Zgodnie z art. 5a pkt 43 ww. ustawy:

W myśl art. 49 pkt 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwa osoby fizycznej:

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei zgodnie z art. 7a ust. 2 ww. ustawy:

Stosownie do art. 7a ust. 4 ww. ustawy:

W myśl art. 7a ust. 5 ww. ustawy:

Zgodnie z  art. 7a ust. 6 ww. ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 7 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy:

W myśl art. 9a ust. 4a ww. ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwa osoby fizycznej usankcjonowała nowy podmiot, który stał się podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Na mocy powyższych uregulowań przedsiębiorstwo w spadku uzyskało odrębną podmiotowość prawnopodatkową, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej w zakresie podatków związanych z działalnością tego przedsiębiorstwa.

Działalność przedsiębiorstwa w spadku została uznana za pozarolniczą działalność gospodarczą, a tym samym stanowi odrębne źródło przychodu. Ponadto przyjęto zasadę, że podatek dochodowy od osób fizycznych od działalności przedsiębiorstwa w spadku obliczany będzie na takich samych zasadach, jakie obowiązują w przypadku osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedsiębiorstwo w spadku posiada zatem status samodzielnego podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej:

Stosownie do art. 27 ust. 2 ww. ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 27 ust. 3 ww. ustawy:

W myśl art. 27 ust. 4 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 27 ust. 5 ww. ustawy:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że:

1.W dniu 20 czerwca 2020 r. zmarł Pani mąż, prowadzący działalność gospodarczą –"B". Małżonkowie nie mieli rozdzielności majątkowej, ani nie pozostawali w separacji.

2.Zarówno "B” w spadku jak i Pani firma prowadziły podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz były czynnym podatnikiem VAT.

3.W dniu 17 lipca 2020 r. został sporządzony AKT Powołania Zarządcy Sukcesyjnego przedsiębiorstwa w spadku, którym została Pani. Zgodnie z protokołem poświadczenia dziedziczenia zmarły miał dwóch spadkobierców - żonę i brata.

4.Już po sporządzeniu poświadczenia dziedziczenia i ustanowieniu zarządcy sukcesyjnego, odnalazła Pani (jako zarządca sukcesyjny) testament notarialny zmarłego i wystąpiła do Sądu o uchylenie sporządzonego wcześniej aktu poświadczenia dziedziczenia oraz otwarcie i ogłoszenie testamentu zmarłego.

5.W dniu 30 listopada 2021 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie uchylające akt poświadczenia dziedziczenia po Pani mężu, sporządzony w 17 lipca 2020 roku przez notariusza. Jednocześnie stwierdził, że spadek po Pani mężu zmarłym 20 czerwca 2020 r., na podstawie testamentu notarialnego z 19 maja 2004 roku nabyła Pani w całości. W skład spadku weszło również przedsiębiorstwo zmarłego, w rozumieniu art. 55.1 Kodeksu Cywilnego objęte dotychczas zarządem sukcesyjnym (Postanowienie - kopia w załączeniu). Sąd Rejonowy 14 grudnia 2021 r. nadał klauzulę wykonalności, stwierdzając: "niniejsze orzeczenie jest prawomocne od 8 grudnia 2021 roku".

6.Postanowienie zostało wysłane "z urzędu" do Urzędu Skarbowego, który z dniem 8 grudnia 2021 r. wykreślił przedsiębiorstwo w spadku z Rejestru podatników VAT. W dniu 28 styczeń 2022 r. Sąd przesłał przedmiotowe POSTANOWIENIE również "z urzędu" do CEIDG , a z dniem 9 luty 2021 r. wykreślono z urzędu przedsiębiorstwo w spadku.

7.Przedmiotem Pani wątpliwości jest ustalenie spisów z natury materiałów i towarów handlowych sporządzonych:

- na dzień śmierci przedsiębiorcy przez zarządcę sukcesyjnego (żonę (Panią) - pozostającą ze zmarłym przed jego śmiercią we wspólności majątkowej):

- na dzień wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego przedsiębiorstwa w spadku w związku z nabyciem spadku przez jednego spadkobiercę – żonę (Panią), a dodatkowo uchyleniem sporządzonego wcześniej aktu poświadczenia dziedziczenia oraz ujęciem sporządzonych remanentów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zarówno zmarłego przedsiębiorcy, jak i przedsiębiorstwa w spadku oraz spadkobiercy – Pani, przejmującej przedsiębiorstwo w spadku i kontynuującej działalność gospodarczą zmarłego na podstawie wpisu w CEIDG.

Odnosząc się do pytania Nr 1 wskazuję, co następuje:

Zgodnie z powołanym na wstępie art. 1a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorstwo w spadku nie jest podatnikiem w stosunku do dochodów przedsiębiorcy osiągniętych do dnia jego śmierci.

Przedsiębiorstwo w spadku, jako podatnik, będzie zobowiązane złożyć, w terminach i na zasadach, jakie obowiązują pozostałych podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, zeznanie roczne za rok podatkowy, w którym nastąpiła śmierć przedsiębiorcy.

Zgodnie natomiast z art. 7a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Stosownie do art. 7a § 2 tej ustawy:

Zatem regulacja dotycząca podatnika i płatnika uzupełniona została o dodatkowe przepisy odnoszące się do sposobu reprezentacji szczególnego podatnika, tj. przedsiębiorstwa w spadku. Niemniej jednak istotne jest to, że ten szczególny podatnik wstępuje w prawa i obowiązki podatkowe dopiero z chwilą śmierci przedsiębiorcy. Przepis ten dotyczy bowiem bieżących praw i obowiązków o charakterze podatkowym (tj. m.in. składania deklaracji podatkowych, zapłaty podatków, ubiegania się o stwierdzenie nadpłaty lub zwrot podatku, składnia wniosków, odwołań, czy zażaleń). Regulacja art. 7a ustawy – Ordynacja podatkowa odnosi się co do zasady do takich praw i obowiązków, które powstały po pojawieniu się przedsiębiorstwa w spadku.

Stosownie do art. 97 ustawy – Ordynacja podatkowa:

Ze wskazanych regulacji należy wywieść, że w przypadku śmierci przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą sukcesja podatkowa jest uzależniona od tego, czy ustanowiono zarząd sukcesyjny. Jeżeli taka sytuacja ma miejsce, to sukcesorem na mocy wskazanych przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa jest przedsiębiorstwo w spadku. Prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego powstałe za życia spadkodawcy wykonuje w tym przypadku zarządca sukcesyjny. Istotny jest też zapis, że odpowiednie stosowanie w tym przypadku znajdzie art. 26 ustawy – Ordynacja podatkowa, co oznacza, że odpowiedzialność za zobowiązania obejmuje cały majątek wchodzący w skład przedsiębiorstwa w spadku. Powyższa regulacja wyklucza więc następstwo prawne spadkobierców w okresie funkcjonowania zarządcy sukcesyjnego – takim sukcesorem jest wyłącznie przedsiębiorstwo w spadku.

Niemniej jednak nie oznacza to, że zarządca sukcesyjny ma obowiązek złożyć zeznanie podatkowe za rok podatkowy, w którym przychody osiągał przedsiębiorca w związku z prowadzoną przez niego działalnością. Obowiązek ten był obowiązkiem o charakterze niemajątkowym, osobistym, dotyczącym osoby podatnika.

Zatem zarządca sukcesyjny nie ma obowiązku złożenia zeznania podatkowego za zmarłego przedsiębiorcę. Do złożenia zeznania rocznego zobowiązany był podatnik – zmarły przedsiębiorca. Ponieważ z chwilą śmierci jego byt prawny, jako osoby fizycznej, na którą przepisy podatkowe nakładały ten obowiązek, ustał, to nie ma podmiotu zobowiązanego do dokonania tej czynności. Zatem w zakresie rozliczenia rocznego za okres przed śmiercią podatnika należy zastosować ogólne zasady rozliczania zmarłego podatnika na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa.

W takiej sytuacji to organ podatkowy w jednej decyzji orzeknie o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców, jednocześnie ustalając lub określając kwoty zobowiązania podatkowego bądź kwoty nadpłaty. Wówczas za osobę zmarłą ani zarządca sukcesyjny, ani żadna z osób będących jego spadkobiercą nie składa zeznania rocznego ani nie dokonuje zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zmarłego.

W wyniku zmian w podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzonych ustawą o zarządzie sukcesyjnym, art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskał brzmienie:

Zgodnie z art. 24a ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 24a ust. 1d ww. ustawy:

Stosownie do art. 24a ust. 4a ww. ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 24a ust. 4b ww. ustawy:

W myśl art. 24a ust. 4c ww. ustawy:

Z powyższego wynika, że w roku podatkowym, w którym zmarł przedsiębiorca, przedsiębiorstwo w spadku prowadzić będzie księgi podatkowe właściwe dla formy opodatkowania wybranej przez zmarłego przedsiębiorcę. Przy czym, przedsiębiorstwo w spadku będzie obowiązane w prowadzonych księgach lub księgach rachunkowych dokonać zapisów dotyczących zdarzeń gospodarczych zaistniałych od otwarcia spadku do dnia dokonania zgłoszenia o kontynuowaniu prowadzenia przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, a jeżeli zgłoszenia nie dokonano - do dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego. Natomiast w kolejnym roku podatkowym, przedsiębiorstwo w spadku stosować będzie przepisy obowiązujące innych podatników podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, z tym że do limitu przychodów, który obliguje do prowadzenia ksiąg rachunkowych, brane będą pod uwagę również przychody osiągnięte przez zmarłego przedsiębiorcę.

Istotne dla prawidłowego rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem wniosku są też regulacje dotyczące zmian w przepisach ustawy o rachunkowości wprowadzonych ustawą o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej.

Zgodnie ze zmienionym art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.):

W art. 12 ust. 3d ww. ustawy wskazano, że:

Z uzasadnienia do projektu ustawy nr druku 2293 w zakresie zmian wprowadzonych w ustawie o rachunkowości wskazano: „Wprowadzone zmiany w art. 2 ustawy o rachunkowości mają na celu kontynuację rozwiązań przyjętych w ustawie o rachunkowości dla jednostki przed dniem otwarcia spadku. Proponowane zmiany stanowią zatem doprecyzowanie przepisów w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych przez przedsiębiorstwo w spadku jako kontynuacji prowadzonych ksiąg rachunkowych przez jednostkę w okresie poprzedzającym dzień otwarcia spadku. Przedsiębiorstwo w spadku będzie zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych również w następnym roku obrotowym, jeżeli przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy - tj. zarówno w okresie poprzedzającym dzień otwarcia spadku, jak i w okresie po dniu otwarcia spadku - wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Biorąc pod uwagę zmniejszenie obciążeń administracyjnych w prowadzeniu działalności gospodarczej, art. 12 ust. 3d ustawy o rachunkowości wprowadza możliwość niezamykania ksiąg rachunkowych w przypadku kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej z wykorzystaniem przedsiębiorstwa przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną po jego śmierci, tj. niezamykania na dzień poprzedzający dzień otwarcia spadku i nieotwierania ich na dzień otwarcia spadku. Jednocześnie w ramach kontynuowania działalności w tym szczególnym przypadku ustanowienie zarządu sukcesyjnego nie będzie powodować obowiązku zamknięcia i otwarcia ksiąg rachunkowych. W takim przypadku nie będzie występował również ustawowy obowiązek przeprowadzenia inwentaryzacji aktywów i pasywów oraz sporządzania sprawozdania finansowego jednostki.”

Z przepisów o ustawy o rachunkowości wynika zatem, że co do zasady zamknięcie ksiąg podatkowych powinno nastąpić na dzień poprzedzający dzień otwarcia spadku, co z kolei skutkuje otwarciem ksiąg na dzień otwarcia spadku. Wprowadzono jednakże możliwość niezamykania ksiąg jeżeli działalność gospodarcza będzie kontynuowana przez przedsiębiorstwo w spadku.

Zestawiając ze sobą wskazane regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o rachunkowości należy wywieść, że przedsiębiorstwo w spadku, jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych i kontynuator działalności prowadzonej przez zmarłego przedsiębiorcę, ma obowiązek prowadzić stosowne księgi, natomiast rodzaj urządzeń księgowych, w oparciu o które będzie ustalany dochód do opodatkowania uzależniony jest od formy opodatkowania oraz rozmiaru (wysokości obrotów) prowadzonej uprzednio przez przedsiębiorcę działalności. Oznacza to, że jeżeli przedsiębiorca w roku podatkowym prowadził księgi rachunkowe, to przedsiębiorstwo w spadku ma obowiązek prowadzić te urządzenia księgowe, co nie oznacza, że kontynuuje prowadzenie tych samych ksiąg, które prowadził zmarły przedsiębiorca.

Przy czym, przedsiębiorstwo w spadku będzie obowiązane w prowadzonych księgach lub księgach rachunkowych dokonać zapisów dotyczących zdarzeń gospodarczych zaistniałych od otwarcia spadku do dnia dokonania zgłoszenia o kontynuowaniu prowadzenia przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, a jeżeli zgłoszenia nie dokonano - do dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego.

Jak wynika z powołanego wcześniej art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedsiębiorstwo w spadku jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku, czyli śmierci przedsiębiorcy. Nie jest więc podatnikiem w stosunku do dochodów przedsiębiorcy osiągniętych do dnia jego śmierci.

Podatek dochodowy od działalności przedsiębiorstwa w spadku obliczany jest na takich samych zasadach jakie obowiązują w przypadku osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Ponadto zgodnie z § 24 ust. 1 rozporządzenia z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544 ze zm.):

W celu ustalenia prawidłowej wysokości dochodu u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów należy ustalić różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania z uwzględnieniem różnic remanentowych. Wydatki na zakup towarów, materiałów i surowców uwzględniane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w całości, niezależnie od tego, czy wszystkie z nich posłużą uzyskaniu przychodu w danym roku podatkowym. Przeprowadzenie remanentów końcowych i początkowych pozwala po części zrealizować zasadę potrącalności kosztów w czasie. Odpowiednie powiększenie lub pomniejszenie dochodu o różnice remanentowe prowadzi do uwzględniania, lub nieuwzględniania, przy obliczaniu dochodu wydatków, które nie zostały poniesione w celu uzyskania przychodu podatkowego w danym roku podatkowym (zakupione towary lub materiały nie zostały sprzedane czy też wykorzystane w produkcji). Ponieważ przedsiębiorstwo w spadku jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego, dla prawidłowego określenia dochodu istotny jest stan towarów handlowych, czy materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, na moment, od którego przedsiębiorstwo w spadku staje się podatnikiem. Zatem pomimo tego, że śmierć przedsiębiorcy nie oznacza likwidacji działalności, a przedsiębiorstwo w spadku jest swoistym kontynuatorem tej działalności, należy dopuścić możliwość sporządzenia takiego remanentu przez przedsiębiorstwo w spadku, bowiem remanent sporządzony na dzień otwarcia spadku będzie remanentem „końcowym” w przedsiębiorstwie zmarłego podatnika, pozwalającym na prawidłowe ustalenie dochodu zmarłego podatnika za okres, kiedy działalność prowadził i równocześnie remanentem początkowym przedsiębiorstwa w spadku. Pomimo, że przepisy wykonawcze w tym zakresie nie zawierają szczegółowej regulacji należy przyjąć, że taki remanent jest niezbędny w celu prawidłowego ustalenia dochodu przedsiębiorstwa w spadku. Remanent ten będzie remanentem na dzień swoistego „rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego”.

Zatem przedsiębiorstwo w spadku przy obliczaniu wysokości uzyskanego dochodu ma prawo uwzględnić remanent sporządzony na dzień śmierci przedsiębiorcy.

Zatem, zgodnie z ww. przepisami ustawy o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej, śmierć podatnika - przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, nie stanowi automatycznie przesłanki do sporządzenia remanentu (spisu z natury). Jeżeli przedsiębiorstwo w spadku nadal prowadzi działalność zmarłego podatnika, to nie nastąpi zaprzestanie tej działalności i w takim przypadku nie powstaje konieczność sporządzenia remanentu.

Przedsiębiorstwo w spadku przy obliczaniu wysokości uzyskanego dochodu ma prawo uwzględnić remanent sporządzony na dzień śmierci przedsiębiorcy (Pani męża) odpowiadający wartości faktycznej spisu z natury sporządzonemu na dzień śmierci przedsiębiorcy.

Odnosząc się do pytania Nr 2 wskazuję, co następuje:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Zaliczenie poszczególnych wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów;
• zostały faktycznie i w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Z powyższego wynika, że do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć wydatki o charakterze definitywnym, których ciężar ekonomiczny ponosi podatnik, czyli wydatki faktycznie poniesione.

Zgodnie z powołanym art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Przedsiębiorstwo w spadku jest podatnikiem z tytułu dochodów osiąganych w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że spis z natury towarów i surowców Przedsiębiorstwa w spadku winien być sporządzony na dzień wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego.

Wartość tak sporządzonego spisu z natury nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu w Pani firmie z uwagi na to, że wydatki dotyczące tego spisu, nie zostały poniesione przez Panią, nabycie nastąpiło w sposób nieodpłatny.

Zgodnie z § 26 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544):

Rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie wskazuje zatem, do której kolumny księgi przychodów i rozchodów należy wpisać wartość spisu. Spis z natury nie wpływa na podsumowanie wartości kolumn, strony, miesiąca czy roku.

Z uwagi na to, że wartość tak sporządzonego spisu z natury nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu w Pani firmie winna Pani ująć ją w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z wartością „0”.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

·stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

·    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).