Brak możliwości odliczenia od dochodu – w zeznaniu podatkowym za 2021 r., w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatków na zakup miernika krzepliwości krwi wraz z paskami do pomiaru oraz poniesionych na zakwaterowanie i wyżywienie podczas przebywania w zakładzie rehabilitacji leczniczej i korzystania z rehabilitacji, gdyż orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane 6 grudnia 2021 r., a daty, od której niepełnosprawność istnieje, nie da się ustalić. Natomiast, wydatek związany z zakupem ww. miernika wraz z osprzętem został dokonany 15 września 2021 r., a pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej miał miejsce w dniach od 21 września 2021 r. do 18 października 2021 r.

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 23 stycznia 2022 r., uzupełniony 11 kwietnia 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehablitacyjnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

8 września 2021 r. miał Pan operację wymiany zastawki aortalnej na mechaniczną. Został niejako zmuszony do zakupu miernika krzepliwości krwi (INR). Koszt samego miernika to 1 350 zł, który jest niezbędny do prawidłowego określania dawek leków przeciwkrzepliwych. Miernik ten wraz z paskami do pomiaru w kwocie 1 522,44 zł zakupił Pan praktycznie od razu po wyjściu ze szpitala – 15 września 2021 r.

W dniu 19 października 2021 r. wystąpił Pan do Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności o orzeczenie niepełnosprawności. W dniu 6 grudnia 2021 r. dostał Pan orzeczenie o stopniu umiarkowanym.

Wydatki poniesione na zakup urządzenia do pomiaru krzepliwości krwi, pasków pomiarowych i igieł zostały sfinansowane z Pana prywatnych pieniędzy i nie zostały dofinansowane przez żaden fundusz. Wydatki te nie zostały Panu także zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W dniach od 27 września 2021 r. do 18 października 2021 r. był Pan na rehabilitacji po operacji wstawienia zastawki mechanicznej, dopłacił Pan do zakwaterowania oraz wyżywienia w tym samym miejscu, w którym odbywała się rehabilitacja kwotę 2 100 zł. Wydatki te również zostały sfinansowane z Pana prywatnych pieniędzy.

Pana orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności zostało wydane w związku ze zwężeniem i niedomykalnością zastawki aortalnej oraz zastawki aortalnej dwupłatkowej. Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności wydał Panu orzeczenie w dniu 6 grudnia 2021 r., na okres do 31 grudnia 2024 r. W orzeczeniu wskazano, że daty niepełnosprawności nie da się ustalić.

W dniach od 27 września do 18 października 2021 r. przebywał Pan i korzystał z rehabilitacji w zakładzie rehabilitacji leczniczej. Wydatki poniesione na rehabilitację po operacji nie zostały przez Pana zaliczone do kosztów uzyskania przychodu oraz nie zostały odliczone w jakiejkolwiek formie. Posiada Pan fakturę imienną w związku z korzystaniem z rehabilitacji po operacji oraz paragon fiskalny, WZ wydania towaru oraz fakturę pro-forma na miernik i paski.

W 2021 r. osiągnął Pan dochody opodatkowane według skali podatkowej.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego przyjęto, iż Pana intencją jest uzyskanie odpowiedzi na następujące pytania

1.Czy może Pan ująć zakup miernika wraz z osprzętem w uldze rehabilitacyjnej, pomimo iż stopień niepełnosprawności nadano Panu dopiero 6 grudnia 2021 r., a jest to ściśle powiązane ze stopniem niepełnosprawności i wykonaną operacją oraz zakupem miernika?

2.Czy może Pan ująć dopłatę w uldze rehabilitacyjnej, gdy wydatek jest ściśle powiązany ze stopniem niepełnosprawności?

Pana stanowisko w sprawie

Może Pan ująć wydatki w uldze rehabilitacyjnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 40 lit. e ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), zwanej dalej ustawą zmieniającą, wynika, że:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym.

Art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 40 lit. e ustawy zmieniającej, stanowi, że:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym.

Z art. 26 ust. 7b wskazanej ustawy wynika, że:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Według art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Jak wynika zaś z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 40 lit. g ustawy zmieniającej, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa)niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Natomiast, na gruncie postanowień art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Podkreślenia również wymaga, że stosownie do art. 70 ust. 1 pkt 1 ustawy zmieniającej:

Przepisy ustaw zmienianych w art. 1 (…) stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem (…) art. 26 ust. 7a pkt 2a-3a, 6-6b, (…) i ust. 7f pkt 1 lit. aa (…), które mają zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Wyjaśnić przy tym należy, że podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest m.in. posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek, orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności bądź posiadanie decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Odliczeniu, co do zasady, podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że nie może Pan – w zeznaniu podatkowym za 2021 r., w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odliczyć od dochodu wydatków na zakup miernika krzepliwości krwi wraz z paskami do pomiaru oraz poniesionych na zakwaterowanie i wyżywienie podczas przebywania w zakładzie rehabilitacji leczniczej i korzystania z rehabilitacji, gdyż orzeczenie o niepełnosprawności zostało Panu wydane 6 grudnia 2021 r., a daty, od której niepełnosprawność istnieje, nie da się ustalić. Natomiast, wydatek związany z zakupem ww. miernika wraz z osprzętem został przez Pana dokonany 15 września 2021 r., a Pana pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej miał miejsce w dniach od 21 września 2021 r. do 18 października 2021 r.

W związku z tym – nie kwestionując zasadności i konieczności poniesienia przez Pana ww. wydatków – stwierdzić należy, że nie może Pan dokonać odliczenia wydatków poniesionych we wrześniu i październiku 2021 r. na ten cel, albowiem ww. wydatki poniesione zostały przed dniem uzyskania przez Pana orzeczenia o niepełnosprawności.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pana przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).