Temat interpretacji

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia mieszkania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2019 r. (data wpływu 22 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 grudnia 2019 r. (data wpływu 15 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 16 listopada 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała mieszkanie, którego mąż był właścicielem dłużej niż 5 lat, zaś Wnioskodawczyni była właścicielem [winno być: współwłaściciele] tego mieszkania od dnia 22 marca 2016 r.

W związku z tą sytuacją Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym PIT-39, w którym zadeklarowała kwotę 120 000 zł ze sprzedaży mieszkania na cele budowlane. Mieszkanie zostało sprzedane za cenę 245 000 zł. W dniu 1 marca 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła niezabudowaną działkę gruntową za kwotę 105 000 zł, przeznaczając na ten zakup pieniądze ze sprzedaży ww. mieszkania.

W dniu 26 października 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem podpisała umowę na zakup i montaż domu parterowego drewnianego.

W dniu 31 października 2017 r. została wpłacona zaliczka na dom w wysokości 20 000 zł, (pieniądze ze sprzedaży mieszkania).

Wnioskodawczyni posiada fakturę na kwotę 2 500 zł, z tytułu pełnienia funkcji kierownika budowy przy budowie domu jednorodzinnego. Akt notarialny dotyczący kupna działki i umowa na zakup domu wystawione są wspólnie na Wnioskodawczynię i jej męża. Planowany termin realizacji i budowy domu zaplanowany był na lipiec/sierpień 2019 r.

Wnioskodawczyni została poinformowana o opóźnieniu w realizacji i [wyznaczeniu ] nowego terminu realizacji na kwiecień 2020 r.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że dom jest drewniany, jego montaż trwa 15 miesięcy, wszystkie prace związane z jego budową są zaplanowane na wiosnę 2020 r.

W związku z tym opóźnieniem Wnioskodawczyni złożyła korektę PIT-39. Zadeklarowana kwota od której zapłaciła podatek w wysokości 19% wyniosła 5 938 zł. Podatek powiększony o odsetki w kwocie 6 673 zł został zapłacony.

Pozostała kwota, która została Wnioskodawczyni i jej mężowi do zapłacenia za dom to kwota 110 040 zł. Kwota ta zostanie zapłacona z dniem rozpoczęcia prac montażowych domu. Wnioskodawczyni składając PIT-39 dzieliła wartość sprzedanego mieszkania na pół i od tej kwoty naliczała podatek.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

• w jej małżeństwie od dnia 2 czerwca 2012 r. obowiązywała ustawowa wspólność majątkowa, którą od dnia 22 marca 2016 r. rozszerzono o majątek odrębny (aktem notarialnym). Na mocy Umowy nastąpiło rozszerzenie wspólności ustawowej o składniki majątkowe, w tym przedmioty i prawa, należące do majątków osobistych [każdego z nich], nabytych przed dniem zawarcia związku małżeńskiego, (tzn. przed dniem 2 czerwca 2012 r.), jak również po tym dniu.
• zbycie w dniu 16 listopada 2017 r. mieszkania nie miało miejsca w wykonaniu działalności gospodarczej. Przedmiotem zbycia była odrębna własność mieszkania.
• dokładna data nabycia przez męża mieszkania to dzień 29 października 2007 r.
• współwłaścicielem mieszkania Wnioskodawczyni stała się na podstawie Umowy o rozszerzeniu wspólności ustawowej małżeńskiej, zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 22 marca 2016 r. Ww. Umowa nie precyzuje, w jakim udziale stała się ona współwłaścicielem mieszkania.
• działka oraz dom, o których mowa we wniosku została nabyta do majątku wspólnego małżonków.
• kwotę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni zamierza wydatkować w terminie 2 lat od daty sprzedaży, tzn. do dnia 15 listopada 2019 r. Ze względu na opóźnienie w realizacji budowy domu, powstałe z winy firmy realizującej budowę, kwoty nie udało się w całości wydatkować. W związku z powstałym opóźnieniem, kwota zostałaby wydatkowana w kwietniu 2020 r., w dniu wejścia ekipy budowlanej na teren budowy (dzień ten nie został jeszcze dokładnie określony). Kwota zostałaby wykorzystana w całości na pokrycie kosztów zapłaty II raty za dom.
• w budowanym domu Wnioskodawczyni będzie realizowała swoje własne, osobiste cele mieszkaniowe. W domu będzie na stałe mieszkała z mężem i dzieckiem. Dom nie będzie przeznaczony pod wynajem ani na prowadzenie działalności gospodarczej. Obecnie swoje cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni realizuje w domu rodziców męża.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(po uzupełnieniu wniosku):

Czy zbycie nieruchomości, nabytej w drodze rozszerzenia wspólnoty majątkowej małżeńskiej podlega opodatkowaniu, w sytuacji gdy od nabycia tej nieruchomości przez współmałżonka rozszerzającego wspólność minęło ponad 5 lat?

Według Wnioskodawczyni, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż od daty nabycia nieruchomości minęło 5 lat, zaś rozszerzenie wspólnoty majątkowej małżeńskiej, nie jest nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 przywołanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powołany przepis formułuje generalną zasadę stanowiącą, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli wspomniane zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie, nie generuje ono przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie kwota uzyskana z takiego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie prawa własności mieszkania, stanowiącego majątek osobisty jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków w formie aktu notarialnego stanowi jego nabycie przez drugiego małżonka w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z art. 31 § 1 tejże ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 i 2 Kodeksu.). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską została uregulowana w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W powyższej kwestii wykształciła się jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca stanowisko, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14. Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14).

Tak więc, skoro z chwilą objęcia przedmiotowego prawa własności do mieszkania wspólnością majątkową, nie następuje jakiekolwiek wydzielenie jego części, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (mąż Wnioskodawczyni) wyzbyła się prawa do tej rzeczy. Tym samym, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową prawa własności mieszkania stanowiącego majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tego prawa przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia prawa, które znajdowało się uprzednio w majątku odrębnym męża, a następnie zostało włączone do majątku wspólnego małżonków w drodze rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej należy przyjąć dzień, w którym mąż nabył to prawo do majątku odrębnego. W konsekwencji, w wyniku postanowień zawartych w akcie notarialnym z dnia 22 marca 2016 r., które rozszerzyły wspólność ustawową, Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem prawa do lokalu mieszkalnego nabytego przez jej męża w 2007 r.

Reasumując, dokonana w dniu 16 listopada 2017 r. przez Wnioskodawczynię i jej męża sprzedaż prawa własności mieszkania, nastąpiła po upływie pięciu lat od końca roku, w którym prawo to nabyto, zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie &− nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z taką sprzedażą.

Zastrzec należy, że organ przyjął, zgodnie ze wskazaniem przez Wnioskodawczynię w opisie sprawy, że zbycie prawa do mieszkania nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, że przedmiotem interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego nie może być dokonywanie oceny danych liczbowych (rozliczeń) zawartych we wniosku o wydanie takiej interpretacji. Rozstrzygnięcie w zakresie konkretnych kwot stanowiących podstawę opodatkowania zgodnie z treścią art. 21 § 3-4 ustawy Ordynacja podatkowa może być zawarte jedynie w decyzji podatkowej, która jest wydawana po przeprowadzeniu postępowania podatkowego uregulowanego w przepisach zawartych w dziale IV tej ustawy, które to przepisy zgodnie z treścią art. 14h tylko w części mają zastosowanie w postępowaniu w sprawie wydawania interpretacji.

Końcowo dodać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem. Nie wywiera natomiast skutku prawnego dla jej męża.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej