Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży lokalu mieszkalnego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2019 r. (data wpływu 17 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2019 r. (data nadania 17 grudnia 2019 r., data wpływu 19 grudnia 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 9 grudnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.498.2019.1.JM (data nadania 12 grudnia 2019 r., data doręczenia 16 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 grudnia 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.498. 2019.1.JM (data nadania 12 grudnia 2019 r., data doręczenia 16 grudnia 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 16 grudnia 2019 r. (data nadania 17 grudnia 2019 r., data wpływu 19 grudnia 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na mocy decyzji z dnia 21 sierpnia 1995 r. () lokatorskie prawo do lokalu zostało przekształcone na własnościowe prawo do ww. lokalu. Tym samym, spadkodawca nabył na własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego Nr () usytuowane w budynku przy ulicy () w dzielnicy (), którego własność Wnioskodawczyni nabyła w spadku na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla () z dnia 12 czerwca 2013 r. oraz zgodnie z pozostawionym przez Niego testamentem. Jako przedmiot spadku zgłoszony został m.in. lokal mieszkalny Nr () o pow. 36,7 m2 przy ulicy (), co potwierdza decyzja z dnia 29 listopada 2013 r. o Nr (), zgodnie z którą w dniu 9 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty należnego podatku w wysokości 15.831,00 zł. W dniu 13 marca 2014 r. została podpisana umowa działu spadku, w której zostały doprecyzowane warunki podziału majątku po zmarłym spadkodawcy pomiędzy spadkobiercami Repertorium A Nr () z dnia 13 marca 2014 r. Wartość majątku po spadkodawcy został określony na kwotę 444.080,19 zł (czterysta czterdzieści cztery tysiące osiemdziesiąt złotych dziewiętnaście groszy). W skład majątku wchodziły:

• środki pieniężne na rachunku w Banku () w wysokości 87.960,77 zł (osiemdziesiąt siedem tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt złotych siedemdziesiąt siedem groszy);

• papiery wartościowe zgromadzone w domu maklerskim ()wykupione za cenę w kwocie 131.119,42 zł (sto trzydzieści jeden tysięcy sto dziewiętnaście złotych czterdzieści dwa grosze);

• wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego Nr () o pow. 36,7 m2 usytuowanego w budynku przy ulicy () w dzielnicy () określoną na kwotę 225.000,00 zł (dwieście dwadzieścia pięć tysięcy złotych).

Wartość udziału w spadku Wnioskodawczyni zgodnie z postanowieniem z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. akt () wyniosła 2/3 części spadku, tj. 296.053,46 zł (dwieście dziewięćdziesiąt sześć tysięcy pięćdziesiąt trzy złote czterdzieści sześć groszy). Wartość majątku nabytego w wyniku działu spadku (umowa Repertorium ()z dnia 13 marca 2014 r.) stanowiła wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego Nr () usytuowanego w budynku przy ulicy () w kwocie 225.000,00 zł (dwieście dwadzieścia pięć tysięcy złotych). Wartość rynkowa majątku nabytego w wyniku działu spadku nie zwiększyła się w stosunku do wartości udziału w spadku jaki przysługiwał Wnioskodawczyni po zmarłym spadkodawcy oraz na skutek działu spadku Wnioskodawczyni nie uzyskała przysporzenia majątkowego ponad wartość rynkową nabytego udziału w majątku spadkowym. Zgodnie z § 3.1 umowy działu spadku, Repertorium Nr () z dnia 13 marca 2014 r. dział spadku został dokonany bez żadnych spłat i dopłat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę zmiany wprowadzone od 1 stycznia 2019 r. - art. 10 ust. 5 ustawy o PIT, odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego po dniu 1 stycznia 2019 r. nie będzie podlegało obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia odziedziczonej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, od dnia 1 stycznia 2019 r. zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o PIT, wprowadzono odrębne zasady dla spadkobierców w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych w spadku, pięcioletni okres liczy się od końca roku, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości przez spadkodawcę. Z załączonego pisma Nr Z wynika, że własnościowe prawo do lokalu zmarły spadkodawca nabył w 1995 r. i od końca 1995 r. należy liczyć pięcioletni okres nabycia lokalu, ponieważ prawo do lokalu Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku zgodnie z wyrokiem Sądu z dnia 12 czerwca 2013 r. Zgodnie z powyższym, odpłatne zbycie ww. nieruchomości nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, co za tym idzie nie powinien na Wnioskodawczyni ciążyć obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia odziedziczonej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia skutków podatkowych sprzedaży po dniu 1 stycznia 2019 r. nieruchomości nabytej w spadku.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony jest od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Natomiast, stosownie do art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że na mocy decyzji z dnia 21 sierpnia 1995 r. Nr Z lokatorskie prawo do lokalu zostało przekształcone na własnościowe prawo do ww. lokalu oraz spadkodawca nabył na własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W spadku na mocy postanowienia Sądu Rejonowego sygn. akt () z dnia 12 czerwca 2013 r. oraz zgodnie z pozostawionym testamentem Wnioskodawczyni nabyła własność tego lokalu mieszkalnego. W dniu 13 marca 2014 r. została podpisana umowa działu spadku, w której zostały doprecyzowane warunki podziału majątku po zmarłym spadkodawcy pomiędzy spadkobiercami Repertorium () z dnia 13 marca 2014 r. Wartość majątku po zmarłym spadkodawcy został określony na kwotę 444.080,19 zł. Wartość udziału w spadku Wnioskodawczyni zgodnie z postanowieniem z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. akt () wyniosła 2/3 części spadku, tj. 296.053,46 zł. Wartość majątku nabytego w wyniku działu spadku stanowiła wartość spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w kwocie 225.000,00 zł. Wartość rynkowa majątku nabytego w wyniku działu spadku nie zwiększyła się w stosunku do wartości udziału w spadku jaki przysługiwał Wnioskodawczyni po zmarłym spadkodawcy oraz na skutek działu spadku Wnioskodawczyni nie uzyskała przysporzenia majątkowego ponad wartość rynkową nabytego udziału w majątku spadkowym. Dział spadku został dokonany bez żadnych spłat i dopłat. Wnioskodawczyni zamierza zbyć odziedziczony lokal mieszkalny.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W myśl natomiast art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Jeżeli zatem wartość nieruchomości lub prawa (udziałów w nieruchomości lub prawie) nabytych w wyniku działu jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku nie następuje nabycie, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości lub prawie nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa w drodze działu spadku (nawet jeżeli działu spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabycie nieruchomości lub prawa w tym udziale, który przekracza udział nabyty w spadku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem. Bezsprzeczne jest, że udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Dokonując oceny skutków podatkowych dokonanej sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz przyjmując za Wnioskodawczynią, że wartość rynkowa majątku nabytego w wyniku działu spadku nie zwiększyła się w stosunku do wartości udziału w spadku jaki przysługiwał Wnioskodawczyni po zmarłym spadkodawcy oraz na skutek działu spadku Wnioskodawczyni nie uzyskała przysporzenia majątkowego ponad wartość rynkową nabytego udziału w majątku spadkowym. należy wskazać, że dział spadku między spadkobiercami, nie stanowi dla Wnioskodawczyni nowej daty nabycia.

W związku z powyższym należy przyjąć za Wnioskodawczynią, że wskutek działu spadku nie uzyskała Ona przysporzenia majątkowego ponad wartość rynkową nabytego w spadku lokalu mieszkalnego, zatem w niniejszej sprawie istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości przez spadkodawcę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.), przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać osobie, na rzecz której ustanowione jest prawo, lokal mieszkalny do używania, a osoba ta zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni. Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego może być ustanowione na rzecz członka spółdzielni albo członka spółdzielni i jego małżonka.

Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji (art. 9 ust. 3 tej ustawy).

Z treści powyższych przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika, że spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w żadnym wypadku nie ma więc charakteru własnościowego. Prawa tego nie można nabyć, można je jedynie ustanowić. Osoba posiadająca takie prawo jest jedynie osobą uprawnioną do używania lokalu jako najemca, nie jest natomiast jego właścicielem. W konsekwencji, ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego nie jest nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

1. spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków - spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa;
2. spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1.

Powyższe oznacza, że osoba, która nabywa spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, aby nabyć od spółdzielni własność tego lokalu, musi najpierw spłacić przypadającą na jego lokal część kosztów budowy - w tym wkład mieszkaniowy, o ile go jeszcze nie wpłaciła. Wkład ten stanowi udział w kosztach budowy lokalu. W sytuacji kiedy przedmiotowe prawo wygaśnie, spółdzielnia zwraca zwaloryzowaną wartość wkładu. Na pisemne żądanie członka spółdzielni, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem, stosownie do wniosku, umowę albo o przekształcenie dotychczasowego prawa na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, albo o przeniesienie własności lokalu.

W przedmiotowej sprawie w dniu 21 sierpnia 1995 r. lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego zostało przekształcone w spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Zatem, datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przez spadkodawcę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest 1995 r.

Wobec powyższego wskazać należy, że 5-letni okres od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2000 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że dokonane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawców.

Tym samym, zbywając spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego po dniu 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywało się ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Z uwagi na dokonanie opłaty w kwocie wyższej niż należna, opłata w wysokości 40 zł zostanie zwrócona, zgodnie z art. 14f § 2b ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej