Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX) - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 19 grudnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDWT.4011.902.2022.2.BM

Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX)

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 7 grudnia 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

1. Profil Wnioskodawcy

Wnioskodawca od 15 stycznia 2018 r. prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której podstawowym przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”) i rozliczał się w latach podatkowych 2019 -2021 na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według stawki liniowej 19%. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w Jego imieniu i na Jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.).

2. Kontrakty, kontrahenci i model współpracy

W okresie obowiązywania przepisów dot. ulgi IP Box (regulowanej przepisami art. 30ca i 30cb ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) Wnioskodawca wykonywał umowę o świadczenie usług informatycznych wraz ze sprzedażą majątkowych praw autorskich zawartą 2 sierpnia 2018 r. z polską spółką prawa handlowego, działającą wówczas pod firmą „Y”, a obecnie „Z” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w A., wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy w A.,Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS XXX. W dalszej części niniejszego wniosku ww. kontrahent będzie w skrócie zamiennie nazywany „Spółką” lub „Kontrahentem”. Umowa została zawarta na czas nieokreślony i obowiązywała przez cały okres 2019-2021. W tym kontekście niniejszy wniosek i przedstawiony w nim opis dotyczy zagadnienia rozstrzyganego wyłącznie na gruncie zaistniałego stanu faktycznego. W dalszej części niniejszego wniosku ww. umowa będzie zwana w skrócie: „Kontraktem”. Zakres przedmiotowy Kontraktu obejmuje tworzenie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki oprogramowania komputerowego wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do niego. Kontrakt jest w całości realizowany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Kontrahent Wnioskodawcy prowadzi tzw. (...), powszechnie znaną pod nazwą „X”. Jest to dostępne z poziomu dowolnej przeglądarki internetowej narzędzie (...). Choć dla użytkowania nieposiadającego wiedzy technicznej „X” może się wydawać jedynie stroną internetową, w rzeczywistości jest to zaawansowany program komputerowy, który pracuje na serwerze i komunikuje się z hostem użytkownika komputera oraz hostami partnerów biznesowych (w tym systemami (...), których oferty prezentuje) poprzez sieć komputerową (aplikacja webowa). Użytkownicy aplikacji (...).

Posługując się specjalistyczną nomenklaturą, aplikacja „X” składa się z warstwy frontend (interfejs użytkownika) oraz backend, tj. warstwy leżącej po stronie serwerowej i realizującej żądania przychodzące od warstwy frontend. Warstwa backend zrealizowana jest w architekturze mikroserwisów, co oznacza ze składa się w z wielu małych komponentów wykonujących wyspecjalizowane zadania. W odróżnieniu od monolitycznych rozwiązań, których zasada działania opiera się na rozmieszczeniu poszczególnych części aplikacji w jej wnętrzu, mikroserwisy dzielą je na mniejsze, niezależne od siebie komponenty, które komunikują się za pomocą webserwisów lub kolejek wiadomości (z ang. MQ). Mikroserwisy są zatem oddzielnymi częściami tej samej aplikacji.

Spółka zatrudnia szereg specjalistów, w tym również w dziedzinie programowania. Współpracuje stale z niezależnymi, wysoko wykwalifikowanymi podwykonawcami, którym zleca określone prace przy opisanej wyżej aplikacji „X”. Jednym z nich jest Wnioskodawca. Kontrakt określa ramowe zasady i warunki świadczenia przez Wnioskodawcę usług programistycznych, natomiast ich dokładny zakres jest każdorazowo ustalany na podstawie składanych zleceń cząstkowych, czyli powierzonych w jakiejkolwiek formie (np. za pośrednictwem platformy do zarządzania projektem, ustnie lub poprzez e-mail) prac programistycznych do wykonania. Precyzując, zamówienia cząstkowe przedstawiają specyfikację wymagań, definiując potrzeby biznesowe, które system (lub jego komponent, funkcjonalność) ma zaspokajać. Specyfikacja obejmuje zarówno wymagania funkcjonalne, opisujące wizję programu, modułu, jego funkcje, sposoby korzystania itp. jak również wymagania techniczne, zawierające przykładowo opis środowiska, w którym system będzie pracował (np. system operacyjny stacji roboczych przyszłych użytkowników).

Z perspektywy Kontrahenta, prace wykonywane przez Wnioskodawcę prowadzą do rozwijania istniejącej już aplikacji „X”, np. o nowe lub ulepszone funkcjonalności.

W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza jednak, że rozwijanie systemu polegało na tworzeniu przez Niego od zera utworów, stanowiących również programy komputerowe, a następnie implementowaniu tych utworów do istniejącego już kodu aplikacji „X”. Implementacja utworu polega przede wszystkim na dodawaniu lub nadpisywania części (linijek) kodu źródłowego do oprogramowania. W wyniku implementacji wytworzonych przez Wnioskodawcę utworów rozwijane oprogramowanie było optymalizowane lub wyposażane w nowe, ulepszone, bądź też kolejne funkcjonalności. Trzeba wyjaśnić, że oprogramowanie — aplikacja „X” nad którą pracował Wnioskodawca w latach 2019-2021, tworzone jest na zasadach i wzorcach programowania obiektowego oraz na praktykach zwinnego wytwarzania oprogramowania. Finalny produkt jest zatem połączeniem wielu podprogramów, w tym m.in. wytwarzanych przez Wnioskodawcę, z których każdy wykonuje określoną funkcję. Każdy z tych podprogramów, z których następnie tworzony jest system, również jest programem, któremu może przysługiwać ochrona prawno-autorska.

W związku z wykonywaniem Kontraktu i składanych na jego podstawie zamówień, Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie, które płatne jest w cyklach miesięcznych, na podstawie wystawionej faktury VAT. Wnioskodawca, w ramach Kontraktu przenosił autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów i otrzymywał z tego tytułu określoną część wynagrodzenia. Kwota przypadająca jako honorarium za przeniesienie na Spółkę autorskich prawa majątkowych do wytworzonych przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym programów komputerowych była każdorazowo wyodrębniana.

Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca nie pracował pod kierownictwem Kontrahenta, tudzież jego klienta lub innej osoby trzeciej, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu, chyba że specyfika usług wymagała ich wykonania w siedzibie firmy. Wnioskodawca miał możliwość wykonywania prac zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, nie był związany sztywnymi godzinami pracy. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonanie Kontraktu. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania były wyborem Wnioskodawcy. Ponadto, w związku z nienależytym wykonaniem Kontraktu, druga strona ma prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym. Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

3.Charakterystyka oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy związana jest z szeroko rozumianym programowaniem. Jej fundamentem jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych, co polega na systematycznej pracy nad komputerowym rozwiązaniem problemu i obejmuje cały proces projektowania i otrzymania rozwiązania. Rozwiązania mają postać programów napisanych w wybranym języku programowania. Innymi słowy, oprogramowanie napisane przez Wnioskodawcę jest realizacją algorytmu. Algorytm programu komputerowego to element konstrukcyjny programu stanowiący zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Powszechnie przyjmuje się, że algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu. Celem nadrzędnym tej metodologii jest otrzymanie „dobrego” rozwiązania, czyli takiego, które jest:

–zrozumiałe dla każdego, kto zna dziedzinę rozwiązywanego problemu i użyte narzędzia komputerowe,

–poprawne, czyli spełnia specyfikację problemu, a więc dokładny opis problemu,

–efektywne, czyli niepotrzebnie nie marnuje zasobów komputerowych, czasu i pamięci.

Ta metoda składa się z następujących sześciu etapów:

1.Opis i analiza sytuacji problemowej. Na podstawie opisu i analizy sytuacji problemowej należy w pełni zrozumieć, na czym polega problem, jakie są dane dla problemu i jakich oczekujemy wyników, oraz jakie są możliwe ograniczenia.

2.Sporządzenie specyfikacji problemu, czyli dokładnego opisu problemu na podstawie rezultatów etapu 1. Specyfikacja problemu zawiera:

–opis danych,

–opis wyników,

–opis relacji (powiązań, zależności) między danymi i wynikami.

Specyfikacja jest wykorzystana w następnym etapie jako specyfikacja tworzonego rozwiązania (np. programu).

3.Zaprojektowanie rozwiązania. Dla sporządzonej na poprzednim etapie specyfikacji problemu, jest projektowane rozwiązanie komputerowe (np. program), czyli wybierany odpowiedni algorytm i dobierane do niego struktury danych. Wybierane jest także środowisko komputerowe (np. język programowania), w którym będzie realizowane rozwiązanie na komputerze.

4.Komputerowa realizacja rozwiązania. Dla projektu rozwiązania, opracowanego na poprzednim etapie, buduje się kompletne rozwiązanie komputerowe, np. w postaci programu w wybranym języku programowania. Następnie testowana jest poprawność rozwiązania komputerowego i badana jego efektywność działania na różnych danych.

5.Testowanie rozwiązania. Ten etap jest poświęcony na systematyczną weryfikację poprawności rozwiązania i testowanie jego własności, w tym zgodności ze specyfikacją.

6.Prezentacja rozwiązania.

Współpracując z przedstawionym Kontrahentem, opierając się na wyżej opisanym podejściu algorytmicznym, Wnioskodawca projektował i wytwarzał (programował) kolejne elementy rozbudowanego systemu „X”. Jak wyjaśniono, jest to rozbudowana aplikacja webowa, składająca się z warstwy fronted i backend o architekturze mikroserwisowej. Platformy oparte na architekturze mikroserwisowej są w stanie wspierać różne funkcjonalności. Dzięki temu każdą z tych usług można niezależnie wdrażać, modyfikować, a następnie ponownie wdrażać bez naruszania integralności aplikacji. Struktura systemu jest modułowa, co oznacza, że składa się on z różnych komponentów, które mogą być ze sobą powiązane np. wspólną bazą danych, ale realizują odrębne funkcjonalności i służą do obsługi różnych aspektów. Rozwój aplikacji odbywa się według nowoczesnych metodyk, opartych na modelu przyrostowo-iteracyjnym. Cykliczne wydawanie przyrostów można porównać do układanki z klocków. Dokładane są kolejne elementy, które z czasem tworzą finalny produkt — aplikację w wersji, którą widzi w oknie przeglądarki internetowej ostateczny użytkownik. Jednak każde wykonane przez Wnioskodawcę zlecenie cząstkowe skutkowało wytworzeniem jakiegoś elementu tej aplikacji - fragmentu kodu o określonej funkcjonalności, który również może stanowić program komputerowy podlegający ochronie prawnoautorskiej (jako podprogram). W ten sposób partie kodu wytwarzanego przez Wnioskodawcę, w zależności od powierzonego zadania, składają się na pewne komponenty, moduły, dodające określone funkcjonalności w końcowym produkcie informatycznym. Tytułem przykładu, w latach 2019-2021 Wnioskodawca stworzył następujące programy komputerowe dedykowane aplikacji „X”:

a)A.: komponent, przez który przechodzą wszystkie żądania z warstwy frontend; komponent ten jest odpowiedzialny za autentykację i autoryzację tychże żądań oraz przekierowanie ich do właściwego serwisu który je obsłuży.

b)B. - kluczowy komponent odpowiedzialny za:

–zbieranie informacji (...);

–uruchamianie procesu (...);

–zbieranie (...).

c)C. - kluczowy komponent odpowiedzialny za:

–zbieranie informacji (...);

–uruchamianie procesu (...);

–pobieranie dokumentów (...);

–proces (...).

d)D. - komponent odpowiedzialny za integrację z CRM (...).

e)E. - komponent odpowiedzialny za wysyłanie maili; wysyłka maili odbywa się za pomocą integracji z zewnętrzną usługą (...).

f)F. - komponent odpowiedzialny za wysyłanie sms; wysyłka sms'ów odbywa się za pomocą integracji z zewnętrzną usługą SMS API.

g)G. - komponent odpowiedzialny za integrację z zewnętrzną bramką płatniczą (...).

h)H. - komponent odpowiedzialny za integrację z zewnętrzną usługą (...).

i)I. - komponent odpowiedzialny za zbieranie całej komunikacji z webserwisami (...).

j)J. - komponent odpowiedzialny za zapisywanie i pobieranie dokumentów (...); dokumenty są zapisywane w chmurze na zasobach (...).

k)K. - komponent odpowiedzialny za generacje dokumentów (...), dokumenty są generowane w formacie pdf.

l)L. - komponent odpowiedzialny za autoryzację i autentykację użytkowników oraz przechowywanie informacji o zgodach, które wyrazili.

ł) Ł. - komponent przekazuje do warstwy frontend:

–odpowiedzi na pytania pokazywane użytkownikowi (...);

–treści zgód pokazywanych użytkownikowi na formularzu (...).

m)M. - komponent przekazuje do warstwy frontend konfigurację ekranów, na podstawie tejże konfiguracji frontend wyświetla strony (...).

Efektem prac Wnioskodawcy w każdym przypadku było powstanie koncepcyjnego dobra niematerialnego - oprogramowania uzewnętrznianego w postaci kodu napisanego w określonych językach programowania. Wnioskodawca realizując prace programistyczne wykorzystywał głównie współbieżny, oparty na klasach, obiektowy język programowania ogólnego zastosowania Java. Kody wytworzone przez Wnioskodawcę i implementowane do istniejącego oprogramowania stanowią logicznie uporządkowany ciąg instrukcji, przeznaczony do uzyskania za pośrednictwem sprzętu komputerowego wyniku pożądanego przez zleceniodawcę. Praca Wnioskodawcy przy pisaniu kodu nie miała charakteru odtwórczego i nie polegała na powielaniu w jego linijkach standardowych rozwiązań problemów. Oprogramowanie lub jego części, wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej, jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm., dalej zwana „ustawa o PAPP”). W ramach Kontraktu Wnioskodawca mógł współpracować z innymi programistami, którzy świadczą swoje usługi dla Kontrahenta lub są u niego zatrudnieni, wówczas miał On jednak z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy, stanowiące każdorazowo odrębne programy komputerowe, również podlegające ochronie prawno-autorskiej na podstawie art. 74 ustawy o PAPP.

Podsumowując, właścicielem ulepszanego (rozwijanego) oprogramowania jest Kontrahent, a Wnioskodawca dokonywał ulepszenia (rozwinięcia) na jego zlecenie. W wyniku rozwijania (ulepszania) i modyfikacji oprogramowania lub ich części, tworzone były nowe kody oraz algorytmy i powstawało nowe prawo własności intelektualnej. Podkreślić zatem trzeba, że ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, często tego, które Wnioskodawca sam stworzył, powodowało każdorazowo powstanie części programu komputerowego, które stają się osobnym utworem, chronionym prawem autorskim na podstawie art. 74 ustawy o PAPP. Wnioskodawca nie był więc właścicielem praw autorskich do oprogramowania ulepszanego — aplikacji „X”, ale czasowo był właścicielem praw do składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie rozwinięcie owego oprogramowania ulepszanego. Autorskie prawa majątkowe do nowego oprogramowania, które po zaimplementowaniu powoduje ulepszanie pierwotnej wersji, były przenoszone za wynagrodzeniem na Kontrahenta, według modelu opisanego w pkt 2 wyżej. Tak rozumiane działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzały do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania.

4.Proces twórczy

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zbudowanie modelu i zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania tworzenia kodu źródłowego, będącego realizacją algorytmu oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania te prowadzone były w sposób ułożony, metodyczny, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

W tym miejscu podkreślić trzeba, że Wnioskodawca rozwijał swoją wiedzę i umiejętności w zakresie programowania, poznając i wykorzystując najnowsze technologie. Tytułem przykładu: framework (czyli w uproszczeniu szkielet do budowy aplikacji) Java, Spring Boot, RabbitMQ, bazy danych MonogoDB, PostgreSQL, Elasticsearch i wiele innych.

Tworzenia nowego produktu informatycznego (programu komputerowego, którego zapisem jest kod źródłowy) lub ulepszania istniejącego produktu o nową funkcjonalność (wymagającego również stworzenia w tym zakresie nowego kodu źródłowego) odbywało się według przedstawionego wyżej podejścia do rozwiązywania problemów algorytmicznych i standardowo w najszerszym zakresie składa się z niżej przedstawionych etapów.

a)Etap wstępny - obejmuje konsultacje z Kontrahentem, dotyczące celów jakie mają być osiągnięte w projekcie, poznanie wizji produktu (lub jego komponentu, modułu). Podczas konsultacji przedstawiane są oczekiwania co do parametrów i funkcjonalności oprogramowania (tzw. specyfikacja biznesowa), zasobów jakie mogą zostać udostępnione Wnioskodawcy, w tym celu oraz czasu, w jakim projekt ma zostać zrealizowany. Na podstawie tych informacji oraz własnej wiedzy i doświadczenia, Wnioskodawca wstępnie analizował możliwość zrealizowania projektu, czyli stworzenia nowego oprogramowania, przy użyciu określonych zasobów. Wnioskodawca nie dysponował standardowo gotowymi rozwiązaniami informatycznymi pozwalającymi na realizację zamówienia. Nie dysponował np. gotowym algorytmem wyrażonym w postaci kodu, spełniającym oczekiwania ostatecznego odbiorcy (kod źródłowy musi zostać napisany od samego początku). Uzyskanie produktu informatycznego o pożądanych właściwościach uzależnione było od szeregu czynników. W trakcie tego etapu dochodziło do ustalenia poziomu niepewności co do możliwości realizacji zamówienia przy użyciu określonych zasobów, tj. Wnioskodawca oceniał jakie jest ryzyko niepowodzenia zamówienia;

b)Etap tworzenia oprogramowania - obejmuje on wszelkie czynności faktyczne podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji zamówienia, tj. zaprojektowanie i napisanie algorytmu w języku programowania, co prowadziło do stworzenia nowego produktu lub ulepszenia, rozwinięcia jego dotychczasowej wersji o nowe zastosowania (nową funkcjonalność). Proces tworzenia na tym etapie najczęściej dzielił się na mniejsze cykle wydawnicze, po których następowała prezentacja wytworzonej części oprogramowania. Nie były to w żadnym wypadku czynności odtwórcze.

Wnioskodawca stawał na tym etapie wobec konieczności wyboru jednego spośród alternatywnych algorytmów, określania wartości różnorodnych parametrów lub samodzielnego precyzowania pewnych szczegółów implementowanych operacji. Ten etap wymagał od Wnioskodawcy podjęcia największego wysiłku intelektualnego.

c)Etap końcowy - obejmuje on zamknięcie zamówienia i podsumowanie wyników prac danego cyklu wydawniczego lub całego projektu. W trakcie tego etapu dochodziło do akceptacji bądź odrzucenia wyników pracy Wnioskodawcy lub ogłoszenie, że przy danym stanie zasobów nie jest możliwe stworzenie programu odpowiadającego specyfikacji biznesowej lub dokonanie ulepszeń, czy rozbudowy systemu o nową funkcjonalność zgodnie z oczekiwaniami. W przypadku niemożności zrealizowania zamówienia zgodnie z oczekiwaniami, rozpatrywane było ewentualne zwiększenia zasobów do realizacji zadania lub zmiana charakteru wykorzystanych zasobów lub też zmniejszenie oczekiwań w stosunku do oprogramowania, które ma zostać wytworzone.

Wytwarzanie oprogramowania to złożony proces, który ma na celu dostarczenie produktu w pełni zgodnego z oczekiwaniami Kontrahenta. Działalność Wnioskodawcy, w zależności od realizowanych projektów, mogła i może pokrywać wszystkie etapy tego procesu, począwszy od analizy i zdefiniowania wymagań, przez zaprojektowanie rozwiązania, jego wykonanie, testowanie, wdrożenie, szkolenia oraz dalszy rozwój. Podstawowym wyzwaniem jest zrozumienie potrzeb ostatecznego użytkownika porównywarki „X”, a więc określenie celu jakim ma spełniać program, tj. dedykowana funkcjonalność/moduł. Dopiero w oparciu o tę wiedzę Wnioskodawca ustalał sposób dojścia do zdefiniowanego celu, dobierając odpowiednie rozwiązania programistyczne oraz technologie.

Na potrzeby niniejszego wniosku, Wnioskodawca oświadcza, że tworzenie przez niego oprogramowania opierało się każdorazowo o dostępną aktualnie (tj. w momencie realizacji Kontraktu) wiedzę w dziedzinie technologii informacyjnych (IT) oraz w dziedzinie, której oprogramowanie ma służyć, a także o umiejętności Wnioskodawcy jako programisty. Z kolei projektowane i tworzone produkty (oprogramowanie komputerowe) stanowiły/stanowią produkty nowe lub ulepszone funkcjonalnie w stosunku do tych dotychczas tworzonych przez Wnioskodawcę.

Proces tworzenia oprogramowania wymaga ciągłego rozwoju, poszerzenia i aktualizowania wiedzy programistycznej, jak również z dziedziny, w której to oprogramowanie miało być wykorzystane. Niejednokrotnie Wnioskodawca w tym celu sięgał do fachowej literatury, szkoleń oraz fachowych publikacji.

Czynności projektowania i tworzenia oprogramowania nie miały charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowiły systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywał, łączył, kształtował i wykorzystywał dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym zwłaszcza z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów cyfrowych — programów komputerowych). W każdym przypadku Wnioskodawca wnosił swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania. Produkty informatyczne stworzone przez Wnioskodawcę mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci kodu w języku programowania.

Element twórczy Wnioskodawcy w tworzeniu oprogramowania polegał na pisaniu algorytmu, który znajduje odzwierciedlenie w postaci kodu źródłowego, w efekcie czego powstaje program komputerowy. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAPP.

5.Ewidencja

Wnioskodawca posiada i prowadzi począwszy od 1 stycznia 2019 roku odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.of. ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde — potencjalnie rozpatrywane jako „kwalifikowane” prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmujące wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zamówień. Prowadzone przez Wnioskodawcę ewidencje pozwalają zatem na ustalenie dochodu z tytułu przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do każdego programu komputerowego, wobec którego ma on zamiar zastosować preferencyjną stawkę podatkową.

6.Podsumowanie

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przewidzianej w art. 30ca u.p.d.o.f. preferencji IP Box w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2019, 2020 oraz 2021 w zakresie dochodów, na które składa się wynagrodzenie uzyskiwane w wyniku wykonywania Kontraktu.

Celem składanego wniosku jest również poddanie pod rozstrzygnięcie Dyrektora Krajowej Informacj Skarbowej, czy opisana w niniejszym wniosku działalność Wnioskodawcy związana z wytwarzanie oprogramowania komputerowego wpisuje się w ramy definicyjne działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w aft. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że dokonanie oceny w tym zakresie jest niezbędne do wykładni art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f.- czyli udzielenia odpowiedzi na postawione przez Wnioskodawcę pytanie.

Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. pojęciem działalności badawczo-rozwojowej, a w art. 5a pkt 38 oraz związanych z nim punktach 39 i 40 tego artykułu, odwołuje się do jej rozumienia w kontekście ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.), kluczowa z punktu widzenia skutków podatkowych jest ocena charakteru prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności na kanwie właśnie tejże ustawy. Ze względu na bezpośrednie odwołanie się do regulacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i wyraźne wskazanie, że definicję tą należy rozumieć w konkretny sposób, tj. przedstawiony w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, przepisy art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 tejże ustawy są elementem systemu prawa podatkowego. Nie może ulegać wątpliwości, iż powinny być rozpatrywane przez Dyrektora KIS w kontekście oceny prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, skoro zakres wniosku do tego wprost nawiązuje.

Z ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 23.11.2021 r. (sygn. Il FSK 1049/21) w trybie art. 169 S 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nie można żądać od podatnika ubiegającego się o interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygnął on, czy podejmowane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.

Uzupełnienie wniosku

W ramach swojej działalności Wnioskodawca samodzielnie nie prowadził i nie prowadzi badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt I lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Podejmowana przez Wnioskodawcę bezpośrednio i samodzielnie działalność w zakresie wytwarzania, rozwijania lub ulepszania/modyfikowania programów komputerowych/oprogramowania/części oprogramowania, w okresie którego dotyczy wniosek w ramach przedstawionego kontraktu nie obejmowała, nie obejmuje i nie będzie obejmować badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. — Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W ramach działalności Wnioskodawca samodzielnie prowadził i w dalszym ciągu prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Podejmowana bezpośrednio i samodzielnie przez Wnioskodawcę działalność w zakresie wytwarzania, rozwijania czy też ulepszania/modyfikowania programów komputerowych/oprogramowania/części oprogramowania w okresie którego dotyczy wniosek w ramach przedstawionego kontraktu obejmuje/obejmowała i będzie obejmować prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Innymi słowy Wnioskodawca prowadził, prowadzi i będzie prowadził w okresie, którego dotyczy wniosek w ramach przedstawionego Kontraktu — przy zachowaniu standardów, które wynikają z Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce oraz z danej dziedziny wiedzy i umiejętności — prace, które są wyodrębnione z uwagi na cel ich prowadzenia i obejmują łącznie czynności zmierzające do wytworzenia innowacyjnych w skali działalności Wnioskodawcy programów komputerowych.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe począwszy od nawiązania współpracy z przedstawionym Kontrahentem, tj. od 2 sierpnia 2018 r.

Prace rozwojowe są to prace koncepcyjne, mające na celu rozwiązywania problemów algorytmicznych, a ostatecznie wyrażenie rozwiązania w postaci kodu napisanego w języku programowania. Prace rozwojowe dotyczą projektowania i tworzenia innowacyjnych rozwiązań w dziedzinie programowania. Efektem prac Wnioskodawcy i zarówno ich celem jest zatem tworzenie innowacyjnych w skali jego działalności gospodarczej produktów informatycznych — programów komputerowych, odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta. Prace obejmują tworzenie algorytmów odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta w związku z planowanym wytworzeniem nowej funkcjonalności lub modułu/komponentu na potrzeby większego programu komputerowego/oprogramowania (opisanej we wniosku (...) „X”) w danym języku programowania.

Dotychczas prowadzone projekty zakończyły się powodzeniem, tzn. Wnioskodawca opracował programy odpowiadające przyjętym wstępnie założeniom. Przyszłe projekty planowane są również pozytywnymi prognozami na ich zakończenie. Opracowane programy komputerowe spełniły ustanowione przez Wnioskodawcę kryteria oceny formalnej i merytorycznej, a prace zostały wykonane w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę budżetu i harmonogramu. Wyniki prowadzonej aktywności wyrażone są w postaci kodu źródłowego napisanego w języku programowania. Wyniki prac rozwojowych mają swoją ustaloną formę i jest nią kod źródłowy napisany w języku oprogramowania i stanowiący program komputerowy. Wyniki te są wykorzystywane w działalności Wnioskodawcy poprzez przeniesienie praw autorskich majątkowych do wykonanych przez Wnioskodawcę programów komputerowych na jego Kontrahenta za wynagrodzeniem.

W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowy, zmieniony lub ulepszony produkt:

b)B. - kluczowy komponent odpowiedzialny za:

–zbieranie informacji (...);

–uruchamianie procesu (...);

–zbieranie (...).

c)C. - kluczowy komponent odpowiedzialny za:

–zbieranie informacji (...);

–uruchamianie procesu (...);

–pobieranie dokumentów (...);

–proces (...).

d)D. - komponent odpowiedzialny za integrację z CRM (...).

e)E. - komponent odpowiedzialny za wysyłanie maili; wysyłka maili odbywa się za pomocą integracji z zewnętrzną usługą (...).

f)F. - komponent odpowiedzialny za wysyłanie sms; wysyłka sms'ów odbywa się za pomocą integracji z zewnętrzną usługą SMS API.

g)G. - komponent odpowiedzialny za integrację z zewnętrzną bramką płatniczą (...).

h)H. - komponent odpowiedzialny za integrację z zewnętrzną usługą (...).

i)I - komponent odpowiedzialny za zbieranie całej komunikacji z webserwisami (...).

j)J - komponent odpowiedzialny za zapisywanie i pobieranie dokumentów (...); dokumenty są zapisywane w chmurze na zasobach (...).

k)K. - komponent odpowiedzialny za generacje dokumentów (...), dokumenty są generowane w formacie pdf.

l)L. - komponent odpowiedzialny za autoryzację i autentykację użytkowników oraz przechowywanie informacji o zgodach, które wyrazili.

ł) Ł. - komponent przekazuje do warstwy frontend:

–odpowiedzi na pytania pokazywane użytkownikowi (...);

–treści zgód pokazywanych użytkownikowi na formularzu (...).

m)M. - komponent przekazuje do warstwy frontend konfigurację ekranów, na podstawie tejże konfiguracji frontend wyświetla strony (...).

Tworzone programy komputerowe — będące wynikiem prowadzonych prac rozwojowych - nie są produktami komercjalizowanymi na masową skalę. Jako programista wyspecjalizowany w konkretnych dziedzinach Wnioskodawca tworzy programy dedykowane konkretnemu systemowi i oferuje je tylko jednemu podmiotowi, tj. przedstawionemu Kontrahentowi.

W stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy produkty, procesy i usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów, procesów lub usług nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Efekty pracy Wnioskodawcy, polegającej na wykonywaniu prac rozwojowych w ramach której powstaje „oprogramowanie” , zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

–zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

–nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

–są „twórczą”, a nie jedynie „techniczną” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahentów.

Efekty pracy Wnioskodawcy, powstałe wskutek tworzenia i rozwijania „oprogramowania” w każdym przypadku podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tego „oprogramowania”, jako pierwotnemu twórcy. Jednak w późniejszym czasie autorskie prawa majątkowe do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania są odpłatnie przenoszone na Kontrahenta, co skutkuje wyzbyciem się tych praw. W związku z tym Wnioskodawca jest tylko czasowo właścicielem autorskich praw majątkowych do swoich produktów informatycznych w postaci programów komputerowych, które to programy po zaimplementowaniu w aplikacji „X” ulepszają jej (np. poprzez dodanie nowych funkcjonalności). Zatem w tym sensie Wnioskodawca może być również czasowo właścicielem praw autorskich do części aplikacji „X”. Program komputerowy, którem jest aplikacja „X” nie ma budowy monolitycznej. Pracuje nad nią wieloosobowy zespół, aplikacja jest nieustannie modyfikowana i rozwijana. Każda funkcjonalność, moduł czy inny, mniejszy element składający się na finalnie na program działający pod nazwą „X” może być badany pod kątem uznania go za odrębny program komputerowy. Dedykacja produktów cyfrowych Wnioskodawcy pod konkretny program nadrzędny (aplikację „X”) nie oznacza utraty ich statusu „programu komputerowego”.

W każdym przypadku tworzenie i rozwijanie „oprogramowania” wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę prac rozwojowych w rozumieniu ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnych prac rozwojowych dla każdego programu komputerowego jaki wytwarza. Mogą zdarzyć się przypadki, iż w wyniku prac nad jednym projektem i prac rozwojowych związanych z tym projektem powstanie więcej niż jedno prawo do programu komputerowego. Wnioskodawca nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako „badawczo-rozwojowych”, dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych. Może zdarzyć się tak, iż wynik jednych prac rozwojowych Wnioskodawca wykorzystuje w celu innego ulepszenia lub rozwinięcia, jednak każdorazowo do wykonania takiego ulepszenia Wnioskodawca musi dołożyć kolejne innowacyjne rozwiązania.

Stworzone, ulepszone i rozwinięte „oprogramowanie”, do którego prawa autorskie są przenoszone przez Wnioskodawcę na Kontrahenta zawsze są efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac rozwojowych w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wynagrodzenie przysługuje wyłącznie z tytułu prawidłowego, tj. oczekiwanego od profesjonalnego podmiotu, wykonania przedmiotu Umowy w okresie rozliczeniowym.

Zatem podstawowym warunkiem jest zrealizowanie oczekiwanego przez Kontrahenta etapu — uzyskanie konkretnego efektu w postaci napisania całości lub części danego programu komputerowego. Strony ustaliły wynagrodzenie ryczałtowe, jednak Wnioskodawca zobowiązany jest przedstawiać Kontrahentowi miesięczne raporty z Usług zrealizowanych w ramach Umowy w danym Okresie Rozliczeniowym. Raporty zawierają zestawienie Usług wykonanych w danym Okresie Rozliczeniowym oraz roboczogodzin przeznaczonych na ich realizację oraz wykaz utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych wytworzonych przez Wnioskodawcę w tym Okresie Rozliczeniowym. Zgodnie z umową Kontrahent ma prawo wniesienia zastrzeżeń/uwag do Raportu.

Umowy z kontrahentami regulują kwestię sposobu (tryb, zasady) przenoszenia majątkowych praw autorskich do stworzonego przez Wnioskodawcę w toku ich wykonywania „oprogramowania” zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wnioskodawca przenosi majątkowe prawa autorskie do wszystkich utworów stanowiących efekt jego prac w ramach świadczenia Usług i stanowiących utwór lub część utworu w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. 2017 poz. 880 z późn. zm.) bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych i terytorialnych, w szczególności w zakresie utworów lub ich części będących programem komputerowym (w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) przygotowanego w ramach świadczonych Usług na następujących polach eksploatacji:

(a)stosowanie, wyświetlanie, przekazywanie i przechowywanie niezależnie od formatu, systemu lub standardu;

(b)trwałe lub czasowe utrwalanie lub zwielokrotnianie w całości lub w części, jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, niezależnie od formatu, systemu lub standardu, w tym wprowadzanie do pamięci komputera oraz trwałe lub czasowe utrwalanie lub zwielokrotnianie takich zapisów, włączając w to sporządzanie ich kopii oraz dowolne korzystanie i rozporządzanie tymi kopiami, przy czym w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania I przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te nie wymagają zgody uprawnionego;

(c)publiczne udostępnianie w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym (sieć Internet lub inne sieci komputerowe, prasa, kino), wykorzystanie technologii UMTS, GPRS, GPS. Dla uniknięcia wątpliwości mogą być rozpowszechniane w formie ulotek, gadżetów, billboardów (tradycyjnych i elektronicznych, w tym cyfrowych), jak również za pomocą telefonów;

(d)wprowadzanie do obrotu, użyczanie lub najem oryginału albo egzemplarzy;

(e)tworzenie nowych wersji i adaptacji (tłumaczenie, przystosowanie, zmiana układu lub jakiekolwiek inne zmiany);

(f)publiczne rozpowszechnianie w dowolny sposób, w szczególności udostępnianie w ten sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, w szczególności elektroniczne udostępnianie na żądanie; rozpowszechnianie w sieci Internet oraz w sieciach zamkniętych; eksploatacja w całości lub we fragmentach m. in. za pomocą technologii „real TV”, „internet TV”, „pay TV”, „pay per View services”, „multi channel services”, „near on demand services”, „video on demand”, „iTV on demand” oraz „video streaming” „simulcasting”, „webcasting”, downloading, motywy komórkowe, inserty, tapety, ikony, e-kartki, wygaszacze ekranu na komputery i komórki, aplikacje, bannery, thumbnails, pop up, TV Internetowa; gry komputerowe, video, telefoniczne, JAVA i na konsole; wykorzystanie w połączeniach telefonicznych i teleinformatycznych, w tym w przekazach tekstowych, audiowizualnych i multimedialnych, premium, (np. SMS, WAP, MMS, prawa telekomunikacyjne), merchandisingu / ancilliary rights; w tym komercyjnego wykorzystywania postaci, utworów, nazw i/lub opisów, bohaterów, powiedzonek, sloganów, haseł, sytuacji, wzorów, znaków, zdarzeń i innych charakterystycznych elementów i motywów oraz materiałów, odzieży, gadgetów, sprzętów, towarów, gier i innych stworzonych na ich podstawie;

(h)zezwolenie na tworzenie opracowań i przeróbek utworu oraz rozporządzanie i korzystanie z takich opracowań na wszystkich polach eksploatacji określonych w niniejszej Umowie; prawo do określenia nazw utworu, pod którymi będzie on wykorzystywany lub rozpowszechniany, w tym nazw handlowych, włączając w to prawo do zarejestrowania na swoją rzecz znaków towarowych, którymi oznaczony będzie utwór lub znaków towarowych, wykorzystanych w utworze; prawo do wykorzystywania utworu do celów marketingowych lub promocji, w tym reklamy, sponsoringu, promocji sprzedaży, a także do oznaczenia lub identyfikacji produktów i usług oraz innych przejawów działalności, a także dla celów edukacyjnych lub szkoleniowych;

(k)prawo do rozporządzania utworem oraz częściami utworu składającymi się na utwór i ich opracowaniami oraz prawo udostępniania ich do korzystania, w tym udzielania licencji na rzecz osób trzecich, na wszystkich wymienionych powyżej polach eksploatacji.

Ponadto Wnioskodawca potwierdził, że Jego działalność jest działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pytania

1.Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozumieniu art. 5a pkt 38 ww. ustawy?

2.Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca ma prawo, zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych w latach 2019-2021 w ramach przedstawionego Kontraktu, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania?

Pana stanowisko w sprawie do pytania nr 1

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja legalna działalności badawczo-rozwojowej zawarta została w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei definicja prac rozwojowych przedstawiona została w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazano, że prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalnością badawczo-rozwojową można nazywać zatem działalność twórczą obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działalność ta powinna być podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z działalnością badawczo-rozwojową mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, uznać należy, że:

1.Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą i nowatorską: Wnioskodawca w zakresie wykonywanej przez siebie działalności tworzył programy komputerowe na zlecenie swojego Kontrahenta, które to programy mają odpowiadać konkretnym potrzebom aplikacji „X", a zatem być nieszablonowymi rozwiązaniami dążącymi do usprawnienia pracy i zwiększenia innowacyjności tego narzędzia — (...).

2.Wnioskodawca w ramach wykonywanej przez siebie działalności wykorzystuje zaawansowane narzędzia informatyczne i technologie (np. framework Spring Boot, język Java). Wnioskodawca ponadto bazuje na swojej wiedzy i doświadczeniu. Połączenie wszystkich tych narzędzi i umiejętności przez Wnioskodawcę ma na celu tworzenie nowych produktów i usług. Wnioskodawca stale poszerza swoją wiedzę i umiejętności, które później wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności. Działalność Wnioskodawcy nie ma charakteru okresowych i rutynowych zmian dokonywanych w produkcie, a ma na celu kreowanie nowych rozwiązań problemów algorytmicznych, które mają stanowić odpowiedź na konkretną potrzebę Kontrahenta lub Klienta Kontrahenta. Praca taka nie może polegać na odtwórczości, gdyż każde rozwiązanie algorytmu musi mieć inne zastosowanie, dopasowane do indywidualnej, unikalnej potrzeby biznesowej. Niezależnie od tego, czy Wnioskodawca w swojej pracy wykorzystał bibliotekę o otwartym kodzie źródłowym (open source), to jednak na tej podstawie kreuje on niepowtarzalne dzieło, które powstaje dzięki jego zdolnościom programistycznym szerokiej wiedzy i umiejętności jej praktycznego wykorzystania.

3.Wnioskodawca prowadzi swoją działalność stale i systematycznie przyjmuje nowe zlecenia. Wnioskodawca w ramach realizacji Kontraktu zobowiązany jest do zgodnej z zastosowaną metodyką współpracy, którą musi również należycie udokumentować. Wszystkie czynności są wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji oczekiwań Kontrahenta, który określa pewne warunki brzegowe. Po stronie Wnioskodawcy leży natomiast wybór metody stworzenia rozwiązania algorytmicznego i narzędzi pracy. Cykliczne spotkania z Kontrahentem pozwalają natomiast ustalić, czy planowane przez Wnioskodawcę wdrożenie pewnych technik informatycznych będzie spełniało wymagania dla zleconego do zaprojektowania narzędzia biznesowego.

4.Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii w celu tworzenia nowych i autorskich rozwiązań. Wnioskodawca stosuje najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności jego Kontrahenta.

Wnioskodawca działał/działa w sposób systematyczny, rozwiązując problemy algorytmiczne. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego odpowiadał m.in. za analizę wymagań (cele), zaprojektowani rozwiązania oraz jego zbudowanie. Pracując każdorazowo nad danym programem Wnioskodawca rozwijał specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zaawansowanej dziedzinie algorytmiki, programowania, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzały do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f

Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, o których mowa we wniosku, powstają programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie każdorazowo obejmuje wynagrodzenie z przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych lub rozwiniętych przez Wnioskodawcę. Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, a tym samym działalność badawczo-rozwojową. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu w rozumieniu art. 5a pkt 38 ww. ustawy.

Pana stanowisko w sprawie do pytania nr 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. ma prawo zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych począwszy od 2019 do końca 2021 roku w ramach przedstawionego Kontraktu, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania.

Powyższa ocena wynika z faktu, iż prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. Jak natomiast wynika z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjną stawką opodatkowania. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

1.przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

2.prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm., dalej w skrócie: ustawa o PAIPP). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source code), czy kod wynikowy (ang. Object code) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015).

Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikać z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej. Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Późniak-Niedzielska, w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9—11). Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Traple, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001 , s. 74; J. Sieńczyło-Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46)

Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej Objaśnienia): pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (...) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Z kolei w pkt 82 Objaśnień wyjaśniono, iż: „ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD”.

Z związku z powyższym oraz z uwagi na harmonizację przesłanek ochrony programów komputerowych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 2 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (dalej: Dyrektywa 2009/24/WE) i nakaz proeuropejskiej interpretacji polskiego prawa trzeba w tym miejscu uwzględniać wnioski wynikające z prawa unijnego oraz dorobek Trybunału Sprawiedliwości UE. Zgodnie z punktem 7 preambuły Dyrektywy 2009/24/WE pojęcie „program komputerowy” obejmuje program w jakiejkolwiek formie, a także przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, iż program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Jak natomiast stanowi przytoczony wyżej art. 74 ust. 2 polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona programów komputerowych „obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia”. Zwrot „forma wyrażenia” odzwierciedla terminologię przyjętą w polskiej wersji językowej dyrektywy 2009/24/WE. Przez „formę wyrażenia” programu należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera. Jak wyjaśnił TSUE na gruncie dyrektywy 2009/24/WE, „formą wyrażenia” może być wyłącznie taka postać programu, która umożliwia albo reprodukcję „działającego” programu, albo uzyskanie tego programu w przyszłości. Przykładowo w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Bezpečnostní softwarová asociace — Svaz softwarové ochrany v. Ministerstvo kultury, TSUE wyjaśnił, iż termin „program komputerowy” obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych musi pozwalać na stworzenie programu komputerowego na późniejszym etapie (zob. pkt 36 wyroku).

W orzecznictwie polskich sądów powszechnych podkreśla się, że ochrona prawno-autorska uaktywnia się od momentu ustalenia czy dany produkt jest utworem w rozumieniu ustawy o PAPP. Konsekwencją powyższych założeń jest fakt, iż cech utworu, a co za tym idzie ochrony prawnoautorskiej nie zostanie pozbawiony nawet taki program komputerowy, który nie stanowi produktu odrębnego i nie może być sprzedany oddzielnie od programów, którym służy. Specyfika dziedziny informatyki, jej dynamika rozwoju oraz złożoność poszczególnych elementów składających się na całość nie pozwala gratyfikować jedynie sztywno określonych, widocznych efektów pracy programisty bez wyraźnego polecenia takiego ich traktowania (por. wyrok Sąd Okręgowy w Łodzi z 26 marca 2014 r., sygn. I C 566/12).

W świetle powyższych konstrukcji prawnych, przewidzianych w polskiej ustawie o prawie autorskim prawach pokrewnych, unijnej Dyrektywie 2009/24/WE oraz na gruncie doktryny i orzecznictwa, należy uznać, że efekty prac Wnioskodawcy, obejmujące algorytmy i kody źródłowe spełniają wszelkie przesłanki definicyjne programów komputerowych podlegających ochronie prawnoautorskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca pisząc kod każdorazowo wytwarzał dobra niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością. Podejmował wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Ponadto, efekty prac Wnioskodawcy są uzewnętrzniane w postaci kodu napisanego w języku programowania Java. Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest więc w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego działalność można zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej, co zostało już wyżej wykazane. Wobec powyższego, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzanego i rozwijanego (ulepszane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca realizując zobowiązania wynikające z zawartych Kontraktu otrzymywał wynagrodzenie, na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT. Wnioskodawca jednocześnie przenosił na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonego w toku świadczonych usług oprogramowania za konkretnie wskazaną kwotę. Niewątpliwie Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie, którym jest honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania. Skoro przeniesienie własności tych praw następuje odpłatnie, to tym samym Wnioskodawca osiągał dochód ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Reasumując:

1.Wnioskodawca w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej wytwarzał kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie według przepisów prawa polskiego,

2.Wnioskodawca osiągał dochód ze sprzedaży tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

3.Wnioskodawca prowadził na bieżąco ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany z odpłatnego zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. majątkowych praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez Niego w odpowiedzi na zlecenie Kontrahenta, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę, należy uznać za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca ma prawo wobec swoich dochodów zastosować referencyjną 5% stawkę opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe,

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

Prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 478):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że wskazany przepis do dnia 31 grudnia 2021 r. brzmiał następująco:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, w ramach której podejmuje prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, których efektem jest tworzenie i rozwój oprogramowania w postaci odrębnych programów komputerowych, podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prowadzona działalność jest działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Na rzecz zleceniodawcy przenosi Pan ogół majątkowych praw autorskich do wytworzonych/ulepszonych programów komputerowych na mocy Kontraktu, przy czym przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programów komputerowych, następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności art. 41 oraz art. 53 ustawy.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Pana, a polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że – co do zasady – działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Tworzone oraz rozwijane w ramach działalności gospodarczej programy komputerowe podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem Pana działalności badawczo-rozwojowej – są kwalifikowanymi IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto z treści wniosku wynika, że na bieżąco, począwszy od 1 stycznia 2019 r. prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że może Pan rozliczyć dochód uzyskany w latach 2019, 2020 oraz 2021 ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. odpłatnego przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Pana oprogramowania, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Zastrzeżenia wymaga, że uzyskiwane przez Pana przychody niestanowiące dochodów z przeniesienia praw własności intelektualnej, nie podlegają ocenie przez tutejszy organ.

Ponadto należy wskazać, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika Nexus, obliczanego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP. Wymaga przy tym zaznaczenia, że opodatkowaniu 5% stawką nie będzie podlegał cały uzyskany przez Pana dochód z prowadzonej działalności i świadczenia usług na rzecz zleceniodawcy, lecz suma przemnożonych przez wskaźniki nexus dochodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie