Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Na pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Natomiast na pytania nr 2 i 4 w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

AD.1,2,3,4. Wstęp:

• na licytacji komorniczej w 2015 roku (postanowienie SR w () o przysądzeniu z 1.09.2015 r.) wraz z mężem (poza działalnością Wnioskodawczyni) i innym małżeństwem nabyli prawo użytkowania wieczystego gruntu dz. nr 1 obr. () w () o pow. 17646 m2. Postanowienie to uprawomocniło się 21.01.2016 r.
• nabycie nastąpiło bez podatku VAT i na cele prywatne
• w postanowieniu Sądu Rejonowego w () stwierdzono, że zakupu dokonują małżonkowie, a nie firma.
• w księgach wieczystych są uwidocznieni jako małżonkowie, a nie firma
• użytkowanie wieczyste nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawczyni
• Wnioskodawczyni nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego od tej transakcji
• nie prowadzili i nie mieli zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej na tym gruncie ze względu na wiek (w dniu zakupu 61 i 66 lat)
• zakup miał stanowić zabezpieczenie dla małżonków, a później dla ich dzieci
• dokonano rozbiórki większości budynków zagrażających życiu zgodnie z decyzją ()
• na dz. nr 1pozostał budynek określony w KW i ewidencji gruntu jako budynek transportu i łączności według rodzaju KŚT a według klasy PKOB jako budynek garażu
• w dniu 26.09.2017 roku dokonano podziału notarialnego na dwie równe części i zniesienia współwłasności z innym małżeństwem. Powstały działki nr 1/1 i 1/2. Wnioskodawczyni i jej mężowi przypadła działka nr 1/1 obr. () w () o pow. 8823 m2 zabudowana budynkiem transportu i łączności, dla której utworzono nową księgę wieczystą.
• nie dokonywali żadnych ulepszeń w przedmiotowym budynku
• decyzją administracyjną z dnia 26.07.2019 roku dokonali podziału działki 1/1 na dwie:
  1. niezabudowana nr A o pow. 5823 m² i
  2. zabudowana budynkiem transportu i łączności nr B o pow. 3000 m².

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku nieodpłatnej darowizny synowi niezabudowanej działki nr A w () transakcja będzie zwolniona z podatku dochodowego bez względu na okres jej przeprowadzenia gdyż darowizna nie jest wymieniona jako przedmiot opodatkowania w ustawie o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, źródłem przychodu będzie każde przeniesienie prawa własności nieruchomości jeśli tylko można nadać mu charakter odpłatny.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 1 września 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem oraz małżeństwu A i M przysądzono prawo użytkowania wieczystego gruntu w wyniku licytacji komorniczej. Zakupu prawa użytkowania wieczystego gruntu nie dokonano w ramach działalności gospodarczej. Następnie w dniu 26 września 2017 r. zawarta została umowa nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Na mocy tej umowy małżonkowie (Wnioskodawczyni z mężem) uzyskali prawo do użytkowania wieczystego połowy działki o powierzchni 8.823 m² wraz z jednym pozostawionym budynkiem oznaczonym w ewidencji jako budynek transportu i łączności. Nieruchomość podzielono na 2 działki. Jedną niezabudowaną o powierzchni 5823 m² i drugą o powierzchni 3000 m² zabudowaną pozostałym na tym terenie budynkiem. Wnioskodawczyni z mężem zamierzają sprzedać działkę 3000 m² zabudowaną budynkiem oraz przekazać w darowiźnie niezabudowaną działkę 5823 m² synowi.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2019 poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny jako czynności nieodpłatnej jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Przekazanie nieruchomości w drodze darowizny nie jest zatem odpłatnym zbyciem.

Powyższe oznacza, że fakt zbycia w drodze darowizny nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie nie rodzi skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przekazanie prawa własności następuje w sposób nieodpłatny.

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że skoro zbycie nieruchomości (niezabudowanej działki 5823 m²) nastąpi nieodpłatnie (w drodze zawarcia umowy darowizny), to nie będzie ono stanowiło dla Wnioskodawczyni źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Wnioskodawczyni, jako darczyńcy, nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawczyni i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niej, zatem nie dotyczy męża Wnioskodawczyni. Jeżeli mąż Wnioskodawczyni oczekuje wydania interpretacji indywidualnej, to powinien złożyć odrębny wniosek i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Aleja Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej