Temat interpretacji

obowiązki płatnika w związku z realizacją wypłat w ramach planu motywacyjnego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późń. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z realizacją wypłat w ramach planu motywacyjnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z realizacją wypłat w ramach planu motywacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka X sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, wchodzącym w skład międzynarodowej grupy kapitałowej X (dalej: Grupa).

Udziałowcem Spółki jest X AG, spółka z siedzibą na terytorium Republiki Federalnej Niemiec (dalej: Spółka-matka).

Spółka-matka przyznała pracownikom zatrudnionym w Grupie możliwość uczestnictwa w międzynarodowym długoterminowym planie motywacyjnym (dalej: Plan). W Planie uczestniczą również uprawnieni pracownicy Spółki (dalej: Pracownicy). Zasady funkcjonowania Planu zostały przyjęte przez Spółkę-matkę w regulaminie Planu (dalej: Regulamin).

W ramach Planu, Pracownicy, po spełnieniu warunków określonych przez Spółkę-matkę w Regulaminie, mogą otrzymać nieodpłatnie od Spółki-matki jednostki uczestnictwa w Planie, tzw. Restricted Stock Units (dalej: RSU). RSU reprezentują warunkowe uprawnienie do otrzymania przez Pracownika w przyszłości wypłaty pieniężnej (dalej: Wypłata). Wysokość Wypłaty kalkulowana jest w oparciu o ilość RSU przysługujących danemu Pracownikowi oraz cenę giełdową akcji Spółki-matki, ustaloną na moment wskazany w Regulaminie.

Jeżeli chodzi o charakterystykę RSU, wg wiedzy Spółki:

• RSU nie stanowią akcji Spółki-matki,

• RSU nie stanowią papieru wartościowego lub pochodnego instrumentu finansowego,

• z tytułu posiadania RSU Pracownikom nie przysługują jakiekolwiek prawa do uzyskania dywidendy od Spółki-matki, prawa głosu jako akcjonariusz Spółki-matki, jak również nie przysługuje prawo do zamiany RSU na akcje Spółki,

• RSU są generowane wyłącznie na potrzeby Planu,

• RSU nie mogą być przedmiotem odpłatnego zbycia, w tym nie mogą być przedmiotem obrotu giełdowego,

• ilość RSU zaoferowanych Pracownikom jest obliczana m.in. z uwzględnieniem rocznego wynagrodzenia brutto Pracownika.

W odniesieniu do Pracowników zatrudnionych w Spółce, Wypłata na ich rzecz dokonywana jest przez Spółkę na podstawie danych dostarczanych przez Spółkę-matkę. Wnioskodawca nie ma wpływu na decyzję Spółki-matki co do przyznania RSU konkretnym pracownikom zatrudnionym w Grupie, w tym w Spółce. Uprawnienie do uczestnictwa w Planie, jak również warunki uczestnictwa, nie wynikają z umów o pracę zawieranych przez Spółkę z Jej Pracownikami, nie jest to również uprawnienie gwarantowane w regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania lub innym, wewnątrzzakładowym akcie prawa pracy, obowiązującym w Spółce.

Wypłaty na rzecz Pracowników Spółki są finansowane z własnych środków Spółki. Koszt ten nie jest refakturowany na Spółkę-matkę lub inny podmiot z Grupy. Należy zaznaczyć, że obowiązująca w Grupie polityka cen transferowych zapewnia Wnioskodawcy gwarantowany zysk operacyjny na określonym poziomie, w związku z czym jeżeli np. w wyniku dodatkowego kosztu Wypłat zysk operacyjny Spółki spadłby poniżej określonego poziomu, Spółka otrzymałaby od Spółki-matki/innej spółki z Grupy korektę kosztów zakupu towarów od tej spółki, przywracającą założoną dochodowość Spółki. Niemniej, Spółka przyjmuje, że co do zasady ekonomiczny koszt Wypłat na rzecz Pracowników obciąża w całości Spółkę.

Dokonana przez Spółkę Wypłata nie wpływa na wysokość wynagrodzenia, jakie Pracownicy otrzymują od Spółki z tytułu świadczenia pracy.

Spółka wnosi o wydanie interpretacji zarówno w odniesieniu do Wypłat dokonanych przed datą złożenia wniosku (stan faktyczny), jak też Wypłat dokonanych po tej dacie (zdarzenie przyszłe).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z realizacją Wypłat w ramach Planu na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przychód po stronie Pracowników powstanie w momencie otrzymania Wypłaty, przy czym będzie to przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Spółce nie będą ciążyły obowiązki poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonanych Wypłat, lecz wyłącznie obowiązki informacyjne w rozumieniu art. 42a ust. 1 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją Wypłat w ramach Planu na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przychód po stronie Pracowników powstanie w momencie otrzymania Wypłaty, przy czym będzie to przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm., dalej: updof), a w konsekwencji na Spółce nie będą ciążyły obowiązki poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonanych Wypłat, lecz wyłącznie obowiązki informacyjne w rozumieniu art. 42a ust. 1 updof.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 11 ust. 1 updof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updof, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do ust. 2 ww. ustawy, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29 -30cb, art. 30da-30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Źródła przychodów zostały wymienione w art. 10 ust. 1 updof i są to m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1 updof),

• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 updof).

Przyporządkowanie przychodu do właściwego źródła ma kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania danego przychodu, w tym dla ustalenia ewentualnych obowiązków podatkowych po stronie podmiotów innych niż sam podatnik to jest płatników. Należy podkreślić, że dany przychód może być przyporządkowany tylko do jednego źródła przychodów, które to źródło odzwierciedla charakter uzyskanego przychodu. Potwierdza to orzecznictwo, zgodnie z którym (cyt.:) dochód z tego samego tytułu może być opodatkowany tylko raz i może być, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 10 ust. 1 updof, przyporządkowany tylko do jednego źródła przychodów. Jeżeli ustawodawca chce zaliczyć dany rodzaj przychodów do innego źródła niż to, na które wskazywałby charakter przychodu, stanowi o tym wyraźnie w przepisie (tak NSA w wyroku z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1113/10).

Biorąc pod uwagę powyższe, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym istotne znaczenie ma ustalenie czy na którymkolwiek etapie realizacji Planu Pracownicy uzyskują przychód do opodatkowania oraz do jakiego źródła należy zaliczyć ten przychód.

Moment otrzymania RSU przez Pracowników

Zdaniem Spółki, samo otrzymanie RSU nie powoduje powstania przychodów po stronie Pracowników. Nie dochodzi bowiem do uzyskania przez Pracowników jakiejkolwiek wymiernej korzyści finansowej o czym świadczą następujące okoliczności:

• RSU są generowane wyłącznie na potrzeby realizacji Planu,

• RSU nie są przedmiotem obrotu na giełdzie i nie mogą być przedmiotem zbycia na rzecz innego uczestnika Planu bądź osoby trzeciej,

• dopiero w momencie realizacji RSU Pracownik uzyskuje konkretną korzyść finansową w postaci Wypłaty,

• na moment przyznania RSU Pracownik nie ma gwarancji, że ww. korzyść zostanie faktycznie uzyskana, bowiem RSU są wyłącznie warunkowym prawem do otrzymania świadczenia pieniężnego, opartego o wartości akcji Spółki-matki.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS), dotyczących zasad opodatkowania świadczeń pieniężnych, uzyskiwanych w ramach międzynarodowych planów motywacyjnych, których wartość ustalana jest w oparciu o notowania akcji spółki zagranicznej.

Tak np. interpretacja DKIS z dnia 14 października 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.489.2019.1.MZ, (cyt.:) W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym należy uznać, że w momencie przyznania Wnioskodawcy przez Spółkę Matkę w ramach Planu Motywacyjnego niezbywalnych, warunkowych Jednostek Planu, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje/nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na tym etapie Wnioskodawca otrzymuje bowiem jedynie warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości świadczenia pieniężnego od Spółki Matki opartych o wartość akcji tej spółki. Jednostki Planu są niezbywalne, nie dają Wnioskodawcy żadnych praw ani roszczeń.

Moment dokonania Wypłaty na rzecz Pracowników

Wypłata, jako świadczenie pieniężne, niewątpliwie stanowi przysporzenie majątkowe, uzyskane przez Pracowników, a tym samym stanowi przychód podatkowy w rozumieniu art. 11 ust. 1 updof.

W pierwszej kolejności należy zatem rozważyć czy w związku z faktem, że Wypłata dokonywana jest przez Spółkę, ale w ramach Planu zorganizowanego przez inny podmiot (Spółkę-matkę), uzyskany z tego tytułu przychód stanowi przychód ze stosunku pracy, czy też przychód z tzw. innych źródeł.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 updof, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się (cyt.:) wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższym przepisem powiązana jest regulacja art. 31 updof, w świetle której zakłady pracy (cyt.:) są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Tym samym, przesłanką nałożenia na podmiot gospodarczy obowiązków płatnika zaliczek na pdof na zasadach przewidzianych dla zakładu pracy jest okoliczność dokonywania przez ten podmiot świadczeń na rzecz osób fizycznych będących pracownikami tego podmiotu. Wskazaną przesłankę należy przy tym interpretować ściśle, gdyż nie każdy przychód pozostający w jakimś związku faktycznym z wykonywaniem pracy będzie stanowił przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 updof. To, czy dane przysporzenie mieści się w zakresie przychodu ze stosunku pracy, zależy od okoliczności towarzyszących powstaniu tego przysporzenia. Istotne jest bowiem, że przychód ze stosunku pracy stanowi rodzaj wynagrodzenia należnego od pracodawcy za wykonaną pracę, wynikający z przepisów Kodeksu pracy, umowy o pracę lub innych aktów prawa pracy.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1410/10, w którym NSA stwierdził, że w art. 12 ust. 1 updof prawodawca nie użył sformułowań w rodzaju: przychody związane ze stosunkiem pracy, towarzyszące stosunkowi pracy, osiągnięte przy okazji stosunku pracy. Jeżeli więc uczestnicząc w określonym stosunku pracy osoba fizyczna osiągnie przychód pozostający w jakimś związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale nie stanowiący przychodu ze stosunku prawnego w postaci stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, aby można mówić o przychodzie ze stosunku pracy określonym w art. 12 ust. 1 updof, otrzymanie Wypłaty przez Pracowników musiałoby pozostawać w ścisłym związku z wypełnianiem przez nich obowiązków w ramach stosunku pracy zawartego ze Spółką. Taka okoliczność jednakże nie ma miejsca w opisywanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, gdyż wynika to z następujących przesłanek:

• Pracownicy Spółki otrzymują prawo do uczestnictwa w Planie od odrębnego podmiotu, tj. Spółki-matki, niebędącej ich pracodawcą,

• warunki uczestnictwa w Planie nie stanowią elementu umowy o pracę, nie wynikają z regulaminów wynagradzania i pracy, obowiązujących w Spółce, bądź z innych aktów prawa pracy przyjętych przez Spółkę,

• kwota Wypłat nie wpływa na wysokość wynagrodzenia, jakie Pracownicy otrzymują od Spółki z tytułu świadczenia pracy,

• warunkiem do otrzymania Wypłaty w Planie nie jest fakt zatrudnienia w Spółce, ale pozostawanie w zatrudnieniu w jednej ze spółek Grupy,

• Spółka nie ma wpływu na decyzję Spółki-matki co do przyznania RSU Pracownikom, gdyż RSU przyznawane są według kryteriów określonych przez Spółkę-matkę.

W istocie, rola Spółki w Planie ma charakter czysto techniczny i wyraża się wyłącznie przelewem świadczenia pieniężnego (Wypłaty) na rachunki bankowe Pracowników, zgodnie z instrukcją otrzymaną od Spółki-matki co do kwot i adresatów tych przelewów. Okoliczność, że Spółka ponosi ekonomiczny koszt Wypłat, nie powinna zatem przesądzać o klasyfikacji źródła przychodów, gdyż wskazane wyżej przesłanki potwierdzają, że przychody Pracowników z tytułu uczestnictwa w Planie nie pochodzą ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro uznanie Wypłat za przychody ze stosunku pracy nie znajduje uzasadnienia, należy odwołać się do kategorii przychodów z tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 updof. Zgodnie z tym przepisem (cyt.:) za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Posłużenie się przez ustawodawcę sformułowaniem w szczególności dowodzi, że zasadniczo każdy przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 updof, który nie mieści się katalogu źródeł zdefiniowanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 updof, należy uznać za przychód z innych źródeł. Tym samym, ponieważ Wypłaty, jak wykazano wyżej, nie mieszczą się w definicji przychodów ze stosunku pracy, podlegają opodatkowaniu wg zasad przewidzianych dla przychodów z tzw. innych źródła.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach DKIS, dotyczących świadczeń pieniężnych, wypłacanych co prawda przez polskiego pracodawcę, ale gwarantowanych polskim pracownikom przez podmioty zagraniczne, będące organizatorami planów motywacyjnych, np.:

• w interpretacji z dnia 13 lutego 2019 r., o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.588.2018.3.AK, DKIS wskazał, iż: Przychody pracowników Spółki, Uczestników Programu z tytułu wypłaty gotówkowej wypłacanej im przez Wnioskodawcę nie wynikają z umów o pracę zawartych z pracownikami, a tym samym nie stanowią przychodu ze stosunku. W niniejszej sprawie nie nastąpi bezpośrednie refundowanie kosztów wypłaty gotówkowej przez Spółkę niemiecką na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca dokonując przedmiotowej wypłaty gotówkowej nie będzie podmiotem pośredniczącym w przekazywaniu świadczeń, dokona tej wypłaty z własnych środków i we własnym imieniu. Uzyskany przez uczestników Programu przychód z tytułu z wypłaty gotówkowej należy zatem zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, który powstaje w dniu otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym przedmiotowych wypłat,

• w interpretacji z dnia 28 stycznia 2019 r., o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.557.2018.3.MG, DKIS wskazał, iż: Pracownicy Spółki otrzymują nieodpłatnie od podmiotu trzeciego (spółki amerykańskiej) jednostki uprawniające do wypłat gotówkowych, do których nie mają zastosowania uregulowania zawarte w art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., ponieważ przedmiotowe jednostki nie stanowią papierów wartościowych ani pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w tym przepisie. Wypłaty gotówkowe dokonywane przez spółkę amerykańską, również za pośrednictwem polskiej Spółki nie stanowią dla pracowników Spółki przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody pracowników Spółki z tytułu wypłat gotówkowych w ramach realizacji postanowień przedmiotowych Planów należy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakwalifikować jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zauważa, że updof nie przewiduje obowiązku poboru zaliczek na PIT od świadczeń kwalifikowanych do przychodów z innych źródeł. Oznacza to zatem, że w związku z uczestnictwem pracowników w Planie, po stronie Spółki nie powstają obowiązki płatnika zaliczek na pdof.

Jednocześnie, zgodnie z art. 42a ust. 1 updof, podmioty gospodarcze, które dokonują wypłat należności kwalifikowanych jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1, są zobowiązane sporządzić imienną informację według ustalonego wzoru (w aktualnym stanie prawnym jest to informacja PIT-11) i wykazać w niej kwotę przychodów z innych źródeł. W ocenie Wnioskodawcy z powyższego wynika, że Spółka, dokonując Wypłat będzie zobowiązana sporządzić imienną informację według ustalonego wzoru i wykazać w niej kwotę Wypłat dokonanych na rzecz Uczestników w pozycji właściwej dla przychodów z innych źródeł.

Powyższy wniosek znajduje potwierdzenie w przywołanym wyżej fragmencie interpretacji DKIS z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.588.2018.3.AK.

Reasumując, zdaniem Spółki:

• w związku z Wypłatą na rzecz Pracowników, dokonywaną na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, po stronie Pracowników powstanie przychód z tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 updof,

• na Spółce nie ciążą/nie będą ciążyły obowiązki poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonanych Wypłat,

• na Spółce ciąży/będzie ciążył obowiązek wykazania kwot Wypłat w imiennej informacji podatkowej, sporządzanej dla Pracowników, w pozycji właściwej dla przychodów z innych źródeł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej