Temat interpretacji

1) Czy środki pieniężne otrzymane w roku 2020 w wyniku realizacji prawomocnego wyroku sądu powszechnego, uznającego roszczenie z tytułu niedopłaconej kwoty dotacji oświatowej, należnej za rok 2011 należy traktować jako dochód? 2) W jakim okresie należy opodatkować te środki?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych na podstawie wyroku sądowego z tytułu zaniżenia dotacji dla przedszkola niepublicznego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych na podstawie wyroku sądowego z tytułu zaniżenia dotacji dla przedszkola niepublicznego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność oświatową w formie przedszkola niepublicznego w i z tego powodu jest beneficjentem dotacji oświatowej, o której mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o systemie oświaty (aktualnie art. 17 ust 3 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych) przekazywanej przez Gminę .

W roku 2011 Gmina zaniżała kwotę dotacji oświatowej, o której mowa w art. 90 ust. 2b ustawy o systemie oświaty. Po uzyskaniu danych rachunkowych i wyliczeniu prawidłowej wysokości stawki dotacji, zgodnej z wyżej wskazanym artykułem ustawy o systemie oświaty, Wnioskodawczyni wystąpiła z pozwem o zapłatę należnej części świadczenia (wierzytelności) do sądu powszechnego, obejmującej kwotę niedopłaty. W toku sprawy Wnioskodawczyni wskazała dodatkowo, że z powodu zaniżonej dotacji musiała w każdym z wyżej wymienionych lat ponieść dodatkowe koszty i wydatki sfinansowane ze środków prywatnych, których to kosztów Wnioskodawczyni nie poniosłaby w przypadku otrzymania wyższej, prawidłowej dotacji, która pozwoliłaby je sfinansować.

Gmina na mocy wyroku sądu okręgowego z października 2019 r. została zobowiązana do wypłaty środków pieniężnych z tytułu równowartości zaniżonej dotacji z roku 2011 wraz z odsetkami i kosztami sądowymi.

Z uwagi na apelację Gminy w dniu 17 czerwca 2020 r. została ona oddalona wyrokiem sądu apelacyjnego. W ciągu najbliższych tygodni, tj. w trakcie trwającego 2020 r. Wnioskodawczyni spodziewa się wykonania wyroku, w ramach którego nastąpi fizyczna wypłata środków.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania.

1. Czy środki pieniężne otrzymane w roku 2020 w wyniku realizacji prawomocnego wyroku sądu powszechnego, uznającego roszczenie z tytułu niedopłaconej kwoty dotacji oświatowej, należnej za rok 2011 należy traktować jako dochód?
2. W jakim okresie należy opodatkować te środki?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 90 ust. 1 i 2b ustawy o systemie oświaty, w brzmieniu obowiązującym w roku 2011 (dalej jako: u.s.o.) przedszkolom niepublicznym przysługują dotacje na każdego ucznia w wysokości nie niższej niż 75% ustalonych w budżecie danej gminy wydatków bieżących ponoszonych w przedszkolach publicznych w przeliczeniu na jednego ucznia, z tym że na ucznia niepełnosprawnego w wysokości nie niższej niż kwota przewidziana na niepełnosprawnego ucznia przedszkola i oddziału przedszkolnego w części oświatowej subwencji ogólnej otrzymywanej przez jednostkę samorządu terytorialnego &˗ pod warunkiem, że osoba prowadząca niepubliczne przedszkole poda organowi właściwemu do udzielania dotacji planowaną liczbę uczniów nie później niż do dnia 30 września roku poprzedzającego rok udzielania dotacji. Identyczną konstrukcję przyjęto w art. 17 ust 3 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych.

Wnioskodawczyni podała, że w obecnym stanie prawnym ustawodawca przewidział definicję dotacji i zawarł ją w ustawie o finansach publicznych (dalej jako: u.f.p.), nie regulując jej odmiennie na gruncie u.s.o. Zgodnie z brzmieniem art. 126 u.f.p. dotacjami są podlegające szczególnym zasadom rozliczenia środków z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie u.f.p., odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję legalną, zdaniem Wnioskodawczyni należy przyjąć, że dotacją jest transfer budżetowy, który łącznie spełnia następujące cechy: podlega szczególnym zasadom rozliczania, (które w przypadku dotacji z budżetu gminy regulują art. 251&˗253 u.f.p.), jest udzielany na podstawie u.f.p., odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych oraz jest przeznaczony na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

W nawiązaniu do powyższego, Wnioskodawczyni podkreśliła, że nie można dokonywać interpretacji pojęcia dotacja w oderwaniu od terminów towarzyszących tej instytucji w ustawie o finansach publicznych, takich jak: budżet jednostki samorządu terytorialnego, czy szczególne zasady rozliczania.

Zatem, aby w pełni odtworzyć definicję normatywną i oddać istotę instytucji dotacji z budżetu gminy oraz wynikającego z tego stosunku dotacyjnego, w opinii Wnioskodawczyni należy sięgnąć także do norm zawartych w art. 211 u.f.p. oraz 251 u.f.p. w związku z art. 252 u.f.p.

Wnioskodawczyni podała, że zgodnie z treścią ust. 1 w art. 211 u.f.p., budżet jednostki samorządu terytorialnego jest rocznym planem dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów tej jednostki. Ustęp 2 tego przepisu wskazuje, że budżet ten jest uchwalony na rok budżetowy. Z kolei ustęp 3 stanowi, że rokiem budżetowym jest rok kalendarzowy. Następnie, w art. 251 ust. 1 u.f.p. wskazano, że dotacje udzielone z budżetu jednostki samorządu terytorialnego w części niewykorzystanej do końca roku budżetowego, podlegają zwrotowi do budżetu tej jednostki w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku. Z kolei art. 251 ust. 3 u.f.p. stanowi, że w przypadku, gdy termin wykorzystania dotacji o których mowa w ust. 1 jest krótszy niż rok budżetowy, podlegają one zwrotowi w terminie 15 dni po upływie terminu wykorzystania dotacji.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że w ustępie 4 wyżej wskazanego przepisu ustawodawca sprecyzował pojęcie wykorzystania dotacji wskazując, że następuje ono w szczególności przez zapłatę za realizowane zadania, na które dotacja była udzielona, albo, w przypadku, gdy odrębne przepisy stanowią o sposobie udzielenia i rozliczenia dotacji, wykorzystanie następuje przez realizację celów wskazanych w tych przepisach.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z powyższego wnioskować można, że udzielenie i wypłata dotacji odbywa się w danym roku kalendarzowym, w którym również środki te muszą zostać wykorzystane na cele wskazane ustawą o systemie oświaty.

Dotacje oświatowe, o których mowa w art. 90 u.s.o. a obecnie w art. 15&˗17 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, mają charakter dotacji podmiotowych w rozumieniu art. 126 u.f.p. Ze środków dotacji podmiotowych wspierana jest określonego rodzaju działalność podmiotu prawnego, wynikająca z przepisów prawa materialnego. Także w przepisach materialnoprawnych rangi ustawowej określony zostaje krąg beneficjentów dotacji.

Konkludując powyższe Wnioskodawczyni podkreśliła, że zarówno z treści art. 90 u.s.o., jak i z obecnych przepisów art. 15&˗17 oraz art. 33 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych wynika, że przedszkola niepubliczne otrzymują dotację na każdego ucznia. Dotacje te mają na celu dofinansowanie bieżącej działalności ustawowo wskazanego podmiotu. Wysokość tej dotacji uzależniona jest od liczby uczniów, a warunkiem jej przyznania jest wskazanie przez osobę prowadzącą szkołę planowanej liczby uczniów w terminie do 30 września roku poprzedzającego rok udzielenia dotacji.

Wnioskodawczyni wskazała, że wypełnienie wskazanych powyżej obowiązków daje podstawę do uruchomienia danemu przedszkolu niepublicznemu dotacji, która to jest przekazywana w sposób określony w art. 34 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych (dawniej w art. 90 ust. 3c u.s.o.), czyli w dwunastu częściach w terminie do ostatniego dnia miesiąca, na rachunek bankowy przedszkola.

Z analizy powyższych przepisów (pozostających we wzajemnym powiązaniu) oraz przedstawionej argumentacji, w ocenie Wnioskodawczyni, należy wysnuć wniosek, że istotną cechą dotacji &˗ w tym dotacji, o której mowa w art. 15&˗17 oraz art. 34 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, podobnie jak w dawnym art. 90 u.s.o., i w konsekwencji stosunku dotacyjnego &˗ jest jej ustawowe ograniczenie czasowe, do okresu roku budżetowego, co wynika bezpośrednio z roczności budżetu. Wnioskodawczyni podkreśliła, że poprzez zastosowanie sformułowania dotacje udzielone z budżetu jednostki samorządu terytorialnego w części niewykorzystanej do końca roku budżetowego podkreśla się funkcjonującą w systemie finansów publicznych zasadę roczności (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 kwietnia 2014 r. o sygn. akt I SA/Bk 110/14 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 listopada 2015 r. o sygn. akt I SA/Bk 588/15).

Wnioskodawczyni podkreśliła, że podobnie wypowiedział się Naczelny sąd Administracyjny w najnowszym wyroku z dnia 30 lipca 2019 r., sygn. akt I GSK 1239/18, gdzie &˗ odwołując się do zasady roczności &˗ Sąd wskazał: z upływem poszczególnych lat nastąpiło ich wygaśniecie z mocy prawa, co po pierwsze oznacza, że środki przeznaczone na ten cel utraciły dotychczasowy charakter (dotacji &˗ przypomina Wnioskodawczyni).

Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Wnioskodawczyni stwierdziła, że transfer należności z tytułu dotacji po upływie roku budżetowego (w tym także w wyniku prawomocnego wyroku sądu powszechnego), czystą dotacją nie jest. Jest to natomiast wypłata należności, które należą się z tytułu dotacji, która nie została przyznana i w konsekwencji wypłacona. Należność z tytułu dotacji niewypłaconej w terminie (Wnioskodawczyni ma tutaj na myśli rok, w którym dotacja powinna być wypłacona i rozliczona) przypomina de facto instytucję refundacji (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 kwietnia 2014 r. o sygn. akt I SA/Bk 110/14).

Wobec tożsamości konstrukcji prawnej dotacji w ramach nowej ustawy o finasowaniu zadań oświatowych, w ocenie Wnioskodawczyni, poglądy te pozostają aktualne także w jej ramach (nowej ustawy), tym bardziej, że zgodnie z przepisem przejściowym &˗ art. 91 ust 2 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, do spraw wszczętych w poprzednich latach należy stosować przepisy dotychczasowe.

Zdaniem Wnioskodawczyni, gdyby przyjąć, że środki otrzymane tytułem wyrównania dotacji oświatowej, zaniżonej za lata ubiegłe, inne niż rok wypłaty należności, stanowią dotację, to oznaczałoby konieczność ich wykorzystania na cele ustawowe, przy czym problematyczne byłoby stwierdzenie, czy owo wykorzystanie mogłoby nastąpić w roku wypłaty zaległej należności. Wnioskodawczyni zauważa, że wykorzystanie dotacji, jak wskazał ustawodawca, następuje wyłącznie poprzez zapłatę za zrealizowane zadania, na które dotacja była udzielona. Zatem, warunkiem koniecznym wykorzystania dotacji jest najpierw jej udzielenie, potem zaś realizacja zadań publicznych, na które została ona przyznana. Wnioskodawczyni podkreśliła, że nieprzypadkowa jest tu wskazana kolejność zdarzeń, w szczególności, jeśli chodzi o dotacje oświatowe o charakterze podmiotowym. Wnioskując a contrario, przyjąć należy, że jeżeli dotacji na realizację zadań w danym roku nie przyznano, to jednocześnie nie może być mowy o jej wykorzystaniu.

Powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawczyni, prowadzą w niniejszej sprawie do wniosku, że uzupełnienie dotacji za rok 2011 przekazane na podstawie prawomocnego orzeczenia sądowego w roku 2020, dotacją nie jest i nie może tym samym podlegać rygorom stawianym instytucji dotacji, w tym jej rozliczeniu &˗ ani za rok, w którym należna dotacja przysługiwałaby, gdyż wówczas jej nie przyznano &˗ ani tym bardziej za rok, w którym należność została wypłacona jako uzupełnienie dotacji za lata poprzednie &˗ co z kolei wynika z podmiotowego charakteru dotacji, o której mowa w art. 15&˗17 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych (dawniej art. 90 u.s.o.) i ilości uczniów w danym roku jako podstawy udzielenia dotacji). Skoro bowiem dotacji nie udzielono w roku, w którym powinna była ona zostać udzielona, to mimo realizacji zadań publicznych nie można jej (dotacji) było wykorzystać i w konsekwencji rozliczyć za rok, za który przysługiwała. W konsekwencji, środków wypłacanych z tytułu niedopłaty dotacji oświatowej za lata poprzednie, nie można traktować jako dotacji, zarówno z uwagi na nieprzyznanie tych środków w latach, w których były należne, jak i z uwagi na niemożność wykorzystania tych środków na cele ustawowo przewidziane i rozliczenia ich za rok, w którym powinny były zostać wypłacone.

Wnioskodawczyni podała, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w ramach linii interpretacyjnej Ministerstwa Finansów, dotyczącej wyroków sądowych uwzględniających takie roszczenia, które kwalifikują tego rodzaju środki jako przychód a nie dotację, nakazując jednocześnie odprowadzić należny podatek (np. interpretacja indywidualna numer IPPB4/415&˗99/14&˗4/JK2 z dnia 27 lutego 2015 r. (Dyrektor Izby Skarbowej w Płocku) lub interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 września 2015 r. numer ITPB1/4511&˗803/15/HD).

Kwestia dotycząca analogicznego zagadnienia była też przedmiotem interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

• znak 0115&˗KDIT3.4011.179.2018.2.JŁ,
• znak 0115&˗KDIT3.4011.8.2019.1.WM z dnia 11 lutego 2019 r.,
• znak 0112&˗KDIL3&˗1.4011.430.2018.1.AMN z dnia 6 grudnia 2018 r.
• znak 0115&˗KDIT3.4011.451.2018.1.DP z dnia 14 listopada 2018 r.

Wnioskodawczyni wskazała również, że w odniesieniu do tej samej Gminy (w analogicznym stanie) wydano także interpretację z znak .

Stosownie do powyższego, Wnioskodawczyni uważa, że nie otrzyma dotacji, a innego rodzaju należność z tytułu wypłacenia w niższej wysokości równowartości dotacji za rok 2011. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który ma tylko zastosowanie do dotacji Wyżej wskazana należność, jako otrzymana w związku z prowadzoną przez Wnioskodawczynię w formie przedszkola niepublicznego, działalnością oświatową, pomimo że zostanie otrzymana na podstawie wyroku, nie będzie też korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b wskazanej ustawy, ani na podstawie jakiegokolwiek innego przepisu tej ustawy.

W konsekwencji, niniejsza należność stanowi, jak już wskazano, przychód Wnioskodawczyni z prowadzonej pozarolniczej działalności, a uzyskany dochód podlega opodatkowaniu w ramach tego źródła przychodów. W świetle powyższych rozważań na uwzględnienie zasługuje stanowisko, że środki, które Wnioskodawczyni otrzyma w roku 2020, w wyniku prawomocnego wyroku sądowego, stwierdzającego zobowiązanie Gminy do dopłaty zaniżonej dotacji za rok 2011, nie należy w żadnej mierze traktować jako dotacji należnej do wykorzystania zgodnie z treścią art. 35 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych (dawniej art. 90 ust. 3d u.s.o.)

Reasumując, stanowisko Wnioskodawczyni jest następujące &˗ kwoty otrzymane od Gminy ... z tytułu prawomocnego wyroku sądu powszechnego, są przychodem i należy je opodatkować w momencie otrzymania &˗ zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych w ciągu roku i końcowe rozliczenie w zeznaniu podatkowym do kwietnia roku następnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 cytowanej wyżej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4&˗9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 wspomnianej ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W świetle powyższego każde działanie spełniające wskazane przesłanki stanowi, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolniczą działalność gospodarczą. Prowadzenie niepublicznego przedszkola jest rodzajem aktywności określanej jako działalność podjęta w celu zarobkowym, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Wypełnia zatem (wskazane) znamiona działalności gospodarczej. Z tego względu generowane w wyniku tej działalności przychody zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a&˗22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych o czym stanowi art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z brzmienia art. 218 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 869, z późn. zm.) wynika, że z budżetu jednostki samorządu terytorialnego mogą być udzielane dotacje podmiotowe, o ile odrębne ustawy tak stanowią. Taką odrębną ustawę stanowiła ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943, z późn. zm.), aktualnie jest to ustawa z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2203, z późn. zm.).

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą określa przepis art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi on, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h&˗1j i 1n&˗1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 1i wskazanej ustawy, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f&˗3h.

Natomiast w myśl art. 45 ust. 1 wskazanej ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

We wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność oświatową w formie przedszkola niepublicznego. Z tego tytułu jest beneficjentem dotacji oświatowej. W roku 2011 Gmina zaniżyła wysokość przedmiotowej dotacji. Na mocy wyroku sądu okręgowego z października 2019 r. Gmina została zobowiązana do wypłaty środków pieniężnych z tytułu równowartości zaniżonej dotacji za rok 2011 (wraz z odsetkami i kosztami sądowymi). W ciągu najbliższych tygodni, tj. w trakcie trwającego 2020 r. Wnioskodawczyni spodziewa się wykonania wyroku w ramach którego nastąpi fizyczna wypłata środków.

Mając powyższe na względzie należy wskazać, że otrzymane przez Wnioskodawczynię środki pieniężne (z tytułu niedopłaty dotacji oświatowej za 2011 r.) nie stanowią dotacji w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, zatem wskazana kwota (wartość zaniżonej dotacji wraz z odsetkami i kosztami) nie może zostać objęta zwolnieniem przewidzianym w treści art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji wskazane środki pieniężne podlegają opodatkowaniu wraz z pozostałymi dochodami uzyskanymi przez Wnioskodawczynię z pozarolniczej działalności gospodarczej. Za datę powstania przychodu należy uznać zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dzień otrzymania tych środków. Wnioskodawczyni jest ponadto obowiązana do uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z cytowanym uprzednio art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do wykazania wyżej wskazanych przychodów z zeznaniu rocznym zgodnie z dyspozycją art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Podkreślenia wynika, że przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest co do zasady sam przepis prawa podatkowego. Dlatego też, wydając przedmiotową interpretację indywidualną tutejszy organ interpretacyjny dokonał wyłącznie wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego znajdujących zastosowanie w sprawie. Wobec tego niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków

podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nie rozstrzyga natomiast kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych (w tym przepisów ustawy o systemie oświaty, ustawy Prawo oświatowe, ustawy o finansowaniu zadań oświatowych oraz ustawy o finansach publicznych).

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię orzeczeń sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem

faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym

wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisóww art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej