Temat interpretacji

W konsekwencji braku obowiązków płatnika wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie jest zobligowany do obliczania, pobierania i odprowadzania do urzędu skarbowego podatku dochodowego.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 31 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, uzupełniony w dniu 31 lipca 2020 r.

We wniosku, po uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na nieruchomości przy ul. . W . są pobudowane dwa budynki mieszkalne wielorodzinne z garażem podziemnym. Współwłaścicielami ww. nieruchomości są współwłaściciele w liczbie 80-ciu, o ułamkowym udziale, w tym również Wnioskodawca z żoną .. Wnioskodawca posiada upoważnienie żony do reprezentowania jej interesów. Na ww. nieruchomości brak jest wydzielonych lokali brak rozdzielności majątkowej. W tym stanie obowiązuje prawo regulowane Kodeksem cywilnym - Dział IV Współwłasność, a nie ma zastosowania ustawa o własności lokali. Na ww. nieruchomości brak jest umocowanego prawnie zarządu i brak jest zarządcy, ponieważ do ustanowienia zarządu brak jest poparcia 100% współwłaścicieli oraz w zastępstwie zarządu brak jest orzeczenia sądowego do zarządzania ww. nieruchomością w myśl art. 199 Kodeksu cywilnego. Zarządzanie całą nieruchomością uzurpuje sobie i bezprawnie wykonuje jedna ze współwłaścicielek prywatnie jako osoba fizyczna, poza działalnością gospodarczą jaką prowadzi (Zarządzanie nieruchomościami .), za zgodą większości współwłaścicieli. Nieruchomość nie posiada rachunku bankowego utworzonego dla ww. nieruchomości. Opłaty tzw. czynszu za koszty funkcjonowania nieruchomości usługi kontrahentów zewnętrznych oraz za usługę zarządzania Pani . w kwocie 36.000 zł rocznie wpłacane są przez współwłaścicieli na jej konto bankowe prywatne, niebędące kontem bankowym jej firmy , chociaż dokumenty do opłaty ww. czynszu przesyła z logo . Z racji posiadanego przez Wnioskodawcę i jego żonę ułamkowego udziału w wysokości 16876/325220, tj. ok. 5,19%, opłata Wnioskodawcy dla i wynosi 1.868,40 zł rocznie, tj. 155,70 zł miesięcznie. Wnioskodawca nie naliczał i nie odprowadzał do urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej: p.d.o.f.) jako płatnik ponieważ Wnioskodawca uważa, że taki obowiązek na nim nie ciążył, a ponadto żaden ze współwłaścicieli nie dokonywał naliczania i odprowadzania do urzędu skarbowego zaliczek na p.d.o.f. od opłaconych usług zarządczych ww. Pani.

Dla pewności że podatek od dochodu rocznego 36.000 zł za ww. zarządzanie opłaciła sama , Wnioskodawca złożył pytanie w tym temacie do Urzędu Skarbowego w .. Pismo Wnioskodawcy z pytaniem j.w. zostało przekierowane do Urzędu Skarbowego . Naczelnik Urzędu Skarbowego ustosunkował się negatywnie do prośby Wnioskodawcy w piśmie z dnia 26 maja 2020 r. wskazując Wnioskodawcy wystąpienie i interpretację indywidualną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym ciążył na Wnioskodawcy obowiązek bycia płatnikiem p.d.o.f. od kwoty 155,70 zł opłacanej za miesiąc za usługę zarządzania dla , tj. naliczania zaliczek na p.d.o.f., odprowadzania do urzędu skarbowego i sporządzenia rozliczenia rocznego na łączną kwotę 1.868,40 zł, czy taki obowiązek na Wnioskodawcy nie ciążył?
2. Czy przysługiwało Wnioskodawcy otrzymanie z urzędu skarbowego informacji o opłacaniu lub nieopłaceniu przez podatku od wpłaconych przez Wnioskodawcę pieniędzy za usługę zarządzania w kwocie rocznej 1.868,40 zł?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on posiadać obowiązku naliczania zaliczek oraz potrącania z dochodu i odprowadzania do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Kwestię obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

W myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawa przewiduje dwa tryby zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

• tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
• obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
• określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) uzyskujący świadczenie (podatnik).

Jednym z przepisów normujących obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych jest art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści tego przepisu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ciążą m.in. na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, które dokonują świadczeń spełniających łącznie następujące warunki:

• świadczenia są na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 ustawy, a więc osób fizycznych które mają miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy;
• tytułem świadczeń jest działalność o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 (tj. działalność podatnika mieszcząca się w kategorii działalności wykonywanej osobiście określonej w tych przepisach) lub art. 18 (tj. prawa majątkowe podatnika).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej (we wniosku nie wskazano okoliczności z których wynikałoby, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i przekazuje środki pieniężne na rachunek bankowy osoby sprawującej zarząd nieruchomością.

Analiza tej sytuacji w kontekście ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących obowiązków płatnika wskazuje, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tytułu realizowanych płatności za zarządzanie nieruchomością. Żaden z przepisów ustawy nie nakłada bowiem obowiązków płatnika na osoby fizyczne które nie prowadzą działalności gospodarczej. W szczególności, z uwagi na wskazany status Wnioskodawcy, opisana sytuacja nie mieści się w zakresie zastosowania art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji braku obowiązków płatnika wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie jest zobligowany do obliczania, pobierania i odprowadzania do urzędu skarbowego podatku dochodowego (zaliczek na podatek dochodowy) od należności wpłacanych na rachunek bankowy Pani , w tym od części wpłacanych kwot które służą pokryciu wynagrodzenia tej Pani za zarządzanie nieruchomością. Wnioskodawca nie ma również obowiązku składania deklaracji lub informacji podatkowych dotyczących płaconych kwot.

Zastrzec należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena charakteru prawnego i okoliczności działania Pani ..

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej