Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży udziału nieruchomości nabytego w spadku i zastosowanie zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 20 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej braku powstania obowiązku zapłaty podatku w związku z dokonaną czynnością, określenia podstawy obliczenia ww. podatku oraz możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości w związku z wydatkowaniem przychodu na remont kotłowni znajdującej się w budynku gospodarczym i wymianę centralnego ogrzewania wraz z piecem c.o. oraz
• prawidłowe w zakresie możliwości zastosowania powyższego zwolnienia w związku z wydatkowaniem takiego przychodu na pozostałe, wymienione w pytaniu nr 4 wydatki związane z remontem własnego budynku mieszkalnego.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 20 lipca 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz ze swoimi braćmi nabył majątek spadkowy po rodzicach: H. K. zmarłym 1 stycznia 2005 r. oraz D. K. zmarłej 24 maja 2004 r. Nabycie majątku po zmarłych nastąpiło z chwilą ich śmierci. W skład odziedziczonego majątku po D. i H. K. wchodziła m.in. nieruchomość objęta księgą wieczystą nr xxxxx, prowadzoną przez Sąd Rejonowy w X, w skład której wchodziły działki o numerach ewidencyjnych i . Jedynie następczo, w dniu 22 września 2011 r., w kancelarii notarialnej w X spadkobiercy dokonali częściowego działu spadku, w wyniku którego doszło do zniesienia współwłasności brata Marcina K. Pozostała dwójka braci: Wnioskodawca oraz Mariusz K. nadal posiadali udziały w wysokości po 1/2 współwłasności w ww. nieruchomości.

Na dzień dokonania działu spadku nieruchomość składała się z dwóch działek o numerach ewidencyjnych oraz . Obie działki wchodzące w skład współwłasności obu wymienionych braci posiadały jednakową wartość rynkową. W dniu 23 maja 2016 r. u notariusza w X, na mocy umowy darowizny doszło do darowania działki o numerze ewidencyjnym przez współwłaścicieli: Wnioskodawcę i Mariusza K. na rzecz trzeciego brata Marcina K. Zarówno Wnioskodawca, jak i Mariusz K. darowali Marcinowi K. swoje udziały, tj. wynoszące po 1/2 części we własności działki o nr .... W wyniku darowania działki nr , Wnioskodawca i Mariusz K. pozostali nadal współwłaścicielami w działce o numerze ewidencyjnym każdy w 1/2 udziału we własności nieruchomości. Wnioskodawca oraz Mariusz K. w dniu 23 maja 2016 r. dokonali nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w X prowadzi księgę wieczystą o nr xxxxx. Do nieodpłatnego zniesienia działki nr doszło w ten sposób, że działka ta została przyznana na wyłączną własność Wnioskodawcy, bez spłat i dopłat na rzecz Mariusza K. Wartość działki nr została określona na kwotę 50.000 zł.

Obecnie Wnioskodawca ma zamiar sprzedać ww. działkę. Odpłatne zbycie działki wchodzącej w skład majątku Wnioskodawcy nie będzie następowało w wykonaniu działalności gospodarczej. Środki ze sprzedaży nieruchomości ma On zamiar zainwestować w remont posiadanej przez siebie innej nieruchomości, przy czym do wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości dojdzie przed upływem trzech lat od daty zbycia działki o nr . W piśmie uzupełniającym, w zakresie tej okoliczności wskazano, że do zdarzenia w postaci sprzedaży działki, którą Wnioskodawca nabył w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności doszło w dniu 29 kwietnia 2020 r.

Jak wyjaśniono ponadto w uzupełnieniu, przedmiotem częściowego działu spadku z 22 września 2011 r. była nieruchomość, w skład której wchodziły udziały trzech braci (spadkobierców po zmarłych rodzicach D. i H. K.). W skład tej nieruchomości prócz działki nr oraz wchodziła również działka , która została w ramach częściowego działu spadku i zniesienia współwłasności przekazana na wyłączną własność bratu Marcinowi K. Działka nr odpowiadała wartości 1/3 udziału spadkowego brata Marcina K. po zmarłych rodzicach. Nadal współwłasność tworzyły 2/3 udziałów spadkowych: udział brata Mariusza K. (w wysokości 1/3) oraz udział Wnioskodawcy (w wysokości 1/3).

W masie spadkowej będącej przedmiotem częściowego działu spadku Wnioskodawca posiadał udział wielkości 1/3. Wartość Jego udziału w nieruchomości w wysokości 1/3 mieściła się w wartości pierwotnego udziału, jaki przysługiwał Mu w spadku po zmarłych rodzicach, przy czym w wyniku częściowego działu spadku, udział Wnioskodawcy w 1/3 masy spadkowej oraz udział brata Mariusza K. w wysokości 1/3 masy spadkowej nie podlegały w 2011 roku podziałowi i nadal tworzyły współwłasność nie zostały wtedy wydzielone. Częściowy dział spadku nie miał charakteru odpłatnego, nie nastąpił z obowiązkiem spłat i dopłat.

W uzupełnieniu wskazano, że posiadanie przez Wnioskodawcę innej nieruchomości, na której remont zamierza On zainwestować środki pochodzące z planowanej sprzedaży działki należy rozumieć jako własność Wnioskodawca jest jedynym właścicielem działki nr zapisanej w KW nr xxx, prowadzonej przez Sąd Rejonowy w X. Jest to budynek mieszkalny, a dokładniej nieruchomość gruntowa zabudowana domem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym. W nieruchomości Wnioskodawca zamieszkuje od urodzenia, jest to miejsce stałego pobytu dla Niego, Jego żony oraz córki. W domu tym realizują Oni jako rodzina własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu):

1. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę opisanej w stanie faktycznym nieruchomości działki nr , znajdującej się w księdze wieczystej nr xxxx, nabytej pierwotnie przez spadkobierców: Wnioskodawcę oraz Mariusza K. i Marcina K. po zmarłych D. i H. K. w równych udziałach spadkowych, a następnie w dniu 23 maja 2016 r. przyznanej na wyłączną własność Wnioskodawcy w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat na rzecz drugiego współwłaściciela, do którego to odpłatnego zbycia nieruchomości ma dojść przed upływem pięciu lat od daty dokonania nieodpłatnego zniesienia współwłasności (23.05.2016 r.), ale później niż od daty nabycia działki przez spadkobierców na podstawie dziedziczenia po zmarłych rodzicach (01.01.2005 r.) jak wynika z uzupełnienia, sprzedaż nastąpiła 29.04.2020 r. wpłynie na obowiązek zapłaty przez Wnioskodawcę podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu uzyskania przychodu ze sprzedaży ww. działki?
2. Co w razie, gdyby Wnioskodawca musiał zapłacić podatek dochodowy od przychodu osiągniętego z tytułu odpłatnego zbycia działki o nr , znajdującej się w księdze wieczystej nr xxxx w takim wypadku stanowić będzie podstawę obliczenia podatku od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w rozumieniu art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Czy podstawą obliczenia tego podatku będzie dochód stanowiący różnicę między kwotą sprzedaży działki nr a wartością rynkową udziału w ww. nieruchomości brata Mariusza K., który w dniu 23 maja 2016 r., na podstawie zniesienia współwłasności zrzekł się własności działki nr ?
3. Czy w razie, gdyby Wnioskodawca musiał zapłacić podatek dochodowy od przychodu osiągniętego z tytułu odpłatnego zbycia działki o nr będzie On podlegać, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu od płacenia podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze wydatkowania uzyskanego przychodu ze zbycia tej nieruchomości na rzecz własnych celów mieszkaniowych w postaci remontu nieruchomości, której jest wyłącznym właścicielem, przy czym do remontu doszłoby w okresie trzech lat, począwszy od dnia odpłatnego zbycia nieruchomości?
4. Czy wydatki w postaci wymiany stolarki okiennej, wymiany centralnego ogrzewania wraz z piecem c.o., dokonania tzw. białego montażu (wymiana umywalki, wanny, sedesu, baterii umywalkowych), wymiany i remontu dachu na terenie budynku mieszkalnego zamieszkiwanego przez Wnioskodawcę oraz Jego żonę i córkę, remontu kotłowni znajdującej się w budynku gospodarczym zlokalizowanym na nieruchomości gruntowej, na której posadowiony jest również ww. budynek mieszkalny wchodzą w zakres wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą odpowiedzi na zadane pytania jest treść art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz odpowiednie jego zastosowanie. Zgodnie z tym przepisem, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i jest dokonywane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W kwestii podatkowej istotne jest ustalenie chwili nabycia nieruchomości. Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób jej nabycia (treść interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 17 maja 2016 r., sygn. IPTPB2.4511.110.2016.2.IL).

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 210 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zdaniem Wnioskodawcy, za datę nabycia nieruchomości lub prawa w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Natomiast, gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu poprzez dokonaną dopłatę od drugiego współwłaściciela, to takie powiększenie udziału powinno być traktowane w kategorii nabycia, od którego należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że w wyniku dokonanego w kancelarii notarialnej w dniu 23 maja 2016 r. zniesienia współwłasności nieruchomości stanowiącej działkę o nr nie doszło do dokonania spłat i dopłat na rzecz brata Mariusza K., który był również współwłaścicielem wymienionej działki. Wobec powyższego Wnioskodawca uznaje, że uwzględniając pierwotną datę nabycia przez Niego udziału spadkowego po zmarłych rodzicach D. i H. K., nieodpłatne zniesienie współwłasności działki o nr nie ma żadnego znaczenia prawnopodatkowego i nie wywiera wpływu na tę okoliczność, że z uwagi na upływ terminu od pierwotnego nabycia udziału spadkowego po rodzicach Wnioskodawca może obecnie sprzedać działkę o nr i uznać, że osiągnięty z tytułu sprzedaży przychód jest wolny od podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne zniesienie współwłasności z dnia 23 maja 2016 r. nie wywiera wpływu na zaistnienie przesłanek do płacenia podatku dochodowego od sprzedaży działki przed upływem 5 lat od daty nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr nabytej po rodzicach w 2005 roku, do której doszło w dniu 29 kwietnia 2020 r., nastąpiła po upływie pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji zdaniem Wnioskodawcy nie ciąży na Nim obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży tej nieruchomości, ponieważ sprzedaż nie stanowi w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca w swojej analizie i stanowisku kierował się linią dotychczasowego orzecznictwa podatkowego, m.in. stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 kwietnia 2014 r. (sygn. IPTPB2/415-763/13-6/KKu), zgodnie z którym sprzedaż nieruchomości powstałej po zniesieniu współwłasności nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli ma miejsce po upływie 5 lat od jej nabycia, a zniesienie współwłasności nie skutkowało zwiększeniem udziału w tej nieruchomości i nie towarzyszy jej obowiązek dokonywania spłat czy dopłat. Zgodnie z wyrokiem NSA z 3 kwietnia 2014 r., sygn. II FSK 984/12, zniesienie współwłasności, w skład której wchodzi prawo własności nieruchomości może nastąpić w ten sposób, że każdy ze współwłaścicieli nabędzie prawo własności którejś z nieruchomości, przy czym wartość tej rzeczy nie będzie przekraczała wartości udziału, a zatem nie powstanie obowiązek zapłaty dopłaty lub spłaty. Wówczas podmiot ten, pomimo uzyskania prawa własności nieruchomości, nie zwiększy swych aktywów majątkowych. Stąd też nie nabywa nieruchomości w rozumieniu określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odmienna sytuacja zachodzi wtedy, gdy podział majątku wspólnego następuje poprzez przyznanie współwłaścicielowi nieruchomości o wartości przekraczającej jego udział we współwłasności. Wówczas należy wyrównać udziały poprzez dopłatę lub spłatę. Zatem następuje wzrost aktywów majątku. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podmiot musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu.

Ad 2.

W przypadku, gdy pomimo argumentacji zawartej w pkt 1 Wnioskodawca miałby płacić podatek dochodowy od przychodu osiągniętego z tytułu odpłatnego zbycia działki o nr , znajdującej się w księdze wieczystej xxxx przed upływem pięciu lat od nieodpłatnego zniesienia współwłasności, do którego doszło w dniu 13 maja 2016 r. między Nim a bratem Mariuszem K., to uważa On, że podstawą obliczenia podatku od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w rozumieniu art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych byłaby różnica między kwotą sprzedaży działki nr a wartością rynkową udziału brata Mariusza K. w ww. nieruchomości, który to w dniu 23 maja 2016 r., na podstawie zniesienia współwłasności zrzekł się swojego udziału w tej działce. Dotyczy to wyłącznie sytuacji uznania, że czynność w postaci nieodpłatnego zniesienia współwłasności z dnia 23 maja 2016 r. nie była neutralna prawno-podatkowo dla Wnioskodawcy.

W tym miejscu Wnioskodawca precyzuje, że sposób obliczenia podatku dochodowego od przychodu osiągniętego z tytułu opłatnego zbycia działki nr przyjął na potrzeby pytania asekuracyjnie, nie posiada On bowiem wiedzy na temat sposobu wyliczenia tego podatku. W przekonaniu Wnioskodawcy, Jego brat Mariusz K. darował Mu 1/2 udziału w działce o nr , przy czym jest to wolne tłumaczenie Wnioskodawcy zaistniałej sytuacji prawnej z 2016 roku, ponieważ prawno-faktycznie doszło między Wnioskodawcą a bratem Mariuszem K. do nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Wnioskodawca zaproponował taką podstawę obliczenia podatku, ponieważ inny sposób wyliczenia tego podatku nie przychodził Mu do głowy. Wnioskodawca chce potwierdzić, czy Jego tok myślenia jest prawidłowy. Nadal należy w pierwszej kolejności uznawać, że zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji nie ma konieczności zapłaty podatku dochodowego.

Ad 3.

W przypadku, gdy pomimo argumentacji zawartej w pkt 1 Wnioskodawca miałby płacić podatek dochodowy od przychodu osiągniętego z tytułu odpłatnego zbycia działki o nr , znajdującej się w księdze wieczystej xxxx przed upływem pięciu lat od nieodpłatnego zniesienia współwłasności, do którego doszło w dniu 13 maja 2016 r. między Nim a bratem Mariuszem K., to uważa On, że mógłby uniknąć płacenia podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatkując uzyskany przychód ze zbycia działki nr na rzecz własnych celów mieszkaniowych w postaci remontu innej posiadanej nieruchomości, przy czym do wydatkowania środków na remont nieruchomości doszłoby w okresie trzech lat, począwszy od dnia odpłatnego zbycia działki nr . Wnioskodawca uważa, że wydatkowanie takich środków mogłoby nastąpić nie tylko w drodze faktur dokumentujących nabycie produktów przeznaczonych do remontu, ale także innych dokumentów mających charakter dowodu wydatkowania środków na własne cele mieszkaniowe, w tym również dowodów w postaci paragonów zakupu towaru na cele remontu.

Ad 4.

Wnioskodawca uważa, że wydatkami na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wszelkie wydatki ponoszone na remont własnego domu/mieszkania, a także działki, w tym także działki niezabudowanej, poczynione w okresie trzech lat od daty zbycia działki nr . Wnioskodawca uważa, że wydatkami takimi są wydatki poniesione na remont, a dokonanie remontu w taki sposób finansowanego z przychodu ze zbycia działki nr nie jest uwarunkowane koniecznością zgłoszenia prowadzenia remontu do jakiegokolwiek organu architektoniczno-budowlanego. Mogą to być zarówno kosmetyczne i bieżące remonty i naprawy, jak i konserwacja posiadanego mieszkania/domu (np. malowanie, gipsowanie, kładzenie płytek, wymiana stolarki, grzejników, kotła c.o.), jak i większe prace inwestycyjne (nadbudowa, przebudowa itp.). Wydatkami takimi są również wszelkie nakłady na działkę zarówno zabudowaną, jak i niezabudowaną. Ww. wydatkami są również wydatki na poczet spłaty kredytów zaciągniętych na finansowanie posiadanej nieruchomości (zarówno zabudowanej, jak i niezabudowanej), zaciągniętych jeszcze przed dokonaniem zbycia działki nr .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej braku powstania obowiązku zapłaty podatku w związku z dokonaną czynnością, określenia podstawy obliczenia ww. podatku oraz możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości w związku z wydatkowaniem przychodu na remont kotłowni znajdującej się w budynku gospodarczym i wymianę centralnego ogrzewania wraz z piecem c.o. oraz prawidłowe w zakresie możliwości zastosowania powyższego zwolnienia w związku z wydatkowaniem takiego przychodu na pozostałe, wymienione w pytaniu nr 4 wydatki związane z remontem własnego budynku mieszkalnego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

&− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części bądź udziału w nieruchomości oraz ww. praw majątkowych decydujące znaczenie ma ustalenie momentu ich nabycia.

W myśl art. 10 ust. 5 powołanej ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

W świetle art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Z kolei, w myśl art. 924 oraz art. 925 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że w momencie śmierci, należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tym samym, dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest dzień jego otwarcia, przypadający na datę śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 Kodeksu, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 ww. ustawy, istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Spadkobiercy nabywają więc spadek w chwili jego otwarcia i z tą chwilą powstaje pomiędzy nimi wspólność majątku spadkowego. Wspólność ta powstaje z mocy prawa i dotyczy majątku spadkowego traktowanego jako całość. Natomiast wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 210 ww. Kodeksu, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Stosownie do art. 211 i 212 tejże ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić poprzez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wartości udziałów współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału, jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Jeżeli zatem w drodze zniesienia współwłasności współwłaściciel nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio posiadał, to nabycie w drodze zniesienia współwłasności, w części przekraczającej posiadany udział, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział, dniem nabycia jest dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Z okoliczności rozpatrywanej sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył nieruchomość działkę nr częściowo w drodze spadku po rodzicach (2005 rok), w wyniku częściowego działu spadku dokonanego w 2011 roku oraz częściowo w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności, które miało miejsce w roku 2016.

W drodze zniesienia współwłasności w taki sposób, że brat Wnioskodawcy zrzekł się na Jego rzecz przysługującego Mu udziału w przedmiotowej nieruchomości bez obowiązku spłat i dopłat, w wyniku czego Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem działki, po stronie Wnioskodawcy wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności. Dzień, w którym nastąpiło nieodpłatne zniesienie współwłasności (23 maja 2016 r.) jest więc dniem nabycia przez Wnioskodawcę powyższej nieruchomości w części przekraczającej przysługujący Mu udział w działce.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dokonane w 2020 roku odpłatne zbycie działki nr w części przypadającej na udział nabyty w 2005 roku w drodze spadku po rodzicach oraz częściowego działku spadku dokonanego w roku 2011 nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odpłatne zbycie nieruchomości w części nabytej wskutek zniesienia współwłasności (1/2 część) stanowi źródło przychodu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 wskazanej ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Jak wynika z kolei z art. 30e ust. 2 ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do takich wydatków można zaliczyć przykładowo: koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych. Koszty te jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Pomiędzy ww. wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy. Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, których zasady ustalania uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Drugim elementem mającym wpływ na podstawę opodatkowania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości są więc koszty uzyskania przychodu.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d ww. ustawy, ponieważ podlegająca opodatkowaniu część nieruchomości została nabyta przez Wnioskodawcę nieodpłatnie (w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności). W myśl powołanego przepisu, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie, zniesienie współwłasności między braćmi nastąpiło poprzez przyznanie działki nr na wyłączną własność Wnioskodawcy, bez spłat i dopłat na rzecz brata. Odnosząc się więc do wyrażonego przez Wnioskodawcę zamiaru uznania za podstawę obliczenia podatku dochodu stanowiącego różnicę między kwotą sprzedaży działki a wartością rynkową udziału w nieruchomości przysługującego Jego bratu należy stwierdzić, że powyższa wartość odpowiadająca takiemu udziałowi nie może być rozpatrywana w kategorii kosztu, bowiem Wnioskodawca nie poniósł kosztu spłaty na rzecz brata zniesienie współwłasności nastąpiło nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W odniesieniu natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy w związku z wydatkowaniem przychodu z dokonanej w 2020 roku sprzedaży działki na remont nieruchomości, w której zamieszkuje On wraz z rodziną i której jest wyłącznym właścicielem oraz na remont kotłowni znajdującej się w budynku gospodarczym należy wskazać, że zgodnie z ww. przepisem, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Wskazać należy, że zawarte w art. 21 ust. 25 ww. ustawy wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zaznaczenia ponadto wymaga, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe.

Wskazać przy tym należy, że kwestia wydatkowania środków pieniężnych uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy środki uzyskane ze sprzedaży faktycznie przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku. Takimi dokumentami mogą być zatem m.in. umowy sprzedaży, faktury VAT bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą potwierdzić. Sam paragon nie jest zatem wystarczającym dowodem, gdyż dokumentuje on jedynie przedmiot transakcji i sprzedającego, a nie osobę ponoszącą wydatek. Natomiast paragon, w połączeniu z np. potwierdzeniem płatności kartą takim dowodem może już być (jeżeli taka płatność została dokonana przez Wnioskodawcę).

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wynika, że dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia istotnym jest, aby zostały zaspokojone własne cele mieszkaniowe podatnika.

Poprzedzenie wyrażenia cele mieszkaniowe przymiotnikiem własne świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w powołanym przepisie zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wyraz mieszkaniowe w wyrażeniu własne cele mieszkaniowe należy odnosić do zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym.

Obowiązek opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości może być więc wyłączony przez zwolnienie przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie jest jednak regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jak wskazano powyżej jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wydatki poniesione na remont nieruchomości, której jest właścicielem, tj. na wymianę stolarki okiennej, wymianę centralnego ogrzewania wraz z piecem c.o., dokonanie tzw. białego montażu (wymiana umywalki, wanny, sedesu, baterii umywalkowych), wymianę i remont dachu na terenie budynku mieszkalnego zamieszkiwanego przez Wnioskodawcę oraz Jego żonę i córkę oraz na remont kotłowni znajdującej się w budynku gospodarczym zlokalizowanym na nieruchomości gruntowej mieszczą się w zakresie wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe uprawniające do zastosowania omawianego zwolnienia.

Ustawa nie definiuje remontu. Dla wyjaśnienia tego pojęcia należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, remont to doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś). Synonimami tego pojęcia są m.in. naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane jako wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja remontu funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia remontu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za remont budynku mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy więc uznać prace dotyczące tego budynku jako nieruchomości i jej części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od budynku bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu budynku we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. Remontem w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie budynku mieszkalnego, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo wybudowanego budynku. W każdym przypadku remont dotyczy materii budynku mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi nieruchomości.

Wobec powyższego należy więc stwierdzić, że poniesienie przez Wnioskodawcę wydatków związanych z budynkiem mieszkalnym, którego jest On właścicielem i w którym zamieszkuje wraz z żoną i córką, tj. wydatków na wymianę stolarki okiennej, dokonanie tzw. białego montażu (wymiana umywalki, wanny, sedesu, baterii umywalkowych), wymianę i remont dachu na terenie ww. budynku, tj. wydatków mieszczących się w dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Wydatków na własne cele mieszkaniowe nie stanowią natomiast wydatki poniesione na remont kotłowni znajdującej się w budynku gospodarczym zlokalizowanym na nieruchomości gruntowej, bowiem jak wynika z powyższego nie jest to pomieszczenie znajdujące się w budynku mieszkalnym, w którym Wnioskodawca realizuje ww. cele. Takimi wydatkami nie będą więc również wydatki poniesione na wymianę centralnego ogrzewania wraz z piecem c.o., w sytuacji, gdy instalacja takiego ogrzewania oraz piec zlokalizowane są poza budynkiem mieszkalnym Wnioskodawcy.

Podkreśla się, że zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania powinny być interpretowane ściśle, w oparciu o wykładnię gramatyczną przepisów ustawy, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać natomiast należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej