Zdaniem Wnioskodawcy.

Pytanie 1

Zdaniem Wnioskodawczyni ma ona prawo do opodatkowania dochodów osiągniętych w 2019 r. z pozarolniczej działalności gospodarczej w sposób o którym mowa w art. 30c ust. 1 Ustawy PIT (podatek liniowy).

Zdaniem Wnioskodawczyni nie ma w tym kontekście znaczenia fakt pozostawania w danym roku w stosunku pracy ze Spółką, w sytuacji, kiedy praca ta nie była i nie będzie w tym roku przez Wnioskodawczynię na rzecz Spółki świadczona ani przez jeden dzień.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 pkt 2 Ustawy PIT jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 (opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30c), uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Przepis powyższy zatem odnosi się nie do aspektu formalnego, tj. pozostawania w stosunku pracy, ale do aspektu materialnego, tj. wykonywania czynności w ramach stosunku pracy. W ocenie Wnioskodawczyni, podatnik traci prawo do opodatkowania podatkiem liniowym, jeżeli w roku podatkowym:

• wykonywał czynności w ramach stosunku pracy,

• wykonywał usługi na rzecz swojego pracodawcy, które odpowiadają ww. czynnościom.

Mając na uwadze, że w 2019 r. Wnioskodawczyni nie wykonywała żadnych czynności w ramach stosunku pracy, przepis powyższy nie może mieć do niej zastosowania, a tym samym nie spowoduje on utraty prawa do opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej podatkiem liniowym.

Stanowisko powyższe zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2010 r. o sygn. IBPBI/1/415-1086/09/BK, w której organ odstąpił od zajęcia własnego stanowiska i potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym:

Jako, że od początku grudnia 2008 r. do końca grudnia 2009 r. (urlop macierzyński, wypoczynkowy, wychowawczy) Wnioskodawczyni nie świadczyła i nie będzie świadczyć pracy (usług) na rzecz obecnego pracodawcy uważa, że w związku z tą przerwą w świadczeniu pracy (usług) na rzecz pracodawcy przepis art. 9a ust. 3 nie znajduje zastosowania, gdyż przerwę tę można uznać za okres niezbędny do zachowania prawa do opodatkowania liniowego, a wyżej wymieniony przepis wskazuje wyłącznie na fakt wykonywania pracy, a nie pozostawania stosunku pracy, jako na okoliczność wykluczającą możliwość skorzystania z opodatkowania w sposób liniowy.

Identyczne stanowisko zostało także zawarte w decyzji interpretacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 lipca 2005 r. nr 1401/FA/4117-14/11/05/AG:

Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, iż w okresie od dnia 5 listopada 2003 r. do dnia 31 stycznia 2005 r. Pani A. B. nie wykonywała faktycznie na rzecz firmy S. Sp. z o. o. żadnych czynności ze stosunku pracy, w tym czynności stanowiących przedmiot umowy doradztwa prawnego z dnia 1 lutego 2005 r., z uwagi na zwolnienie lekarskie w związku z ciążą, urlop macierzyński, płatny urlop szkoleniowy oraz bezpłatny urlop wychowawczy. Tym samym przesłanka wyłączenia z opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej jednolitą stawką 19% nie występuje. W konsekwencji Pani A. B. może korzystać z opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej stawką 19%, na zasadach przewidzianych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym także organy interpretacyjne, potwierdzają, że do zachowania możliwości opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, w sposób o którym mowa w art. 30c ust. 1 Ustawy PIT, z tytułu usług świadczonych na rzecz pracodawcy, istotne jest nie tyle pozostawanie w stosunku pracy, ile fakt wykonywania w tym czasie czynności w ramach stosunku pracy, odpowiadających usługom świadczonym w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podsumowując zatem, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że skoro w 2019 roku nie świadczyła i nie będzie świadczyła czynności na podstawie Umowy o pracę na rzecz Spółki, nie będzie miał do niej zastosowania art. 9a ust. 3 Ustawy PIT. Zatem Wnioskodawczyni przysługuje uprawnienie do opodatkowania dochodów w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w sposób o którym mowa w art. 30c ust. 1 Ustawy PIT, mimo uzyskania w tym roku przychodów ze świadczenia usług doradztwa podatkowego na rzecz Spółki.

Pytanie 2

W ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku zajęcia przez organ interpretacyjny stanowiska, że w 2019 r. nie ma ona prawa do zastosowania podatku liniowego (co w ocenie Wnioskodawczyni nie byłoby słuszne), będzie ona uprawniona do rozliczenia się za ten rok wspólnie z małżonkiem w oparciu o przepis art. 6 ust. 2 Ustawy CIT.

Zgodnie z tą regulacją, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i la, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26, art. 26e i art. 26h; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków. Wszystkie warunki wskazane w tym przepisie są w odniesieniu do Wnioskodawczyni i jej męża spełnione.

W przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że Wnioskodawczyni nie ma w 2019 r. prawa do zastosowania podatku liniowego, nie znalazłby natomiast zastosowania przepis art. 6 ust. 8 Ustawy PIT, zgodnie z którym sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

• pozarolnicza działalność gospodarcza.

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstaw opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy - w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy - uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Na podstawie art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Deklarując wybór 19% podatku liniowego podatnik musi uwzględnić przesłanki określone w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Jak wynika z przytoczonych uprzednio przepisów - co do zasady - możliwość opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wyłączona w stosunku do podatników, którzy uzyskują przychody z działalności gospodarczej z tytułu świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, jeżeli usługi te odpowiadają czynnościom, które podatnik, lub przynajmniej jeden z jego wspólników, wykonywał na rzecz tegoż pracodawcy w roku podatkowym (w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę w spółce doradztwa podatkowego. Od kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniu lekarskim związanym z ciążą, a następnie - po porodzie, który miał miejsce 17 maja 2018 r. - na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim, który trwał do dnia 16 maja 2019 r. Od dnia 1 sierpnia 2019 r. - Wnioskodawczyni rozpoczęła urlop wychowawczy, który trwać będzie co najmniej do końca 2019 r. W efekcie, w 2019 r. Wnioskodawczyni przez ani jeden dzień nie świadczyła i nie będzie świadczyć pracy na podstawie Umowy o pracę. Bezpośrednio po zakończeniu urlopu rodzicielskiego Wnioskodawczyni wykorzystała zaległy urlop wypoczynkowy, a następnie dwa dni opieki nad dzieckiem (uprawnienia wynikające z kodeksu pracy). Bezpośrednio potem - od dnia 1 sierpnia 2019 r. - Wnioskodawczyni rozpoczęła urlop wychowawczy, który trwać będzie co najmniej do końca 2019 r. W efekcie, w 2019 r. Wnioskodawczyni przez ani jeden dzień nie świadczyła i nie będzie świadczyć pracy na podstawie Umowy o pracę. Wnioskodawczyni wznowiła swoją działalność gospodarczą. W ramach swojej działalności Wnioskodawczyni w trakcie 2019 r. świadczy również usługi doradztwa podatkowego na zlecenie Spółki, które odpowiadają wycinkowi jej zadań wykonywanych dawniej w ramach Umowy o pracę [czynności te uznać można za analogiczne do zadań określonych w lit. b tiret pierwsze i drugie powyżej].

Wyżej wymieniony przepis art. 9a ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje wyłącznie na fakt wykonywania pracy, a nie na pozostawanie w stosunku pracy, jako na okoliczność wykluczającą możliwość skorzystania z opodatkowania w sposób liniowy. Sam fakt pozostawania w stosunku pracy nie pozbawia możliwości wyboru w 2019 roku sposobu opodatkowania w sposób o którym mowa w art. 30c ust. 1 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższy opis stanu faktycznego uznać należy, że w 2019 r. Wnioskodawczyni mimo pozostawania w stosunku pracy, faktycznie jej nie wykonywała. W tym czasie przebywała bowiem na urlopach: macierzyńskim, rodzicielskim, wypoczynkowym, wychowawczym. Wykorzystała również przysługujące jej dwa dni opieki nad dzieckiem.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni nie świadczyła w 2019 r. czynności na podstawie umowy o pracę uznać należy, że nie będą obowiązywały ją wyłączenia o których mowa w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując Wnioskodawczyni ma prawo w 2019 r. do opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej w sposób określony w art. 30c ww. ustawy, tj. podatkiem liniowym w wysokości 19%.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W związku z tym, że odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca odpowiedź na pytanie Nr 2 jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej