Dotyczy możliwości skorzystania z preferencji przewidzianej w art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. ulga sponsoringowa.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

‒nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości skorzystania z preferencji przewidzianej w art. 26ha odnośnie wsparcia działalności sportowej w formie umowy darowizny środków pieniężnych

‒prawidłowe - w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 24 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z preferencji przewidzianej w art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. ulga sponsoringowa.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 maja 2022 r. (wpływ 26 maja 2022 r.) oraz pismem z 27 lipca 2022 r. (wpływ 27 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani wspólnikiem Przedsiębiorstwa Produkcyjno Handlowo - Usługowego "A." Spółka Jawna (…) (dalej: Spółka lub A.). Spółka zamierza ponieść wydatki na wsparcie działalności sportowej. Wsparcie może być dokonane zarówno na rzecz:

1)imprez sportowych organizowanych przez klub sportowy lub też

2)imprez sportowych niebędących masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2171), które nie są organizowane przez kluby sportowe.

Wydatki mogą przybrać formę dofinansowania do (wyliczenie przykładowe):

‒zakupu medali dla uczestników,

‒zakupu pucharów dla zwycięzców,

‒zakupu posiłków regeneracyjnych dla zawodników,

‒zakupi koszulek startowych dla zawodników.

Forma wsparcia dzielności sportowej może być zarówno umową sponsoringu jak i umową darowizny środków pieniężnych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Spółka zamierza ponieść wydatki na wsparcie imprezy sportowej organizowanej przez klub sportowy o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie.

Klub sportowy będzie realizował wybrane cele o których mowa w art. 28 ust. 2 ww. ustawy tj:

a.realizację programów szkolenia sportowego,

b.zakup sprzętu sportowego,

c.pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

d.pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

e.sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej. zgodnie ze swoimi indywidualnymi decyzjami.

Jedynie przypuszcza Pani, iż dotacja może wpłynąć na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub. Nie posiada Pani w tym aspekcie jednak pewności.

Spółka w związku z ponoszeniem wydatków (dofinansowaniem) na działalność sportową w formie umowy sponsoringu będzie z tego tytułu otrzymywać świadczenia wzajemnego w postaci czynności reklamowych/marketingowych. Spółka w związku z ponoszeniem wydatków (dofinansowaniem) na działalność sportową w formie umowy darowizny nie będzie z tego tytułu otrzymywać świadczenia wzajemnego.

Pytanie

Czy będzie Pani mogła ująć 150% wydatkowanych środków na wsparcie działalności sportowej jako koszt uzyskania przychodu w zeznaniu rocznym proporcjonalnie do udziału w zysku rocznym?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani opinii, będzie mogła rozliczyć 150% wydatkowanych środków na wsparcie działalności sportowej jako koszt uzyskania przychodu w zeznaniu rocznym proporcjonalnie do udziału w zysku rocznym. Takie stanowisko będzie dotyczyło zarówno wsparcia na rzecz:

1)imprez sportowych organizowanych przez klub sportowy lub też

2)imprez sportowych niebędących masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2171), które nie są organizowane przez kluby sportowe.

Zgodnie z art. 26ha ust. 1 ustawy PIT podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą może odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1)sportową,

2)kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3)wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

- przy czym kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Po pierwsze należy wskazać, iż zgodnie z tym przepisem podatnik może odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesioną na określone cele, w tym wsparcie działalności sportowej. Należy jednak zauważyć, iż art. 26ha ust. 2 ustawy PIT wprowadza własną definicje „kosztów uzyskania przychodu” na potrzeby tego artykułu. Bowiem ustawodawca wskazuje, iż cyt. „za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

1)klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;

2)stypendium sportowego;

3)imprezy sportowej niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2171).

Ustawodawca nigdzie nie wprowadził zastrzeżenia, że wsparcie na rzecz działalności sportowej ma stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy PIT. Zgodnie z art. 26ha ustawy PIT jedynym kryterium jest poniesienie wydatku na finansowanie działalności sportowej. Żadnych innych wymogów nie ma. W konsekwencji, może to być finansowanie przekazane w ramach zarówno umowy sponsoringu jak i umowy darowizny. Taka wykładnia tego przepisu znajduje oparcie na gruncie wykładni językowej, która ma najistotniejszą rolę na gruncie prawa podatkowego polegającą na ustaleniu znaczenia przepisu ze względu na język, w którym został on sformułowany. Podsumowując, jest Pani zdania, iż może zarówno wydatki na działalność sportową przekazane w formie umowy sponsoringu jak i umowy darowizny ująć w 150% w kosztach uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 poz. 1526, ze zm.):

Spółkami handlowymi są spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prosta spółka akcyjna i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 tej ustawy:

Określenie spółka osobowa oznacza spółka osobowa - spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo‑akcyjną.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 wskazanej ustawy:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1)rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

2)ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy:

Źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 podanej ustawy:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte w art. 22 ust. 1 wskazanej ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez Podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie Podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, Podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że pozostają w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Należy wskazać, że sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar, czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo – skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl wyżej wskazanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych .

Zgodnie z art. w art. 2 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133 ze zm.):

Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

W myśl art. 3 ustawy o sporcie:

1.Działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego.

2.Klub sportowy działa jako osoba prawna.

Na mocy art. 1 pkt 45 ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 26ha. Ustawa ta weszła w życie 1 stycznia 2022 r. (art. 89 wskazanej ustawy).

Jak wynika z przepisu art. 26ha ust. 1, 2, 3 i 8, 9, 10, 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1.Podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą może odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1) sportową,

2)kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3)wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

- przy czym kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej.

2.Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

1)klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;

2)stypendium sportowego;

3)imprezy sportowej niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 2171).

3.Przez stypendium sportowe, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, rozumie się finansowane przez podatnika jednostronne, bezzwrotne świadczenie pieniężne, które jest przyznawane przez jednostki samorządu terytorialnego, ministra właściwego do spraw kultury fizycznej, organizacje pożytku publicznego lub kluby sportowe, za osiągnięcie określonego wyniku sportowego lub umożliwiające przygotowanie się do imprezy sportowej.

8.Koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

9.Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w ust. 1.

10.Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu.

11.W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w ust. 1, przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 nie stosuje się.

Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, do którego odwołuje się art. 26ha ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dotacja, o której mowa w ust. 1, ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 2, i może być przeznaczona w szczególności na:

1)realizację programów szkolenia sportowego,

2)zakup sprzętu sportowego,

3)pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4)pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5)sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Ulga sponsoringowa (CSR: ang. Corporate Social Responsibility, społeczna odpowiedzialność biznesu) ma przynieść korzyści podmiotom działającym w określonym obszarze CSR.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, uznać należy, że czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone wydatki na realizację tego procesu powiększają podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Wskazać należy, że z uzasadnienia do wprowadzanych od 1 stycznia 2022 r. zmian wynika, że wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność sportową jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno‑gospodarczego. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzących działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga jest skierowana do podatników podatku dochodowego od osób fizycznych osiągających przychody z działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub według 19% stawki podatku. Ulga jest odliczana maksymalnie do wysokości uzyskanych w roku podatkowym dochodów z działalności gospodarczej. Polega na możliwości odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na określone cele. Oznacza to, że Podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów. Ulga jest odliczana w zeznaniu rocznym.

W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują cele określone w art. 28 ustawy o sporcie. Koszty mogą dotyczyć również sfinansowania stypendium sportowego i imprezy sportowej niebędącą masową imprezą sportową, o której mowa w ustawie o bezpieczeństwie imprez masowych.

W nawiązaniu do powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych Dz. U. z 2019 r. poz. 2171 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o masowej imprezie sportowej - należy przez to rozumieć imprezę masową mającą na celu współzawodnictwo sportowe lub popularyzowanie kultury fizycznej, organizowaną na:

a) stadionie lub w innym obiekcie niebędącym budynkiem, na którym liczba udostępnionych przez organizatora miejsc dla osób, ustalona zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej, wynosi nie mniej niż 1000, a w przypadku hali sportowej lub innego budynku umożliwiającego przeprowadzenie imprezy masowej - nie mniej niż 300,

b) terenie umożliwiającym przeprowadzenie imprezy masowej, na którym liczba udostępnionych przez organizatora miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 1000;

We wniosku wskazała Pani m.in., że jest Pani wspólnikiem spółki jawnej. Spółka zamierza ponieść wydatki na wsparcie działalności sportowej. Wsparcie może być dokonane zarówno na rzecz imprez sportowych organizowanych przez klub sportowy lub też imprez sportowych niebędących masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2171), które nie są organizowane przez kluby sportowe. Wydatki mogą przybrać formę dofinansowania do (wyliczenie przykładowe): zakupu medali dla uczestników, zakupu pucharów dla zwycięzców, zakupu posiłków regeneracyjnych dla zawodników, zakupi koszulek startowych dla zawodników. Forma wsparcia dzielności sportowej może być zarówno umową sponsoringu jak i umową darowizny środków pieniężnych. Spółka zamierza ponieść wydatki na wsparcie imprezy sportowej organizowanej przez klub sportowy o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie. Klub sportowy będzie realizował wybrane cele o których mowa w art. 28 ust. 2 ww. ustawy.

Spółka w związku z ponoszeniem wydatków (dofinansowaniem) na działalność sportową w formie umowy sponsoringu będzie z tego tytułu otrzymywać świadczenia wzajemnego w postaci czynności reklamowych/marketingowych. Spółka w związku z ponoszeniem wydatków (dofinansowaniem) na działalność sportową w formie umowy darowizny nie będzie z tego tytułu otrzymywać świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z Pani wskazaniem - Pani wątpliwości budzi fakt, czy zarówno w przypadku umowy sponsoringu jak i umowy darowizny może Pani skorzystać z ulgi dla wspierających sport, kulturę i edukację, o której mowa w przepisie art. 26ha ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiadając na Pani pytanie odnoszące się do umowy sponsoringu, należy stwierdzić, że skoro Spółka zamierza ponieść wydatki na wsparcie działalności sportowej, Spółka, a więc i Pani – jako jej wspólnik – będzie mogła skorzystać w tym zakresie z ulgi dla wspierających sport, kulturę i edukację, o której mowa w art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazana we wniosku umowa sponsoringowa stanowi świadczenie wzajemne (w zamian otrzymuje czynności reklamowe/marketingowe), zatem w odniesieniu do tych (poniesionych przez Spółkę) wydatków, nie będzie mieć zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe wydatki stanowić więc będą dla Spółki koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

O ile więc:

‒nie będą to koszty poniesione na imprezę sportową będącą imprezą masową w rozumieniu art. 26ha ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), i

‒ponoszenie tych wydatków wpłynie na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub

‒wydatki te będą stanowić koszty poniesione na działalność sportową, o której mowa w art. 26ha ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Spółka, a więc również i Pani jako jej wspólnik (poprzez wzgląd na art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), będzie miała prawo do skorzystania z możliwości odliczenia 50% kosztów od podstawy opodatkowania poniesionych na sfinansowanie wydatków poniesionych z tytułu umowy sponsoringowej, o której mowa we wniosku, o ile oczywiście będą to wydatki, o których mowa w art. 26ha ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i o ile ponoszenie tych wydatków wpłynie na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Reasumując, w zakresie umowy sponsoringowej wskazanej we wniosku, jeśli Spółka, której jest Pani wspólnikiem zaliczy 100% wskazanych kosztów do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to następnie 50% tych samych kosztów - poniesionych od 1 stycznia 2022 r. - będzie mogło zostać uwzględnione w ramach omawianej ulgi – będzie stanowiło dodatkową preferencję w podatku dochodowym od osób fizycznych, którą - przy uwzględnieniu wysokości Pani prawa do udziału w zysku (udziału) - będzie Pani mogła uznać jako ponoszoną w ramach preferencji wskazanej w art. 26ha ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastrzec jednak należy, że kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez Podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ustosunkowując się do Pani pytania odnoszącego się do umowy darowizny należy stwierdzić, że w przypadku podpisania umowy darowizny, na podstawie której Spółka, której jest Pani wspólnikiem, przekaże na rzecz klubu sportowego określoną kwotę pieniędzy, a w zamian za to klub nie będzie świadczył dla Spółki żadnych usług, to skorzystanie z ulgi, o której mowa w przepisie art. 26ha ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest możliwe.

W podanym przypadku, koszty poniesione przez Spółkę nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów – wzgląd na zakres art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w przypadku wsparcia działalności sportowej w formie umowy darowizny środków pieniężnych nie będzie Pani mogła skorzystać z przedmiotowej ulgi (art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym przedstawione przez Panią stanowisko uznaje się w części za prawidłowe w części za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i Pana stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).