Temat interpretacji

Możliwość wyboru przez Wnioskodawczynię formy opodatkowania na zasadach ogólnych uzyskanych dochodów z najmu kolejnego lokalu mieszkalnego nabytego do majątku wspólnego małżonków, w sytuacji gdy przychody z pierwszego mieszkania w całości opodatkowane zostały przez jej męża w formie ryczałtu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem w dniu 24 grudnia 2019 r. (data wpływu) oraz pismem w dniu 6 lutego 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyboru przez Wnioskodawczynię formy opodatkowania dochodów z najmu kolejnego lokalu mieszkalnego nabytego do majątku wspólnego małżonków, w sytuacji gdy przychody z pierwszego mieszkania w całości opodatkowane zostały przez jej męża w formie ryczałtu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyboru przez Wnioskodawczynię formy opodatkowania dochodów z najmu kolejnego lokalu mieszkalnego nabytego do majątku wspólnego małżonków, w sytuacji gdy przychody z pierwszego mieszkania w całości opodatkowane zostały przez jej męża w formie ryczałtu. Wniosek uzupełniony został pismem w dniu 24 grudnia 2019 r. (data wpływu) oraz pismem w dniu 6 lutego 2020 r. (data wpływu).

We wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem jest współwłaścicielem dwóch mieszkań na wynajem. Obydwa mieszkania stanowiące przedmiot najmu zostały nabyte do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża w częściach równych i stanowią małżeńską wspólność majątkową.

Wnioskodawczyni notarialnie wyraziła zgodę na pobieranie czynszu z jednego mieszkania w całości przez męża i jego opodatkowanie. Mąż wybrał ryczałt ewidencjonowany, który płaci od kilku lat.

Po zakupie drugiego mieszkania mąż notarialnie wyraził zgodę na to by Wnioskodawczyni pobierała czynsz z jego wynajmu w całości. Wnioskodawczyni wybrała formę opodatkowania na zasadach ogólnych.

Do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zostały złożone oświadczenia, który z podatników i w jakiej formie będzie opodatkowywał środki uzyskane z najmu nieruchomości.

Oświadczenie o opodatkowaniu w całości dochodu osiągniętego z najmu jednego mieszkania stanowiącego współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża było składane przez nią w formie pisemnej w każdym roku podatkowym właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następnego po miesiącu, w którym został otrzymany pierwszy w roku podatkowym przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, ze wspólnej własności.

W oświadczeniu tym Wnioskodawczyni wskazała formę opodatkowania, którą będzie stosować, tj. zasady ogólne.

Natomiast mąż Wnioskodawczyni składał odrębne pisemne oświadczenie dotyczące uzyskiwanych dochodów z drugiego mieszkania, oświadczając, że całość dochodu z tego tytułu będzie opodatkowana przez niego w formie ryczałtu. Wskazywał także w tym oświadczeniu, że wyraża zgodę na opodatkowanie przez Wnioskodawczynię całości dochodu uzyskiwanego z pierwszego mieszkania.

Powstała więc sytuacja, w której Wnioskodawczyni pobiera całość przychodów z jednego mieszkania i stosuje wybraną formę opodatkowania, tj. zasady ogólne. Natomiast mąż pobiera całość przychodów z drugiego mieszkania i stosuje wybraną przez siebie formę opodatkowania, tj. ryczałt.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 lutego 2020 r. Wnioskodawczyni sformułowała następujące pytanie.

Czy - w sytuacji przedstawionej we wniosku oraz jego uzupełnieniu z dnia 16 grudnia 2019 r. i 4 lutego 2020 r. - dochody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z najmu jednego z mieszkań mogą w całości zostać opodatkowane na zasadach ogólnych, w przypadku gdy przychody z drugiego mieszkania w całości opodatkowane są przez jej męża w formie ryczałtu?

W sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 lutego 2020 r. własnym stanowisku Wnioskodawczyni uważa, że - w sytuacji opisanego stanu faktycznego jej stanowisko jest prawidłowe, że ma prawo do opodatkowania na zasadach ogólnych całości przychodów uzyskiwanych z najmu jednego z mieszkań (niezależnie od formy opodatkowania wybranej przez męża do całości dochodów uzyskiwanych z drugiego mieszkania).

Uważa, że jeśli:

1. art. 8 ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dopuszcza złożenie do właściwego urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z najmu mieszkania przez jednego z małżonków w przypadku złożenia oświadczenia w terminie przewidzianym ustawą. Takie oświadczenie zostało przez nią złożone, czyli miała prawo z niego skorzystać i poprawnie zastosowała przepis;
2. każdy z małżonków posiada indywidualny numer identyfikacji podatkowej jest traktowany jako niezależny podmiot podatkowy;
3. każdy podmiot ma indywidualnie możliwość wyboru formy opodatkowania;
4. wspólność majątkowa nie oznacza wspólności opodatkowania i jego form, dotyczy dysponowania majątkiem;
5. mąż i żona są traktowani przez ustawodawcę w zakresie prawa podatkowego jako samodzielne podmioty podatkowe z prawem wyboru form opodatkowania przez każdego z nich indywidualnie;

- to z tych przesłanek wynika jasno, że ustawodawca dopuszcza i nie stoi na przeszkodzie, aby jeden z małżonków odprowadzał w całości podatek od jednego mieszkania (mąż) w formie ryczałtu, a żona od drugiego na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni o poprawności jej stanowiska świadczy treść art. 8, a w szczególności ust. 3 i ust. 4 oraz art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca nie wyklucza możliwości przedstawionych przez nią, a wszelkie niejasności prawne powinny być co do zasady rozstrzygane na korzyć podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Tym samym, w przypadku małżonków podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest każdy z małżonków odrębnie.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

Z kolei art. 8 ust. 4 cytowanej na wstępie ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy.

Wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu (art. 8 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 8 ust. 6 omawianej ustawy wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, że jeżeli jeden z małżonków złoży stosowne oświadczenie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego o opodatkowaniu w całości dochodu osiągniętego z tytułu najmu w określonej formie przez jednego z nich, to dochody (przychody) według wybranej formy opodatkowania będzie rozliczał tylko ten małżonek który takie oświadczenie złożył. Przy czym w przypadku źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy mowa jest o całości dochodu osiągniętego z tego źródła, oznacza to dochód (przychód) z najmu wszelkich nieruchomości będących we wspólnym posiadaniu małżonków. Pojęcie źródła przychodu dotyczy bowiem przychodu z najmu a nie przychodu z najmu konkretnego mieszkania.

Natomiast jeżeli małżonkowie mają zamiar rozliczać (dochody) przychody z najmu osobno, zobowiązani są złożyć nowe pisemne oświadczenie właściwemu naczelnikowi skarbowemu o rezygnacji z opodatkowania całości dochodu (bądź przychodu) przez jednego z nich w określonym terminie. W tym przypadku każdy z małżonków winien odrębnie określić przypadające na niego przychody (dochody) z tytułu najmu, w tym przypadku obu wymienionych we wniosku nieruchomości i opodatkować według wybranej przez siebie formy opodatkowania. W danej sytuacji nie ma przeszkód aby jeden z małżonków uzyskiwane przychody (dochody) opodatkował ryczałtem ewidencjonowanym, a drugi według skali podatkowej (zasady ogólne).

Odnosząc przedstawione uregulowania prawne do rozpatrywanej sprawy stanowisko Wnioskodawczyni, że ma prawo do opodatkowania na zasadach ogólnych całości przychodów uzyskiwanych z najmu jednego z mieszkań (niezależnie od formy opodatkowania wybranej przez męża do całości dochodów uzyskiwanych z drugiego mieszkania) należy uznać za nieprawidłowe. Jak wskazano bowiem powyżej w sytuacji małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, odrębne opodatkowanie przez małżonków tych przychodów (dochodów) możliwe jest wyłącznie w przypadku rezygnacji z opodatkowania całości dochodu (bądź przychodu) przez tego małżonka, który pierwotnie złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy prawa również stwierdzenie Wnioskodawczyni, że ustawodawca nie wyklucza możliwości przedstawionych przez nią, a wszelkie niejasności prawne powinny być co do zasady rozstrzygane na korzyć podatnika uznać należy za nieznajdujące uzasadnienia.

W analizowanym przypadku znaczenie przepisów znajdujących w nim zastosowanie jest jasne, niebudzące wątpliwości i wynikające z ich literalnego brzmienia. Dlatego też wskazana przez Wnioskodawczynię zasada rozstrzygania na korzyść podatnika w rozpatrywanej sprawie nie może znaleźć zastosowania.

Podkreślić przy tym należy również, że w przypadku ww. zasady chodzi o wątpliwości organu podatkowego, a nie wątpliwości podatnika oraz, że podatnik nie może oczekiwać, aby dana zasada była stosowana w każdej sytuacji, gdy wynik wykładni przedstawiony przez organ podatkowy oznacza dla niego konsekwencje mniej korzystne niż zakładał.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stan faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie podkreślić należy, że przepisy rozdziału 1a ustawy Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie, może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym Wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

• stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania wyznaczony pytaniem Wnioskodawczyni ocenie interpretacyjnej organu podlegało wyłącznie zagadnienie dotyczące zasad opodatkowania przez małżonków przychodów (dochodów) ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy przedmiot najmu stanowią nieruchomości nabyte do majątku wspólnego małżonków. Na potrzeby interpretacji przyjęto, że w przedmiotowej sprawie - zgodnie z przestawionym stanem faktycznym - mąż Wnioskodawczyni jako pierwszy złożył do właściwego naczelnika urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z najmu pierwszego mieszkania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej