Temat interpretacji

Okoliczność czasowego wynajmowania lokalu mieszkalnego nie wyklucza możliwości skorzystania ze zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy podatkowej, w przypadku gdy mieszkanie nabyte zostało w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy - podatnik może skorzystać z omawianego zwolnienia wyłącznie w sytuacji, gdy nabył lokal w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie realizuje lub będzie realizował w nim swoje potrzeby mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 25 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2020 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z ojcem w dniu 31 grudnia 2018 r. zakupił 100 % udziałów we własności mieszkania położonego w X. Wysokość udziału Wnioskodawcy wyniosła 38/60 a wysokość udziału ojca wyniosła 22/60.

Środki na zakup tej nieruchomości, zaliczanej zgodnie z przepisami prawa budowlanego do lokali mieszkalnych, Wnioskodawca uzyskał wraz z ojcem z tytułu sprzedaży innej nieruchomości, która nastąpiła w dniu 8 lipca 2016 r.

Część płatności została zrealizowana w 2018 r. i skorzystała ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 p. 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zakupiony za te środki lokal był przeznaczony na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca w zakupionym lokalu mieszkalnym mieszkał od lutego 2019 r. do sierpnia 2019 r. W sierpniu 2019 r. Wnioskodawca, który jest zatrudniony w Polsce, został oddelegowany przez pracodawcę z siedzibą w Polsce do wykonywania pracy w Szwecji. Od sierpnia 2019 r. Wnioskodawca nadal w przedmiotowym lokalu mieszkalnym miał i ma miejsce zamieszkania oraz miejsce pobytu zwykłego (zgłoszone w Urzędzie Skarbowym w X.), choć przebywa w nim tylko, gdy przyjeżdża ze Szwecji.

Od 1 lutego 2019 ojciec Wnioskodawcy również mieszkał w tym mieszkaniu. W maju 2020 r. ojciec Wnioskodawcy zmarł, a jego udział w mieszkaniu dziedziczy z dobrodziejstwem inwentarza Wnioskodawca jako jedyny spadkobierca ustawowy. Zatem obecnie od chwili śmierci ojca Wnioskodawcy przysługuje 100% udziałów w mieszkaniu.

Obecnie miejsce wykonywania pracy przez Wnioskodawcę znajduje się w Szwecji, ale centrum jego interesów życiowych znajduje się w Polsce. Przyjeżdża tu, gdy ma dni wolne od pracy, co jest możliwe dzięki dobrym połączeniom lotniczym oraz licznym promom ze Szwecji do Y. W Polsce spędza święta, wypoczywa, spotyka z rodziną i przyjaciółmi, dogląda spraw majątkowych, robi zakupy, ma zamiar dokonywać napraw i remontów mieszkania w X.. Obecnie jedynym łącznikiem Wnioskodawcy ze Szwecją jest miejsce wykonywania pracy. Swój pobyt w Szwecji Wnioskodawca ocenia jako przejściowy i zależny od woli pracodawcy. Wykonując pracę w Szwecji Wnioskodawca chce zgromadzić oszczędności, aby móc następnie w przyszłości poszukać pracy w Polsce, bliżej rodziny i bliskich.

Choć Wnioskodawca jest zatrudniony na umowę o pracę na czas określony, tj. do końca marca 2022 r., która to umowa charakteryzuje się pewną stałością, ale w przyszłości Wnioskodawca chciałby mieć możliwość powrotu do Polski i częstszego przebywania w mieszkaniu w X.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy jego pobyt za granicą ma charakter czasowy, gdyż Wnioskodawca nie ma gwarancji, czy umowa o pracę nie zostanie przez pracodawcę rozwiązana, np. w związku z kryzysem ekonomicznym wywołanym epidemią. Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości będzie potrzebował przebywać w mieszkaniu w X, w zależności od zmieniającej się sytuacji gospodarczo-epidemiologicznej, czy rodzinnej oraz osobistej.

Wnioskodawca w czasie, w którym przebywa za granicą, chciałby wynajmować pokoje w mieszkaniu w X, ponieważ mieszkanie to generuje wydatki w postaci stałych opłat za czynsz i media, a ponadto jest narażone na kradzieże, gdy stoi puste.

Wnioskodawca wynajmując zachowałby prawo do korzystania z całego mieszkania z czasowym wyłączeniem wynajmowanych 4 z 5 pokoi.

Najemca w okresie najmu miałby prawo wyłącznego korzystania z jednego pokoju oraz byłby uprawniony do współkorzystania z części wspólnych mieszkania, tj. łazienki z wc, kuchni i korytarza. Umowa najmu lokalu mieszkalnego być może będzie zawierała warunek rozwiązujący, na wypadek, gdyby Wnioskodawca chciał wprowadzić się do niego z uwagi na powrót z zagranicy.

W związku z tym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca - właściciel mieszkania może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nabyte mieszkanie miałoby być wynajmowane, czy w takim przypadku powinien skorygować PIT-39?

Zdaniem Wnioskodawcy może on w przedstawionym stanie faktycznym korzystać ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. wskazuje, że dla uzyskania zwolnienia wystarczające jest samo nabycie określonych rzeczy, bez względu na sposób ich wykorzystywania po nabyciu. W art. 21 ust. 25 u.p.d.o.f zawarta jest ustawowa definicja pojęcia własne cele mieszkaniowe, użytego w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.do.f. Na podstawie tej definicji należy przyjąć, iż własne cele mieszkaniowe realizuje ten, kto ponosi wydatki, m.in. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. Dla zaistnienia prawa do zwolnienia ustawa niczego więcej nie wymaga. Dlatego to, czy i w jaki sposób faktycznie będzie wykorzystywane nabyte mieszkanie nie ma doniosłego znaczenia.

W art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a oraz lit. c u.p.d.o.f., ustawa wskazuje, że realizacja własnych celów mieszkaniowych ma miejsce także wtedy, gdy podatnik za środki pochodzące ze zbycia nieruchomości nabędzie w terminie trzech lat własność lub użytkowanie wieczyste gruntu. Nabycie samego gruntu jest przez ustawodawcę traktowane jako realizacja własnego celu mieszkaniowego, choć na samym gruncie bez budynku zamieszkać nie można. Ustawodawca zgodził się więc na sytuację, w której można korzystać z ulgi mieszkaniowej, choć wybudowanie domu lub mieszkania na tym gruncie może nigdy nie nastąpić. Zatem tym bardziej nie ma znaczenia, że nabyte mieszkanie będzie wynajmowane w ramach najmu prywatnego nieobjętego pozarolniczą działalnością gospodarczą, której zresztą Wnioskodawca nigdy nie prowadził.

Zdaniem Wnioskodawcy, argumentem na poparcie własnego stanowiska jest to, że ustawodawca nie wyklucza zwolnienia, jeśli nabyte mieszkanie w ogóle nie jest zamieszkane i stoi puste. Tym bardziej, gdy podatnik może czerpać korzyści z nabytych przez siebie mieszkań, z czego korzyści fiskalne wynikają również dla wierzyciela podatkowego, podatnik nie powinien tracić zwolnienia podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy czasowe wynajęcie lokalu mieszkalnego, uzasadnione obiektywnymi okolicznościami polegającymi na czasowym pobycie za granicą, samo w sobie nie może przesądzać o tym, że podatnik nie będzie realizował w tym mieszkaniu własnych celów mieszkaniowych. Ustawodawca nie zastrzegł bowiem w treści analizowanych przepisów, że własny cel mieszkaniowy w lokalu mieszkalnym ma być realizowany nieprzerwanie od daty jego nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Niemniej jednak na mocy art. 21 ust. 1 pkt 131 przywołanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z zacytowanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest wydatkowanie (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe podatnika, określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, których realizacja pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości.

Według art. 21 ust. 25 pkt 1 przywołanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na cele mieszkaniowe wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy. Przy czym nadmienić należy, że 1 stycznia 2019 r., zgodnie z nowelą ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159), zmieniły się warunki korzystania z tej ulgi. Wydłużony został, z dwóch do trzech lat, okres, w jakim można skorzystać z tej ulgi. Nowe przepisy dotyczą nieruchomości zbytych po 31 grudnia 2018 r.

Ustawodawca w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Poprzedzenie wyrażenia cele mieszkaniowe przymiotnikiem własne, świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył lokal (udział 38/60) w dniu 31 grudnia 2018 r. z zamiarem zamieszkania w nim z ojcem i realizowania własnego celu mieszkaniowego. Jednakże z uwagi na oddelegowanie przez pracodawcę do pracy w Szwecji (do końca marca 2022 r.) od sierpnia 209 r. przebywa poza krajem, ale centrum jego interesów życiowych znajduje się nadal w Polsce: przyjeżdża tu, gdy ma dni wolne od pracy, spędza święta, wypoczywa, spotyka z rodziną i przyjaciółmi, dogląda spraw majątkowych, robi zakupy, ma zamiar dokonywać napraw i remontów mieszkania, a swój pobyt w Szwecji ocenia jako przejściowy i zależny od woli pracodawcy, gdyż Wnioskodawca nie ma gwarancji, czy umowa o pracę nie zostanie przez pracodawcę rozwiązana, np. w związku z kryzysem ekonomicznym wywołanym epidemią. Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości będzie potrzebował przebywać w mieszkaniu, w zależności od zmieniającej się sytuacji gospodarczo-epidemiologicznej, czy rodzinnej oraz osobistej. W związku z tym rozważa on wynajęcie tego mieszkania i czerpanie przychodów z najmu, ponieważ mieszkanie to generuje wydatki w postaci stałych opłat za czynsz i media, a ponadto jest narażone na kradzieże, gdy stoi puste. Wnioskodawca wynajmując zachowałby prawo do korzystania z całego mieszkania z czasowym wyłączeniem wynajmowanych 4 z 5 pokoi. Najemca w okresie najmu miałby prawo wyłącznego korzystania z jednego pokoju oraz byłby uprawniony do współkorzystania z części wspólnych mieszkania, tj. łazienki z wc, kuchni i korytarza. Umowa najmu lokalu mieszkalnego być może będzie zawierała warunek rozwiązujący, na wypadek, gdyby Wnioskodawca chciał wprowadzić się do niego z uwagi na powrót z zagranicy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa konkretnie kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Tym samym, brak jest jednoznacznych podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku, gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym z różnych obiektywnie uzasadnionych powodów zamieszka po upływie określonego czasu. W takim przypadku, prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez jakiś czas lokal będzie wynajmowany. Zatem nie jest przeszkodą dla zastosowania omawianego zwolnienia wynajęcie nieruchomości mieszkalnej innemu podmiotowi ważne jest jedynie to, że nieruchomość została nabyta z zamiarem realizacji własnego celu mieszkaniowego.

Reasumując, fakt czasowego wynajmowania przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego nie wykluczy możliwości skorzystania ze zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy podatkowej, w przypadku gdy mieszkanie nabyte zostało w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy i zasadnie on wskazał we własnym stanowisku w sprawie, że: czasowe wynajęcie lokalu mieszkalnego, uzasadnione obiektywnymi okolicznościami polegającymi na czasowym pobycie za granicą, samo w sobie nie może przesądzać o tym, że podatnik nie będzie realizował w tym mieszkaniu własnych celów mieszkaniowych.

Niemniej jednak podkreślić należy, że co do zasady, podatnik może skorzystać z omawianego zwolnienia w związku z zakupem lokalu mieszkalnego na cele mieszkalne wyłącznie w sytuacji, gdy nabył lokal w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych i faktycznie realizuje lub będzie realizował w nim swoje potrzeby mieszkaniowe. W związku z tym, w ocenie organu, argumentacja Wnioskodawcy, że: artykuł 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. wskazuje, że dla uzyskania zwolnienia wystarczające jest samo nabycie określonych rzeczy, bez względu na sposób ich wykorzystywania po nabyciu. (..) Dlatego to, czy i w jaki sposób faktycznie będzie wykorzystywane nabyte mieszkanie nie ma doniosłego znaczenia - jest błędna.

W świetle powyższego stanowisko należało uznać za prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów - w art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej