. U. z 2009 r., Nr 107, poz. 890).

Z wydanego na podstawie art. 27 ust. 11 ww. ustawy, rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi wynika, z treści § 5 ust. 1, że świadczeniobiorca może korzystać z następujących świadczeń socjalnych:

1. zapomogi pieniężnej,
2. zwrotu kosztów opieki paliatywno hospicyjej,
3. częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 6 000 zł.

Z powołanego przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają jedynie zapomogi wypłacone w przypadkach wskazanych w tym przepisie.

Ponadto wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia zapomogi. Uzasadnione jest zatem posługiwanie się w tym przypadku definicją występującą na gruncie języka polskiego. Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez zapomogę należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej.

Ustawodawca nie zdefiniował również pojęcia zdarzenie losowe. W orzecznictwie podatkowym zasadą jest, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym.

Mając powyższe na uwadze, pod pojęciem indywidualnego zdarzenia losowego można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności. Przez klęskę żywiołową rozumieć z kolei należy zdarzenie spowodowane niszczycielskim działaniem sił przyrody, jak powodzie, huragany, ulewne deszcze, uderzenia piorunów, gradobicie, itp.

Z kolei, przez długotrwałą chorobę należy rozumieć chorobę wymagającą długotrwałego leczenia w sposób stały lub przez długi okres, mającą długotrwały przebieg.

Z powyższych przepisów wynika, że podmiot dokonujący wypłaty omawianego świadczenia zobowiązany jest do analizowania każdego przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy. Ze zwolnienia od podatku korzystają tylko zapomogi wypłacane w związku z zaistnieniem sytuacji określonych powyżej. A zatem tylko zapomogi pieniężne wypłacane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci (pod warunkiem udokumentowania przez osobę starającą się o świadczenie) podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz kwestię, że zasady przyznawania zapomogi będą wynikały z odrębnych przepisów wydanych przez właściwego ministra, tj. rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, zatem będzie korzystała ona ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od jej wysokości.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek naliczenia, pobrania ani odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

Przechodząc do dalszej analizy wniosku wskazać należy, że dla świadczeń socjalnych określonych w § 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 czerwca 2009 r. wypłacanych emerytom i rencistom, z wyjątkiem zapomóg pieniężnych przyznanych w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci będzie mógł znaleźć zastosowanie wyłącznie art. 21 ust. 1 pkt 38 PIT

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3000 zł.

Z zacytowanego przepisu wynika, że aby świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,

• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych,

• wartość świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 3000 zł.

Zastosowanie ww. przepisu nie jest uzależnione od tego, czy udzielającym świadczenie jest podmiot będący byłym zakładem pracy świadczeniobiorcy, czy też inny podmiot. Ważne jest, aby otrzymującym świadczenia była osoba, która posiada status emeryta lub rencisty oraz aby udzielone świadczenie wynikało z uprzednio łączącego ją z zakładem pracy stosunku służbowego, stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Zatem dla emerytów i rencistów świadczenia otrzymane od byłego zakładu pracy stanowią przychód. Jednakże przychód ten bez względu na źródło finansowania korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli wartość otrzymanych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 3000 zł.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że świadczenia socjalne w postaci zapomogi pieniężnej przysługującej z innych niż zdarzenie losowe, klęska żywiołowa, przewlekła choroba lub śmierć przyczyn powodujących pogorszenie warunków materialnych oraz w postaci zwrotu kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej i częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych otrzymywane przez emerytów wojskowych i rencistów wojskowych pozostających w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości 3.000 zł będą zwolnione z opodatkowania.

Zgodnie zaś z przepisem art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 w wysokości 10% należności.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4 5s, 13 16 oraz art. 30a ust. 1, pkt 1 11 oraz 11b 12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

W myśl art. 42 ust. 1 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek dochodowy oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadnia, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W myśl art. 42 ust. 1a niniejszej ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadnia, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wypłacane przez Wnioskodawcę emerytom wojskowym i rencistom wojskowym pobierającym wojskowe renty inwalidzkie, świadczenia socjalne w postaci zapomóg pieniężnych z tytułu zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, przewlekłej choroby lub śmierci na podstawie odrębnych przepisów wydanych przez właściwego ministra, w tym przypadku przepisów rozporządzenia z dnia 24 czerwca 2009 r. Ministra Obrony Narodowej w sprawie funduszu socjalnego dla emerytów i rencistów wojskowych oraz przekazywania środków funduszu socjalnego między wojskowymi organami emerytalnymi korzystają w całości niezależnie od ich wysokości ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wypłacone na podstawie ww. rozporządzenia świadczenie socjalne w postaci zapomogi pieniężnej przysługującej z innych niż zdarzenie losowe, klęska żywiołowa, przewlekła choroba lub śmierć przyczyn powodujących pogorszenie warunków materialnych oraz w postaci zwrotu kosztów opieki paliatywno-hospicyjnej i częściowego zwrotu kosztów leczenia w sanatoriach, uzdrowiskach oraz zakładach rehabilitacyjnych otrzymane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio stosunkiem pracy korzystać będą ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3000 zł, gdy spełnione będą wszystkie warunki wymienione w tym przepisie. W sytuacji, kiedy ww. świadczenia przekroczą wyżej wskazane limity zwolnień przedmiotowych, wtedy od nadwyżki ponad te limity, Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, jest obowiązany pobrać 10% zryczałtowany podatek dochodowy, zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, wskazać należy, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnik będzie zobowiązany przesłać do urzędu skarbowego roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR - Deklaracja roczna o zryczałtowanym podatku dochodowym).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), zauważyć należy, że organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis sprawy będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej