Temat interpretacji

Zwolnienie przedmiotowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni otrzymała w spadku po wujku niezabudowaną nieruchomość i dom (co potwierdza postanowienie Sądu z dnia 24 listopada 2004 r.). Wnioskodawczyni w związku z nabyciem spadku opłaciła podatek od spadku. Z nieruchomości wyodrębniono 19 działek budowlanych o łącznej powierzchni 2,7440 ha oraz drogę wewnętrzną nieutwardzoną, jako dwudziestą działkę, będącą gruntem porośniętym trawą, o powierzchni 0,2660 ha. Z kolei dom został w 2006 r. sprzedany, a środki finansowe uzyskane z jego sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczyła na remont swojego domu. Przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę, na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy. Grunty były oddane w dzierżawę w dniu 24 lutego 2005 r. (Wnioskodawczyni nie wie, czy w tamtym okresie grunty były użytkowane rolniczo, ponieważ do lutego 2007 r. pole było porośnięte wysoką trawą i chwastami). Wnioskodawczyni z tytułu dzierżawy nie uzyskała żadnej korzyści finansowej, również w towarze, ani też nie domagała się takiego wynagrodzenia. Dzierżawca nie proponował żadnej zapłaty, ponieważ prawdopodobnie nie uprawiał wziętego w dzierżawę gruntu. Po zawarciu umowy dzierżawy Wnioskodawczyni opłacała podatek gruntowy. Od lutego 2007 r. ziemia leżała odłogiem i nie była na niej prowadzona żadna działalność gospodarcza ani rolnicza, a działki nadal, tak jak po nabyciu były w całości niezabudowane. W omawianym okresie (2007 rok) nieruchomość nie była nawet uzbrojona (Wnioskodawczyni nie występowała o jej uzbrojenie). W 2009 r. tj. 5 lat po nabyciu spadku w postaci nieruchomości Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać dwie działki. W związku z zamiarem sprzedaży dwóch działek dała ogłoszenie w dwóch agencjach nieruchomości, natomiast nie oferowała ich do sprzedaży w mediach. Ostatecznie zmieniła zdanie i zdecydowała, iż chce sprzedać tylko jedną działkę. Działania Wnioskodawczyni związane z nieruchomością, a konkretnie z poszczególnymi działkami wchodzącymi w jej skład do chwili obecnej chronologicznie wyglądały następująco:

1. 19 marca 2010 roku sprzedaż jednej działki budowlanej
2. 16 kwietnia 2010 roku sprzedaż jednej działki budowlanej
3. 1 lipca 2010 roku darowizna dwóch działek budowlanych kuzynowi
4. 2 grudnia 2010 roku sprzedaż jednej działki budowlanej
5. 12 sierpnia 2011 roku darowizna trzech działek budowlanych kuzynce
6. 22 luty 2018 roku sprzedaż jednej działki budowlanej

Transakcje sprzedaży działek budowlanych mające miejsce w latach 2010 i 2011 oraz sprzedaż domu ze względu na przedawnienie oraz darowizny, które podlegają przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie są przedmiotem niniejszego wniosku. Wszystkie transakcje sprzedaży działek w przeszłości, w tym ostatnia z dnia 22 stycznia 2018 r., były skutkiem aktualnej sytuacji i potrzeb finansowych Wnioskodawczyni a także faktu, iż nieruchomość była zbędna i stanowiła źródło generowania kosztów oraz obowiązków wynikających z jej posiadania. Należy zauważyć, iż pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek nie były wykorzystane na zakup innych nieruchomości oraz nie służyły dokonaniu czynności związanych, czy też mających znamiona działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zastanawia się nad skutkami podatkowymi w podatku dochodowym od osób fizycznych transakcji mającej miejsce w dniu 22 stycznia 2018 r., jak i ewentualnych dalszych sprzedaży działek, które znajdują się w jej posiadaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię działki budowlanej w dniu 22 stycznia 2018 r. wymienionej w pkt 6 stanu faktycznego, jako mająca miejsce po 5 latach od końca roku, w którym miało miejsce jej nabycie w drodze spadku, podlega opodatkowaniu podatkiem PIT?

Czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię kolejnych działek mogąca wystąpić w przyszłości, jako mająca miejsce po 5 latach od końca roku, w którym miało miejsce ich nabycie w drodze spadku, podlega opodatkowaniu podatkiem PIT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na mocy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT sprzedaż działki budowlanej z dnia 22 stycznia 2018 r. (wymienionej w pkt 6 stanu faktycznego) oraz ewentualne kolejne sprzedaże mogące wystąpić w przyszłości - w obu sytuacjach, jako mające miejsca po 5 latach od końca roku, w którym miało miejsce ich nabycie (2004 rok) w drodze spadku, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem PIT. Taki wniosek wynika z faktu, iż Wnioskodawczyni dokonała zbycia prywatnego majątku, do którego na mocy ww. art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o PIT ma zastosowanie zwolnienie z podatku dochodowego, ponieważ sprzedaż tychże działek nie stanowi pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust 1 pkt 3 tejże ustawy. Wnioskodawczyni sprzedała część działek, a nie handlowała nimi.

Oceniając kwestię wcześniejszych sprzedaży działek budowlanych, jak i plany Wnioskodawczyni w przyszłości sprawę należy rozpatrywać w kontekście nabycia własności tych działek. Grunty sprzedawane przez Wnioskodawczynię nie były nabyte z zamiarem ich dalszej odsprzedaży, ale stały się Jej własnością w wyniku otrzymania spadku. Omawianej sprzedaży działek dokonano i dokonuje się cały czas nie z potrzeb komercyjnych (znamionujących działalność gospodarczą w tym zakresie), tylko z uwagi na potrzeby finansowe Wnioskodawczyni i możliwość swobodnego dysponowania swoim majątkiem prywatnym.

Decydującym czynnikiem dla rozważań o prowadzeniu/nieprowadzaniu przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej polegającej na handlu działkami budowlanymi był i jest cel nabycia przez Nią nieruchomości, co skutkowało transakcjami opisanymi w stanie faktycznym i mającymi nastąpić w przyszłości. Innymi słowy, momentem mającym kluczowe znaczenie dla rozpatrywania charakteru sprzedaży działek budowlanych była intencja towarzysząca Wnioskodawczyni w chwili ich nabycia. Jak wynika ze stanu faktycznego Wnioskodawczyni nie nabyła nieruchomości w celach handlowych, lecz otrzymała ją w spadku. Taka sytuacja oznacza, iż nie ma możliwości zaliczania sprzedaży działek budowlanych do działalności gospodarczej w zakresie handlu tymi działkami. To, że Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać te działki wynika z wymuszonej sytuacji życiowej (wskazanej wyżej), a nie z zamiaru ich sprzedaży zaplanowanej już w momencie ich nabycia. Generalnie sprzedaż jest efektem zakupu, a u Wnioskodawczyni nie miała miejsca czynność zakupu nieruchomości, która jest czynnością intencjonalną, tylko otrzymała ją w spadku. Wnioskodawczyni w chwili nabycia nieruchomości nie miała zamiaru jej sprzedaży, bo otrzymała ją wskutek zdarzenia losowego, tj. śmierci spadkodawcy. Innymi słowy późniejsze działania Wnioskodawczyni są tylko konsekwencją śmierci spadkodawcy (oczywistym jest, że Wnioskodawczyni nie planowała daty śmierci spadkodawcy i już wtedy planowała dalsze wykorzystanie spadku). W przeciwnej argumentacji można dojść do absurdalnego wniosku, iż tylko nieprzyjęcie spadku nie uchroni dowolnej osoby od prowadzenia działalności gospodarczej w związku z otrzymaniem jakiejkolwiek nieruchomości w spadku i ich późniejszą sprzedażą, jako skutkiem tego spadku. Tak więc nie może być towarem handlowym coś, co jako ten towar nie zostało nabyte, o czym dowodzą bezsprzecznie fakty w sprawie, a co z kolei znamionowałoby prowadzenie działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię.

Brak przesłanek zorganizowania i ciągłości działalności zarobkowej.

Wyżej omówiony brak zamiaru Wnioskodawczyni handlowania działkami budowlanymi wyklucza koncepcję działalności zarobkowej prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły właśnie w zakresie handlu nieruchomościami - a czego wymaga art. 5a pkt 6 ustawy o PIT definiujący pojęcie działalności gospodarczej. Nie można tutaj mówić, ani o żadnym zorganizowaniu takiej działalności, ani o jej ciągłości. Trudno uznać za zorganizowaną działalność, której brakuje początku takiego procesu. Według internetowego słownika języka polskiego słowo zorganizować znaczy zaplanować coś i przeprowadzić jakieś działania. Skoro Wnioskodawczyni nabyła w spadku nieruchomość, to nie da się powiedzieć, że jednak nabywając ją nieintencjonalnie (w drodze spadku) planowała i działała w celu jej sprzedaży. Nie wymaga chyba większej argumentacji teza, iż samo zorganizowanie czynności sprzedaży gruntów - bez uprzedniego zorganizowania w tym celu zakupu tych gruntów - nie może być uznane za spełnienie przesłanki zorganizowania działalności zarobkowej, koniecznej, aby mówić o działalności gospodarczej w zakresie handlu gruntami. Każdy podmiot - czy to komercyjny, czy prywatny np. osoba fizyczna sprzedająca swoje mieszkanie - wykonuje w tym celu jakieś zaplanowane i przemyślane logicznie czynności, bo inaczej się po prostu nie da tego zrobić (bez przemyślenia kiedy, za ile i może komu co sprzedać). Dlatego to nie może być uznane za wyróżnik działalności gospodarczej, bo ten element towarzyszy także niekomercyjnym (prywatnym) transakcjom. Aby stwierdzić, że występuje przesłanka zorganizowania konieczne jest stwierdzenie, że podjęto szereg działań - od momentu zbycia do nabycia - potwierdzający profesjonalny, zarobkowy charakter działań. Pierwszym zatem momentem oceny, czy działalność ma charakter zorganizowany, są okoliczności nabycia. Przeciwko zorganizowanemu i zarobkowemu charakterowi przemawiać będzie zwłaszcza nabycie w okolicznościach niezależnych od podatnika (np. dziedziczenie), brak negocjacji ceny, czy też nabycie w spadku (co ma miejsce w niniejszej sprawie) a zatem wszystko, co wskazuje, iż w chwili zakupu/nabycia podatnik nie podporządkowywał swych działań planom późniejszej sprzedaży z zyskiem. O braku zorganizowanego charakteru działalności świadczyć może również w szczególności dokonanie sprzedaży ze względu na okoliczności życiowe, w pośpiechu (nagła potrzeba uzyskania pieniędzy na inny cel, nieziszczenie celu, dla którego realizacji nieruchomość nabyto) - krótko mówiąc wszystko, co wskazuje na to, iż osiągnięcia jak najwyższego zysku nie było priorytetem zbywcy. U Wnioskodawczyni tym celem było pozbycie się nieruchomości i związanych z tym kosztów i obowiązków.

Nie wiadomo także gdzie szukać u Wnioskodawczyni przesłanki ciągłości działalności zarobkowej. Dla Wnioskodawczyni oczywistym jest, że nie ma nic wspólnego z ciągłością działalności zarobkowej ilość transakcji sprzedaży działek. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego słowo ciągły oznacza:

1. trwający bez przerwy
2. powtarzający się stale
3. ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni.

Szukanie ciągłości, kiedy pierwsza sprzedaż miała miejsce 6 lat po nabyciu spadku (nabycie spadku w 2004 r. a pierwsza sprzedaż w 2010 r.) a później znów 8 lat przerwy pomiędzy ostatnią sprzedażą w 2010 r. a kolejną w 2018 r. należałoby uznać za irracjonalne. Chronologia zdarzeń w omawianym przypadku wyklucza przesłankę ciągłości w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o PIT w sposób bezdyskusyjny. Poza tym sama ilość transakcji sprzedaży, która sama w sobie o niczym nie świadczy, w okresie 16 lat miała miejsce tylko 4 razy i jak wiadomo dotyczy jednej nieruchomości, podzielonej na 19 działek (nie uwzględniamy darowizn w 2010 r.).

Podsumowując w związku z bezspornym brakiem występowania w działaniach Wnioskodawczyni przesłanek zorganizowania i ciągłości w celach zarobkowych nie ma możliwości uznania dokonywanych przez Nią w przeszłości i w przyszłości czynności za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

Podział nieruchomości na mniejsze działki.

Wnioskodawczyni po uzyskaniu spadku dokonała podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane. Sam fakt dokonania podziału nieruchomości nie ma żadnego związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dokonanie podziału podyktowane jest tym, że łatwiej mniejsze działki sprzedać. Takie działanie Wnioskodawczyni jest więc działaniem racjonalnym i powszechnie spotykanym. Dlatego uznanie tego działania (w takich realiach stanu faktycznego), jako działalności gospodarczej biorąc pod uwagę udowodnione w akapicie Brak przesłanek zorganizowania i ciągłości działalności zarobkowej" przesłanek zorganizowania i ciągłości" jest pozbawione podstaw prawnych w przepisach ustawy o PIT, a konkretnie w ww. art. 5a pkt 6 ustawy w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Kierując się tą błędną ideologią równie dobrze można zrobić z podatnika każdego, kto kupuje grunt pod budowę budynku mieszkalnego, ale po pewnym czasie dochodzi do wniosku, że grunt jest za duży (nie podoła finansowo budując duży dom) i dzieli go na dwie mniejsze działki, z których na pierwszej będzie się budował a drugą wystawi do sprzedaży. Wtedy sprzedając ową drugą działkę winien od niej zapłacić podatek PIT (jako handlarz gruntami). Wnioskodawczyni, aby łatwiej sprzedać swój prywatny majątek dokonała podziału nieruchomości i była to jedyna droga do jej sprzedaży, niemająca cech działalności gospodarczej.

Niewątpliwie sprzedaż poszczególnych działek może sztucznie tworzyć efekt skali. Gdyby sprzedano całą nieruchomość (bez jej uprzedniego podziału) to nie byłoby efektu skali, co skutkuje większą ilością transakcji dotyczących jednej omawianej nieruchomości. Sam podział składnika majątku na mniejsze i ich późniejsza sprzedaż nie może być uznany za działalność gospodarczą, jeśli nie ma obiektywnie charakteru takiej działalności. Mierzenie działalności głównie ilością dokonanych transakcji, bez uwzględnienia ich kontekstu, stanowi naruszenie reguł oceny materiału dowodowego.

Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny (dalej NSA) w wyroku z dnia 9 marca 2016 r. sygn. akt II FSK 1423/14 samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu, powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy - w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi. Wyrok wprost dotyczy gruntów, dlatego ma pełne przełożenie na sprzedawane działki budowlane przez Wnioskodawcę. Ponadto jak wskazano powyżej od 2004 r. do 2018 r. zawarto 4 transakcje sprzedaży działek, co z pewnością biorąc pod uwagę duży przedział czasowy trudno uznać za efekt skali.

Nie można tutaj także zapomnieć o innym ważnym, czynniku przeczącym koncepcji prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w zakresie handlu gruntami - taki podział gruntu na mniejsze działki, jak wskazano powyżej, ułatwił jego zbycie, bo trudniej się zbywa większe działki.

Reasumując podział nieruchomości na poszczególne działki biorąc pod uwagę całość działań Wnioskodawczyni nie zmienia faktu nieprowadzenia działalności gospodarczej przez Nią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej nie jest źródłem przychodu, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia zorganizowany przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza ona jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała w spadku po wujku niezabudowaną nieruchomość i dom (co potwierdza postanowienie Sądu z dnia 24 listopada 2004 r.). Wnioskodawczyni w związku z nabyciem spadku opłaciła podatek od spadku. Z nieruchomości wyodrębniono 19 działek budowlanych o łącznej powierzchni 2,7440 ha oraz drogę wewnętrzną nieutwardzoną, jako dwudziestą działkę, będącą gruntem porośniętym trawą, o powierzchni 0,2660 ha. Z kolei dom został w 2006 r. sprzedany a środki finansowe uzyskane z jego sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczyła na remont swojego domu. Przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę, na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy z dnia 20 grudnia 2007 r. Grunty były oddane w dzierżawę w dniu 24 lutego 2005 r. (Wnioskodawczyni nie wie czy w tamtym okresie grunty były użytkowane rolniczo, ponieważ do lutego 2007 r. pole było porośnięte wysoką trawą i chwastami). Wnioskodawczyni z tytułu dzierżawy nie uzyskała żadnej korzyści finansowej, również w towarze, ani też nie domagała się takiego wynagrodzenia. Dzierżawca nie proponował żadnej zapłaty, ponieważ prawdopodobnie nie uprawiał wziętego w dzierżawę gruntu. Po zawarciu umowy dzierżawy Wnioskodawczyni opłacała podatek gruntowy. Od lutego 2007 r. ziemia leżała odłogiem i nie była na niej prowadzona żadna działalność gospodarcza ani rolnicza a działki nadal, tak jak po nabyciu były w całości niezabudowane.

Działania Wnioskodawczyni związane z nieruchomością a konkretnie z poszczególnymi działkami wchodzącymi w jej skład do chwili obecnej chronologicznie wyglądały następująco:

1. 19 marca 2010 roku sprzedaż jednej działki budowlanej
2. 16 kwietnia 2010 roku sprzedaż jednej działki budowlanej
3. 1 lipca 2010 roku darowizna dwóch działek budowlanych kuzynowi
4. 2 grudnia 2010 roku sprzedaż jednej działki budowlanej
5. 12 sierpnia 2011 roku darowizna trzech działek budowlanych kuzynce
6. 22 luty 2018 roku sprzedaż jednej działki budowlanej

Jak wskazano we wniosku, wszystkie transakcje sprzedaży działek w przeszłości, w tym ostatnia z dnia 22 stycznia 2018 r., były skutkiem aktualnej sytuacji i potrzeb finansowych Wnioskodawczyni a także faktu, iż nieruchomość była zbędna i stanowiła źródło generowania kosztów oraz obowiązków wynikających z jej posiadania.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż z opisu sprawy nie wynika, aby przychód ze sprzedaży działki w dniu 22 stycznia 2018 r. można zakwalifikować, jako uzyskany ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zachowanie Wnioskodawczyni odniesieniu do otrzymanej w drodze spadku nieruchomości wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie majątkiem własnym, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Opisane we wniosku okoliczności nie wskazują również, by sprzedaż nieruchomości miała nastąpić w ramach działalności handlowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły.

Treść wniosku przemawia więc za tym, że sprzedaż przedmiotowej działki nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej, a zatem po stronie Wnioskodawczyni nie powstał przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, skutki podatkowe odpłatnego zbycia ww. działki, należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Należy podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

Ponieważ nabycie nieruchomości zostało potwierdzone postanowieniem o nabyciu spadku z 2004 r., natomiast odpłatnego zbycia wydzielonej działki budowlanej dokonano 22 stycznia 2018 r., należy stwierdzić, iż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie do daty zbycia upłynęło ponad pięć lat. Sprzedaż przedmiotowej działki nie stanowi zatem źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i tym samym nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Mając na uwadze regulacje zawarte w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 stwierdzić należy, że również planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż pozostałych działek, o ile dokonana zostanie w podobnych warunkach i nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w wyżej powołanym przepisie. Na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył więc obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zastrzec należy, że tutejszy organ podatkowy wydając interpretację oparł się na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalenie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem faktycznym.

Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postepowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14 na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy
o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej