Temat interpretacji

Czy przychód wynikający z pokrycia kosztów studiów podyplomowych podlega zwolnieniu z podatku dochodowego?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zapewnienie edukacji przedszkolnej to jedno z zadań Miasta. Zadanie to Miasto realizuje przy pomocy utworzonych w tym celu jednostek budżetowych Publicznych Przedszkoli oraz poprzez udzielanie dotacji celowej niepublicznym przedszkolom.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym, wszystkie placówki oświatowe, w tym przedszkola powinny zapewnić ww. dzieciom realizację zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego, stworzenie warunków do realizacji indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych: zakup sprzętu specjalistycznego i środków dydaktycznych, odpowiednich ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dzieci oraz zapewnić zajęcia specjalistyczne i integrację uczniów ze środowiskiem rówieśniczym, w tym z uczniami pełnosprawnymi oraz przygotowanie dzieci do wyższych poziomów kształcenia.

Ze względu na to, że przedszkola nie są przygotowane na spełnienie powyższych wymagań, gdyż nie dysponują kadrą pedagogiczną przygotowaną do realizacji edukacji specjalnej oraz nie dysponują odpowiednim sprzętem i pomocami edukacyjnymi, dyrektorzy wystąpili do Prezydenta Miasta z prośbą, o wyrażenie zgody na przystąpienie do konkursu w ramach Poddziałania Edukacja przedszkolna na dofinansowanie działań zaspokających potrzeby przedszkoli w zakresie przygotowania tych placówek do przyjęcia i opieki nad dziećmi z niepełnosprawnościami (tj. dodatkowe zajęcia z edukacji specjalnej, dokształcenie nauczycieli i zakupienie odpowiedniego sprzętu i pomocy dydaktycznych) z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Na podstawie projektu dyrektorów przedszkoli Miasto wystąpiło z wnioskiem aplikacyjnym w ww. konkursie (bo tylko jst może występować o dofinansowanie z EFS, jednostki podlegle nie maja osobowości prawnej), w którym zamieszczono zdiagnozowane zapotrzebowanie . przedszkoli, do których uczęszczały dzieci niepełnosprawne (publiczne przedszkola nr , , , , i ) w ramach jednego projektu pn.: Przedszkolach Miasta XY. Wniosek został pozytywnie oceniony i Miasto uzyskało dofinansowanie na działania ww. przedszkoli. W projekcie zaplanowano zakup sprzętu i pomocy dydaktycznych dla każdego przedszkola oddzielnie, zajęcia specjalistyczne dla dzieci niepełnosprawnych oraz konkretne formy dokształcania (szkolenia/studia) dla nauczycieli, których wybierali spośród swojej kadry i kierowali na te formy dokształcania dyrektorzy poszczególnych placówek. Budżet umieszczony w projekcie jest zaplanowany jako budżet przeznaczony do konkretnych placówek na konkretne, wymienione literalnie działania.

Miasto uzyskało dofinansowanie na podstawie ww. wniosku i dnia 27 marca 2019 r. zawarło umowę z Województwem. Umowa na dofinansowanie została zawarta z Miastem XY (podmiotem posiadającym osobowość prawną, a nie poszczególnymi przedszkolami) przewiduje, że środki z dofinansowania wpływają na wyodrębniony rachunek, utworzony dla potrzeb realizacji projektu przy Mieście XY. Ze względu na to, że dofinansowaniem jest objętych sześć placówek oświatowych, obsługą projektu zajmuje się Urząd Miasta XY. Wszystkie wydatki dotyczące projektu realizowane są z wyodrębnionego rachunku, w tym: opłaty za studia podyplomowe i szkolenia nauczycieli oddelegowanych przez dyrektorów przedszkoli (pracodawców).

Zgodnie z postanowieniami ww. umowy Miasto zobowiązane jest m.in. do osiągnięcia założeń merytorycznych projektu i utrzymanie celu projektu wyrażonych wskaźnikami produktu oraz rezultatu bezpośredniego określonego we wniosku, m.in. wskaźnika: Liczba nauczycieli, którzy uzyskali kwalifikacje lub nabyli kompetencje po opuszczeniu programu.

Mimo że, to dyrektorzy poszczególnych przedszkoli, biorąc pod uwagę potrzeby kadrowe swoich placówek, skierowali swoich pracowników na różne formy dokształcania, to trójstronne umowy na finansowanie studiów podyplomowych i szkoleń indywidualnych zawarte zostały pomiędzy Miastem XY, uczelnią/instytucją i nauczycielem skierowanym przez pracodawcę. Umowa o finansowanie studiów podyplomowych ujmuje koszt studiów, termin studiów oraz zapisy, że: wszelkie dodatkowe koszty związane ze studiami nauczyciel ponosi we własnym zakresie, w przypadku rezygnacji z kontynuowania studiów lub ich nieukończenia w terminie, nauczyciel zobowiązany jest zwrócić opłatę za studia.

Ze względu na fakt, ze stroną umowy z dnia 27 marca 2019 r. zawartą z Województwem było Miasto XY (organ prowadzący przedszkola), to umowy trójstronne z uczelnią były zawierane również bezpośrednio z Miastem XY, jednakże to pracodawcy (poszczególne przedszkola) wskazywali pracowników do odbycia studiów lub szkoleń i objęcia ich dofinansowaniem w ramach projektu. Miasto XY nie ingerowało w dobór kadry (pracowników przedszkoli), która powinna być objęta dofinansowaniem. Warunkiem koniecznym do dofinansowania doskonalenia nauczycieli było jedynie, aby dana osoba była pracownikiem dofinansowanego przedszkola.

Wnioskodawczyni jest nauczycielem Publicznego Przedszkola z Oddziałami Integracyjnymi w XY i została skierowana przez swojego przełożonego, Panią Dyrektor ww. placówki oświatowej na studia podyplomowe na kierunku: Integracja Sensoryczna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód wynikający z pokrycia Wnioskodawczyni kosztów studiów podyplomowych sfinansowanych z rachunku projektu utworzonego przy Mieście XY podlega zwolnieniu z podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota dofinansowania do studiów podyplomowych nie powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych ponieważ:

1. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami (przez owe przepisy rozumie się art. 103 Kodeksu pracy) przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji.
2. Studia na kierunku Integracja Sensoryczna są bezpośrednio związane z wykonywaną na co dzień pracą.
3. Pracodawca biorąc pod uwagę potrzeby kadrowe placówki, skierował Wnioskodawczynię na studia podyplomowe.
4. Pracodawca, nie podpisał z Wnioskodawczynią umowy o dokształcanie, ale wytypował za Jej zgodą na konkrety kierunek studiów.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Użyte w cytowanym powyżej przepisie sformułowanie odrębne przepisy obejmuje m.in. ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.).

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu Kodeksu pracy oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Takie rozumienie podnoszenia kwalifikacji zawodowych współgra z innymi przepisami Kodeksu pracy, zgodnie z którymi kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku w przepisach szczególnych. Przepisy te wskazują zatem, jakich kwalifikacji pracodawca może oczekiwać od pracowników przy wykonywaniu pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Zatem, przepisy Kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracę na innym stanowisku, ze względu na zmianę profilu działalności firmy.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym, nakłada na wszystkie placówki oświatowe, w tym przedszkola zapewnienie ww. dzieciom:

1. realizację zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego,
2. stworzenie warunków do realizacji indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych: zakup sprzętu specjalistycznego i środków dydaktycznych, odpowiednich ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dzieci,
3. zapewnić zajęcia specjalistyczne, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe,
4. inne zajęcia odpowiednie ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne uczniów, w szczególności zajęcia rewalidacyjne, resocjalizacyjne i socjoterapeutyczne,
5. integrację uczniów ze środowiskiem rówieśniczym, w tym z uczniami pełnosprawnymi oraz przygotowanie dzieci do wyższych poziomów kształcenia.

Pracodawca kierując Wnioskodawczynię na konkretne studia zadysponował środki projektu zgodnie z ich przeznaczeniem, mając na uwadze potrzeby kadrowe placówki. Środki z projektu na podnoszenie kwalifikacji nauczycieli można wykorzystać tylko na pracowników, ostatecznych uczestników projektu, którymi mogli być tylko nauczyciele zatrudnieni na umowę o pracę w danych przedszkolach. Przy rekrutacji nauczycieli dyrektorzy brali pod uwagę: wykształcenie, doświadczenie i osiągnięcia oraz przydzielone nauczycielowi zajęcia z uczniami niepełnosprawnymi.

Beneficjentem projektu jest podmiot posiadający osobowość prawną Miasto. Do obsługi projektu należało wyodrębnić rachunek bankowy pod nazwą projektu: Wyrównanie szans edukacyjnych dzieci z orzeczeniami o niepełnosprawności w Publicznych Przedszkolach Miasta. Na rachunek ten przelewane są środki dofinansowania i z tego rachunku muszą być realizowane wydatki projektu, w tym opłata za studia. Rachunek jest rachunkiem jednostki samorządu terytorialnego (rachunkiem budżetu Miasta), z którego realizowane są wydatki dotyczące sześciu przedszkoli objętych projektem. Umowy i faktury wszystkich jednostek budżetowych, w tym Przedszkoli wystawiane są na podmiot posiadający osobowość prawną Miasto. Umowa na dofinansowanie studiów podyplomowych z zakresu Integracji Sensorycznej zawarta jest pomiędzy Miastem, uczelnią i Wnioskodawczynią. Faktura wystawiona przez uczelnię za studia wskazuje nabywcę Miasto, natomiast w nazwie usługi ujmuje nazwisko i imię osoby, której dotyczy opłata za studia.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Gdańsku z dnia 3 grudnia 2013 r. Sąd stwierdził, że Kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę, ale okoliczność, czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik czy też inna osoba niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy i czy między świadczeniem a stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku w drodze rozporządzenia.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu &− przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą nieodpłatne świadczenie oznacza wszelkie świadczenia niewymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i 9 tej ustawy źródłami przychodów są odpowiednio:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

• inne źródła.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy zauważyć, że użyty w ww. art. 12 ust. 1 zwrot w szczególności oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Na podstawie art. 12 ust. 4 cytowanej ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie zaś do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 tej ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Użyte w cytowanym powyżej przepisie sformułowanie odrębne przepisy obejmuje m.in. ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.).

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu Kodeksu pracy oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Takie rozumienie podnoszenia kwalifikacji zawodowych współgra z innymi przepisami Kodeksu pracy, zgodnie z którymi kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku są ustalane w przepisach wewnątrzzakładowych (np. w układzie zbiorowym pracy) lub w przepisach szczególnych. Przepisy te wskazują zatem jakich kwalifikacji pracodawca może oczekiwać od pracowników przy wykonywaniu pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Zatem, przepisy Kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracę na innym stanowisku, ze względu na zmianę profilu działalności firmy.

W stosunku do nauczycieli za odrębne przepisy, o których mowa wyżej uznać należy również regulacje zawarte w ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2019 r., poz. 2215).

Na podstawie art. 70a ust. 1 ww. ustawy Karta nauczyciela, w budżetach organów prowadzących szkoły wyodrębnia się środki na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli, z uwzględnieniem szkoleń branżowych w wysokości 0,8% planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe nauczycieli, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest nauczycielem Publicznego Przedszkola z Oddziałami Integracyjnymi i została skierowana przez swojego przełożonego, Panią Dyrektor ww. placówki oświatowej na studia podyplomowe na kierunku: Integracja Sensoryczna.

Zapewnienie edukacji przedszkolnej to jedno z zadań Miasta. Zadanie to Miasto realizuje przy pomocy utworzonych w tym celu jednostek budżetowych Publicznych Przedszkoli oraz poprzez udzielanie dotacji celowej niepublicznym przedszkolom. Ze względu na to, że przedszkola nie dysponują kadrą pedagogiczną przygotowaną do realizacji edukacji specjalnej oraz nie dysponują odpowiednim sprzętem i pomocami edukacyjnymi, dyrektorzy wystąpili do Prezydenta Miasta z prośbą, o wyrażenie zgody na przystąpienie do konkursu w ramach Poddziałania Edukacja przedszkolna na dofinansowanie działań zaspokających potrzeby przedszkoli w zakresie przygotowania tych placówek do przyjęcia i opieki nad dziećmi z niepełnosprawnościami (tj. dodatkowe zajęcia z edukacji specjalnej, dokształcenie nauczycieli i zakupienie odpowiedniego sprzętu i pomocy dydaktycznych) z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Na podstawie projektu dyrektorów przedszkoli Miasto wystąpiło z wnioskiem aplikacyjnym w ww. konkursie (bo tylko jst może występować o dofinansowanie z EFS, jednostki podlegle nie maja osobowości prawnej), w którym zamieszczono zdiagnozowane zapotrzebowanie sześciu przedszkoli, do których uczęszczały dzieci niepełnosprawne w ramach jednego projektu pn.: Przedszkolach Miasta. Wniosek został pozytywnie oceniony i Miasto uzyskało dofinansowanie na działania ww. przedszkoli. W projekcie zaplanowano zakup sprzętu i pomocy dydaktycznych dla każdego przedszkola oddzielnie, zajęcia specjalistyczne dla dzieci niepełnosprawnych oraz konkretne formy dokształcania (szkolenia/studia) dla nauczycieli, których wybierali spośród swojej kadry i kierowali na te formy dokształcania dyrektorzy poszczególnych placówek. Budżet umieszczony w projekcie jest zaplanowany jako budżet przeznaczony do konkretnych placówek na konkretne, wymienione literalnie działania. Miasto uzyskało dofinansowanie na podstawie ww. wniosku i dnia 27 marca 2019 r. zawarło umowę z Województwem. Umowa na dofinansowanie została zawarta z Miastem (podmiotem posiadającym osobowość prawną, a nie poszczególnymi przedszkolami) przewiduje, że środki z dofinansowania wpływają na wyodrębniony rachunek, utworzony dla potrzeb realizacji projektu przy Mieście. Wszystkie wydatki dotyczące projektu realizowane są z wyodrębnionego rachunku, w tym: opłaty za studia podyplomowe i szkolenia nauczycieli oddelegowanych przez dyrektorów przedszkoli (pracodawców). Mimo że, to dyrektorzy poszczególnych przedszkoli, biorąc pod uwagę potrzeby kadrowe swoich placówek, skierowali swoich pracowników na różne formy dokształcania, to trójstronne umowy na finansowanie studiów podyplomowych i szkoleń indywidualnych zawarte zostały pomiędzy Miastem, uczelnią/instytucją i nauczycielem skierowanym przez pracodawcę. Umowa o finansowanie studiów podyplomowych ujmuje koszt studiów, termin studiów oraz zapisy, że: wszelkie dodatkowe koszty związane ze studiami nauczyciel ponosi we własnym zakresie, w przypadku rezygnacji z kontynuowania studiów lub ich nieukończenia w terminie, nauczyciel zobowiązany jest zwrócić opłatę za studia. Ze względu na fakt, ze stroną umowy z dnia 27 marca 2019 r. zawartą z Województwem było Miasto (organ prowadzący przedszkola), to umowy trójstronne z uczelnią były zawierane również bezpośrednio z Miastem, jednakże to pracodawcy (poszczególne przedszkola) wskazywali pracowników do odbycia studiów lub szkoleń i objęcia ich dofinansowaniem w ramach projektu. Miasto nie ingerowało w dobór kadry (pracowników przedszkoli), która powinna być objęta dofinansowaniem. Warunkiem koniecznym do dofinansowania doskonalenia nauczycieli było jedynie, aby dana osoba była pracownikiem dofinansowanego przedszkola.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że skoro sfinansowanie Wnioskodawczyni kosztów studiów podyplomowych na kierunku integracja sensoryczna w ramach podnoszenia kwalifikacji zawodowych jako nauczyciela odbywa się ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, a nie ze środków, o których mowa w art. 70a ust. 1 ustawy Karta nauczyciela, to wartość tego świadczenia nie może skorzystać ze zwolnienia na mocy wskazanego przez Wnioskodawczynię przepisu art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za nieprawidłowe.

Jednakże należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W myśl art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Uwzględniając powyższe, do środków europejskich zalicza się m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych (w tym Europejskiego Funduszu Społecznego) wymienione w art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o finansach publicznych.

Jednocześnie zauważyć należy, że dla zastosowania zwolnienia określonego w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagane jest, aby środki finansowe były otrzymywane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu. Przez uczestników projektu, o których mowa w powołanym wyżej przepisie, należy natomiast rozumieć osoby, dla których faktycznie przeznaczona jest pomoc udzielona w ramach projektu. Natomiast użyte w tym przepisie sformułowanie z udziałem środków europejskich należy rozumieć jako współfinansowanie pomocy z tych środków.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że świadczenie w postaci sfinansowania Wnioskodawczyni kosztów studiów podyplomowych stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże świadczenie to jako pomoc udzielana uczestnikom projektu realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa . na lata 2014-2020, finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej