Temat interpretacji

W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie miało zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam wykup (wypłata środków) przez Wnioskodawcę całości polisy, nie stanowi bowiem przychodu w rozumieniu przepisów ustawy. Wykup dotyczy bowiem środków, które podlegają opodatkowaniu (w wysokości zapłaconej składki przez Ubezpieczającego) z tytułu przyznania Wnioskodawcy prawa do świadczenia z polisy. W konsekwencji ich późniejsza wypłata dokonana na skutek wykupu polisy przez Wnioskodawcę, nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ww. ustawy, a co za tym idzie nie może być objęta zwolnieniem przedmiotowym, gdyż jego stosowanie ma charakter wtórny w stosunku do powstania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2020 r. (data nadania 2 marca 2020 r., data wpływu 3 marca 2020 r.) na wezwanie z dnia 25 lutego 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.50.2020.2.AK, 0111-KDIB2-3.4015.6.2020.3.BB (data nadania 25 lutego 2020 r., data doręczenia 28 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z polisy ubezpieczeniowej zmarłego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych z polisy ubezpieczeniowej zmarłego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 25 lutego 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.50.2020.2.AK, 0111-KDIB2-3.4015.6.2020.3.BB (data nadania 25 lutego 2020 r., data doręczenia 28 lutego 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 28 lutego 2020 r. (data nadania 2 marca 2020 r., data wpływu 3 marca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 maja 2019 r. zmarł wujek Wnioskodawcy (brat mamy Wnioskodawcy), który był też ojcem chrzestnym Wnioskodawcy. W lipcu 2019 r. Wnioskodawca dostał pismo z Towarzystwa Ubezpieczeniowego, z prośbą o kontakt. W siedzibie Towarzystwa Wnioskodawca uzyskał informację, że wujek w 2005 r. założył polisę na nazwisko Wnioskodawcy wpłacając około 11.000 zł. W ciągu kolejnych lat zmieniał fundusze i ostatecznie wartość polisy spadła do około 9.000 zł. Tym samym wartość wykupu była niższa niż suma wpłaconych składek. Wuj pozostawił testament, w którym jedynym spadkobiercą wyznaczył drugiego chrześniaka. Testament został ogłoszony i przyjęty przez spadkobiercę testamentowego, co poświadcza akt notarialny z dnia 14 listopada 2019 r. Polisa ubezpieczeniowa według notariusza nie wchodziła w masę spadkową. Pomimo to, Towarzystwo Ubezpieczeniowe poprosiło, żeby spadkobierca testamentowy zrzekł się praw i roszczeń do tej polisy. W związku z powyższym w dniu 14 listopada 2019 r. Wnioskodawca złożył wniosek w Towarzystwie Ubezpieczeniowym o przeniesienie praw i obowiązków zmarłego na siebie oraz wniosek o wypłatę świadczenia wykupu uzupełniony o prawidłowy numer konta bankowego. Towarzystwo Ubezpieczeniowe dokonało wpłaty na konto Wnioskodawcy w wysokości 8.789,13 zł i poinformowało Wnioskodawcę, w piśmie z dnia 25 listopada 2019 r. o rozwiązaniu umowy. Wnioskodawca otrzymał także rozliczenie z tytułu umowy. W związku z otrzymaną wpłatą z polisy ubezpieczeniowej Wnioskodawca zwrócił się do właściwego urzędu skarbowego z pytaniem czy powinien od tej kwoty zapłacić podatek dochodowy, spadkowy czy od darowizny. Zarówno w urzędzie, a także wcześniej od notariusza Wnioskodawca uzyskał informację, że powyższa kwota nie podlega podatkowi dochodowemu, ponieważ podatek ten już kiedyś został zapłacony przez wuja Wnioskodawcy. Poza tym nie wystąpił zysk a strata. Ponieważ należności z tytułu polis ubezpieczeniowych nie wchodzą w masę spadkową, nie podlegają też podatkowi od spadku. Wypłata z tytułu tej polisy nie podlega też podatkowi od darowizn. Z podatków Wnioskodawca rozlicza się na druku PIT-36 (zasady ogólne), z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą w zakresie bioenergoterapii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana przez Wnioskodawcę kwota w wysokości 8.789,13 zł tytułem wypłaty z ubezpieczenia z Towarzystwa Ubezpieczeniowego podlega jakiemukolwiek podatkowi (dochodowemu, spadkowemu, majątkowemu czy od darowizny). Jeżeli tak to jakiemu, w jakiej wysokości oraz na jakim druku Wnioskodawca powinien go rozliczyć?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie odpowiedzi na pytanie dotyczące podatku od spadków i darowizn zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien On zapłacić żadnego podatku od otrzymanej kwoty. Kwota z tytułu polisy ubezpieczeniowej nie podlega opodatkowaniu żadnym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym przez pojęcie otrzymane zgodnie ze Słownikiem języka polskiego należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje jednak, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 11 ust. 2 i 2a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego tez względu pojęcie świadczenia należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem pojęcie nieodpłatne świadczenie w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W doktrynie prawa podatkowego oraz orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że na pojęcie nieodpłatnego świadczenia składają się łącznie dwa elementy: po pierwsze chodzi o wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, w wyniku których podatnik otrzymuje w sposób nieodpłatny, tj. niezwiązany z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, oraz po drugie takie przysporzenie majątkowe jest uzyskiwane kosztem innego podmiotu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia ma zasadniczo miejsce wówczas, gdy na podstawie stosunku prawnego istniejącego pomiędzy dwoma podmiotami (stosunku zobowiązaniowego zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego), jedna ze stron tego stosunku jest wyłącznym jego beneficjentem, a zatem otrzymuje korzyść majątkową kosztem drugiej strony tego stosunku prawnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 maja 2019 r. zmarł wujek Wnioskodawcy, który był też ojcem chrzestnym Wnioskodawcy. Wnioskodawca uzyskał informację, że wujek w 2005 r. założył polisę na nazwisko Wnioskodawcy wpłacając około 11.000 zł. W ciągu kolejnych lat zmieniał fundusze i ostatecznie wartość polisy spadła do około 9.000 zł. Tym samym wartość wykupu była niższa niż suma wpłaconych składek. Wuj pozostawił testament, w którym jedynym spadkobiercą wyznaczył drugiego chrześniaka. Testament został ogłoszony i przyjęty przez spadkobiercę testamentowego. Polisa ubezpieczeniowa według notariusza nie wchodziła w masę spadkową. Pomimo to, Towarzystwo Ubezpieczeniowe poprosiło, żeby spadkobierca testamentowy zrzekł się praw i roszczeń do tej polisy. W związku z powyższym w dniu 14 listopada 2019 r. Wnioskodawca złożył wniosek w Towarzystwie Ubezpieczeniowym o przeniesienie praw i obowiązków zmarłego na siebie oraz wniosek o wypłatę świadczenia wykupu uzupełniony o prawidłowy numer konta bankowego. Towarzystwo Ubezpieczeniowe dokonało wpłaty na konto Wnioskodawcy w wysokości 8.789,13 zł i poinformowało Wnioskodawcę, w piśmie z dnia 25 listopada 2019 r. o rozwiązaniu umowy.

W świetle powołanego powyżej art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz definicji nieodpłatnego świadczenia przyjmuje się co do zasady, że polisę ubezpieczeniową zawartą przez wujka Wnioskodawcy na nazwisko Wnioskodawcy, wpłatę przez wujka składek oraz prawo do dysponowania tą polisa przez Wnioskodawcę, należy traktować jako nieodpłatne świadczenie poniesione przez wujka Wnioskodawcy (ubezpieczającego) na rzecz Wnioskodawcy (ubezpieczonego) w związku z zawarciem umowy ubezpieczeniowej.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca tak bowiem sformułował wskazany przepis, aby stanowił on kategorię otwartą. Nie jest bowiem możliwym, aby przewidzieć każdy rodzaj przychodu, który wystąpi. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy zatem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zatem ww. świadczenie z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia (założenia polisy, opłacanie składek i prawa wynikające z tej polisy) należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotną kwestią w tej sprawie jest jednak ustalenie momentu powstania przychodu z tytułu otrzymania tego świadczenia.

Jak wynika ze stanu faktycznego, polisa ubezpieczeniowa została założona na nazwisko Wnioskodawcy. Składki były płacone przez wujka Wnioskodawcy. Po śmierci wujka Wnioskodawca złożył wniosek w Towarzystwie Ubezpieczeniowym o przeniesienie praw i obowiązków wynikających z ww. polisy. Zatem należy wskazać, że suma wpłaconych przez ubezpieczającego (zmarłego wujka Wnioskodawcy) składek stanowi przychód Wnioskodawcy w momencie przeniesienia praw i obowiązków zmarłego wynikających z umowy ubezpieczenia na rzecz ubezpieczonego (Wnioskodawcę). Do momentu przeniesienia tych praw i obowiązków Wnioskodawca nie był właścicielem polisy i nie posiadał prawa do wypłaty zgromadzonych środków. Wobec tego do chwili przekazania praw i obowiązków na rzecz ubezpieczonego (Wnioskodawcę), nie powstał przychód z tytułu opłacenia przez nieżyjącego wujka kwoty ubezpieczenia (polisy).

Zatem, przychodem Wnioskodawcy jest opłacona przez zmarłego wujka suma składek na polisę, natomiast jak wyjaśniono wyżej, momentem otrzymania przez Wnioskodawcę przychodu jest moment przekazania praw i obowiązków zmarłego na rzecz Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że przychód powstał dopiero w momencie przekazania praw i obowiązków wynikających z umowy na rzecz Wnioskodawcy, ponieważ do tego momentu Wnioskodawca nie posiadał praw do wypłaty i innych możliwych profitów wynikających z umowy ubezpieczenia.

W związku z powyższym u Wnioskodawcy powstał przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1, w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przychody z innych źródeł podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według ustalonej skali podatkowej. Przychody te podlegają kumulacji z pozostałymi przychodami podatnika opodatkowanymi według skali podatkowej i należy wykazać je w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym zostały osiągnięte. Wnioskodawca jest zobowiązany zatem otrzymane świadczenie wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym je otrzymał, tj. za 2019 r.

Złożenie organowi podatkowemu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2019 r. oraz wpłacenie należnego podatku dochodowego od osób fizycznych po upływie terminu na jego złożenie, nie później jednak niż w terminie do dnia 31 maja 2020 r. jest równoznaczne ze złożeniem przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 § 4 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2020 r. poz. 19). W takim przypadku organ nie wszczyna postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, a wszczęte umarza (art. 15 zzj ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy zmieniającej z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 568).

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej otrzymania kwoty z tytułu wypłaty (wykupu) z ubezpieczenia, należy wyjaśnić, co następuje.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych za wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 15 ww. ustawy, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Natomiast dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest:

1. ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo
2. równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik

- jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń (art. 24 ust. 15a ustawy).

Treść art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza ze zwolnienia od podatku kwoty otrzymane z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi oraz kwoty otrzymane z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie zawartą na podstawie odrębnych przepisów.

Jak wynika ze stanu faktycznego wypłacona przez Wnioskodawcę kwota świadczenia (kwota polisy) jest mniejsza niż suma składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń. W związku z tym, u Wnioskodawcy nie powstał dochód, o którym mowa w art. 24 ust. 15 lub art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie miało zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam wykup (wypłata środków) przez Wnioskodawcę całości polisy, nie stanowi bowiem przychodu w rozumieniu przepisów ustawy. Wykup dotyczy bowiem środków, które podlegają opodatkowaniu (w wysokości zapłaconej składki przez Ubezpieczającego) z tytułu przyznania Wnioskodawcy prawa do świadczenia z polisy. W konsekwencji ich późniejsza wypłata dokonana na skutek wykupu polisy przez Wnioskodawcę, nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu przepisów ww. ustawy, a co za tym idzie nie może być objęta zwolnieniem przedmiotowym, gdyż jego stosowanie ma charakter wtórny w stosunku do powstania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż w momencie przeniesienia praw i obowiązków wynikających z polisy, po stronie Wnioskodawcy powstał przychód (w wysokości wpłaconych składek) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej