Odpłatne zbycie nieruchomości - Interpretacja - 0113-KDIPT2-2.4011.511.2019.2.EC -

Interpretacja indywidualna z dnia 13.12.2019, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.511.2019.2.EC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Odpłatne zbycie nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2019 r. (data wpływu 18 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2019 r. (data wpływu 16 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 1 października 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.511.2019.1.EC, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 2 października 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 października 2019 r.), zaś w dniu 16 października 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 11 października 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Aktem notarialnym z dnia 13 lutego 2017 r., nr , Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość niezabudowaną, stanowiącą działkę nr , położoną w miejscowości (powiat , województwo ), o powierzchni 0,1619 ha.

Ww. nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po ojcu, M. H., który zmarł w dniu 23 listopada 2005 r., nie pozostawiając testamentu. Spadkobiercami ustawowymi była Wnioskodawczyni oraz Jej dwie siostry. Uczestniczyły w spadku w udziale po 1/3. Z uwagi na fakt, że do masy spadkowej wchodziły nieruchomości, przeprowadzono postępowanie w przedmiocie działu spadku, które zakończono prawomocnym postanowieniem w styczniu 2015 r.

Zgodnie z ustaleniami Sądu, masa spadkowa została ustalona na kwotę 669 966 zł 52 gr, a wartość schedy spadkowej każdej ze spadkobierczyń (w tym również Wnioskodawczyni) na kwotę 223 322 zł 17 gr. Określając wartość masy spadkowej Sąd wziął pod uwagę wartość nieruchomości, wysokość pozostawionych przez spadkodawcę środków pieniężnych oraz wartość udzielonych przez spadkodawcę darowizn na rzecz spadkobierczyń.

W wyniku podziału spadku Wnioskodawczyni otrzymała:

działkę nr o wartości 156 000 zł,

działkę nr o wartości 50 000 zł,

1/3 udziału w działce nr o wartości 5 666 zł 66 gr,

1/2 udziału w wierzytelności pieniężnej o wartości 315 zł 50 gr.

W celu wyrównania wartości udziałów w masie spadkowej, Wnioskodawczyni zobowiązana została do zapłaty na rzecz jednej z sióstr, kwoty 41 562 zł 26 gr, natomiast druga z sióstr z tej samej przyczyny zobowiązana została do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 49 421 zł 76 gr. Łączna wartość nabytego majątku w drodze spadku wyniosła 219 841 zł 66 gr, nie przekraczała zatem udziału w masie spadkowej. Wnioskodawczyni nie sprzedała działki nr .. w wykonaniu działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że właścicielem działki nr (będącej przedmiotem spadku) był wyłącznie ojciec Wnioskodawczyni, M. H.. Działka była wcześniej objęta małżeńską wspólnotą majątkową, jednakże po śmierci żony E. H. w dniu 20 kwietnia 1990 r., M. H. nabył spadek po żonie na podstawie testamentu notarialnego w całości, w tym również działkę nr .

Nabycie spadku po zmarłym w dniu 23 listopada 2005 r. ojcu Wnioskodawczyni, nastąpiło na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w z dnia 11 września 2007 r. o stwierdzeniu nabycia spadku. Postanowienie to uprawomocniło się z dniem 2 października 2007 r.

Ojciec Wnioskodawczyni (częściowo wraz z małżonką) przed śmiercią dokonał na rzecz spadkobierczyń darowizny, których wartość została uwzględniona w masie spadkowej podlegającej podziałowi. Darowizny zostały przekazane na rzecz dwóch sióstr Wnioskodawczyni (B. M. oraz M. P.). Wnioskodawczyni nie otrzymała od rodziców darowizny.

B.M. otrzymała w drodze darowizny w 1973 r. dwie działki, które wyceniono w 2015 r. podczas postępowania dotyczącego działu spadku, na łączną wartość 206 000 zł. M. P. otrzymała w darowiźnie w 1973 r. jedną działkę, natomiast w październiku 2005 r. kolejną działkę, o łącznej wartości ustalonej w postępowaniu dotyczącym działu spadku na kwotę 285 000 zł.

Wnioskodawczyni przed nabyciem w drodze spadku działki nr nie otrzymała od swoich rodziców składników majątkowych w drodze umowy darowizny. Darowizny te otrzymały jedynie siostry Wnioskodawczyni.

Dział spadku nastąpił na podstawie postanowienia sądowego Sądu Okręgowego, które uprawomocniło się w dniu 21 stycznia 2015 r.

Przedmiotem działu spadku były następujące składniki majątkowe:

prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości , obejmującej działki nr , nr , nr , nr i nr , o łącznej powierzchni 3,1293 ha oraz łącznej wartości 348 700 zł. Wartość działek została ustalona w trakcie postępowania dotyczącego działu spadku według stanu na dzień śmierci ojca Wnioskodawczyni i według cen na dzień orzekania przez Sąd. Wartość poszczególnych działek kształtowała się w sposób następujący.
- działka nr - 1 600 zł,
- działka nr - 168 000 zł,
- działka nr - 22 000 zł,
- działka nr - 156 000 zł,
- działka nr - 1 100 zł.
wierzytelność z rachunku prowadzonego przez w , wraz z wkładem i udziałem o łącznej wartości 631 zł.

Przed śmiercią, ojciec Wnioskodawczyni podarował dwóm córkom następujące składniki majątkowe:

B. M.:
umowa darowizny z dnia 2 kwietnia 1973 r. zawarta pomiędzy rodzicami Wnioskodawczyni (tj. M. oraz E. H.) a B. M. oraz jej mężem K. M., dotycząca działki nr oraz nr (obecnie działka nr , nieruchomość położona w miejscowości ). Wartość działek ustalona w trakcie postępowania dotyczącego działu spadku według stanu na dzień darowizny oraz według cen aktualnych na dzień orzekania przez Sąd wynosi 206 000 zł.
M. P.:
umowa darowizny z dnia 2 kwietnia 1973 r. zawarta pomiędzy rodzicami Wnioskodawczyni (tj. M. oraz E. H.) a M. P., dotycząca działki nr (obecnie działka nr , nieruchomość położona w miejscowości .). Wartość działki ustalona w trakcie postępowania dotyczącego działu spadku według stanu na dzień darowizny oraz według cen aktualnych na dzień orzekania przez Sąd wynosi 117 000 zł,
umowa darowizny z dnia 14 października 2005 r. zawarta pomiędzy ojcem Wnioskodawczyni (tj. M. H.) a M. P., dotycząca działki nr , nieruchomość położona w miejscowości .. Wartość działki ustalona w trakcie postępowania dotyczącego działu spadku według stanu na dzień darowizny oraz według cen aktualnych na dzień orzekania przez Sąd wynosi 168 000 zł.

Do schedy spadkowej zaliczona została wartość dokonanych darowizn zgodnie z art. 1039 Kodeksu cywilnego. W razie wielości podmiotów po stronie zarówno darczyńców jak i obdarowanych, zaliczeniu na poczet należnej schedy spadkowej podlega odpowiednia część darowizny. Zgodnie z ww. przepisem do schedy spadkowej została zaliczona następująca część wartości darowizny:

B. M.: 1/4 darowizny o łącznej wartości 206 000 zł, czyli 51 500 zł,

M. P.: 1/2 darowizny o wartości 117 000 zł (tj. 58 500 zł) oraz 1/1 darowizny o wartości 168 000 zł. Łącznie 226 500 zł.

Na schedę spadkową składały się zatem następujące składniki:

wartość nieruchomości położonej w miejscowości , obejmującej działki nr , nr , nr , nr i nr , o łącznej wartości 348 700 zł,

wartość darowizn na rzecz B. M. oraz M. P., w łącznej kwocie 278 000 zł (obliczona według zasad wskazanych wyżej),

wierzytelność z rachunku prowadzonego przez w , wraz z wkładem i udziałem o łącznej wartości 631 zł.

wierzytelność z rachunku bankowego oraz dwóch lokat bankowych, należących do M. H., w łącznej kwocie 42 635 zł 52 gr, które po śmierci ojca Wnioskodawczyni zostały pobrane oraz rozdysponowane przez M. P..

Łączna wartość schedy spadkowej wyniosła zatem 669 966 zł 52 gr, natomiast scheda każdej ze stron to kwota 223 322 zł 17 gr.

Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu z dnia 25 stycznia 2015 r., spadek został podzielony w następujący sposób, tj.: działka nr została podzielona na cztery działki o nr .., nr , nr oraz nr .

B. M. otrzymała:

działkę nr oraz nr , o łącznej wartości 23 600 zł,

działkę nr (powstałą w wyniku podziału działki nr ) o wartości 50 000 zł,

1/3 udziału w prawie własności działki nr (powstałej w wyniku podziału działki nr ) o wartości 5 666 zł 66 gr,

1/2 udziału w wierzytelności pieniężnej o łącznej wartości 631 zł, tj. 315 zł 50 gr.

J. I. otrzymała:

działkę nr o wartości 156 000 zł,

działkę nr (powstałą w wyniku podziału działki nr ) o wartości 50 000 zł,

1/3 udziału w prawie własności działki nr (powstałej w wyniku podziału działki nr ) o wartości 5 666 zł 66 gr,

1/2 udziału w wierzytelności pieniężnej o łącznej wartości 631 zł, tj. 315 zł 50 gr.

M. P. otrzymała:

działkę nr (powstałą w wyniku podziału działki nr ) o wartości 50 000 zł,

1/3 udziału w prawie własności działki nr (powstałej w wyniku podziału działki nr ) o wartości 5 666 zł 66 gr.

Sąd zasądził od Wnioskodawczyni na rzecz B. M. kwotę 41 565 zł 26 gr tytułem dopłaty, od M. P. na rzecz B. M. kwotę 49 421 zł 76 gr tytułem dopłaty, od M. P. na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 49 421 zł 76 gr tytułem dopłaty.

Z uwagi na fakt, że wartość darowizn otrzymanych przez M. P. przekraczała jej udział w schedzie spadkowej oraz fakt, że w wyniku działu spadku otrzymała działkę nr oraz udział w działce nr zobowiązana została do zwrotu na rzecz pozostałych sióstr po 27 833 zł 50 zł. (1/2 wartości działki nr oraz 1/2 udziału w działce nr ) oraz po połowie przywłaszczonych środków pieniężnych, co daje według Sądu łączną kwotę 49 421 zł 76 gr.

Przy wyliczeniu wartości udziału B. M. w spadku, wzięta została pod uwagę wartość otrzymanej darowizny. Niemniej w celu wyrównania wartości otrzymanego spadku, Sąd nakazał Wnioskodawczyni zapłacić na rzecz siostry kwotę 41 565 zł 26 gr tytułem dopłaty.

Wartość rynkowa nabytych przez stronę składników majątkowych w wyniku działu spadku nie przekraczała wartości rynkowej udziału strony w majątku spadkowym. Wartość obliczonej przez Sąd schedy spadkowej każdej ze spadkobierczyń w wysokości 223 322 zł 17 gr uwzględniała już wartość dokonanych darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, za datę nabycia działki nr , należy uznać datę śmierci ojca Wnioskodawczyni, czyli dzień 23 listopada 2005 r. i tym samym sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na zapis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), sprzedaż nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej działkę nr , położonej w miejscowości , nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na zapis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ww. przepisem, źródłami dochodów są przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości. Konsekwentnie, nie podlega opodatkowaniu przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości. Dla określenia obowiązku istotne jest zatem ustalenie daty nabycia działki nr .

W świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego sprawy, za datę nabycia działki nr należy uznać datę śmierci ojca Wnioskodawczyni, czyli dzień 23 listopada 2005 r. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego (art. 925 Kodeksu cywilnego), spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, a otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 924 Kodeksu cywilnego). Do momentu działu spadku wszyscy spadkobiercy są współwłaścicielami całej masy spadkowej, a współwłasności tej nie można przełożyć na współwłasność w częściach ułamkowych w poszczególnych składnikach majątkowych należących do masy spadkowej. Nie można zatem twierdzić, że w dniu śmierci ojca Wnioskodawczyni nabyła 1/3 udziału w przedmiotowej działce nr .

W styczniu 2015 r. doszło do podziału masy spadkowej. Niemniej nie zmienia to faktu, że do nabycia całości spadku, w tym działki nr , doszło wcześniej, tj. z chwilą śmierci ojca Wnioskodawczyni. Jak wynika z przedstawionego wyżej stanu faktycznego, na skutek działu spadku, nastąpiły takie przesunięcia w ramach masy spadkowej, w wyniku których Wnioskodawczyni otrzymała składniki majątkowe nie przekraczające Jej udziału w całym majątku spadkowym. Nie została wzbogacona kosztem innych spadkobierców. Nie nastąpiło zatem przysporzenie majątkowe, w stosunku do udziału w masie spadkowej. Skoro zatem nie doszło po stronie Wnioskodawczyni do przyrostu mienia, czynność działu spadku nie może być utożsamiana z nabyciem nieruchomości polegającej na nabyciu udziału w nieruchomości ponad udział w spadku.

Skoro zatem wartość udziału spadkowego, nie jest większa od wartości mienia nabytego w wyniku działu spadku, za datę nabycia niezabudowanej nieruchomości, stanowiącej działkę nr należy uznać datę nabycia spadku, tj. dzień 23 listopada 2005 r. Od niniejszej daty, do momentu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości upłynęło prawie 12 lat, zatem czynność sprzedaży działki nr nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

&‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej oraz praw majątkowych za odpłatnością, a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 23 listopada 2005 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Spadkobiercami ustawowymi była Wnioskodawczyni oraz Jej dwie siostry, w udziale po 1/3.

B. M. otrzymała w drodze darowizny w 1973 r. dwie działki, które wyceniono w 2015 r. podczas postępowania dotyczącego działu spadku, na łączną wartość 206 000 zł. M. P. otrzymała w darowiźnie w 1973 r. jedną działkę, natomiast w październiku 2005 r. kolejną działkę, o łącznej wartości ustalonej w postępowaniu dotyczącym działu spadku na kwotę 285 000 zł.

Z uwagi na fakt, że do masy spadkowej wchodziły nieruchomości, przeprowadzono postępowanie w przedmiocie działu spadku, które zakończono prawomocnym postanowieniem w styczniu 2015 r.

Łączna wartość schedy spadkowej wyniosła zatem 669 966 zł 52 gr, natomiast scheda każdej ze stron to kwota 223 322 zł 17 gr, która uwzględniała już wartość dokonanych darowizn.

Wartość rynkowa nabytych przez Wnioskodawczynię składników majątkowych w wyniku działu spadku nie przekraczała wartości rynkowej Jej udziału w majątku spadkowym.

Aktem notarialnym z dnia 13 lutego 2017 r., Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość niezabudowaną, stanowiącą działkę nr . Sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów Kodeksu.

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W myśl art. 1039 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli w razie dziedziczenia ustawowego dział spadku następuje między zstępnymi albo między zstępnymi i małżonkiem, spadkobiercy ci są wzajemnie zobowiązani do zaliczenia na schedę spadkową otrzymanych od spadkodawcy darowizn oraz zapisów windykacyjnych, chyba że z oświadczenia spadkodawcy lub z okoliczności wynika, że darowizna lub zapis windykacyjny zostały dokonane ze zwolnieniem od obowiązku zaliczenia. Jeżeli wartość darowizny lub zapisu windykacyjnego podlegających zaliczeniu przewyższa wartość schedy spadkowej, spadkobierca nie jest obowiązany do zwrotu nadwyżki. W wypadku takim nie uwzględnia się przy dziale spadku ani darowizny lub zapisu windykacyjnego, ani spadkobiercy zobowiązanego do ich zaliczenia (art. 1040 ww. Kodeksu).

Z kolei, jak stanowi art. 1042 § 1 ww. Kodeksu, zaliczenie na schedę spadkową przeprowadza się w ten sposób, że wartość darowizn lub zapisów windykacyjnych podlegających zaliczeniu dolicza się do spadku lub do części spadku, która ulega podziałowi między spadkobierców obowiązanych wzajemnie do zaliczenia, po czym oblicza się schedę spadkową każdego z tych spadkobierców, a następnie każdemu z nich zalicza się na poczet jego schedy wartość darowizny lub zapisu windykacyjnego podlegającej zaliczeniu.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Natomiast zgodnie z art. 211 i art. 212 ww. ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub,

wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Dział spadku nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał spadkobiercom w majątku wspólnym. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa &‒ w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu spadku mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku spadkowym objętym podziałem oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w jego wyniku podatnik otrzymuje, np. nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w masie spadkowej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, w którym Wnioskodawczyni wskazała, że wartość składników majątkowych nabytych przez Nią w wyniku działu spadku nie przekroczyła wartości przysługującego Jej udziału w składnikach majątkowych wchodzących w skład masy spadkowej przed dokonanym działem spadku, należy przyjąć, że wskutek działu spadku Wnioskodawczyni nie uzyskała przysporzenia majątkowego ponad wartość rynkową nabytego przez Nią majątku spadkowego. Wzajemne dopłaty i spłaty spadkobierców w ramach działu spadku, związane z rozliczeniem dokonanych przez spadkodawcę darowizn podlegających zaliczeniu do schedy spadkowej jak wskazała Wnioskodawczyni nie spowodowały przekroczenia wartości Jej udziału w majątku spadkowym. Zatem, datą nabycia przez Wnioskodawczynię niezabudowanej nieruchomości, tj. działki nr , jest data śmierci ojca Wnioskodawczyni, czyli dzień 23 listopada 2005 r. W konsekwencji, odpłatne zbycie ww. nieruchomości w dniu 13 lutego 2017 r., nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , ul. , , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie