Temat interpretacji
W związku z wypłatą wynagrodzenia dla kuratora – radcy prawnego, prowadzącego działalność gospodarczą, na Państwu jako płatniku nie ciążą obowiązki wynikające z treści art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą są zobowiązani do samodzielnego obliczania oraz uiszczania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów osiągniętych z tej działalności na zasadach określonych w art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
2 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia kuratorowi.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Sąd przyznał w wyroku z dnia 28 kwietnia 2021 r. od Skarbu Państwa - radcy prawnemu prowadzącemu działalność gospodarczą i posiadającemu status czynnego podatnika podatku
od towarów i usług, wynagrodzenie dla kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, którą reprezentował zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. z 2018 r., poz. 536). Należy podkreślić, iż wynagrodzenie w wyroku zostało wskazane w ustalonej przez Sąd wysokości zgodnie z ww. Rozporządzeniem.
Oddział Finansowy Sądu poprosił radcę prawnego występującego jako kuratora procesowego o wystawienie faktury.
Radca prawny odmówił wystawienia faktury i skierował do Sądu przedsądowe wezwanie do zapłaty. W wezwaniu podtrzymał stanowisko w kwestii braku podstaw do wystawienia faktury oraz zwrócił się o niezwłoczną wypłatę zasądzonej kwoty z potrąceniem zaliczki na podatek dochodowy.
Jako powód utrzymania swojego stanowiska w kwestii niewystawienia faktury podał brak w sentencji orzeczenia uwzględnienia podatku VAT oraz cyt: „Takie orzeczenia są błędne, a wynikają one wyłącznie z niewłaściwej interpretacji przez konkretnego referenta”.
Oddział Finansowy Sądu nie wypłaci wynagrodzenia czynnemu płatnikowi VAT, jakim jest radca prawny prowadzący działalność gospodarczą w zawnioskowany przez niego sposób tzn. wypłata zasądzonej kwoty jako kwoty brutto, pomniejszonej o zaliczkę na podatek dochodowy. Sąd po otrzymaniu od radcy prawnego prowadzącego działalność gospodarczą prawidłowo wystawionej faktury VAT, wypłaci na jego rachunek zasądzone wynagrodzenie.
Pytania
1.Czy Sąd działa prawidłowo prosząc radcę prawnego prowadzącego działalność gospodarczą przed wypłatą wynagrodzenia o wystawienie faktury dokumentującej zarówno wykonanie usługi jak i status wykonawcy usługi w zakresie opodatkowania VAT na kwotę zasądzoną, jako kwotę brutto faktury?
2.Czy w związku z faktem, że radca prawny prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT, Sąd jako organ wypłacający wynagrodzenie powinien obliczać i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy po potrąceniu od kwoty brutto pomniejszonej o kwotę VATu – zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z wył. art. 41 ust. 1.c (Dz.U.2021.1128)?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pyt. Nr 2). W zakresie pyt. Nr 1 w podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Na Sądzie jako płatniku zasądzonego wynagrodzenia dla kuratora - radcy prawnego nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z treści art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, radca prawny prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą jest zobowiązany do samodzielnego obliczania zaliczek od dochodu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:
pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,
pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:
a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą:
Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Zatem – co do zasady – nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.
Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dokonany podział ma charakter rozłączny.
Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.
Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Z art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Stosownie do art. 41 ust. 2 cyt. ustawy:
Płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.
W myśl art. 41 ust. 4 tej ustawy:
Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.
Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Ponadto, stosownie do art. 42 ust. 2 tej ustawy:
Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:
1) w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2) w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4. Kwalifikacja do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu jest zależna od formy prawnej wykonywania przez niego zawodu adwokata czy radcy prawnego.
Jak stanowi art. 44 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy:
Podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.
Kwalifikacja do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu jest zależna od formy prawnej wykonywania przez niego zawodu adwokata czy radcy prawnego.
Jeżeli adwokat czy radca prawny wykonuje działalność zawodową w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu należy zaliczyć do przychodów z tego źródła.
Jeżeli natomiast adwokat czy radca prawny wykonuje swoją działalność zawodową w innej formie, np. w ramach stosunku pracy, wówczas wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 przytoczonej ustawy. W tym przypadku na sądzie spoczywają obowiązki płatnika, określone w art. 41 ust. 1 oraz w art. 42 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy oraz przekazania – w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki – kwoty pobranych zaliczek na rachunek właściwego urzędu skarbowego, a także sporządzenia i przesłania podatnikom oraz urzędom skarbowym imiennych informacji o wysokości dochodów, o których mowa w art. 41 ust. 1, sporządzonych według ustalonego wzoru (PIT- 11).
Na Państwu spoczywają wyżej określone obowiązki płatnika jedynie w przypadku wypłaty wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, który wykonuje działalność zawodową w innej formie niż ta, w ramach której osiąga on dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy.
Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy wskazać, że w związku z wypłatą wynagrodzenia dla kuratora – radcy prawnego, prowadzącego działalność gospodarczą, na Państwu jako płatniku nie ciążą obowiązki wynikające z treści art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą są zobowiązani do samodzielnego obliczania oraz uiszczania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów osiągniętych z tej działalności na zasadach określonych w art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).