Temat interpretacji

Dotyczy możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko (nieprawomocny wyrok rozwodowy).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu) uzupełnionym dnia 24 października 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 24 października 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 2015 r. mąż Wnioskodawczyni złożył pozew o rozwód. Dnia 2015 r. Sąd Okręgowy w S. na czas trwania rozwodu zasądził od ojca dziecka na rzecz córki alimenty. Dnia 2018 r. zapadł wyrok, który się nie uprawomocnił. Dnia 2019 r. Sąd Apelacyjny w S. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Sądowi Okręgowemu w S. Dnia 2020 r. Sąd Okręgowy w S. ponownie wydał wyrok orzekając rozwód z winy męża zasądzając alimenty dla Wnioskodawczyni i córki. Sąd powierzył Wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej, ograniczając władzę ojcu do współdecydowania o istotnych życiowych sprawach małoletniej. Sąd nie orzekł o kontaktach dziecka z ojcem. Dnia 2020 r. mąż zaskarżył wyrok w punktach dotyczących winy i alimentów dla Wnioskodawczyni. Nie zaskarżył natomiast alimentów dla dziecka, kontaktów z dzieckiem i ograniczenia władzy rodzicielskiej. Choć minęło 5 lat w dalszym ciągu Wnioskodawczyni nie posiada prawomocnego wyroku o rozwodzie. Wnioskodawczyni nadmienia, że w listopadzie 2017 r. wraz z córką (dla dobra dziecka) wyprowadziła się z własnościowego mieszkania w S., gdzie zamieszkiwały wspólnie z mężem. Ponieważ w S. Wnioskodawczyni nie ma rodziny zamieszkała z córką w hotelu asystenta swojego pracodawcy w 12 m&². Od tego czasu Wnioskodawczyni mieszkała z córką sama i sama ją wychowuje. W listopadzie 2017 r. nastąpiła separacja faktyczna. Od tego momentu Wnioskodawczyni nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z mężem oraz samodzielnie sprawuje ciągłą opiekę, bez pomocy drugiego rodzica oraz osób trzecich. Wychowuje, dba o dziecko oraz jest jedyną osobą stale troszczącą się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny pomimo, że nie posiada statusu osoby rozwiedzionej. Dnia 2018 r. nastąpiła rozdzielność majątkowa z mężem. Dnia 2018 r. Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt hipoteczny na 22 lata i zakupiła mieszkanie 42 m&², w którym mieszka z córką. Ojciec dziecka nigdy nie angażował się i nadal nie angażuje w codzienne życiowe sprawy dziecka. Nigdy nie był z córką u lekarza, nigdy nie był na szkolnej wywiadówce. Wszystkie obowiązki związane z wychowaniem oraz przywileje (300+, 500+, ulga prorodzinna, dni wolne z tyt. opieki nad dzieckiem do 14 roku od chwili narodzin do dnia dzisiejszego) spoczywają tylko i wyłącznie na Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pomimo trwającego od 5 lat procesu o rozwód można uznać Wnioskodawczynię, od listopada 2017 r. do dnia dzisiejszego i do czasu prawomocnego wyroku, za matkę samotnie wychowującą dziecko i czy przysługuje Wnioskodawczyni prawo do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na faktyczne samotne wychowywanie dziecka bez udziału innych osób?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jest jedyną osobą, która bez pomocy innych oraz drugiego rodzica sprawuje codzienną i stałą opiekę nad córką. Od listopada 2017 r. jedyną rolą ojca dziecka jest comiesięczny przelew alimentów. Ojciec dziecka mieszka ze swoją przyjaciółką i jej córką. Ojciec dziecka nie wychowuje córki, nie podejmuje czynności faktycznych przy dziecku. Od listopada 2017 r. nie uczestniczy w życiu i wychowaniu córki. Wnioskodawczyni

jest w stanie na wezwanie udokumentować powyższe, przedkładając opinię sądową OZSS i wyrok z dnia 2020 r., gdzie stwierdza się: cyt. jest przy tym pewne, że samo orzeczenie rozwodu nie zmieni istniejącego stanu rzeczy, a rozwód będzie stanowił jedynie prawne usankcjonowanie aktualnej sytuacji opiekuńczej dziewczynki. Należy podkreślić, że od początku małoletnia pozostaje pod stałą pieczą matki, która jest dla niej wiodącym rodzicem...,

cyt. należy zauważyć, że to pozwana od momentu rozstania się stron pełniła wobec małoletniej córki rolę rodzica wiodącego, to ona sprawowała i nadal sprawuje stałą pieczę nad małoletnią, to ona wykazuje aktywne rozeznanie we wszelkich sprawach życiowych dziewczynki (zgromadzony zaś materiał dowodowy nie dawał natomiast podstaw do uznania, ażeby powinności rodzicielskie wykonywała w sposób budzący jakiekolwiek zastrzeżenia). Z kolei powód de facto nie angażował się w sprawy córki, jego udział w jej proces wychowawczy i opiekuńczy jawił się jako nikły. Aktualnie nie ma on kontaktu z córką. Swoją postawą zniechęcił dziecko do siebie (małoletnia nie chce się z nim widywać ani rozmawiać). Zważywszy na taki stan rzeczy, jest więc bezsporne, że nie dysponuje on całokształtem niezbędnej wiedzy na temat swojego dziecka....

W ocenie Wnioskodawczyni od 2017 r. i nadal należy uznać Ją za osobę samotnie wychowującą dziecko, która może korzystać z preferencyjnego sposobu opodatkowania w postaci ulgi podatkowej oraz należy uznać Wnioskodawczynię za matkę samotnie wychowującą dziecko. Od listopada 2017 r. samodzielnie bez wpływu i pomocy innych osób mieszka i wychowuje dziecko sama. Samodzielnie, bez jakiejkolwiek pomocy drugiego rodzica, jak również innych osób wychowuje córkę samodzielnie oraz sama troszczy się o jej byt. Od 2017 r. i nadal Wnioskodawczyni faktycznie samotnie wychowuje własne dziecko. Zgodnie ze stanem faktycznym od 2017 r. i nadal Wnioskodawczyni zamieszkuje z córką sama, faktycznie wychowuje ją sama, stale troszczy się o jej byt i pełen rozwój. Córka jest tylko pod stałą i codzienną opieką Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni sama bierze codzienny, czynny udział w wychowaniu córki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania dochodów osób samotnie wychowujących dzieci reguluje art. 6 ust. 44b i ust. 813 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.).

W myśl art. 6 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Przepis ten w brzmieniu od 1 października 2018 r. stanowił, że od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 sierpnia 2019 r., od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Jak z powyższego wynika, ustawodawca uzależnił prawo podatnika do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w art. 6 ust. 4 ww. ustawy oraz posiadania ściśle określonego stanu cywilnego.

Osobami samotnie wychowującymi dziecko są przede wszystkim ci rodzice (przysposabiający) lub opiekunowie, którzy pozostają w stanie wolnym. Dotyczy to zarówno osób, które nigdy nie zawierały związku małżeńskiego (panna, kawaler), osób, których związek małżeński ustał wskutek śmierci współmałżonka (wdowa, wdowiec), jak i osób, których związek małżeński został rozwiązany poprzez orzeczenie rozwodu (rozwódka, rozwodnik). W przypadku osób, których związek małżeński został rozwiązany poprzez orzeczenie rozwodu, należy uznać, że status osoby rozwiedzionej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie o rozwiązaniu małżeństwa. W związku z tym, uzyskanie w danym roku podatkowym jedynie nieprawomocnego orzeczenia o rozwodzie, nie pozwala na uznanie danej osoby za samotnie wychowującą dziecko. W doktrynie i w praktyce przeważa stanowisko, zgodnie z którym decydujące znaczenie ma tutaj kryterium formalne, jakim jest prawomocne orzeczenie sądu.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Przystępując do oceny możliwości rozliczania się przez Wnioskodawczynię w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko zaznaczyć należy, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko i miał ściśle określony stan cywilny.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dnia 2015 r. mąż Wnioskodawczyni złożył pozew o rozwód. Dnia 2015 r. Sąd Okręgowy w S. na czas trwania rozwodu zasądził od ojca dziecka na rzecz córki alimenty. Dnia 2018 r. zapadł wyrok, który się nie uprawomocnił. Dnia 2019 r. Sąd Apelacyjny w S. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Sądowi Okręgowemu w S. Dnia 2020 r. Sąd Okręgowy w S. ponownie wydał wyrok orzekając rozwód z winy męża zasądzając alimenty dla Wnioskodawczyni i córki. Sąd powierzył Wnioskodawczyni wykonywanie władzy rodzicielskiej, ograniczając władzę ojcu do współdecydowania o istotnych życiowych sprawach małoletniej. Sąd nie orzekł o kontaktach dziecka z ojcem. Dnia 2020 r. mąż zaskarżył wyrok w punktach dotyczących winy i alimentów dla Wnioskodawczyni. Nie zaskarżył natomiast alimentów dla dziecka, kontaktów z dzieckiem i ograniczenia władzy rodzicielskiej. Choć minęło 5 lat w dalszym ciągu Wnioskodawczyni nie posiada prawomocnego wyroku o rozwodzie. Wnioskodawczyni nadmienia, że w listopadzie 2017 r. wraz z córką (dla dobra dziecka) wyprowadziła się z własnościowego mieszkania w S., gdzie zamieszkiwały wspólnie z mężem. Ponieważ w S. Wnioskodawczyni nie ma rodziny zamieszkała z córką w hotelu asystenta swojego pracodawcy w 12 m&². Od tego czasu Wnioskodawczyni mieszkała z córką sama i sama ją wychowuje. W listopadzie 2017 r. nastąpiła separacja faktyczna. Od tego momentu Wnioskodawczyni nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z mężem oraz samodzielnie sprawuje ciągłą opiekę, bez pomocy drugiego rodzica oraz osób trzecich. Wychowuje, dba o dziecko oraz jest jedyną osobą stale troszczącą się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny pomimo, że nie posiada statusu osoby rozwiedzionej. Dnia 2018 r. nastąpiła rozdzielność majątkowa z mężem.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opisany stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro małżeństwo Wnioskodawczyni nie jest rozwiązane prawomocnym orzeczeniem Sądu, to od 2017 r. do czasu uprawomocnienia się wyroku orzekającego rozwód nie przysługuje Wnioskodawczyni prawo do preferencyjnego rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać bowiem należy, że na gruncie przedmiotowej sprawy nie została spełniona przesłanka pozwalająca na uznanie Wnioskodawczyni za osobę samotnie wychowującą dziecko, tj. Wnioskodawczyni nie należy do jednej z kategorii osób wymienionych w powołanym powyżej przepisie (nie jest panną, wdową, rozwódką albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności), stanowiącym zamknięty katalog osób uznanych przez ustawodawcę za osobę samotnie wychowującą dziecko.

Podsumowując, nie można uznać Wnioskodawczyni za osobę samotnie wychowującą dziecko w świetle art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie przysługuje Jej prawo do skorzystania z preferencyjnego sposobu rozliczenia, o którym mowa w tym przepisie. Omawiany przepis jednoznacznie wskazuje, w jakiej sytuacji osoba, która samotnie wychowuje dziecko, może z preferencji podatkowej skorzystać.

Jednym z warunków skorzystania z preferencyjnego rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko jest uzyskanie prawomocnego orzeczenia o rozwodzie. Status osoby rozwiedzionej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie o rozwiązaniu małżeństwa. W związku z tym, posiadanie w roku podatkowym jedynie nieprawomocnego orzeczenia o rozwodzie nie pozwala na uznanie danej osoby za samotnie wychowującą dziecko.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej