Temat interpretacji

Kwalifikacja do właściwego źródła przychodów wynagrodzeń otrzymanych w związku z pełnieniem w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych funkcji syndyka, nadzorcy sądowego i zarządcy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do właściwego źródła przychodów wynagrodzeń otrzymanych w związku z pełnieniem w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych funkcji syndyka, nadzorcy sądowego i zarządcy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do właściwego źródła przychodów wynagrodzeń otrzymanych w związku z pełnieniem w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych funkcji syndyka, nadzorcy sądowego i zarządcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada licencję doradcy restrukturyzacyjnego uprawniającą m.in. do sprawowania funkcji syndyka, nadzorcy sądowego, zarządcy oraz posiada niezbędne doświadczenie i kompetencje do wykonywania ww. funkcji w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych, jednocześnie spełnia wymogi określone w ustawie o licencji doradcy restrukturyzacyjnego, art. 3.

Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej.

Aktualnie Zainteresowany oczekuje wstąpienia w pierwsze postępowania upadłościowe i restrukturyzacyjne na przestrzeni kilkunastu najbliższych tygodni.

Zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy Prawo upadłościowe, syndyk jest wyznaczany przez sąd w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości. Stosownym postanowieniem sąd powierza zatem syndykowi pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym lub restrukturyzacyjnym, których zakres precyzuje ustawa (w tym czynności zarządcze, sprawozdawcze, likwidacja masy upadłości). Natomiast zasady oraz sposób powoływania nadzorcy sądowego oraz zarządcy w postępowaniach restrukturyzacyjnych zawiera ustawa z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne. W myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy, nadzorca sądowy powoływany jest przez sąd w postanowieniu o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego lub postępowania układowego. Zgodnie z art. 51 ust. 1 tej ustawy, zarządca powoływany jest przez sąd w postanowieniu o otwarciu postępowania sanacyjnego.

Sąd orzeka również o wynagrodzeniu i o zwrocie poniesionych przez niego wydatków (art. 162-167 Prawa upadłościowego art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 56 ust. 1 oraz art. 59 ust. 1 Prawa restrukturyzacyjnego). Wnioskodawca nie ma wpływu na postanowienia sądu w zakresie wysokości przyznawanych zaliczek i wynagrodzeń za pełnienie funkcji w postępowaniach upadłościowych. Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie ma charakteru umownego, gdyż sposób określenia jego wysokości regulują odrębne przepisy.

Wyznaczenie Wnioskodawcy w drodze postanowienia sądu i zgodnie z ww. przepisami prawa upadłościowego jako nadzorcy sądowego lub syndyka masy upadłości danego podmiotu gospodarczego, według art. 157 ust. 4 ustawy Prawo upadłościowe, kwalifikowało syndyka jako osobę prowadzącą pozarolniczą działalność w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych obecnie przepis ten uchylono.

Syndyk dokonuje czynności we własnym imieniu, na rachunek upadłego (art. 160 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe). Należne Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu prowadzenia postępowań restrukturyzacyjnych lub upadłościowych kwalifikowane są przez organy administracji państwowej, sądy lub prokuratury do źródła przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. działalność wykonywana osobiście. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy o licencji doradcy restrukturyzacyjnego, osoba fizyczna posiadająca licencję doradcy restrukturyzacyjnego, która prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą powołana do pełnienia funkcji w postępowaniu restrukturyzacyjnym, upadłościowym lub egzekucyjnym wykonuje czynności w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie prowadzi biura, nie zatrudnia pracowników, nie reklamuje swoich usług. Koszty postępowania, w tym wynagrodzenia za pełnienie funkcji syndyka ponosi masa upadłości, a w przypadku braku środków w masie upadłości koszty te ponosi upadły (art. 230-231 Prawo Upadłościowe).

Czynności wymienione w opisie zdarzenia przyszłego nie są wykonywane w ramach zarobkowej działalności usługowej. Nie mają charakteru zorganizowanego i ciągłego powołanie do pełnienia funkcji zapada postanowieniem sądu. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat czynności i ich wykonanie ponosi upadły. Syndyk oraz zarządca nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości, masy sanacyjnej (art. 160 ust. 2 Prawa upadłościowego, art. 53 ust. 2 Prawa restrukturyzacyjnego). Kierowaniem i sprawowaniem nadzoru nad czynnościami doradcy restrukturyzacyjnego zajmuje się sędzia komisarz (art. 152 ust. 1 Prawa upadłościowego oraz art. 19 ust. 1 Prawa restrukturyzacyjnego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, pełniąca w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych funkcje syndyka, nadzorcy sądowego, zarządcy, jest osobą wykonującą działalność osobiście, tj. zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od ilości prowadzonych postępowań i częstotliwości przydzielania funkcji w kolejnych postępowaniach?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu pełnienia funkcji syndyka, nadzorcy sądowego, zarządcy w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych są zaliczane do działalności wykonywanej osobiście która nie wymaga zgłoszenia, w rozumieniu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od ilości prowadzonych w danym momencie postępowań.

Podkreśla przede wszystkim wymaga, że przydziałem do postępowań zarządza sąd zleca on wykonanie czynności związanych z likwidacją, restrukturyzacją lub zarządzaniem majątkiem dłużnika dla osoby posiadającej licencję doradcy restrukturyzacyjnego.

Ustawa Prawo Upadłościowe i Prawo Restrukturyzacyjne precyzuje, że tokiem postępowania i nadzorem nad czynnościami doradcy zajmuje się sędzia-komisarz. Odpowiedzialność za czynności podjęte przez doradcę restrukturyzacyjnego ponosi upadły lub restrukturyzowany podmiot.

Jednocześnie spełnione są, zgodnie z przepisem art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności,
• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym przychód z tego tytułu nie kwalifikuje się zatem do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, określony został w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 13 pkt 6 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Aby określony przychód mógł być uznany za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w cytowanym art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. przychód winien wystąpić w związku z wykonywaniem czynności:

1. zleconych na podstawie właściwych przepisów,
2. zleconych przez jeden z następujących podmiotów:
   1. organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej albo
   2. sąd, albo
   3. prokuratora.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została natomiast w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

&˗ prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z przepisu tego wynika, że z przychodami zaliczanymi do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik wykonuje w sposób zorganizowany i ciągły czynności o charakterze zarobkowym, niezakwalifikowane do żadnego z innych wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych źródeł przychodów.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym uprzednio przepisie wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a-c rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Uzupełnieniem definicji działalności gospodarczej są przesłanki negatywne wskazane przez ustawodawcę w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych których łączne spełnienie wyklucza możliwość zaliczenia przychodów z działalności podatnika do źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza. Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Jak wynika z literalnej treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, niespełnienie któregokolwiek z warunków wymienionych w tym przepisie oznacza, że wykonywane czynności mogą być klasyfikowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada licencję doradcy restrukturyzacyjnego m.in. do sprawowania funkcji syndyka, nadzorcy sądowego, zarządcy oraz posiada doświadczenie i kompetencje do wykonywania ww. funkcji w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych, jednocześnie spełnia wymogi określone w ustawie o licencji doradcy restrukturyzacyjnego. Wnioskodawca oczekuje wstąpienia w pierwsze postępowania upadłościowe i restrukturyzacyjne. Zgodnie z przepisami syndyk jest wyznaczany przez sąd w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości. Nadzorca sądowy powoływany jest przez sąd w postanowieniu o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego lub postępowania układowego. Natomiast zarządca powoływany jest przez sąd w postanowieniu o otwarciu postępowania sanacyjnego. Sąd orzeka również o wynagrodzeniu i o zwrocie poniesionych przez nich wydatków. Wnioskodawca nie ma wpływu na postanowienia sądu w zakresie wysokości przyznawanych zaliczek i wynagrodzeń za pełnienie funkcji w postępowaniach upadłościowych. Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie ma charakteru umownego, gdyż sposób określenia jego wysokości regulują odrębne przepisy. Syndyk dokonuje czynności we własnym imieniu, na rachunek upadłego. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie prowadzi biura, nie zatrudnia pracowników, nie reklamuje swoich usług. Koszty postępowania, w tym wynagrodzenia za pełnienie funkcji syndyka ponosi masa upadłości, a w przypadku braku środków w masie upadłości koszty te ponosi upadły. Czynności wymienione w opisie zdarzenia przyszłego nie są wykonywane w ramach zarobkowej działalności usługowej. Nie mają charakteru zorganizowanego i ciągłego powołanie do pełnienia funkcji zapada postanowieniem sądu. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat czynności i ich wykonanie ponosi upadły. Syndyk oraz zarządca nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości, masy sanacyjnej. Kierowaniem i sprawowaniem nadzoru nad czynnościami syndyka zajmuje się sędzia komisarz.

Regulacje prawne odnoszące się do zasad oraz sposobu powoływania syndyka masy upadłości zawiera ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 498, z późn. zm.). Z treści art. 51 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, wynika, że uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym określa, czy funkcję sędziego-komisarza oraz zastępcy sędziego-komisarza będzie pełnił sędzia czy referendarz sądowy, oraz wyznacza syndyka. Stosownym postanowieniem sąd powierza zatem syndykowi pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym, których zakres precyzuje ustawa (w tym czynności zarządcze, sprawozdawcze, likwidacja masy upadłości). Również sąd orzeka o wynagrodzeniu syndyka i zwrocie poniesionych przez niego wydatków (art. 162-167 ustawy Prawo upadłościowe).

Natomiast zasady oraz sposób powoływania nadzorcy sądowego oraz zarządcy w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych zawiera ustawa z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2020 r., poz. 814). W myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy, nadzorca sądowy powoływany jest przez sąd w postanowieniu o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego lub postępowania układowego. Z kolei zgodnie z art. 51 ust. 1 tej ustawy, zarządca powoływany jest przez sąd w postanowieniu o otwarciu postępowania sanacyjnego.

Przenosząc cytowane uprzednio przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na grunt opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, w celu właściwego zakwalifikowania przychodów z tytułu pełnienia w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych funkcji syndyka, nadzorcy sądowego oraz zarządcy niezależnie od ilości prowadzonych postępowań i częstotliwości przydzielania funkcji w kolejnych postępowaniach do właściwego źródła przychodu, należy ocenić, czy ze względu na ich charakter i specyfikę posiadają one elementy, które pozwoliłyby zaliczyć je do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działalności wykonywanej osobiście.

Na podstawie treści wniosku stwierdzić należy, że pełnienie przez Wnioskodawcę w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych funkcji syndyka, nadzorcy sądowego oraz zarządcy nie wypełnia przesłanek do uznania ich za prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, z uwagi na brak zorganizowanego i ciągłego charakteru tych czynności (powołanie do pełnienia funkcji zapada postanowieniem sądu). W analizowanej sprawie będą również spełnione warunki, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające uznanie świadczonych przez Wnioskodawcę czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą. Przychód z tego tytułu nie kwalifikuje się zatem do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz mając na uwadze treść art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę, w związku z pełnieniem przez Niego w postępowaniach upadłościowych, restrukturyzacyjnych i egzekucyjnych funkcji syndyka, nadzorcy sądowego oraz zarządcy na podstawie postanowienia sądu niezależnie od ilości prowadzonych postępowań i częstotliwości przydzielania funkcji należy uznać za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej