Temat interpretacji

w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2020 r. (data wpływu 12 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej, w wyniku uwzględnienia zażalenia z dnia 9 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.), na postanowienie Organu pierwszej instancji z dnia 19 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.252.2020.2.GG, o pozostawieniu ww. wniosku bez rozpatrzenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 20 maja 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.252.2020.l.GG (doręczonym dnia 3 czerwca 2020 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), do jego uzupełnienia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W dniu 12 czerwca 2020 r. wpłynęło do Organu uzupełnienie wniosku z dnia 10 czerwca 2020 r., nadane za pośrednictwem platformy e-PUAP 10 czerwca 2020 r.), z zachowaniem terminu.

Postanowieniem z dnia 19 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.252.2020.2.GG, Organ podatkowy orzekł o pozostawieniu bez rozpatrzenia, wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 26 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, z uwagi na uchybienie terminu do uzupełnienia wniosku. Powyższe postanowienie zostało doręczone w dniu 2 lipca 2020 r.

Wnioskodawca na ww. postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia wniósł pismem z dnia 9 lipca 2020r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.) zażalenie w ustawowym terminie.

Po uwzględnieniu zarzutów podniesionych w zażaleniu Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej postanowieniem z dnia 22 lipca 2020 r., nr KDIPT2-3.4011.252.2020.4.IR, uchylił w całości zaskarżone postanowienie z dnia 19 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT 2-3.4011.252.2020.2.GG oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Organ pierwszej instancji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 2011 r., Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, gdzie głównym profilem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem - PKD 62.01.Z. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca rozlicza się na zasadzie podatku liniowego. Źródłem przychodu Wnioskodawcy w ramach działalności gospodarczej w roku 2019 było tworzenie nakładki na program dla architektów. Nakładka jest pomysłem Wnioskodawcy, która zaoferowała klientowi - firmie budowlanej i dla którego przygotowała specyfikację. Nakładka została przygotowana pod produkty klienta Wnioskodawcy. Dzięki nakładce produkty oferowane przez klienta Wnioskodawcy w postaci materiałów ściennych i nadproży, mogą być wprowadzane do modelu 3D projektowanego budynku. Zarówno materiały, jak i nadproża dobierane są za pomocą specjalnych algorytmów producenta uwzględniających szereg parametrów takich jak: wytrzymałość na ściskanie, odporność ogniowa, grubość ściany, współczynnik przenikania ciepła ściany, szerokość otworu, głębokość podparcia itd. To pozwala uniknąć błędów projektowych. Dzięki zastosowaniu nakładki czas pracy modelowej projektanta skracany jest z godzin do sekund. Wprowadzane produkty, oprócz geometrii 3D, zawierają wszystkie potrzebne parametry niezbędne do wygenerowania zestawień materiałowych. Precyzyjne zestawienia pozwalają zoptymalizować ilość zamawianych materiałów, co nie tylko daje możliwość lepszego planowania budżetu podczas realizacji inwestycji, ale również ma pozytywny wpływ na środowisko naturalne. Kolejna funkcjonalność programu to dobór odpowiedniego ocieplenia ścian dla wybranych materiałów ściennych i ich współczynników obliczeniowych. Tej funkcjonalności nie posiada platforma bazowa, na którą jest napisana nakładka.

Wnioskodawca podpisał z klientem - firmą budowlaną umowę o wykonanie nakładki. Na podstawie Umowy Wykonawca zobowiązany jest do wykonania na rzecz Zamawiającego czynności programistycznych określonych w załączniku będącym integralną częścią tej umowy.

Prawa autorskie w umowie pomiędzy Wnioskodawcą, a klientem zostały uregulowane następująco: Wykonawca oświadcza, że na mocy niniejszej umowy udziela Zamawiającemu licencji na korzystanie z dzieł (utworów) powstałych w wykonaniu niniejszej Umowy, wyłącznej w zakresie punktów: 3, 4 oraz 8 i 9 z Załącznika, niewyłącznej w zakresie punktów: 1, 2, 5, 6, 7, z Załącznika, nieograniczonej terytorialnie na polach eksploatacji wskazanych w ust. 2 poniżej:

1. Na mocy niniejszej umowy, w ramach wynagrodzenia wskazanego w § 6, Wykonawca udziela licencji na następujących polach eksploatacji:
   1. utrwalanie na nośnikach informacji, w szczególności, twardych dyskach płytach CD, DVD;
   2. wprowadzanie dzieła do pamięci komputera i innych urządzeń informatycznych, przechowywania w pamięci komputera lub wszelkich nośnikach pamięci;
   3. publiczne wykonanie, wystawianie, wyświetlanie, odtwarzanie, udostępnianie,
   4. wprowadzanie do dzieła zmian dotyczących rozmiaru, szaty graficznej, wyglądu, z tym zastrzeżeniem, że zmienione dzieło winno zawierać stosowną informację o zakresie i autorze wprowadzonych zmian,
   5. udostępniania na stronach www i serwerach ftp.
2. Zamawiający jest uprawniony do udzielania dalszych licencji.
3. Wykonawca oświadcza, że licencja zostaje udzielona na okres nieoznaczony. Wykonawca zrzeka się prawa wypowiedzenia licencji.
   
   

Następnie Wnioskodawca zleca prace programistom. Wnioskodawca podpisał umowę zlecenia z programistą, prowadzącym jednoosobową działalność.

Zgodnie z umową: Zamawiający zleca a Wykonawca przyjmuje zlecenie wykonania Przedmiotu umowy w postaci:

1. opracowania narzędzia typu add-in wraz z interfejsem oraz funkcjami określonymi w specyfikacji narzędzia,
2. prac programistycznych związanych z opracowaniem biblioteki produktów oraz bazę danych dla potrzeb narzędzia o w pkt 1.

Na podstawie umowy z Wnioskodawcą programista udziela licencji Wnioskodawcy do wykonanych przez niego prac. W ramach wynagrodzenia, o którym mowa powyżej, Wnioskodawca udziela Zamawiającemu nieograniczonej czasowo i terytorialnie, przenoszalnej, niepodlegającej wypowiedzeniu licencji niewyłącznej do korzystania z utworów powstałych w efekcie prac określonych w § 1 ust. 1 i 2.

1. Udzielenie licencji następuje z chwilą zapłaty całości wynagrodzenia za wykonanie Przedmiotu umowy.
2. Udzielenie licencji następuje w zakresie działalności gospodarczej Zamawiającego na wszystkich polach eksploatacji znanych w chwili zawierania Umowy, w tym wskazanych w art. 50 ustawy o prawie autorskim, a w szczególności:
   1. korzystanie z utworów sporządzonych w formie pisemnej i elektronicznej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,
   2. utrwalenie (sporządzenie egzemplarza, który mógłby służyć publikacji utworu),
   3. digitalizacja, wprowadzenie do pamięci komputera,
   4. sporządzenie wydruku komputerowego,
   5. zwielokrotnienie poprzez druk lub nagranie na nośniku magnetycznym w postaci elektronicznej, wprowadzenie do obrotu,
   6. nieodpłatne lub odpłatne wypożyczenie lub udostępnienie zwielokrotnionych egzemplarzy,
   7. wprowadzanie w całości lub części do sieci komputerowej internet w sposób umożliwiający transmisję odbiorczą przez zainteresowanego użytkownika łącznie z utrwalaniem w pamięci RAM,
   8. udostępnianie na serwerach ftp,
   9. wystawianie na publiczną prezentację, rozpowszechnianie na konferencjach oraz szkoleniach,
   10. wykorzystywanie w projektach budowlanych,
   11. wykorzystywanie w materiałach wydawniczych oraz we wszelkiego rodzaju mediach audio-wizualnych i komputerowych,
   12. dalszej sprzedaży wraz z prawami określonymi w § 6 ust. 4 pkt a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k na rzecz klienta końcowego.
3. W ramach wynagrodzenia Zamawiający nabywa własność nośników, na których zostały utrwalone utwory powstałe w związku z wykonaniem umowy.
4. Zamawiający jest upoważniony do udzielania dalszych licencji.
5. Wykonawca oświadcza, że na chwilę zawarcia umowy ramowej oraz wykonania danego zamówienia:
   1. posiada prawa autorskie do Przedmiotu umowy, upoważniające go do udzielenia licencji,
   2. przedmiot umowy będzie wynikiem jego oryginalnej twórczości i nie będzie naruszać praw osób trzecich, w szczególności praw autorskich oraz dóbr osobistych,
   3. osobiste i majątkowe prawa autorskie do przedmiotu umowy nie są ograniczone jakimikolwiek prawami osób trzecich.
   
   
   

Wnioskodawca od początku do końca testował działanie nakładki na różnych etapach jej powstawania, jak również pośredniczył między programistami, a klientem końcowym oraz opracował część materiałów, modeli, które są wykorzystywane przez nakładkę. Innowacyjność nakładki polega na tym, że inne firmy nie posiadają takich rozwiązań. Zarówno materiały, jak i nadproża dobierane są za pomocą specjalnych algorytmów producenta uwzględniających szereg parametrów takich jak: wytrzymałość na ściskanie, odporność ogniowa. Tworzenie tego oprogramowania nie jest rutynowe ale jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy. Wnioskodawca buduje nowe rozwiązania, które są unikalne dla danego klienta. Pomysł rozwiązania, a także wybór technologii zależą tylko od Wnioskodawcy. Dzięki rozwiązaniom, nad którymi pracuje Wnioskodawca, klient może uzyskać przewagę na rynku w zależności od tego jak innowacyjne, wydajne i konkurencyjne będzie rozwiązanie jakie stworzy Wnioskodawca. Praca Wnioskodawcy polega na wymyślaniu, implementacji oraz wdrażaniu nowych rozwiązań dostosowanych do indywidualnych potrzeb klientów. Na fakturach dokumentujących usługi świadczone na rzecz klienta, Wnioskodawca wskazuje jedynie łączne wynagrodzenie za usługi wykonane w danym okresie.

Wnioskodawca w celu skorzystania z IP Box prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT, ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów.

W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box Wnioskodawca chciałaby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w przyszłości, tj. w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%, a następnie od początku roku 2020 Wnioskodawca zamierza odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem tej preferencyjnej stawki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że oprogramowanie, o którym mowa we wniosku jest wytworzone w ramach twórczej działalności prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w celu tworzenia nowych zastosowań. Podjęta przez Wnioskodawcę działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym właśnie w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych lub zmienionych produktów, procesów i usług (z wyłączeniem wprowadzania zmian o charakterze rutynowym). Wnioskodawca opracowuje nowy produkt niewystępujący dotychczas w praktyce gospodarczej, Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę objęte jest ochroną na podstawie art. 74 Prawa autorskiego i prawach pokrewnych. Programista jest osobą niepowiązaną z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca osiąga kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z tytułu wynagrodzenia za stworzenie oprogramowania i udzielenia klientowi licencji na korzystanie z tego oprogramowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy nakładka stworzona przez Wnioskodawcę we współpracy z programistą stanowi program komputerowy w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy?
2. Czy opisana w stanie faktycznym działalność Wnioskodawcy w zakresie prac B+R spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca ma prawo zastosować 5% stawkę podatku od kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętego przez Wnioskodawcę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z tytułu umowy zawartej z klientem?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

Nakładka stworzona przez Wnioskodawcę we współpracy z programistą stanowi program komputerowy w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy.

Nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. W przeciwnym bowiem razie, tj. przy zakończeniu procesu wykładni ww. przepisów wyłącznie na ich literalnym znaczeniu, cel przepisów o IP Box nie zostałby osiągnięty w odniesieniu do jednego z bardziej istotnych, z gospodarczego punktu widzenia, funkcjonalnego aktywa będącego trzonem innowacyjności w Polsce i na świecie. Ponieważ wymyślona przez Wnioskodawcę nakładka składa się z kodów źródłowych, zespołu instrukcji, warstwy graficznej, interfejs użytkownika itp. jest programem komputerowym w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Wnioskodawcy w zakresie prac B+R spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działalność badawczą i rozwojową definiuje podręcznik Frascati Manual wydany przez OECD. Zgodnie z definicją podręcznikową działalność B+R obejmuje pracę twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystanie tych zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jako przykłady działalności badawczo-rozwojowej podał: tworzenie nowych systemów operacyjnych lub języków; projektowanie i wdrażanie nowych wyszukiwarek opartych na oryginalnych technologiach; działania zmierzające do rozwiązywania konfliktów w ramach sprzętu lub oprogramowania w oparciu o proces reorganizacji systemu lub sieci; tworzenie nowych lub bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki. Badania naukowe, jak i prace rozwojowe muszą więc spełniać trzy podstawowe kryteria: twórczości, zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań; systematyczności.

Zadaniem Wnioskodawcy, Jego działalność spełnia wszystkie trzy kryteria.

Ad 3

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb, które przewidują korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

W myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. W Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu nowego oprogramowania ma twórczy charakter. W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Wnioskodawca prowadzi pracę w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową. Działalność prowadzona przez Niego jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Oprogramowanie wymyślone przez Niego jest więc wynikiem prowadzonych przez Niego prac badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję w sposób pozwalający na wyodrębnienie poszczególnych praw własności intelektualnej, kosztów oraz ustalenie dochodów przypadających na te prawa. Dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej został zaklasyfikowany jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, ma On prawo zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych &− oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, podkreślić wyraźnie należy, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym m.in. od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo -rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwie rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, od 2011 r., Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, gdzie głównym profilem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem & PKD 62.01.Z. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.). Wnioskodawca rozlicza się na zasadzie podatku liniowego. Źródłem przychodu Wnioskodawcy w ramach działalności gospodarczej w roku 2019 było tworzenie nakładki na program dla architektów. Nakładka jest pomysłem Wnioskodawcy, która zaoferowała klientowi & firmie budowlanej i dla którego przygotowała specyfikację. Nakładka została przygotowana pod produkty klienta Wnioskodawcy. Dzięki nakładce produkty oferowane przez klienta Wnioskodawcy w postaci materiałów ściennych i nadproży, mogą być wprowadzane do modelu 3D projektowanego budynku. Zarówno materiały, jak i nadproża dobierane są za pomocą specjalnych algorytmów producenta uwzględniających szereg parametrów takich jak: wytrzymałość na ściskanie, odporność ogniowa, grubość ściany, współczynnik przenikania ciepła ściany, szerokość otworu, głębokość podparcia itd. To pozwala uniknąć błędów projektowych. Dzięki zastosowaniu nakładki czas pracy modelowej projektanta skracany jest z godzin do sekund. Wprowadzane produkty, oprócz geometrii 3D, zawierają wszystkie potrzebne parametry niezbędne do wygenerowania zestawień materiałowych. Precyzyjne zestawienia pozwalają zoptymalizować ilość zamawianych materiałów, co nie tylko daje możliwość lepszego planowania budżetu podczas realizacji inwestycji, ale również ma pozytywny wpływ na środowisko naturalne. Kolejna funkcjonalność programu to dobór odpowiedniego ocieplenia ścian dla wybranych materiałów ściennych i ich współczynników obliczeniowych. Tej funkcjonalności nie posiada platforma bazowa, na którą jest napisana nakładka. Wnioskodawca podpisał z klientem firmą budowlaną umowę o wykonanie nakładki. Na podstawie Umowy Wykonawca zobowiązany jest do wykonania na rzecz Zamawiającego czynności programistycznych określonych w załączniku będącym integralną częścią tej umowy.

W świetle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz cytowanych wyżej przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że wskazane we wniosku działania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu zwiększana zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, Wnioskodawca opracowuje nowy produkt niewystępujący dotychczas w praktyce gospodarczej.

Mając natomiast na uwadze możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z ulgi, tzw. Innovation Box należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ww. ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy PIT, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

• wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),

• wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

• wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;
2. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
3. wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
4. Wnioskodawca udziela licencji do wytworzonego oprogramowania,
5. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Reasumując, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze zbycia tego prawa lub jego części stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku.

Przechodząc do kwestii, które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Organ wyjaśnia, co następuje.

Należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

• wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

• dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

• wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. wynika bowiem, że Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis do przeanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego chronione jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, albo użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej (tzw. licencji wyłącznej) i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Stąd dochód ten będzie kwalifikował się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że nakładka stworzona przez Wnioskodawcę we współpracy z programistą stanowi program komputerowy w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, co oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że nakładka stworzona przez Wnioskodawcę we współpracy z programistą stanowi program komputerowy w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy. Działalność Wnioskodawcy w zakresie prac B+R spełnia definicję działalności badawczo -rozwojowej zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca ma prawo zastosować 5% stawkę podatku od kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, należy nadmienić, że Organ nie odniósł się do kwestii zastosowania preferencji w opodatkowaniu do zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych w ciągu roku podatkowego, lecz wyłącznie do zadanych pytań.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej