Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 20 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 20 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony w dniu 20 marca 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą (jednoosobową). Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.). Ewidencja księgowa Wnioskodawcy jest prowadzona w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Nie prowadzi On ksiąg rachunkowych. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę z X Sp. z o.o. Oddział w Polsce z siedzibą w , dalej Zleceniodawca. Na podstawie tej umowy świadczy On na rzecz Zleceniodawcy usługi programistyczne.

Głównym produktem Zleceniodawcy jest aplikacja (oprogramowanie) o nazwie Y, która pozwala wykonywać przelewy międzynarodowe w sposób tani i uproszczony w porównaniu do innych aplikacji dostępnych na rynku. Głównym celem aplikacji jest umożliwienie użytkownikom międzynarodowego przesyłu pieniędzy z dużo mniejszymi prowizjami (niż występujące u podmiotów konkurencyjnych), zachowanie transparentności stawek i opłat, tj. zwiększenie opłacalności, a także szybkości i łatwości w dokonywaniu międzynarodowych przelewów pieniężnych. Y jest o tyle innowacyjne, że pozwala na wypłatę pieniędzy w krajach, które mają słabo rozwinięty system bankowy. Przykładem mogą być niektóre kraje afrykańskie lub azjatyckie, gdzie wypłata pieniędzy jest możliwa w punktach znajdujących się w zwykłych sklepach lub kioskach. Aplikacja wykorzystuje sieć partnerów, z którymi integruje swoje oprogramowanie, umożliwiających dostarczenie pieniędzy do odbiorców końcowych w bardzo krótkim czasie. Użytkownicy mogą wypłacić pieniądze w lokalnej walucie w ciągu kilku minut w zupełnie innej strefie czasowej, podczas gdy tradycyjny przelew bankowy mógłby zająć nawet od kilku do kilkunastu dni. Celem Y jest wykorzystywanie najnowszych rozwiązań technologicznych, które sprawiają, że możliwym jest dostarczenie pieniędzy do najbardziej odległych zakątków świata, przy wykorzystaniu aplikacji mobilnej zainstalowanej na urządzeniu przenośnym typu smartfon lub aplikacji webowej. Aplikacja Y dzięki ciągłemu rozwojowi cały czas rozszerza listę obsługiwanych krajów oraz walut.

Rolą Wnioskodawcy w ramach świadczonych przez Niego na rzecz Zleceniodawcy usług jest projektowanie architektury aplikacji mobilnej, programowanie nowych funkcjonalności ww. oprogramowania, jak również rozszerzanie, usprawnianie istniejących funkcjonalności. Dodatkowo, Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem oraz ulepszaniem infrastruktury automatyzującej proces testowania oraz dostarczania nowych wersji aplikacji do klientów docelowych. Wspomniane podejście jest o tyle innowacyjne, że obecnie niewiele firm z sektora finansowego posiada w pełni zautomatyzowany proces testowania oraz dostarczania nowych funkcjonalności użytkownikom. Zdarza się, że po wprowadzeniu w życie jakiejś funkcjonalności Wnioskodawca musi ją ulepszyć ze względów wydajnościowych lub celem poprawienia tzw. user experience, tj. zwiększenie użyteczności oraz ergonomii użytkowania. Baza użytkowników aplikacji cały czas się rozrasta i może dojść do sytuacji, w której np. jakieś rozwiązanie przestaje być dostatecznie wydajne, dlatego Wnioskodawca musi dokonać modyfikacji poprzedzonych badaniami wydajności.

Wnioskodawca zarówno samodzielnie tworzy nowy kod źródłowy, jak i modyfikuje istniejący już kod, tj. rozwija (ulepsza) kod stworzony przez pozostałych współpracowników Zleceniodawcy (zapisywany w zdalnym repozytorium należącym do Zleceniodawcy) lub bazuje na kodzie napisanym przez osoby trzecie (ale zawsze kod ten jest udostępniany na zasadzie wolnoźródłowej, tzw. opensource). Należy przy tym zaznaczyć, że modyfikacja aplikacji/jej funkcjonalności również często polega na napisaniu w dużej mierze nowego kodu źródłowego, który następnie Wnioskodawca musi zaimplementować do kodu źródłowego całej aplikacji.

W ramach swojej współpracy ze Zleceniodawcą, Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania dla aplikacji mobilnej Y (aplikacji skierowanej do użytkownika końcowego produktu, pozwalającej wykonywać przelewy międzynarodowe przy wykorzystaniu urządzenia przenośnego typu smartfon), a także oprogramowania mającego na celu automatyzację oraz zwiększenie efektywności pracy zespołów innych programistów (poprzez dokonywanie zmian w systemach kompilacji, automatycznego testowania oraz dostarczania aplikacji zarówno na potrzeby wewnętrzne przedsiębiorstwa, jak i do użytkowników końcowych).

Pracując przy oprogramowaniu dla aplikacji mobilnej Y Wnioskodawca stale zajmuje się wytwarzaniem nowych funkcjonalności w tym produkcie, według ciągle zmieniających się globalnych trendów na rynku aplikacji mobilnych. Wraz z rozwojem rynku, producenci systemów operacyjnych Android oraz iOS wprowadzają bowiem nowe możliwości rozwiązań, wokół których należy budować funkcjonalności produktu. Rozwiązania te związane są z wprowadzeniem nowych języków programowania (np. ), nowych metod analizy jakości oprogramowania (m.in. zestaw bibliotek Firebase Performance Metrics do mierzenia szybkości kodu aplikacji oraz połączeń z API zewnętrznymi), nowych metod zabezpieczeń (m.in. do oceny ryzyka związanego ze zmodyfikowanymi telefonami użytkowników pod kątem kradzieży danych) oraz wielu innych, które Wnioskodawca implementuje w produkcie Y. Dotychczasowe prace Wnioskodawcy skutkowały m.in. zaimplementowaniem nowych metod badania szybkości oprogramowania na globalnym poziomie produktu Y, czy też zaimplementowaniem nowych metod analizy urządzeń przenośnych, na których aplikacja mobilna Y jest uruchamiana, pod kątem poprawy ogólnego bezpieczeństwa całej platformy Y (nowe metody analizy pozwalają na wykrywanie takich zmian na urządzeniu, jak nadanie pełnych praw administracyjnych użytkownikowi urządzenia, pozwalając wykryć wykorzystanie urządzenia, które nie zostało autoryzowane certyfikowane przez twórcę systemu operacyjnego Android zmiany w układach scalonych urządzenia, czy też urządzenia należące do grupy zainfekowanych sieci atakujących tzw. botnet).

Wymienione rozwiązania nie są gotowymi produktami, w związku z czym ich implementowanie wiąże się z działaniami badawczymi, w tym prototypowaniem, testowaniem z istniejącą aplikacją oraz modyfikowaniem i rozwojem kodu źródłowego, pozwalającym na ich wykorzystanie w aplikacji mobilnej Y. Często efekt pracy Wnioskodawcy w postaci stworzenia nowych funkcjonalności dla ww. oprogramowania lub modyfikacji istniejących funkcjonalności poprzedzony jest trwającą wiele dni analizą istniejącego kodu, testowaniem dotychczasowej funkcjonalności, analizą nowości technologicznych, rozwiązań pojawiających się w danej dziedzinie, a następnie wytworzeniem własnej, nowej implementacji jako rozwiązania problemu, nad którym pracuje. Do kompetencji Wnioskodawcy należy opracowanie, wybór i zaproponowanie rozwiązania, które zapewni usprawnienie, przyspieszenie lub zwiększenie wydajności danej funkcjonalności, a przez to całej aplikacji.

Jak wyżej wskazano, niezależnie od powyższego Wnioskodawca zajmuje się także tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania mającego na celu automatyzację oraz zwiększenie efektywności pracy zespołów innych programistów. Prace Wnioskodawcy w tym zakresie zmierzają do wytworzenia nowych metod automatycznego testowania kodu źródłowego lub gotowego produktu z wykorzystaniem mechanizmów testowania w chmurze obliczeniowej (otwarcie możliwości niemal nieograniczonego zrównoleglenia testów na setkach wirtualnych urządzeń) oraz metod kompilacji, budowania i dystrybucji aplikacji na potrzeby wewnętrzne przedsiębiorstwa (na potrzeby wstępnych testów i prezentacji) oraz do użytkownika końcowego. Zastosowane technologie oraz architektura aplikacji pozwoliła także na wdrożenie metodyki CI / CD ciągła integracja oraz ciągłe dostarczanie. Polega ona na tym, że integrowanie kodu Wnioskodawcy oraz jego wdrażanie do aplikacji produkcyjnej może nastąpić w kilkadziesiąt minut od momentu, kiedy zostanie on uznany za skończony. Wspomniane podejście jest innowacyjne, ponieważ obecnie wiele firm tworząc swoje oprogramowanie nadal musi ręcznie i pod nadzorem całego zespołu testować, konfigurować oraz wdrażać nowe funkcjonalności do swojej aplikacji.

Wskazać należy, że Wnioskodawca tworząc lub modyfikując kod źródłowy opracowuje i proponuje rozwiązania ściśle dostosowane do potrzeb Zleceniodawcy i specyficznych właściwości jego aplikacji, dlatego są to rozwiązania nowe w praktyce Wnioskodawcy lub w znacznym stopniu odróżniające się od rozwiązań już wcześniej przez Niego tworzonych. Obecnie na rynku nie istnieją gotowe rozwiązania, które Zleceniodawca mógłby wykorzystać do realizacji swojego modelu biznesowego, dlatego Wnioskodawca tworzy je od podstaw. W powyższym celu Wnioskodawca musi nieustannie zapoznawać się ze specjalistyczną literaturą (artykułami, podręcznikami) oraz dokumentacją techniczną. Uczestniczy też w konferencjach branżowych (w tym międzynarodowych). Wnioskodawca podczas pracy dla Zleceniodawcy musi nieustannie zwiększać zasoby swojej wiedzy oraz wykorzystywać tę pozyskaną do tworzenia nowych zastosowań. Zdarza się również, że Wnioskodawca sam pisze i publikuje artykuły, dzieląc się swoją wiedzą z innymi.

Podsumowując, Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie (program komputerowy). Jest On członkiem zespołu programistów, którego członkowie samodzielnie tworzą (programują) poszczególne elementy większego systemu. Działalność zespołu prowadzona jest w sposób systematyczny, uporządkowany i zaplanowany. Często praca ww. członków zespołu jest wspólnie systematyzowana przez nich w ramach konkretnych projektów, zmierzających do osiągnięcia konkretnych celów w określonym czasie.

Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór będący przedmiotem ochrony prawnoautorskiej, tj. program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Na podstawie umowy zawartej ze Zleceniodawcą, Wnioskodawca przenosi na Niego całość powstałych w wyniku Jego prac autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów.

Wnioskodawca od 1 stycznia 2019 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i zawierającą wszystkie inne elementy określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca w trakcie wykonywania usług zleconych przez Zleceniodawcę nie podlega kierownictwu Zleceniodawcy lub Jego przedstawiciela. Umowa łącząca Wnioskodawcę ze Zleceniodawcą ma charakter kontraktu zawartego pomiędzy przedsiębiorcami. Po zleceniu napisania kodu Zleceniodawca nie ingeruje w sposób, w jaki Wnioskodawca ma to uczynić. Inwencja w zakresie tego, jakie rozwiązania zastosować leży po stronie Wnioskodawcy. Umowa zawarta ze Zleceniodawcą nie narzuca Wnioskodawcy godzin pracy ani konkretnego miejsca, z którego usługi mają być świadczone. Wnioskodawca ponosi też pełne ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W piśmie uzupełniającym wskazano, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe oraz prace rozwojowe. Każda nowa funkcjonalność takiego oprogramowania oznacza wytworzenie nowego programu komputerowego stanowiącego kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegające ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przez modyfikację już istniejących funkcjonalności należy rozumieć ich rozwijanie i ulepszanie. W efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę funkcjonalności aplikacji Y powstaje odrębny od takiej aplikacji program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ww. ustawy. Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem programu komputerowego w momencie jego rozwijania i ulepszania. Rozwijanie i ulepszanie funkcjonalności takiego oprogramowania następuje na zlecenie podmiotu będącego właścicielem ww. produktu.

W uzupełnieniu, w odniesieniu do rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania mającego na celu automatyzację oraz zwiększenie efektywności pracy zespołu innych programistów wskazano, że zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego i ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje (nie ma charakteru) działań rutynowych oraz nie dotyczy okresowych zmian tworzonego, aktualizowanego i rozwijanego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem programu komputerowego w momencie jego rozwijania i ulepszania. Rozwijanie i ulepszanie funkcjonalności takiego oprogramowania następuje na zlecenie podmiotu będącego właścicielem ww. produktu. W efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania powstaje odrębny od takiego oprogramowania program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jednocześnie doprecyzowano, że zawartą w treści wniosku informację, zgodnie z którą Wnioskodawca zarówno samodzielnie tworzy kod źródłowy, jak i modyfikuje istniejący już kod, tj. rozwija (ulepsza) kod stworzony przez pozostałych pracowników Zleceniodawcy lub bazuje na kodzie napisanym przez osoby trzecie należy odnieść zarówno do pracy nad oprogramowaniem dla aplikacji Y, jak i oprogramowaniem mającym na celu automatyzację oraz zwiększenie efektywności pracy zespołów innych programistów. Wskazano przy tym, że samodzielnie wytworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy stanowi program komputerowy podlegający ochronie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę kodu stworzonego przez pozostałych współpracowników powstaje odrębny kod stanowiący program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ww. ustawy. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku jest przez Wnioskodawcę rozwijane/ulepszane dzięki nieodpłatnemu udostępnieniu go przez Zleceniodawcę udostępnieniu kodu źródłowego oprogramowania (tj. dzięki umożliwieniu przez Zleceniodawcę dostępu do repozytorium, w którym przechowywany jest kod, w tym również kod napisany przez osoby trzecie). Nie dzieje się to na zasadzie wyłączności, tj. Wnioskodawca nie jest jedyną osobą, która ma do tego kodu dostęp i uprawnienia do dokonywania modyfikacji. Oprogramowanie to jest Wnioskodawcy udostępniane na podstawie umowy o współpracy łączącej Go ze Zleceniodawcą. W wyniku dokonywanego przez Wnioskodawcę rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania, które stanowią przedmiot nowego prawa własności intelektualnej (te nowe elementy są kolejno implementowane, tj. dołączane przez Wnioskodawcę do istniejącego oprogramowania). Taki program podlega ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca wskazał, że od 1 stycznia 2019 r. prowadzi na bieżąco ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyodrębniając w niej na bieżąco powstałe od tego momentu każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na bieżąco pojawiające się od tego momentu przychody, koszty uzyskania przychodów i dochody (straty) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust 4 ustawy, przypadające na każde ww. kwalifikowane prawo.

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za okres obejmujący rok podatkowy 2019 (okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r.).

Jednocześnie zaznaczono, że odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku czynności ponosi Wnioskodawca, natomiast Zleceniodawca ponosi odpowiedzialność we własnym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony stan faktyczny umożliwia Wnioskodawcy skorzystanie z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowanie 5% stawką na zasadach wskazanych w tych przepisach, w zeznaniu za 2019 rok, kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych w 2019 roku z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest skorzystanie przez Niego z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowanie 5% stawką na zasadach wskazanych w tych przepisach, w zeznaniu za 2019 rok, kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych w 2019 roku z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ww. ustawy i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe powinny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Według Wnioskodawcy, tworzona przez Niego aplikacja spełnia definicyjne wymogi programu komputerowego i stanowi utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 oraz art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.) program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 tejże ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność (w efekcie której powstaje ww. utwór) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dokładnie prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór Jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują nabywanie i wykorzystywanie wiedzy i umiejętności, głównie w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia i rozwoju nowoczesnej aplikacji do realizacji przelewów międzynarodowych, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości. Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego, rozwiniętego lub ulepszanego w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem w ocenie Wnioskodawcy osiąga On kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co więcej, Wnioskodawca spełnia swój obowiązek wynikający z art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, tj. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję pozwalającą wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i zawierającą wszystkie inne elementy określone w art. 30cb ust. 1 ustawy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji spełnione są wszystkie przesłanki uprawniające do skorzystania z ulgi IP Box (art. 30ca i 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego programu komputerowego autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte i ulepszone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej