Temat interpretacji

korekta przychodów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2020 r. (data wpływu 15 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania korekty przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 24 lipca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.563.2020.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 24 lipca 2020 r. Zgodnie z adnotacjami na kopercie była ona dwukrotnie awizowana, 27 lipca 2020 r. oraz 4 sierpnia 2020 r. Następnie 11 sierpnia 2020 r. operator pocztowy odnotował zwrot pisma do nadawcy, gdyż adresat nie podjął awizowanej przesyłki.

Z uwagi na przepisy art. 97 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 98 ustawy z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-COV-2 (Dz. U. z 2020 r., poz. 695) obowiązujący od 18 kwietnia 2020 r., jak również fakt zwrotu przez operatora pocztowego przesyłki listowej zawierającej wezwanie z dnia 24 lipca 2020 r. zaszła konieczność ponownego wysłania przedmiotowego wezwania.

Pismem z dnia 26 sierpnia 2020 r. wysłano odpis wezwania Nr 0113-KDIPT2-1.4011.563.2020.1.AP z dnia 24 lipca 2020 r. (data doręczenia 4 września 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 11 września 2020 r. (data wpływu 15 września 2020 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma Wnioskodawcy świadczy sprzedaż oznaczoną symbolem PKD 46.61.Z-Sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia i PKWiU 46.61.1-Sprzedaż hurtowa maszyn i urządzeń rolniczych oraz dodatkowego wyposażenia. Wnioskodawca rozlicza się według podatku liniowego oraz jest czynnym podatnikiem VAT, składającym deklaracje miesięczne (od października 2017 r. do końca września 2017 r. rozliczał się kwartalnie).

W dniu 5 września 2017 r. Wnioskodawca dokonał dwóch transakcji kupna-sprzedaży z tym samym kontrahentem, przy czym jako pierwszej dokonano transakcji zbycia maszyny w kwocie 170 000 zł netto, następnie Wnioskodawca zakupił od tego samego kontrahenta inną maszynę, której wartość wynosiła 170 000 zł netto. Obie transakcje były dokonane z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą oraz będącą w dniu transakcji czynnym podatnikiem VAT. Transakcje zostały udokumentowane fakturami VAT, zaś jako metodę płatności wskazano wzajemne potrącenie należności - kompensata. Przed dokonaniem transakcji Wnioskodawcy przedstawiono dokumenty potwierdzające własność maszyny.

Pomimo dochowania przez Wnioskodawcę należytej staranności po upływie kilku dni okazało się, że maszyna jest kradziona, a tym samym, że kontrahent nie miał prawa dysponować maszyną. W wyniku działań podjętych przez organy ścigania maszyna została zajęta i zabrana przez Policję - Wnioskodawca otrzymał stosowne postanowienie. Z posiadanych informacji wynika, że maszyna została przekazana prawowitemu właścicielowi. Wnioskodawca nie otrzymał od kontrahenta z powrotem sprzedanej Mu maszyny, ani żadnych środków finansowych.

W związku z opisanymi powyżej transakcjami Wnioskodawca w deklaracji VAT za III kwartał 2017 r. (data wysłania: 24 listopada 2017 r.) ujął jedynie fakturę dokumentującą sprzedaż maszyny. Faktura zakupu nie została przez Niego wykazana, bowiem posiadał już postanowienie o jej zajęciu. Jednocześnie obliczając zaliczkę na poczet podatku dochodowego za wrzesień 2017 r. Wnioskodawca uwzględnił przychód z tytułu sprzedaży maszyny, nie ujmując w kosztach faktury dokumentującej zakup drugiej maszyny.

W połowie 2018 r. Prokuratura zezwoliła na odebranie Wnioskodawcy sprzedanej maszyny klientowi. Maszyna została odnaleziona przez organy ścigania i wydana Wnioskodawcy w stanie wskazującym na znaczne jej zużycie, co wpłynęło na utratę wartości.

W dniu 8 kwietnia 2019 r. Sąd Okręgowy w X uznał kontrahenta za winnego oszustwa i wymierzył mu karę pozbawienia wolności, jednocześnie zobowiązując go do zapłaty kwoty 80 000 zł tytułem naprawienia szkody - obniżenia wartości maszyny. Dnia 31 października 2019 r. Sąd Apelacyjny w X utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w X i jednocześnie w tym dniu wyrok stał się prawomocny.

Powyższe działania kontrahenta oraz organów ścigania doprowadziły do sytuacji, w której Wnioskodawca wykazał we wrześniu 2017 r. w swoich księgach rachunkowych sprzedaż maszyny, odprowadził z tego tytułu wszystkie należne podatki - podatek VAT oraz zaliczkę na podatek dochodowy we wskazanych terminach, a następnie otrzymał tak sprzedaną maszynę z powrotem. Z uwagi na przebywanie kontrahenta w zakładzie karnym do dnia złożenia wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawcy nie udało się uzyskać podpisanej korekty faktury sprzedaży.

W piśmie z dnia 11 września 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl ustawy o podatku dochodowym. Na dzień złożenia wniosku w stosunku do Wnioskodawcy nie toczyło i nadal nie toczy się postępowanie podatkowe, ani kontrolne, dotyczące stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 10 sierpnia 2009 r. Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej do dnia 31 sierpnia 2018 r. prowadził księgę przychodów i rozchodów, księgując koszty metodą uproszczoną, zaś od dnia 1 stycznia 2019 r. prowadzi księgi handlowe, ujmując koszty metodą memoriałową. Sprzedaną kontrahentowi maszynę zafakturował wystawiając fakturę sprzedaży, co skutkowało ujęciem wartości dokonanej sprzedaży w księdze przychodów i rozchodów i odprowadzeniem z tego tytułu należnej na podatek dochodowy zaliczki za wrzesień 2017 r. Organy postępowania przygotowawczego odebrały od kontrahenta maszynę Wnioskodawcy i dokonały jej zwrotu. Przed Sądem przeciwko kontrahentowi toczyło się postępowanie karne o oszustwo. Kontrahent został uznany za winnego zarzucanego mu czynu i wymierzono mu karę pozbawienia wolności. Wnioskodawca posiada akta postępowania sądowego oraz wyrok potwierdzający skazanie kontrahenta. Wnioskodawca w zeznaniu podatkowym za 2017 r. nie dokonywał korekty z tytułu otrzymania z powrotem sprzedanej maszyny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do skorygowania wartości sprzedaży za 2017 r. poprzez jej pomniejszenie o wartość sprzedanej maszyny, która następnie została Wnioskodawcy zwrócona przez osoby trzecie - organy postępowania przygotowawczego?
2. Czy pomimo braku potwierdzenia odbioru faktury korygującej dokumentującej zwrot maszyny przez kontrahenta Wnioskodawca ma prawo do skorygowania sprzedaży w księdze przychodów i rozchodów na podstawie prawomocnego wyroku sądowego?
3. Czy Wnioskodawca winien skorygować przychód za 2017 r., tj. za okres, w którym dokonano sprzedaży, czy też korekta winna być wykazana w 2019 r., tj. w chwili otrzymania prawomocnego wyroku?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), otrzymanie przez sprzedawcę potwierdzenia odbioru faktury korygującej jest warunkiem koniecznym tylko na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniającym do skorygowania podatku VAT należnego.

Natomiast na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych takie potwierdzenie nie jest wymagane, a więc Wnioskodawca ma prawo do skorygowania wartości sprzedaży w księdze przychodów i rozchodów w okresie rozliczeniowym, w którym został wydany prawomocny wyrok skazujący kontrahenta, tj. w 2019 r. (stosownie do art. 14 ust. 1m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), niezależnie od momentu i prawa do korygowania podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody. z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r., poz. 1595; dalej: ustawa nowelizująca).

Ustawa ta dokonała nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. przez dodanie do art. 14 ust. 1m. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć błędu rachunkowego i oczywistej omyłki. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem za błąd rachunkowy należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury, czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie wartości należności), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry).

Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez omyłkę należy rozumieć spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie. W konsekwencji za inną oczywistą omyłkę należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Omyłka wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter pierwotny. Co więcej, omyłka musi być oczywista. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

Dodatkowo art. 14 ust. 1n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 1m, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wynika, że moment ujęcia dokumentu korygującego, po stronie przychodów, powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ten dokument. Jeżeli pierwotnie sporządzony dokument błędnie dokumentował stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu, wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego. Natomiast w przypadku, gdy dokument pierwotny prawidłowo dokumentował zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jego wystawienia (stan faktyczny), a dokument korygujący został wystawiony z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu dokumentu pierwotnego, dokument korygujący należy rozliczyć na bieżąco, z datą jego wystawienia.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 5 września 2017 r. Wnioskodawca dokonał dwóch transakcji kupna-sprzedaży z tym samym kontrahentem, przy czym jako pierwszej dokonano transakcji zbycia maszyny w kwocie 170 000 zł netto, następnie Wnioskodawca zakupił od tego samego kontrahenta inną maszynę, której wartość wynosiła 170 000 zł netto. Transakcje zostały udokumentowane fakturami VAT, zaś jako metodę płatności wskazano wzajemne potrącenie należności - kompensata. Pomimo dochowania przez Wnioskodawcę należytej staranności po upływie kilku dni okazało się, że maszyna jest kradziona, a tym samym, że kontrahent nie miał prawa dysponować maszyną. W wyniku działań podjętych przez organy ścigania maszyna została zajęta i zabrana przez policję - Wnioskodawca otrzymał stosowne postanowienie. Z posiadanych informacji wynika, że maszyna została przekazana prawowitemu właścicielowi. Wnioskodawca nie otrzymał od kontrahenta z powrotem sprzedanej Mu maszyny, ani żadnych środków finansowych. W połowie 2018 r. Prokuratura zezwoliła Wnioskodawcy na odebranie sprzedanej maszyny klientowi. Maszyna została odnaleziona przez organy ścigania i wydana Wnioskodawcy w stanie wskazującym na znaczne jej zużycie, co wpłynęło na utratę wartości. W dniu 8 kwietnia 2019 r. Sąd Okręgowy uznał kontrahenta za winnego oszustwa i wymierzył mu karę pozbawienia wolności, jednocześnie zobowiązując go do zapłaty kwoty 80 000 zł tytułem naprawienia szkody - obniżenia wartości maszyny. Dnia 31 października 2019 r. Sąd Apelacyjny utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego i jednocześnie w tym dniu wyrok stał się prawomocny. Powyższe działania kontrahenta oraz organów ścigania doprowadziły do sytuacji, w której Wnioskodawca wykazał we wrześniu 2017 r. w swoich księgach rachunkowych sprzedaż maszyny, odprowadził z tego tytułu wszystkie należne podatki - podatek VAT oraz zaliczkę na podatek dochodowy we wskazanych terminach, a następnie otrzymał tak sprzedaną maszynę z powrotem. Z uwagi na przebywanie kontrahenta w zakładzie karnym Wnioskodawcy nie udało się uzyskać podpisanej korekty faktury sprzedaży.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie ma miejsca korekta przychodu na skutek błędu rachunkowego, bądź oczywistej omyłki. Przyczyną korekty przychodu w przedstawionym stanie faktycznym jest wyrok Sądu uznający kontrahenta Wnioskodawcy za winnego oszustwa i wymierzający mu karę pozbawienia wolności, jednocześnie zobowiązując go do zapłaty kwoty 80 000 zł tytułem naprawienia szkody - obniżenia wartości maszyny.

Zatem, korekta przychodu (przez jego zmniejszenie) w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie wynika z błędu, czy też oczywistej omyłki, stąd korekta ta nastąpiłaby na bieżąco, tj. w tym okresie rozliczeniowym, w którym wystawiono dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Wobec powyższego, Wnioskodawca ma prawo do skorygowania wartości sprzedaży w księdze przychodów i rozchodów w okresie rozliczeniowym, w którym został wydany prawomocny wyrok skazujący kontrahenta, tj. w 2019 r., zgodnie z art. 14 ust. 1m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej