Temat interpretacji

Skoro w stosunku do małoletnich dzieci (córek) tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozliczeniu za lata: 2018 i 2019, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.) oraz pismem z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 18 lutego 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.152.2019.1.TR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 18 lutego 2020 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 19 lutego 2020 r.), zaś w dniach: 19 lutego 2020 r. oraz 26 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące: stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 lutego 2018 r. sąd orzekł rozwód i zdecydował, że miejscem zamieszkania dzieci będzie miejsce zamieszkania ich matki. Męża natomiast zobowiązał do płacenia alimentów w wysokości 1 200 zł na dziecko, co przy dwóch córkach daje łącznie 2 400 zł miesięcznie. Były mąż ma pełnię praw rodzicielskich. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę. Starsza córka ma 15 lat i uczy się w liceum ogólnokształcącym. Młodsza córka ma 11 lat i uczy się w szkole podstawowej.

Były mąż do maja 2019 r. mieszkał z nimi w jednym domu. Od dnia rozwodu były mąż nie opiekuje się córkami w sensie dbania o ich zdrowie fizyczne i psychiczne, pomocy w codziennych czynnościach, organizacji zajęć popołudniowych, wożenia dzieci do szkoły i na zajęcia, chodzenia do lekarzy. Jego rola ogranicza się tylko i wyłącznie do istnienia w życiu córek, a nie do opieki nad nimi. Od momentu wyprowadzki widuje się z córkami średnio raz w miesiącu i poza alimentami nie dokłada się do utrzymania dzieci tłumacząc, że płaci bardzo wysokie alimenty, które na wszystko starczają. W wyniku jego postawy to Zainteresowana utrzymuje faktycznie dzieci i sprawuje nad nimi opiekę w pełnym zakresie. Mieszka z córkami w domu wybudowanym za czasów małżeństwa. Utrzymuje ten dom ponosząc wszystkie koszty oprócz kredytu na dom, który w połowie finansuje były mąż. Koszty utrzymania domu to 1 000 zł miesięcznie bez kredytu, którego rata miesięczna wynosi 2300 zł. Dzieci uczęszczają na zajęcia dodatkowe, typu angielski, niemiecki, tenis, basen. Zajęcia te są kosztowne i miesięcznie Zainteresowana wydaje około 500 zł na same zajęcia dla jednej córki. Dodatkowo córki zapisane są na szkółkę narciarską, która kosztuje 1 800 zł za jedno dziecko. Każdy wyjazd to dodatkowo koszt 50 zł dla jednej córki za karnet narciarski. Córki jeżdżą też na obozy letnie i zimowe, których koszt wynosi około 7 500 zł na jedną córkę rocznie. Dodatkowo, z własnych pieniędzy, Wnioskodawczyni zakupiła nowe materace dla dzieci oraz stelaże do łóżek. Koszty jakie poniosła to 3 500 zł. Były mąż nie zgodził się partycypować w zakupie. Materace te były potrzebne ze względu na potrzebę wymianę starych materacy, które nie spełniały już swoich funkcji. Dodatkowo Zainteresowana zakupiła oczyszczacz powietrza za kwotę 3 000 zł oraz suszarkę do prania za 4 000 zł. Córki są alergikami, co generuje dodatkowe koszty związane z dbaniem o ich otoczenie (czyste powietrze, brak pleśni i grzybów w otoczeniu) oraz stałego leczenia w formie odczulania. Obie córki wymagają opieki ortodontycznej i stałych aparatów na zęby oraz wkładek ortopedycznych. Dodatkowo Wnioskodawczyni opłaca im prywatną opiekę zdrowotną oraz karty typu () umożliwiające korzystanie z dodatkowych zajęć ruchowych, typu dodatkowy basen, czy też inne zajęcia sportowe. Wymóg aktywności fizycznej córek jest ściśle związany z ich wadami postawy.

Były mąż Zainteresowanej, mimo braku sprawowania opieki nad córkami, w roku 2019 rozliczył ulgę na jedną córkę tłumacząc, że mu się należy. Niestety, w tym temacie, nie da się dojść z nim do porozumienia. Uważa on, że takie jest jego prawo, bo nie zabrano mu praw rodzicielskich. Mimo przesłanej do niego informacji, że ze względu na sprawowaną w pełni opiekę nad dziećmi, w rozliczeniu za rok 2019 Zainteresowana wpisze ulgę na obie córki, były mąż Zainteresowanej rozliczył ulgę na jedno dziecko.

O braku sprawowania opieki nad dziećmi przez byłego męża Zainteresowanej świadczy także złożony przez niego pozew o ustalenie takiej opieki nad dziećmi. Sprawa jest w trakcie rozpatrywania. W opisie sprawy były mąż Zainteresowanej sam przyznaje, że nie widuje się z dziećmi i nie sprawuje nad nimi opieki.

Jak podała Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę zapisy ustawy o uldze na dzieci, jej były mąż nie spełnia wymogów ustawy i bezprawnie odebrał ulgę na dziecko w rozliczeniu za rok 2019. Wnioskodawczyni prosi o interpretację ustawy w kontekście rozliczenia za rok 2018, jak i rozliczenia w kolejnych latach kalendarzowych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana podała w odniesieniu do przedmiotowych okresów, co następuje.

Wnioskodawczyni osiągnęła dochody zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym.

Córki nie rozliczają się z urzędem skarbowym, ponieważ nie posiadają żadnych dochodów.

Zainteresowana posiada nad córkami władzę rodzicielską.

Wnioskodawczyni jest jedyną osobą, która dba o prawidłowy rozwój córek, zarówno fizyczny, psychiczny jak i intelektualny. Dba o utrwalenie w córkach prawidłowych zachowań społecznych, dba o ich zdrowie oraz rozwija ich umiejętności. Ustala z córkami zajęcia dodatkowe na jakie chodzą, jest osobą, która wozi córki na zajęcia oraz płaci za nie. Jako jedyna dba o zdrowie córek wożąc je do odpowiednich lekarzy specjalistów. Zadbała o to, żeby starsza córka nosiła aparat stały na zęby, jeździła z nią na kontrole. Młodszą córkę zawiozła do okulisty, gdy zaobserwowała u niej problemy ze wzrokiem. Obie córki zabrała do podologa w celu zakupienia wkładek, aby skorygować ich postawy i aby nie miały w przyszłości problemów z kręgosłupem. Obie córki są pod stałą kontrolą alergologa i tylko Zainteresowana jeździ z nimi na wizyty i odczulanie. Córki zapisane są na szkółkę narciarską przez Zainteresowaną, Zainteresowana organizuje im wyjazdy na obozy letnie i zimowe, dba o ich zdrowe odżywianie, naukę. Wnioskodawczyni uprawia na ogrodzie ekologiczne warzywa i owoce, aby córki mogły jeść zdrowe produkty. Dba o wizyty u dentysty itp. Z młodszą córką Zainteresowana jeździ do psychologa w celu poprawienia jej samopoczucia i poradzenia sobie z sytuacją po rozwodzie rodziców.

Mimo że były mąż Zainteresowanej płaci alimenty, to nie starczają one nawet w 1/3 na potrzeby córek. To Wnioskodawczyni finansuje obozy, wyjazdy, sprzęt potrzebny w domu. Jak Zainteresowana wymieniła wcześniej, zakupiła córkom nowe materace, zakupiła oczyszczacz powietrza (wymagane ze względu na alergie), opłaciła obóz zimowy w kwocie po 3 000 zł na każdą z córek, opłaciła szkółkę narciarską w kwocie 2 800 zł, opłaciła wyjazd starszej córki na narty z liceum 2 250 zł, opłaca w ratach wyjazd starszej córki do Szwajcarii z liceum około 1 700 zł. Są to wydatki, których nie da się sfinansować z alimentów wynoszących po 1 200 zł na córkę. Standardowe wydatki dorastających córek, takie jak: jedzenie, ubranie, kosmetyki, korepetycje językowe, zajęcia sportowe, koszty utrzymania domu, w którym mieszkają, ubezpieczenie zdrowotne i koszty wizyt nieobjętych ubezpieczeniem lekarskim przekraczają kwotę 2 400 zł na córkę na miesiąc. Były mąż nie wychowuje dzieci, tylko płaci alimenty. Nie dba o ich rozwój w żadnym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana ma prawo do rozliczenia ulgi na dzieci w pełnym wymiarze, czyli rozliczenia ulgi na obie moje córki?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma pełne prawo do rozliczenia ulgi na obie córki ze względu na przedstawione informacje o jej wyłącznej dbałości o córki i opiekę w pełnym wymiarze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych: stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Ulga prorodzinna nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do podatnika lub jego dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 8 cyt. ustawy).

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. (art. 6 ust. 9 cyt. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W świetle art. 27f ust. 2c ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Jak wynika natomiast z uzupełnienia wniosku doprecyzowującego opisany wcześniej stan faktyczny oraz przedstawione zdarzenie przyszłe w odniesieniu do przedmiotowych okresów (czyli lat rozliczeniowych jak podała we wniosku: 2018 i następnych kalendarzowych), Wnioskodawczyni jest jedyną osobą, która dba o prawidłowy rozwój córek, zarówno fizyczny, psychiczny jak i intelektualny. Dba o utrwalenie w córkach prawidłowych zachowań społecznych, dba o ich zdrowie oraz rozwija ich umiejętności. Ustala z córkami zajęcia dodatkowe na jakie chodzą, jest osobą, która wozi córki na zajęcia oraz płaci za nie. Jako jedyna dba o zdrowie córek wożąc je do odpowiednich lekarzy specjalistów. Zadbała o to, żeby starsza córka nosiła aparat stały na zęby, jeździła z nią na kontrole. Młodszą córkę zawiozła do okulisty, gdy zaobserwowała u niej problemy ze wzrokiem. Obie córki zabrała do podologa w celu zakupienia wkładek, aby skorygować ich postawy i aby nie miały w przyszłości problemów z kręgosłupem. Obie córki są pod stałą kontrolą alergologa i tylko Zainteresowana jeździ z nimi na wizyty i odczulanie. Córki zapisane są na szkółkę narciarską przez Zainteresowaną, Zainteresowana organizuje im wyjazdy na obozy letnie i zimowe, dba o ich zdrowe odżywianie, naukę. Wnioskodawczyni uprawia na ogrodzie ekologiczne warzywa i owoce, aby córki mogły jeść zdrowe produkty. Dba o wizyty u dentysty itp. Z młodszą córką Zainteresowana jeździ do psychologa w celu poprawienia jej samopoczucia i poradzenia sobie z sytuacją po rozwodzie rodziców. Były mąż nie wychowuje dzieci, tylko płaci alimenty. Nie dba o ich rozwój w żadnym zakresie.

Na tle powyższego Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość co do sposobu rozliczenia ulgi prorodzinnej za rok 2018 rok i za lata następne, tj. czy ww. ulgę na dzieci może w rozliczeniu za 2018 rok i będzie mogła odliczyć za kolejne lata podatkowe w pełnej wysokości.

Ulga prorodzinna przy spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje obojgu rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w częściach równych, tj. po 50% lub w dowolnie przez nich ustalonej proporcji. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślić jednak należy, że jak już wyżej wskazano zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do ulgi przysługuje rodzicowi, który w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka (małoletnich dzieci). Dla nabycia praw do przedmiotowej ulgi nie wystarczy więc posiadanie władzy rodzicielskiej. Prawo takie daje dopiero wykonywanie takiej władzy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem (małoletnimi dziećmi) w sposób zapewniający jego (ich) prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka (dzieci). Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka (dzieci). Co istotne, samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (dzieci), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem (dziećmi) nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Zatem samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem (dziećmi) czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. W sytuacji, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka (małoletnich dzieci), nie ma zastosowania zasada, zgodnie z którą przysługującą rodzicom kwotę ulgi na dziecko (dzieci) rodzice dziecka (dzieci) mogą odliczyć w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Sposób podziału ulgi pomiędzy rodziców dziecka (dzieci) jest bowiem zagadnieniem wtórnym (następczym) wobec samego prawa do ulgi. W konsekwencji, przysługiwanie odliczenia obojgu rodzicom w kwotach równych lub dowolnej proporcji przez nich ustalonej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską.

Powyższy pogląd znalazł odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowym, np. w wyroku NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 Sąd wskazał, że: Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz niepełnoletniego dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Jednocześnie, jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 5 czerwca 2012 r. sygn. akt III CZP 72/11: W orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się jednolite stanowisko, wywodzone z wykładni językowej art. 113 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, że prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem nie należy do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej. Wskazane zostało, że jest to uprawnienie odrębne od władzy rodzicielskiej, wynikające z najbliższego pokrewieństwa, ale ściśle z tą władzą związane i służy dobru dziecka.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności fakt, że jak wynika z treści wniosku, a przede wszystkim jego uzupełnienia dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią i to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską nad dziećmi, tzn. podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci, wykonuje nad nimi samodzielną pieczę, ponosi koszty ich utrzymania, troszczy się o ich fizyczny i duchowy rozwój i bierze czynny udział w sprawach dotyczących dzieci (kształcenie, dodatkowe zajęcia, leczenie) należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że w tej sytuacji to Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, skoro w przedmiotowych okresach (latach rozliczeniowych) ojciec dzieci nie wykazuje zainteresowania ich wychowaniem i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami (które również płaci nieregularnie), zatem nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że ojciec wykonywał w latach: 2018, 2019 i wykonuje obecnie władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ww. ustawy. Samo płacenie alimentów na małoletnie dzieci nie jest bowiem wystarczające dla przyjęcia, że również ojciec taką władzę wykonuje.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz przywołane wyżej przepisy prawa podatkowego, należy uznać, że skoro w stosunku do małoletnich dzieci (córek) tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozliczeniu za lata: 2018 i 2019, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, że odliczenie ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości przy niezmienionych okolicznościach sprawy - będzie przysługiwało Wnioskodawczyni do momentu uzyskania przez córki pełnoletniości lub zmiany przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie, a konstytuujących prawo Zainteresowanej do rzeczonej ulgi.

Końcowo, nadmienić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku bądź jego uzupełnieniu przed wydaniem interpretacji stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie, w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej