Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 29 kwietnia 2020 r. (data wpływu 5 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 15 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana M.W.;
• Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:
  Pana Z. W.
  Panią H. W.

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy na podstawie decyzji Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 8 sierpnia 2019 r. (znak sprawy: ()) uzyskali odszkodowanie za nieruchomość przejętą na cele inwestycji publicznej o powierzchni łącznej (), stanowiącą część działki o nr () położonej w miejscowości (), gmina (), pow. () (budowa drogi ekspresowej ()).

Wypłata odszkodowań nastąpiła w dniu 25 sierpnia 2019r., w wyniku czego:

1. Wnioskodawca H. W. uzyskała kwotę ();
2. Wnioskodawca Z. W. uzyskał kwotę ();
3. Wnioskodawca M. W. uzyskał kwotę ().

Nieruchomość przejęta na cele inwestycji drogowej była przedmiotem małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawczyni H. W. i A. W. do dnia śmierci tego ostatniego - tj. do dnia 10 marca 2017 r. Nieruchomość do dnia przejęcia na cele inwestycji drogowej była składnikiem gospodarstwa rolnego i była wykorzystywana na cele prowadzonej produkcji rolnej. Na podstawie notarialnego poświadczenia dziedziczenia sporządzonego w dniu 12 grudnia 2017 r. spadek po zmarłym A. W. na podstawie ustawy odziedziczyli Wnioskodawcy: H. W., Z. W. oraz M. W. - wszyscy po 1/3 udziału. W związku z przedmiotowym dziedziczeniem Wnioskodawczyni H. W. objęła 4/6 udziału w nieruchomości (1/2 udziału pochodzącego z małżeńskiej wspólności majątkowej i 1/6 udziału uzyskane na podstawie spadkobrania), natomiast Wnioskodawcy Z. W. i M. W. uzyskali po 1/6 udziału w nieruchomości.

Wydzielona z działki () działka była niezabudowana. Do momentu przejęcia działki była ona wykorzystywana rolniczo jako grunt orny. Grunty te nie były dzielone na mniejsze działki, a przedmiotowa nieruchomość nie była uzbrajana ani ulepszana ponad potrzeby związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Wnioskodawcy nie wnioskowali do Gminy o przekształcenie przedmiotowej działki na cele nierolnicze, w szczególności drogowe, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, nie występowali o ustalenie warunków zabudowy. Wnioskodawcy nie zabiegali o ustalenie przebiegu drogi przez przejętą nieruchomość. Wnioskodawcy nie zajmowali się działalnością gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Przejmowana nieruchomość oznaczona była w ewidencji gruntów jako użytek rolny. Działka objęta była dopłatami bezpośrednimi, jednak w związku z przeznaczeniem pod drogę została wycofana z dopłat. Utrata własności tej działki nastąpiła z inicjatywy podmiotów trzecich (Wojewoda () wydał w dniu () decyzję zezwalającą na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi krajowej nr (), odcinek węzeł (), której to decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności) - Wnioskodawcy nie mieli zamiaru spieniężać przedmiotowej działki i nie planują w najbliższym czasie sprzedaży działek rolnych lub budowlanych. Przeniesienie prawa własności nieruchomości objętej wnioskiem nastąpiło w okresie krótszym niż 2 lata od dnia uzyskania przez Wnioskodawców prawa własności nieruchomości na podstawie dziedziczenia ustawowego.

Nieruchomość będąca przedmiotem wywłaszczenia na cele inwestycji publicznej została nabyta przez H. i A. W. od rodziców A. W. M. i J. W. na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego w dniu 29 maja 1984 r.

Część przedmiotowej nieruchomości została przejęta na cele inwestycji drogowej na podstawie art. 104 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego, art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1474) w zw. z art. 129 ust. 5 pkt 3, art. 130 ust. 2 i art. 132 ust. la ustawy o gospodarce nieruchomościami (podstawa prawna wskazana w decyzji Wojewody () o ustaleniu odszkodowania za nieruchomość przeznaczoną na inwestycję drogową).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie wypłacone za wywłaszczenie nieruchomości rolnej pod budowę drogi (inwestycja celu publicznego) w sytuacji, gdy spadkobiercy (Wnioskodawcy) uzyskali tytuł prawny do nieruchomości przejmowanej w drodze dziedziczenia w okresie krótszym niż 2 lata od dnia przejęcia nieruchomości jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie uregulowania art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu na dzień przejęcia nieruchomości na cele inwestycji drogowej?

Zdaniem Zainteresowanych, przedmiotowe przychody winny skorzystać z ulgi wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 29) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na:

1. brak wpływu Wnioskodawców na datę przejęcia nieruchomości na cele inwestycji drogowej w toku prowadzonego postępowania administracyjnego bez inicjatywy ze strony Wnioskodawców;
2. element losowy w postaci śmierci jednego ze współwłaścicieli nieruchomości przejmowanej na cele inwestycji publicznej i związane z tym nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego.

Uzasadnieniem przedmiotowego stanowiska jest okoliczność, że wskazane wyżej uregulowanie dotyczy sytuacji, w której zwolnienie z obowiązku podatkowego wynika z przejęcia nieruchomości na cele inwestycji publicznej w sytuacji, gdy minęły przynajmniej 2 lata od dnia nabycia nieruchomości przez podatnika. W ocenie Wnioskodawców przez nabycie rozumieć należy uzyskanie prawa własności na podstawie świadomych działań zainteresowanych, w tym poprzez zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości. Inna sytuacja ma miejsce w przypadku, gdy prawo własności zostało nabyte na skutek okoliczności całkowicie niezależnych od osób zainteresowanych, tak jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie, gdzie jeden z dotychczasowych współwłaścicieli nieruchomości umiera w dniu poprzedzającym o mniej niż 2 lata dzień przejęcia nieruchomości na cele inwestycji drogowej. Jego następcy prawni (spadkobiercy), oprócz wymaganych prawem działań związanych ze stwierdzeniem nabycia spadku i rozliczeniem podatku od spadków i darowizn, nie poczynili innych działań zmierzających do uzyskania tytułu prawnego do nieruchomości przejętych na cele inwestycji drogowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca sformułował bowiem tak wskazany przepis, aby stanowił on kategorię otwartą. Zatem, o przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zauważyć należy, że do odszkodowań wypłacanych stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Treść zacytowanego przepisu wskazuje, że podstawowym warunkiem uprawniającym do zwolnienia danego przychodu z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy, jest uzyskanie przychodu m.in. z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zwolnienie nie przysługuje jednak jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem oraz
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Stosownie do treści art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1474, z późn. zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z treścią art. 11f ust. 1 pkt 6 ww. ustawy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl przepisu art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

&˗z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f ww. ustawy).

Natomiast decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania (art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

Stosownie do art. 23 ww. ustawy, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zauważyć należy, że zasady dotyczące ograniczenia lub pozbawienia praw do nieruchomości oraz związanych z tym odszkodowań, reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r., poz. 65, z późn. zm.).

Stosownie do art. 2 pkt 11 ww. ustawy, ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, a w szczególności ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1474 oraz z 2019 r. poz. 1716);

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Na podstawie art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W myśl art. 129 ust. 1 ww. ustawy, odszkodowanie ustala starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 129 ust. 5 pkt 3 ww. ustawy, starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu gdy nastąpiło pozbawienie praw do nieruchomości bez ustalenia odszkodowania, a obowiązujące przepisy przewidują jego ustalenie.

Stosownie do art. 130 ust 2 ww. ustawy, ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (art. 130 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 132 ust. 1 ww. ustawy, zapłata odszkodowania następuje jednorazowo, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu podlega wykonaniu, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b. W sprawach, w których wydano odrębną decyzję o odszkodowaniu, zapłata odszkodowania następuje jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna (art. 132 ust. 1a tejże ustawy).

Nadmienić w tym miejscu należy, że jak można wywieść z treści podania opisane we wniosku odszkodowanie zostało przyznane i wypłacone stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć jednak na względzie, że zwolnienie przewidziane w ww. przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

1. nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub przed odpłatnym zbyciem nieruchomości,
2. cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

W konsekwencji, w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków wykluczających zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo niespełniony żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Zauważyć należy, że Zainteresowana Pani H. W. nabyła prawo własności przedmiotowej działki nr () do wspólności majątkowej małżeńskiej na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego w dniu 29 maja 1984 r. Mąż Zainteresowanej Pan A. W. zmarł 10 marca 2017 r. Zainteresowana była jednym ze spadkobierców męża.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie nieruchomości w czasie jej trwania oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Zatem, nabycie prawa własności działki będącej przedmiotem wniosku przez Zainteresowaną Panią H. W. nastąpiło w dacie jej nabycia do majątku wspólnego małżonków tj. 29 maja 1984 r. Tym samym, nie została spełniona jedna z przesłanek wskazanych w ww. przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nabycie nieruchomości w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub przed odpłatnym zbyciem nieruchomości. Ponadto nabycie przez Zainteresowaną prawa do przedmiotowej działki w drodze umowy przekazania gospodarstwa rolnego powoduje, że nie można ustalić ceny nabycia nieruchomości. Zatem brak ceny przy nabyciu nieruchomości sprawia, że nie została spełniona druga z przesłanek wymienionych w powyższym przepisie.

W odniesieniu do pozostałych spadkobierców tj. Pana M. W. oraz Pana Z. W. okoliczność nabycia udziałów w prawie własności przedmiotowej nieruchomości nieodpłatnie - w drodze spadkobrania w 2017 r. - nie pozwala na ustalenie ich ceny nabycia, co oznacza, że nie została spełniona jedna z przesłanek wyłączających zastosowanie zwolnienia przedmiotowego.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy otrzymując odszkodowanie pieniężne za działkę nr () przejętą pod budowę drogi (inwestycja celu publicznego) mogą skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odszkodowanie to wypłacone bowiem zostało stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Ponadto, nie zostały spełnione przesłanki wyłączjące przedmiotowe odszkodowanie ze zwolnienia z opodatkowania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej