Temat interpretacji

skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2020 r. (data wpływu do tut. Organu 8 października 2020 r.), uzupełnione pismem z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 19 listopada 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 12 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.638.2020.1.MG, (data doręczenia 19 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.638.2020.1.MG (data doręczenia 19 listopada 2020 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 19 listopada 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 4 września 1998 r. Z. i E. małżonkowie O. zostali współwłaścicielami działki położonej we wsi B., oznaczonej jako działka nr 6 na podstawie umowy sprzedaży, spisanej u notariusza. Postanowienie ww. sprzedaży jest równoznaczne z udziałem 2/6 (dwa/sześć) części działki nr 6. Dnia 30 kwietnia 1999 r. darowano Z. i E. małżonkom O. udział równoznaczny z 1/10 (jeden/dziesięć) części działki nr 8 położonej we wsi B., na podstawie umowy darowizny spisanej u notariusza. Zgodnie z mapą z projektem podziału nieruchomości przyjętą do () w dniu 10 kwietnia 2018 roku, wraz z prawomocną Decyzją Wójta Gminy z dnia 14 października 2019 roku wynika, że działka nr 6 zmieniła powierzchnię dotychczasowej 0,12 ha na aktualną 0,1254 ha, a następnie uległa podziałowi geodezyjnemu na działki nr 9, 10, 11, 12 i 13.

Dnia 30 października 2019 r. Z. i E. małżonkowie O. nabyli do ich majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską własność zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości B., oznaczoną nr 10, dla której Sąd Rejonowy w (), IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, wraz z zabudowaniami. Umowa ta nastąpiła nieodpłatnie, to jest bez jakichkolwiek dopłat, a wartość nabytej mocą ww. umowy nieruchomości nie przekracza udziałów, które im przysługiwały przed jej zniesieniem.

Dnia 11 maja 2020 r. Z. i E. małżonkowie O. sprzedali własność zabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczoną nr 10., cały należący do Nich udział 1/10 części działki nr 8., oraz cały należący do Nich udział 1/3 części działki nr 9.

Pismem z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 19 listopada 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.638.2020.1.MG Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie:

1. Wnioskodawca wskazuje, że sformułowanie działka nr 6. zmieniła powierzchnię dotychczasowej 0,12 ha na aktualną 0,1254 ha oznacza, że różnica w powierzchni wynika z obliczenia powierzchni działki Nr 6. z dokładnością do metra kwadratowego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa o ewidencji gruntów i budynków z dnia 29 marca 2001 r. i wynosi jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt cztery metry kwadratowe przy niezmienionych granicach działki.
2. Działka 6. uległa podziałowi geodezyjnemu zgodnie z mapą z projektem podziału nieruchomości przyjętą do () w dniu 10 kwietnia 2018 roku, wraz z prawomocną Decyzją Wójta Gminy z dnia 14 października 2019 roku na działki nr 9., 10, 11, 12 i 13.

Dostępność do drogi publicznej dla wydzielonych działek nr 10, 11, 12 i 13 została zapewniona poprzez wydzielenie drogi wewnętrznej oznaczoną działką nr 9.

Na podstawie aktu notarialnego małżonkowie O. oświadczają, że na prawie wspólności ustawowej małżeńskiej, w udziale 1/3 części byli współwłaścicielami nieruchomości oznaczonej numerem 9.
3. W wyniku zniesienia współwłasności wartość nabytych przez Wnioskodawcę (mocą umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości) nieruchomości nie przekraczała wartości udziałów, które Wnioskodawcy przysługiwały przed jej zniesieniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jeśli do zakupu nieruchomości doszło wspólnie w 1998 r., i do nabycia kolejnej nieruchomości w drodze darowizny w 1999 r., a następnie, po zniesieniu współwłasności z osobami trzecimi w 2019 r., gdzie wartość nabytych praw nie przekraczała wartości udziałów we współwłasności, które przed jej zniesieniem przysługiwały poszczególnym nabywcom, dokonanie zbycia w 2020 r. otrzymanej przy zniesieniu współwłasności nieruchomości, to zbywca nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na liczenie 5 lat od pierwotnego nabycia, a nie od daty zniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli do zakupu nieruchomości doszło wspólnie z innymi podmiotami w 1998 r., i do nabycia kolejnej nieruchomości w drodze darowizny w 1999 r., a następnie po zniesieniu współwłasności w 2019 r., gdzie wartość nabytych praw nie przekraczała wartości udziałów we współwłasności, które przed jej zniesieniem przysługiwały poszczególnym nabywcom, zbywca po dokonanym zbyciu w 2020 r. otrzymanej przy zniesieniu współwłasności nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na liczenie 5 lat od pierwotnego nabycia, a nie od daty zniesienia współwłasności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia nabycie, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 4 września 1998 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zostali współwłaścicielami w udziale 2/6 działki o nr 6. na podstawie umowy sprzedaży. Dnia 30 kwietnia 1999 r. darowano małżonkom udział równoznaczny z 1/10 części działki nr 8., na podstawie umowy darowizny. Zgodnie z mapą z projektem podziału nieruchomości przyjętą do () w dniu 10 kwietnia 2018 roku, wraz z prawomocną decyzją wójta z dnia 14 października 2019 roku wynika, że działka nr 6. zmieniła powierzchnię dotychczasowej 0,12 ha na aktualną 0,1254 ha, a następnie uległa podziałowi geodezyjnemu na działki nr 9, 10, 11, 12 i 13. W dniu 30 października 2019 r. aktem notarialnym małżonkowie nabyli do ich majątku objętego wspólnością ustawową majątkową małżeńską własność zabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczoną nr 10, wraz z zabudowaniami. Dostępność do drogi publicznej dla wydzielonych działek nr 10, 11, 12 i 13. została zapewniona poprzez wydzielenie drogi wewnętrznej oznaczoną działką nr 9. Małżonkowie nabyli również na prawie wspólności ustawowej małżeńskiej 1/3 udziału w nieruchomości gruntowej oznaczonej nr 9. Nabycie to miało miejsce tym samym aktem notarialnym co nabycie nieruchomości gruntowej nr 10. Umowa ta nastąpiła nieodpłatnie, to jest bez jakichkolwiek dopłat, a w wyniku zniesienia współwłasności wartość nabytych przez Wnioskodawcę nieruchomości nie przekraczała wartości udziałów, które Wnioskodawcy przysługiwały przed jej zniesieniem. Dnia 11 maja 2020 r. Wnioskodawca i Jego małżonka sprzedali własność zabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczoną nr 10, cały należący do Nich udział 1/10 części działki nr 8, oraz cały należący do Nich udział 1/3 części działki nr 9.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości powstanie po Jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości.

Celem natomiast postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Zgodnie bowiem z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności w przypadku ich sprzedaży należy przyjąć więc datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością. Natomiast, jeżeli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, przedmiotem którego były nieruchomości, udział w nich zwiększa się, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tego udziału w nieruchomościach, o który zwiększył się udział w nich po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych współwłaścicieli, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie jak wskazał Wnioskodawca w wyniku zniesienia współwłasności wartość udziału w nieruchomościach, jakie Wnioskodawca otrzymał po zniesieniu współwłasności mieściła się w wartości udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawcy przed dokonanym zniesieniem współwłasności oraz wyżej wymienione zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Zatem, uznać należy, że czynność zniesienia współwłasności nie stanowiła dla Wnioskodawcy nowego nabycia.

Z uwagi na fakt, że w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości w dniu 30 października 2019 r. wartość udziału Wnioskodawcy w nieruchomości nie uległ zwiększeniu, nie można mówić o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabył nieruchomości (udziały) w różnym czasie i w różny sposób:

• działkę 10 i udział 1/3 w działce 9 w dniu 4 września 1998 r. w wyniku umowy sprzedaży do majątku wspólnego małżonków (działki te powstały w wyniku podziału działki 6 i zostały nabyte w wyniku zniesienia współwłasności),

• udział 1/10 w działce nr 8 w dniu 30 kwietnia 1999 r. na podstawie umowy darowizny.

W związku z faktem, że nabycie przedmiotowych nieruchomości/udziałów w nieruchomości nastąpiło w różnych datach pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego z nabytych udziałów. Termin o którym mowa powyżej upłynął z dniem 31 grudnia 2003 r. (dla udziału w działce 9 i dla działki 10) oraz z dniem 31 grudnia 2004 r. (dla udziału w działce 8).

Mając powyższe na uwadze, odpłatne zbycie w dniu 11 maja 2020 r. nieruchomości/udziałów w nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tego tytułu do zapłaty podatku dochodowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niego, zatem nie dotyczy żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej