Temat interpretacji

Możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2019 r. (data wpływu 18 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 7 lutego 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.787.2019.1.BO, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 7 lutego 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 lutego 2020 r.). W dniu 11 lutego 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 18 grudnia 2019 r. (data nadania 11 lutego 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Córka będąca na utrzymaniu Wnioskodawczyni od 2018 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności związanej z upośledzeniem narządu ruchu. Orzeczenie przyznawane jest na okresy roczne. Aktualnie córka Wnioskodawczyni posiada ww. orzeczenie ważne do dnia 31 stycznia 2020 r.

Wnioskodawczyni planuje remont łazienki, który polegał będzie na wymianie wanny na kabinę prysznicową. Konieczna jest też wymiana płytek na antypoślizgowe oraz zakup nowych sanitariatów. Ze względu na ograniczone możliwości finansowe w bieżącym roku Wnioskodawczyni dokonałaby zakupu samych płytek.

W piśmie z dnia 12 grudnia 2019 r. (data nadania 11 lutego 2020 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że córka urodziła się dnia 2014 r. Orzeczenie o niepełnosprawności córki datowane jest od okresu niemowlęcia. Aktualnie nie posiada ona orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawczyni jest w trakcie kompletowania niezbędnej dokumentacji do wniosku. Dzieci do 16 roku życia nie posiadają orzeczenia w rozbiciu na grupy. W 2019 r. córka Wnioskodawczyni nie osiągnęła żadnego dochodu. Wnioskodawczyni ponadto dodała, że wymiana wanny na kabinę oraz wymiana sanitariatów usprawni córce wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Mogłaby być bardziej samodzielna. Ze względu na duży koszt takiego remontu w bieżącym roku Wnioskodawczyni zaplanowała dokonać zakupu płytek oraz częściowo sanitariatów. Wydatek na zakup wskazanych we wniosku płytek został poniesiony w grudniu 2019 r. Odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej dokonane byłoby w zeznaniu za rok 2019. Remont będzie wykonany na parterze w budynku mieszkalnym jednorodzinnym. Wnioskodawczyni jest właścicielem tego budynku. Poniesiony wydatek na zakup wspomnianych płytek (jak również poniesione później wydatki na zakup wyposażenia) będzie stanowił wydatek na przystosowanie budynku mieszkalnego odpowiadający indywidualnym potrzebom wynikającym z niepełnosprawności córki. Zakup ww. płytek udokumentowany zostanie fakturą VAT wystawioną na imię i nazwisko Wnioskodawczyni. W zeznaniu podatkowym za 2019 r. Wnioskodawczyni chce odliczyć tylko wydatek na zakup płytek. Jeśli córce zostanie przyznane orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w 2020 r. Wnioskodawczyni będzie chciała odliczyć w zeznaniu podatkowym za rok 2020 kolejne poniesione wydatki na zakup wyposażenia, tj. kabiny prysznicowej, sanitariatów. Zakup płytek nie zostanie sfinansowany ani w żaden sposób dofinansowany ze środków PFRON lub też z innych źródeł. Wnioskodawczyni oświadczyła, że w roku 2019, za który chce skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, osiągnęła dochód pozwalający na skorzystanie z owej ulgi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatek na zakup samych płytek można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej zważywszy na fakt, że córka posiada orzeczenie do dnia 31 stycznia 2020 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), remont łazienki polegałby na wymianie wanny na kabinę prysznicową z niskim brodzikiem oraz wymianie sanitariatów. W związku z tym konieczny jest zakup płytek antypoślizgowych, kabiny prysznicowej, sanitariatów oraz koszt robocizny. Wymiana wanny na kabinę oraz sanitariatów usprawni córce będącej na utrzymaniu Wnioskodawczyni wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Mogłaby być bardziej samodzielna. Ze względu na duży koszt takiego remontu Wnioskodawczyni w bieżącym roku planuje dokonać zakupu płytek oraz częściowo sanitariatów. Wnioskodawczyni nadmieniła, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pozytywnie przychylił się do podobnego zapytania podatniczki, posiadającej również orzeczenie o niepełnosprawności związane z ograniczeniem ruchowym (interpretacja Nr 0112-KDIL3-2.4011.191.2019.2.MKA).

W myśli art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę opodatkowania stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne. Z kolei art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy mówi, że wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z stopnia niepełnosprawności. Zapisy powyższych dwóch przytoczonych ustępów są przez Wnioskodawczynię spełnione, tzn. że może wydatek na zakup płytek odliczyć od dochodu w zeznaniu podatkowym za rok 2019, jako osoba na utrzymaniu której pozostaje dziecko z orzeczonym stopniem niepełnosprawności w danym roku podatkowym. Przywołane przez Wnioskodawczynię ust. 1 pkt 6 oraz ust. 7a pkt 1 nie mówią o kompleksowym wykonaniu remontu mającego na celu usprawnienie wykonywania czynności życiowych przez osobę niepełnosprawną w ciągu jednego roku podatkowego. W 2019 r. córka będąca na utrzymaniu Wnioskodawczyni posiadała orzeczenie o niepełnosprawności. Wydatki częściowe na przystosowanie pomieszczenia łazienki do jej potrzeb w tymże roku Wnioskodawczyni poniosła, więc uważa za zgodne z prawem skorzystanie z ulgi związanej z odliczeniem wydatku ma zakup płytek od dochodu za rok 2019.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu adaptacja to przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast wyposażenie to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) - to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Kwestie te były przedmiotem rozstrzygnięć przed sądami administracyjnymi. Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11, Sąd uznał, że: Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 updof pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II). Należy zwrócić uwagę, że pojęcie adaptacja rozumieć należy jako przystosowanie, które jednak niekoniecznie oznaczać musi ulepszenie, czy przekształcenie zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej. Z kolei, w wyroku WSA w Łodzi z dnia 6 września 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 547/11, Sąd stwierdził, że: Ocena, czy dany wydatek [mieszkaniowy] jest podyktowany jedynie potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu i zmierza do zaspokojenia tych potrzeb, powinna się dokonać nie tylko przez ocenę charakteru zmian w szeroko rozumianej substancji mieszkaniowej, ale przede wszystkim przez pryzmat potrzeb, którymi zmiany te zostały podyktowane (tak w wyroku NSA z dnia 10 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Sz 696/96, ONSA 1997, nr 4, poz. 193, a także w wyroku NSA z dnia 20 czerwca 2000 r., sygn. akt I SA/Łd 465/98 i z dnia 28 stycznia 2003 r., sygn. akt I SA/Łd 661/01).

Wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań (budynków mieszkalnych), w przeciwieństwie do wydatków z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych nie muszą mieć indywidualnego charakteru. Istotne jest jedynie, czy wydatki te są podyktowane potrzebami osoby niepełnosprawnej związanymi z tą niepełnosprawnością.

Pogląd ten potwierdził m.in. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1541/11, stwierdzając, że: nie można zgodzić się z tą częścią dokonanej przez organ wykładni art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 pdf, wedle której wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań muszą mieć, tak samo jak sprzęt rehabilitacyjny, indywidualny charakter. Z gramatycznego brzmienia pierwszego unormowania wynika bowiem, że wymóg indywidualnego przeznaczenia w ogóle nie dotyczy wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 pdf, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Uwzględniając regulację zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 6 pdf należy tego rodzaju wydatkom stawiać nadto warunek by służyły rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiały jej wykonywanie czynności życiowych. Są to jedyne ustawowe wymogi stawiane wspomnianym wydatkom..

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1340 i 1669), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
2. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
3. znaczny stopień niepełnosprawności;

1. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
2. całkowitą niezdolność do pracy albo
3. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 13a cytowanej ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy również podkreślić, że zgodnie z powołanymi powyżej przepisami wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej mogą podlegać odliczeniu od dochodu jedynie w roku podatkowym w którym zostały poniesione.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że córka Wnioskodawczyni, będąca na Jej utrzymaniu, urodziła się dnia 2014 r. Od 2018 r. posiada orzeczenie o niepełnosprawności związanej z upośledzeniem narządu ruchu. Powyższe orzeczenie datowane jest od okresu niemowlęcia. Córka Wnioskodawczyni posiada ww. orzeczenie ważne do dnia 31 stycznia 2020 r. W 2019 r. córka Wnioskodawczyni nie osiągnęła żadnego dochodu.

Wnioskodawczyni planuje remont łazienki, który będzie polegał na wymianie wanny na kabinę prysznicową, wymianie płytek na antypoślizgowe oraz zakup nowych sanitariatów. Remont będzie wykonany na parterze budynku mieszkalnego jednorodzinnego, którego Wnioskodawczyni jest właścicielem. Poniesiony wydatek na zakup ww. płytek będzie stanowił wydatek na przystosowanie budynku mieszkalnego odpowiadający indywidualnym potrzebom wynikającym z niepełnosprawności córki. Zakup ww. płytek udokumentowany zostanie fakturą VAT wystawioną na imię i nazwisko Wnioskodawczyni. Wydatek na zakup wskazanych we wniosku płytek został poniesiony w grudniu 2019 r. Wnioskodawczyni zamierza dokonać odliczenia zakupionych płytek w ramach ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu podatkowym za rok 2019. Zakup płytek nie zostanie sfinansowany ani w żaden sposób dofinansowany ze środków PFRON lub też z innych źródeł. Wnioskodawczyni w roku 2019, za który chce skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, osiągnęła dochód pozwalający na skorzystanie z ww. ulgi.

Z treści cytowanego już wcześniej przepisu art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawowym warunkiem odliczenia przez osobę, na której utrzymaniu pozostaje dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia wydatków na adaptację budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek m.in. orzeczenia o niepełnosprawności, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Co do zasady więc, odliczeniu podlegają wydatki poniesione przez osobę, na której utrzymaniu pozostaje osoba niepełnosprawna, np. małoletnie dziecko w okresie posiadania orzeczenia o niepełnosprawności tej osoby niepełnosprawnej, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że stopień niepełnosprawności lub istnienie niepełnosprawności datowane są wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik, na którego utrzymaniu pozostaje osoba niepełnosprawna (dziecko niepełnosprawne) może od dnia wskazanego w orzeczeniu jako data istnienia niepełnosprawności odliczać te wydatki, które uprawniają do odliczeń.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy orzeczenie o niepełnosprawności córki Wnioskodawczyni zostało wydane w 2018 r., natomiast data ważności powyższego orzeczenia upłynęła dnia 31 stycznia 2020 r., wydatki na zakup płytek, które Wnioskodawczyni poniosła w grudniu 2019 r., udokumentowane fakturą VAT wystawioną na imię i nazwisko Wnioskodawczyni, mające na celu przystosowanie budynku mieszkalnego do potrzeb wynikających z niepełnosprawności córki, a które nie zostały sfinansowane (dofinansowane), bądź odliczone w żadnej formie, Wnioskodawczyni jako osoba mająca na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia, może odliczyć od dochodu w zeznaniu rocznym za 2019 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej, jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej