Temat interpretacji

IP BOX, preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej, przesłanki działalności badawczo-rozwojowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2020 r. (data wpływu 20 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek &‒ uzupełniony pismem z 20 maja 2020 r. (data wpływu 20 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą x, w ramach której świadczy usługi projektowania oprogramowania komputerowego z wykorzystaniem aktualniej dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania. Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z).

Wnioskodawca posiada na terytorium Polski nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 zw. w dalszej części Ustawą PIT).

Wnioskodawca świadczy ww. usługi na rzecz x Sp. z o.o. z siedzibą w x. Spółka x Sp. z o.o. dostarcza rozwiązania z sektora x do klientów biznesowych, tj. otwartą platformę, która umożliwia klientom korzystanie z wielu aplikacji za pomocą jednego interfejsu. Oferowana technologia, opracowana i rozwijana w oparciu o prace badawczo-rozwojowe Spółki może przechowywać pliki klientów w istniejącym repozytorium danych firmy, a także w pamięci masowej w chmurze. Rozwiązanie x pozwala użytkownikom w sposób efektywny identyfikować, przechowywać, zarządzać i chronić dane przedsiębiorców w jednej innowacyjnej platformie chmurowej. Rozwiązanie x pozwalana uzyskiwać dostęp do danych klientów i uruchamiać je niezależnie od ich aktualnej lokalizacji (w repozytorium danych lub na chmurze), ponieważ system został zaprojektowany tak, aby pozwalał na dostęp z każdego urządzenia (także mobilnego). Przewagą rozwiązania Spółki jest jej kompatybilność z oprogramowaniem, z którego wydobywa się lub gdzie wyeksportuje dane, co zapewnia użytkownikom dużą elastyczność w zarządzaniu swoimi danymi. Rozwiązanie x łączy w sobie zaawansowane technologie informatyczne, jak np. wykorzystanie uczenia maszynowego z łatwością użytkowania dla klientów. System x umożliwia zarządzać danymi zgromadzonymi w plikach i serwerach przedsiębiorstwa. Dzięki ręcznemu i zautomatyzowanemu meta-tagowaniu, rozpoznawaniu wrażliwych wzorców danych i niestandardowym regułom klasyfikacji użytkownicy uzyskują wgląd w treści, które mogą okazać się cenne. Te funkcje inteligencji metadanych identyfikują również dane, które mogą stanowić cel zagrożenia dla danych użytkowników.

Podstawową funkcją platformy x jest udostępnianie plików. Udostępnianie odbywa się za pomocą automatycznej synchronizacji między chmurą, a lokalną bazą danych/aplikacją. Gdy kopia pliku zostanie wysłana do docelowego użytkownika/użytkowników, zarówno oryginał, jak i kopia zostaną automatycznie skopiowane, aby zapewnić ich prywatność. Rozwiązanie x zapewnia również ochronę danych w chmurze, dzięki automatycznemu tworzeniu kopii zapasowych systemu. Wnioskodawca świadczy na rzecz x Sp. z o.o. usługi, które wymagają od niego wykorzystania aktualnie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania w celu opracowania nowych lub znacząco ulepszonych rozwiązań. Wnioskodawca wykonuje następujące usługi:

1. Projektowanie i rozwój składników oprogramowania (x), przez co rozumie się projektowanie rozwiązań i ich implementację w celu zwiększenia stabilności oraz skalowalności produktu x. Przez projektowanie rozwiązań rozumie się zaprojektowanie zmian w aktualnej architekturze systemu poprzez stworzenie nowych funkcjonalności, a następnie implementację i wdrożenie zmodyfikowanej architektury. Zwiększenie stabilności systemu xpolega na wydzieleniu usługi z monolitycznej części systemu, co powoduje, że w przypadku awarii w wydzielonej części niedostępny staje się tylko jeden element systemu, a nie cały system x;
2. Projektowanie i rozwój rozwiązań chmurowych. x jest produktem pozwalającym przechowywać dane w tzw. chmurze. Projektując i implementując zmiany w obecnej architekturze systemu, w ramach tego produktu Wnioskodawca zajmuje się innowacyjnym chmurowym podejściem. Przez rozwiązania rozumie się zaprojektowanie zmiany obecnej architektury;
3. Projektowanie oprogramowania w ścisłej kooperacji z interesariuszami. Produkt x ma wielu interesariuszy: architektów oprogramowania, pracowników odpowiedzialnych za kontakt z klientem oraz innych deweloperów. W ramach rozwijanego oprogramowania utrzymuje się kontakt z każdym z nich i modyfikuje rozwiązania w taki sposób, aby zaspokoić wszystkie zidentyfikowane potrzeby;
4. Kodowanie głównie w językach takich, jak: x &‒ są to główne języki, którymi posługują się deweloperzy produktu x, choć nie jedyne;
5. Pisanie i wykonywanie testów automatycznych w języku x &‒ większość testów automatycznych produktu x jest napisana w x oraz x. Testy weryfikują poprawność działania wydzielanej funkcjonalności, tj. poprawność x, z którego bardzo intensywnie (w liczbie 50 milionów żądań x dziennie) korzystają aplikacje dostarczane przez pracowników innych działów, spoza x. W razie braku przeprowadzania testów Spółka nie miałaby możliwości wykrycia błędów w trakcie tworzenia kodu, który po wdrożeniu znacząco utrudniłby i spowolnił pracę w kilku innych działach;
6. Przegląd i ocena kodu napisanego przez współpracowników;
7. Analiza i poprawa wydajności, skalowalności i stabilności.

W 2019 roku prace Wnioskodawcy skupiały się na opracowaniu oprogramowania komputerowego &‒ aplikacji, mającej na celu zwiększenie stabilności i niezawodności produktu x poprzez wydzielenie do osobnej usługi funkcjonalności dotyczącej zarządzania urządzeniami klientów. Opracowanie oprogramowania komputerowego wymagało od Wnioskodawcy stworzenia nowatorskich rozwiązań z wykorzystaniem posiadaniem i nabytej wiedzy. Zadaniem Wnioskodawcy w ramach opracowanego oprogramowania było oddzielenie kodu wybranej funkcjonalności od monolitycznej części systemu, opracowanie kodu usługi uniezależnionego od monolitycznej części systemu, zaprojektowanie protokołów komunikacji między usługami, implementacja tej komunikacji oraz implementacja opracowanego oprogramowania w oprogramowaniu produktu x w formie osobnej, niezależnej usługi zarządzania urządzeniami klientów i przekierowanie ruchu z dotychczasowej usługi na nową.

Wobec powyższego, przedmiotem prac Wnioskodawcy było opracowanie oprogramowania &‒ aplikacji zapisanej w formie niezależnego kodu, realizującej kluczową funkcjonalność &‒ umożliwienie niezależnych wdrożeń i szybszego dostarczania nowych funkcjonalności w określonym obszarze produktu. Ponadto dokonano zmian w repozytorium kodu odpowiedzialnym za infrastrukturę, dzięki czemu usługa uruchomiona na dedykowanych maszynach wirtualnych została rozdzielona, przez co nastąpiło zwiększenie stabilności systemu i ułatwienie skalowania problemu. Wnioskodawca w kolejnych latach będzie kontynuował prace polegające na tworzeniu oprogramowania komputerowego w ramach współpracy z x., zgodnie z wyżej określonym zakresem obowiązków. Opisane wyżej oprogramowanie jest typowym przykładem rezultatów prac Wnioskodawcy. Architektura rozwiązania x oraz dynamika rynku usług IT powoduje konieczność ciągłego rozwijania systemu poprzez opracowywanie nowych usług i funkcjonalności, które przyjmują postać niezależnego oprogramowania, następnie implementowanego do produktu x. Zadaniem Wnioskodawcy jest opracowywanie aplikacji ułatwiających użytkownikom końcowym korzystanie z oferowanych usług. Opracowywane aplikacje stanowią odrębne oprogramowania, służące wzbogaceniu rozwiązania hybrydowego x.

W celu opracowania oprogramowania Wnioskodawca podejmuje szereg zagadnień technologicznych, których rozwiązanie determinuje możliwość osiągnięcia założonych rezultatów prac. Na przykładzie przytoczonego rezultatu, opracowanego w roku 2019, rozwiązanie występujących problemów technologicznych wymagało wykorzystania posiadanej wiedzy oraz systematycznej pracy twórczej. Jako pierwsze z wyzwań technicznych należy wskazać dużą skalę produktu wynoszącą blisko 500 milionów żądań dziennie, co wymaga korzystania z szybko dostępowej pamięci typu cache. Tak duży ruch powoduje konieczność modyfikacji produktu poprzez wydzielenie monolitycznej usługi do odrębnej wydzielonej części, co z kolei generuje szereg kolejnych wyzwań, które należało brać pod uwagę:

• baza danych ma ograniczoną przepustowość i niezbędne było dokonanie optymalizacji zapytania x upewniając się, że są wykorzystywane odpowiednie indeksy;
• komunikacja pomiędzy usługami jest zawodna i czasem obsługa żądania nie jest możliwa, a więc należało zaprojektować i zaimplementować sposób reakcji systemu na taki błąd;
• korzystnym z punktu widzenia funkcjonalności systemu jest unikanie komunikacji między usługami poprzez wykorzystanie pamięci typu cache (pamięci szybko dostępowej), co ogranicza ryzyko błędów spowodowanych zawodną komunikacją i zmienną topologią sieci;
• liczba dostępnych wątków w ramach x nie jest nieograniczona i należało nimi zarządzać w sposób jak najbardziej optymalny, gdyż wysycenie wątków powoduje awarię całej instancji danej usługi;
• monitorowanie systemu przy tak dużym ruchu musi być zaprojektowane jeszcze przed rozpoczęciem implementacji, żeby w odpowiednich miejscach w kodzie napisać instrukcje pozwalające zapisywać metryki z działania usługi. Dzięki temu na ich podstawie można tworzyć alarmy, które automatycznie powiadamiają deweloperów, że pojawił się jakiś problem z daną usługą;
• produkt x ze względu na ogólnoświatowy charakter musi być dostępny przez 24 godziny na dobę. Wdrażanie musi się odbywać w sposób niezauważalny dla klienta, tzn. bez zatrzymania działania systemu (tzw. zero downtime deployment). Wdrażanie należało przeprowadzić w taki sposób, aby w razie zmiany kontraktu pomiędzy usługami nie doszło do sytuacji, w której usługi nie potrafią się ze sobą komunikować.

Kolejnym wyzwaniem technologicznym towarzyszącym opracowaniu rozwiązania informatycznego było zaprojektowanie i implementacja komunikacji za pomocą systemów kolejkowych. W ramach wskazanego zagadnienia wystąpiło wiele problemów badawczych, w tym:

• komunikacja za pomocą systemów kolejkowych jest ze swojej natury asynchroniczna. W przypadku każdej takiej komunikacji konieczne było zbadanie, czy asynchroniczność i wiążące się z tym opóźnienie wykonania pewnych operacji jest akceptowalne z biznesowego punktu widzenia;
• komunikacja za pomocą systemów kolejkowych nigdy nie daje gwarancji, że jedna wiadomość zostanie dostarczona tylko raz. Są tylko dwie możliwości: wiadomość zostanie dostarczona co najwyżej raz lub co najmniej raz. Dla każdej komunikacji między usługami należało rozważyć z osobna, który model gwarancji dostarczenia jest satysfakcjonujący. W przypadku modelu co najmniej raz należy zapewnić tzw. idempotentność obsługi wiadomości, czyli zapewnienie, że obsłużenie drugi raz tej samej wiadomości nie spowoduje wprowadzenia systemu w stan niespójny;
• trudnością w implementacji komunikacji za pomocą systemu kolejkowego było obsłużenie błędnych wiadomości (tzw. poison message), które nie mogą zostać przetworzone, ale, prawdopodobnie w skutek przypadku, powstały i zostały wysłane do systemu kolejkowego. W ramach prac nad projektem zaimplementowany został mechanizm o nazwie x, który nie był wcześniej obecny w produkcie x.

Innym wyzwaniem technicznym była skomplikowana architektura infrastruktury systemu wynikająca ze złożoności produktu. Produkt x składa się z kilkudziesięciu usług wdrożonych łącznie w kilkuset instancjach. Każda usługa musi komunikować się z innymi usługami za pomocą kilku różnych, dostępnych protokołów komunikacji. Pomiędzy usługami znajdują się moduły równoważenia obciążenia (ang. x) mające różne konfiguracje w zależności od tego, do jakiej usługi dają dostęp. Dostępnych jest kilka rodzajów baz danych, każda przeznaczona do innego sposobu wykorzystywania. W ramach infrastruktury znajdują się trzy różne mechanizmy pamięci typu cache (pamięci szybkodostępowej). Można się komunikować przy pomocy trzech różnych systemów kolejkowych. Część usług znajduje się w data center należącym do x, a część jest wykupiona jako usługi w (). Infrastruktura musi zatem zostać dostosowana, aby działać bezawaryjnie nawet przy dużym obciążeniu. Skomplikowanie architektury systemu wymagało zaprogramowania indywidualnego sposobu lokalizacji aplikacji, z którą opracowana aplikacja musi się komunikować w topologii sieci, tj. opracowania algorytmu ustalania aktualnej lokalizacji w topologii sieci.

Opracowanie końcowego rozwiązania, jakim było oprogramowanie dotyczące utworzenia mikroserwisów w systemie x, wymagało podjęcia kreatywnych prac, których efektem było wypracowanie rozwiązań dotychczas nieistniejących w przedsiębiorstwie x. W ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstały indywidualne i autorskie rozwiązanie, opracowane na podstawnie istniejących koncepcji architektonicznych i implementacyjnych, a to &‒ niezależna usługa wdrożenia i szybszego dostarczania nowych funkcjonalności w obszarze systemu.

Wydzielenie usługi z monolitycznej części systemu jest nowym rozwiązaniem w ramach produktu x. Przed opracowaniem tej funkcjonalności wszelkie wdrożenia nowych funkcjonalności miały wpływ na cały system x. Dzięki wydzieleniu części systemu do odrębnej usługi zwiększono stabilność x, gdyż w przypadku awarii w wydzielonej części niedostępny staje się tylko jeden element systemu, a nie cały x. Opracowywanie odbywało się na bazie następujących koncepcji architektonicznych: x

Opracowanie oprogramowania wymagało w pierwszym etapie prac opracowania prototypów końcowego rozwiązania w celu znalezienia jak najbardziej optymalnej metody. W ramach prac nad projektem Wnioskodawca wykonał prace wymagające kreatywnego i indywidualnego podejścia, tj. podejmowania prób zastosowania różnych metod przygotowania istniejącej infrastruktury do wydzielenia kodu systemu do odrębnej usługi.

W ramach prac nad oprogramowaniem Wnioskodawca wykonał trzy prototypy w celu wyłonienia najlepszej metody do prowadzenia dalszych prac:

1. prototyp polegający na skopiowaniu nowej, istniejącej usługi, następnie usunięcie z niej kodu biznesowego i pozostawienie jedynie infrastrukturalnej podstawy. Celem było stworzenie podwaliny pod wszystkie przyszłe usługi. Prototyp zakończył się porażką ze względu na zbyt wolny postęp prac. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez stworzenie infrastrukturalnej podstawy. Stworzenie podstawy Wnioskodawca planował uzyskać przez usunięcie kodu biznesowego z najnowszej w ramach produktu x usługi,
2. prototyp polegający na wydzieleniu z obecnej infrastrukturalnej podstawy fragmentów kodu, które będą faktyczną podstawą rozwiązania. Prototyp zakończył się porażką ze względu na zbyt dużą złożoność obecnego kodu. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez stworzenie infrastrukturalnej podstawy. Stworzenie podstawy Wnioskodawca planował uzyskać przez modyfikację obecnej, niesatysfakcjonującej interesariuszy podstawy,
3. prototyp polegający na stworzeniu serwisu do zarządzania zakładkami użytkownika poprzez wykorzystanie nowej infrastruktury i umieszczenie usługi w (). Prototyp zakończył się częściowym sukcesem: techniczne aspekty zostały w większości rozwiązane, jednak ze względu na zbyt małą wartość biznesową projekt nigdy nie został wdrożony na produkcję. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez zignorowanie istniejącej infrastruktury i zastąpienie jej usługami dostępnymi w ().

Wnioskodawca realizuje przedmiotowe prace na rzecz spółki x w sposób systematyczny, postępując zgodnie z metodyką zarządzania projektami, obowiązującą w x. Prace Wnioskodawcy prowadzone są w przypisaniu do konkretnego, długofalowego projektu lub też rozdrobnione na wiele pomniejszych zadań, zwanych również wewnętrznie w metodyce projektowej x, często zgrupowanymi w większe zbiory, zwane x. W rezultacie postęp prac nad danymi projektami zostaje udokumentowany w postaci dzienników w programie do zarządzania projektami x, co jednocześnie umożliwia precyzyjne określenie czasu spędzonego nad danym zadaniem, ergo konkretnym oprogramowaniem. Prace nad oprogramowaniem prowadzone są w metodyce zwinnej, co oznacza, że fazy projektowania, implementacji i dostarczania (wdrażania) przeplatają się wzajemnie. Działania programistyczne realizowane są w dwutygodniowych cyklach zwanych sprintami. W trakcie samodzielnego tworzenia kodu każdy programista oprócz algorytmów tworzy testy sprawdzające poprawność implementacji stworzonego przez siebie rozwiązania. W związku z dużą samodzielnością i odpowiedzialnością cechującymi wykonywaną pracę działania te mają na celu ograniczenie przypadków, gdy kolejne zmiany w kodzie powodują błędy w już napisanych częściach. Założenia projektu są każdorazowo określone przed przystąpieniem do prac, zgodnie z harmonogramem realizacji całego projektu, oraz nastawione na osiągnięcie zdefiniowanego celu.

Rezultatem wszystkich opisanych wyżej prac w 2019 roku była aplikacja x dotycząca zwiększenia stabilności i niezawodności produktu x, która umożliwiła wydzielenie do osobnej usługi funkcjonalności zarządzania urządzeniami klientów. Aplikacja ma formę nieznaleźnego kodu źródłowego zapisanego w repozytorium, który realizuje kluczową nową funkcjonalność systemu x, tj. niezależne i szybsze wdrożenia kolejnych nowych funkcjonalności w systemie. Ponadto oprogramowanie to zwiększa stabilność i ułatwia skalowanie systemu w obrębie wskazanej nowej funkcjonalności. Wydzielenie usługi z monolitycznej części systemu sprawiło, iż wdrożenia nowych funkcjonalności są szybsze i bardziej stabilne, gdyż nie rzutują na całość systemu x.

Wnioskodawca posiada prawa do wytwarzanych rezultatów prac &‒ oprogramowania. Opłata za prawo do korzystania z wytworzonego przedmiotu ochrony praw własności intelektualnej uwzględniona jest w cenie sprzedaży usługi, zamówionej przez klienta. W ramach łączącej Wnioskodawcę i x Sp. z o.o. umowy o współpracy Wnioskodawca w zamian za wynagrodzenie przenosi na Spółkę autorskie prawa majątkowe do wszystkich rezultatów świadczonych przez niego usług mających cechy utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 tj.), choćby zawierały również elementy nieobjęte ochroną prawnoautorską, w szczególności do programów komputerowych, niezależnie od formy ich wyrażania, utrwalonych w czasie obowiązywania umowy i w ramach wykonywania obowiązków Wnioskodawcy z niej wynikających. Przeniesienie praw autorskich następuje z chwilą przyjęcia każdego poszczególnego utworu przez Spółkę bez konieczności składania przez strony umowy dodatkowych wyraźnych oświadczeń w tym zakresie. Przeniesienie autorskich praw majątkowych dotyczy przeniesienia wyłącznego prawa do korzystania z Utworów, rozporządzania nimi, na wszystkich polach eksploatacji znanych w dniu zawarcia umowy, wymienionych w umowie Stron. Przeniesienie praw autorskich następuje bez ograniczeń terytorialnych. Dla zachowania rzetelnej ewidencji osiąganych przychodów Strony umowy po zakończeniu prac nad oprogramowaniem sporządzają Raport z wyceny poszczególnego prawa własności intelektualnej. Sposób wyceny odbywa się na podstawie zgromadzenia/zgrupowania x, dokumentujących wyniki prac nad oprogramowaniem do danego projektu oraz przypisania czasu pracy w rozbiciu miesięcznym w celu ustalenia kosztów wytworzenia danego programu komputerowego. Wybrana metoda jest zgodna z przyjętymi metodami wyceny praw własności intelektualnej, tj. metodą kosztową. Metoda ta jest odpowiednia dla aktywów, które nie generują bezpośrednio przepływów pieniężnych, np. oprogramowanie wykorzystywane dla wewnętrznych potrzeb przedsiębiorstwa. W wycenie wykazano, jakie kwoty z poszczególnych wystawionych faktur miesięcznych zostały przyporządkowane do danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, mając na uwadze wymogi przepisów ustawy o PIT, tj. art. 30ca, prowadzi ewidencję kosztów i przychodów uzyskiwanych z poszczególnych praw własności intelektualnej, aby zapewnić określenie dochodu.

Wnioskodawca w 2019 r. osiągał również przychody z innych źródeł, niż z opisanej współpracy z xSp. z o.o. i opracowania oprogramowania komputerowego.

Prowadzona ewidencja zawiera przypisanie kosztów prowadzonej działalności na poszczególne źródła przychodów. Przychód z określonego prawa własności intelektualnej został określony na podstawie Raportu z wyceny poszczególnych praw własności intelektualnej, który oprócz przyporządkowania kwot z poszczególnych wystawionych faktur miesięcznych do skonkretyzowanego prawa własności intelektualnej, zawiera również charakterystykę rozwiązania oraz powiązanie rezultatów prac z utworzonymi x zadań w projekcie, dokumentującymi przebieg i czas poświęcony na opracowanie danego rozwiązania.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

Według jakiej formy Wnioskodawca opodatkowuje dochody z działalności gospodarczej?

Wnioskodawca opodatkowuje dochody z działalności gospodarczej podatkiem liniowym, o którym mowa w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2019, poz. 1387 t.j.) (dalej: ustawa PIT).

Czy w ramach czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w drodze własnych doświadczeń i testów zdobywa on, poszerza i łączy wiedzę oraz umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, tak aby móc tę wiedzę i umiejętności wykorzystać do tworzenia opisanego we wniosku oprogramowania (tj. projektowania, opracowywania innowacyjnych rozwiązań informatycznych) oraz jego ulepszania i rozwijania, a także że czynności te nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tego oprogramowania?

Wnioskodawca w ramach wykonywanych czynności, wskazanych i opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zdobywa, poszerza i łączy wiedzę oraz umiejętności, które zgodnie z opisanym stanem faktycznym wykorzystał np. w celu opracowania i rozwijania oprogramowania w postaci aplikacji, mającej na celu zwiększenie stabilności i niezawodności systemu x. Opracowanie oprogramowania komputerowego wymagało od Wnioskodawcy stworzenia nowatorskich rozwiązań z wykorzystaniem posiadanej i nabytej wiedzy. Wnioskodawca w podejmowanych czynnościach wykorzystuje istniejące rozwiązania w oryginalny, nietypowy dla danego narzędzia sposób, w celu stworzenia rozwiązań lub usług, które stanowią postęp techniczny lub technologiczny zarówno dla Wnioskodawcy, jak i spółki x tj. zdobycia nowych zasobów wiedzy i ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Należy przy tym zauważyć, że wykorzystując pewne elementy wiedzy w nowatorski sposób, konieczne jest stworzenie koncepcji i weryfikacja możliwości przedmiotowego jej wykorzystania, a więc de facto zdobycie nowych zasobów wiedzy o samej możliwości, ale i sposobie implementacji w celu osiągnięcia postępu technicznego lub technologicznego. Wnioskodawca w ramach prowadzonych prac, zmierzających do opracowania programów komputerowych, wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę w postaci znanych języków programowania takich, jak: x, jak również w postaci narzędzi takich, jak: x

Mimo stosowania tych samych języków programowania i narzędzi w wyniku prac Wnioskodawcy powstaje indywidualny program komputerowy, którego osiągnięcie jest uzależnione od rozwiązania zagadnień/wyzwań technicznych lub technologicznych, które są podyktowane stopniem zaawansowania i innowacyjności nowatorskich rozwiązań wdrażanych w ramach usług x. Ponadto w ramach podejmowanych przez Wnioskodawcę prac wykorzystuje on istniejące narzędzia w oryginalny, nietypowy dla danego narzędzia sposób. Dla przykładu xjest narzędziem służącym do przeglądania logów aplikacyjnych. Standardowym wykorzystaniem x jest wyszukiwanie przyczyn błędu lub weryfikowanie, co się działo w systemie w ramach konkretnego żądania x. Tymczasem, prace Wnioskodawcy wymagały zastosowania nieszablonowych reguł wyszukiwania podczas przeszukiwania danych. W ramach opisanych czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę narzędzie x została wykorzystana do weryfikowania:

1. które z wydzielanych funkcjonalności są używane, przez które rodzaje aplikacji klienckich,
2. które obszary wydzielanej funkcjonalności są nieużywane,
3. które obszary wydzielanej funkcjonalności są używane najbardziej.

Podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach projektów B+R działania ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy i umiejętności, które będą wykorzystywane w obecnie prowadzonych lub kolejnych projektach. Tym samym, wiedza uzyskana podczas prowadzenia poszczególnych prac wykorzystywana jest następnie w innych pracach projektowych. Dodatkowo, Wnioskodawca, realizując opisane w niniejszym wniosku prace, zdobywa nowe umiejętności z dziedziny technologii IT i ich zastosowania w działalności biznesowej, które następnie mogą zostać wykorzystane do projektowania nowych produktów i usług oferowanych klientom (oprogramowanie, aplikacje). Prace programistyczne realizowane w ramach prac B+R mają charakter twórczy i ukierunkowane są na tworzenie nowych, innowacyjnych rozwiązań. Stworzenie kodu źródłowego wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki natomiast uprzednie opracowanie koncepcji tworzonego oprogramowania i jego części, a także późniejsze koordynowanie prowadzonych prac wymaga specjalistycznej wiedzy biznesowej, technologicznej lub też budowania narzędzi automatyzujących testy.

Jednocześnie celem prac realizowanych w ramach projektów B+R nie są rutynowe i okresowe zmiany do oprogramowania, które to nie są uwzględnione w ramach prac opisanych jako przedmiot niniejszego wniosku. Zadaniem Wnioskodawcy w ramach opracowanego oprogramowania było oddzielenie kodu wybranej funkcjonalności od monolitycznej części systemu, opracowanie kodu usługi uniezależnionego od monolitycznej części systemu, zaprojektowanie protokołów komunikacji między usługami, implementacja tej komunikacji, oraz implementacji opracowanego oprogramowania w oprogramowaniu produktu xw formie osobnej, niezależnej usługi zarządzania urządzeniami klientów i przekierowanie ruchu z dotychczasowej usługi na nową. Wnioskodawca w 2019 r. opracował nowe oprogramowanie w postaci aplikacji, na bazie istniejących koncepcji architektonicznych oraz implementacyjnych.

Opracowanie końcowego rozwiązania wymagało przeprowadzenia przez Wnioskodawcę własnych doświadczeń, polegających na opracowaniu i przetestowaniu prototypów końcowego rozwiązania w celu znalezienia jak najbardziej optymalnej metody. W ramach prac nad projektem Wnioskodawca wykonał prace wymagające kreatywnego i indywidualnego podejścia, tj. podejmowania prób zastosowania różnych metod przygotowania istniejącej infrastruktury do wydzielenia kodu systemu do odrębnej usługi.

W ramach prac nad oprogramowaniem Wnioskodawca wykonał trzy prototypy w celu wyłonienia najlepszej metody do prowadzenia dalszych prac:

1. Prototyp polegający na skopiowaniu nowej, istniejącej usługi, następnie usunięcie z niej kodu biznesowego i pozostawienie jedynie infrastrukturalnej podstawy. Celem było stworzenie podwaliny pod wszystkie przyszłe usługi. Prototyp zakończył się porażką ze względu na zbyt wolny postęp prac. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez stworzenie infrastrukturalnej podstawy. Stworzenie podstawy Wnioskodawca planował uzyskać przez usunięcie kodu biznesowego z najnowszej w ramach produktu x usługi.
2. Prototyp polegający na wydzieleniu z obecnej infrastrukturalnej podstawy fragmentów kodu, które będą faktyczną podstawą rozwiązania. Prototyp zakończył się porażką ze względu na zbyt dużą złożoność obecnego kodu. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez stworzenie infrastrukturalnej podstawy. Stworzenie podstawy Wnioskodawca planował uzyskać przez modyfikację obecnej, niesatysfakcjonującej interesariuszy podstawy.
3. Prototyp polegający na stworzeniu serwisu do zarządzania zakładkami użytkownika poprzez wykorzystanie nowej infrastruktury i umieszczenie usługi w x. Prototyp zakończył się częściowym sukcesem: techniczne aspekty zostały w większości rozwiązane, jednak ze względu na zbyt małą wartość biznesową projekt nigdy nie został wdrożony na produkcję. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez zignorowanie istniejącej infrastruktury i zastąpienie jej usługami dostępnymi w ().

Prace podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter prac twórczych, wymagających indywidualnego podejścia. Nie stanowią one prac rutynowych.

Czy wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, a także aplikacja zapisana w formie niezależnego kodu, realizująca kluczową funkcjonalność stanowią autorskie programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, w tym aplikacja zapisana w formie niezależnego kodu stanowią autorskie programy komputerowe, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.). Efektem prac Wnioskodawcy jest aplikacja w formie kodu źródłowego, znajdującego się w repozytorium kodu, tj. kod źródłowy realizujący kluczową funkcjonalność pozwalający na niezależne wdrożenia i szybsze dostarczanie nowych funkcjonalności. Fizycznym rezultatem jest aplikacja uruchomiona na dedykowanych maszynach wirtualnych obsługująca ruch rzędu kilkudziesięciu milionów żądań dziennie. Jako że efektem pracy Wnioskodawcy jest kod źródłowy programu komputerowego, Wnioskodawca wytwarza prawa własności intelektualnej. Mając na uwadze spełnienie przez niego definicji działalności B+R, wytwarza więc kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Czy Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe czy podatkową księgę przychodów i rozchodów?

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Czy w księgach rachunkowych lub w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w odrębnej ewidencji Wnioskodawca na bieżąco:

1. wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
2. wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
3. wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca na potrzeby skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej prowadzi odrębną ewidencję. Prowadzona ewidencja zawiera przypisanie kosztów prowadzonej działalności na poszczególne źródła przychodów. Przychód z określonego prawa własności intelektualnej zostaje określony na podstawie Raportu z wyceny poszczególnych praw własności intelektualnej. Raport sporządzany jest po zakończeniu prac nad oprogramowaniem lub jego integralną częścią. Sposób wyceny odbywa się na podstawie zgromadzenia/zgrupowania x, dokumentujących wyniki prac nad oprogramowaniem do danego projektu oraz przypisania czasu pracy w rozbiciu miesięcznym w celu ustalenia kosztów wytworzenia danego programu komputerowego. W wycenie wykazane jest, jakie kwoty z poszczególnych wystawionych faktur miesięcznych zostały przyporządkowane do danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zatem Wnioskodawca na bieżąco dokonuje wyodrębnienia każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu, które przypadają na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca wyodrębnia również koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde wyodrębnione prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jest uprawniony do skorzystania z opodatkowania wynoszącego 5% podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT wobec dochodu uzyskanego ze sprzedaży wytworzonego w ramach świadczonych usług oprogramowania zgodnie z przedstawionym sposobem ewidencji?

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej &‒ oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy poprzez odesłanie do definicji zawartych w art. 4 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 2 powołanej ustawy badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Odwołując się do Objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej &‒ IP BOX (zwane w dalszej części Objaśnieniami) z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji. W konsekwencji do kryteriów działalności badawczo rozwojowej należy zaliczyć:

• twórczość;
• systematyczność oraz
• zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przesłanka twórczości oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Ponadto zgodnie z Objaśnieniami twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Ponadto, zgodnie z orzecznictwem, przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien:

• być odpowiednio ustalony, co może odbyć się w dowolnej formie (między innymi niezależnie od sposobu wyrażenia), przez co należy rozumieć jego uzewnętrznienie oraz możliwość wyodrębnienia, gdy stanowi część większej całości, mającej charakter zbiorowy;
• mieć charakter indywidualny, tj. nie może być wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od twórcy kreatywności;
• mieć charakter oryginalny (wnosić obiektywnie nową wartość; stanowić nowy wytwór intelektu), przy czym oryginalność należy rozpatrywać wstecznie (tj. rezultat pracy nie jest twórczy, jeżeli istnieje identyczne, uprzednio stworzone dzieło).

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego Wnioskodawca wykonuje prace o charakterze twórczym. W ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstały indywidualne i autorskie rozwiązania, opracowane na podstawnie istniejących koncepcji architektonicznych i implementacyjnych, a to &‒ aplikacja do niezależnego wdrażania i szybszego dostarczania nowych funkcjonalności w obszarze systemu.

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, w tym opisane w przedstawionym stanie faktycznym, jest nowością w skali przedsiębiorstwa, w którym nastąpiło wdrożenie opracowanych przez Wnioskodawcę rozwiązań. Wydzielenie usługi z monolitycznej części systemu jest nowym rozwiązaniem w ramach produktu x. Przed opracowaniem tej funkcjonalności wszelkie wdrożenia nowych funkcjonalności miały wpływ na cały system x. Dzięki wydzieleniu części systemu do odrębnej aplikacji zwiększono stabilność x, gdyż w przypadku awarii w wydzielonej części niedostępny staje się tylko jeden element systemu, a nie cały x. Opracowywanie odbywało się na bazie następujących koncepcji architektonicznych: x

Opracowanie końcowego rozwiązania wymagało w pierwszym etapie prac opracowania prototypów końcowego rozwiązania w celu znalezienia jak najbardziej optymalnej metody. W ramach prac nad projektem Wnioskodawca wykonał prace wymagające kreatywnego i indywidualnego podejścia, tj. podejmowania prób zastosowania różnych metod przygotowania istniejącej infrastruktury do wydzielenia kodu systemu do odrębnej usługi.

W ramach prac nad oprogramowaniem Wnioskodawca wykonał trzy prototypy w celu wyłonienia najlepszej metody do prowadzenia dalszych prac:

1. prototyp polegający na skopiowaniu nowej, istniejącej usługi, następnie usunięcie z niej kodu biznesowego i pozostawienie jedynie infrastrukturalnej podstawy. Celem było stworzenie podwaliny pod wszystkie przyszłe usługi. Prototyp zakończył się porażką ze względu na zbyt wolny postęp prac. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez stworzenie infrastrukturalnej podstawy. Stworzenie podstawy Wnioskodawca planował uzyskać przez usunięcie kodu biznesowego z najnowszej w ramach produktu x usługi,
2. prototyp polegający na wydzieleniu z obecnej infrastrukturalnej podstawy fragmentów kodu, które będą faktyczną podstawą rozwiązania. Prototyp zakończył się porażką ze względu na zbyt dużą złożoność obecnego kodu. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez stworzenie infrastrukturalnej podstawy. Stworzenie podstawy Wnioskodawca planował uzyskać przez modyfikację obecnej, niesatysfakcjonującej interesariuszy podstawy,
3. prototyp polegający na stworzeniu serwisu do zarządzania zakładkami użytkownika poprzez wykorzystanie nowej infrastruktury i umieszczenie usługi w x. Prototyp zakończył się częściowym sukcesem: techniczne aspekty zostały w większości rozwiązane, jednak ze względu na zbyt małą wartość biznesową projekt nigdy nie został wdrożony na produkcję. W ramach tego prototypu badano podejście rozpoczęcia prac nad dzieleniem na usługi poprzez zignorowanie istniejącej infrastruktury i zastąpienie jej usługami dostępnymi w ().

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przesłanka działalności twórczej została spełniona.

Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zgodnie z Objaśnieniami dla uznania spełnienia przesłanki systematyczności wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wnioskodawca realizuje prace badawcze nad rozwiązaniem informatycznym według z góry określonych założeń i celów. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, prace Wnioskodawcy prowadzone są w przypisaniu do konkretnego, długofalowego projektu podzielonego na pomniejsze zadania, zwane x, często zgrupowanymi w większe zbiory, zwane x. W rezultacie postęp prac nad danymi projektem zostaje udokumentowany w postaci dzienników w programie do zarządzania projektami x, co jednocześnie umożliwia precyzyjne określenie czasu spędzonego nad opracowaniem rozwiązania. Prace nad oprogramowaniem prowadzone są w metodyce zwinnej, co oznacza, że fazy projektowania, implementacji i dostarczania (wdrażania) przeplatają się wzajemnie. Działania programistyczne realizowane są w dwutygodniowych cyklach zwanych sprintami. W trakcie samodzielnego tworzenia kodu każdy programista oprócz algorytmów tworzy testy sprawdzające poprawność implementacji stworzonego przez siebie rozwiązania. W związku z dużą samodzielnością i odpowiedzialnością cechującymi wykonywaną pracę, działania te mają na celu ograniczenie przypadków, gdy kolejne zmiany w kodzie powodują błędy w już napisanych częściach. Założenia projektu są każdorazowo określone przed przystąpieniem do prac, zgodnie z harmonogramem realizacji całego projektu, oraz nastawione na osiągnięcie zdefiniowanego celu.

Po trzecie, opracowanie nowych rozwiązań, w tym aplikacji, wymaga również wykorzystywania istniejących rozwiązań w oryginalny, nietypowy dla danego narzędzia sposób, tj. wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie z Objaśnieniami definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania, jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe, zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

Prace realizowane przez Wnioskodawcę mają charakter prac rozwojowych, polegają bowiem na łączeniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do projektowania i tworzenia nowych funkcjonalności systemu x. W pracach wykorzystano narzędzie x które służy do przeglądania logów aplikacyjnych. Standardowym wykorzystaniem x jest wyszukiwanie przyczyn błędu lub weryfikowanie, co się działo w systemie w ramach konkretnego żądania x. Działanie wymagało zastosowania nieszablonowych reguł wyszukiwania podczas przeszukiwania danych. W ramach prac przeprowadzonych przez Wnioskodawcę w 2019 r. narzędzie to zostało wykorzystane do weryfikowania:

1. które z wydzielanych funkcjonalności są używane, przez które rodzaje aplikacji klienckich;
2. które obszary wydzielanej funkcjonalności są nieużywane;
3. które obszary wydzielanej funkcjonalności są używane najbardziej.

Innym kreatywnym wykorzystaniem istniejącego narzędzia było wykorzystanie Repozytorium kodu x. Jest to narzędzie służące do przechowywania i wersjonowania kodu. Dzięki wykorzystaniu faktu, że x operuje na plikach tekstowych, można było w repozytorium kodu umieścić dokumentację dotyczącą opracowanej architektury. Dzięki temu zmiany w kodzie można łatwo powiązać ze zmianą dokumentacji. Pozwoliło to na lepsze zrozumienie przez osoby trzecie podejmowanych w trakcie projektu decyzji.

Rezultatem prac było opracowanie niezależnego kodu realizującego kluczową funkcjonalność pozwalającego na niezależne wdrożenia i szybsze dostarczanie nowych funkcjonalności w określonym obszarze, jak również wdrożenie nowej usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzi On prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy &‒ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyżej opisana działalność badawczo-rozwojowa prowadziła do wytworzenia kwalifikowanego IP, jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego &‒ podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z póżn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Odwołując się do literatury specjalistycznej i praktyki budowania i stosowania programów komputerowych, oprogramowanie jest definiowane jako zestaw instrukcji (rozkazów) zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu (W. Machała i M R. Sarbiński (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz). W związku z powyższym oprogramowanie komputerowe podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. W tym miejscu należy przytoczyć ponadto Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej &‒ IP Box.

Zgodnie z Objaśnieniami pojęcie program komputerowy nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu oprogramowania komputerowego. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe odbywa się w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Efektem prac Wnioskodawcy jest aplikacja w formie kodu źródłowego znajdującego się w repozytorium kodu, tj. kod źródłowy realizujący kluczową funkcjonalność pozwalający na niezależne wdrożenia i szybsze dostarczanie nowych funkcjonalności. Fizycznym aplikacja uruchomiona na dedykowanych maszynach wirtualnych obsługująca ruch rzędu kilkudziesięciu milionów żądań dziennie. Dokumentacja rezultatów prac znajduje się w tworzonych x w systemie Spółki.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej &‒ w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług &‒ w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazał, iż na potrzeby skorzystania z IP Box prowadzi szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Prowadzona ewidencja zawiera przypisanie kosztów prowadzonej działalności na poszczególne źródła przychodów. Przychód z określonego prawa własności intelektualnej zostaje określony na podstawie Raportu z wyceny poszczególnych praw własności intelektualnej. Raport sporządzany jest po zakończeniu prac nad oprogramowaniem lub jego integralną częścią. Sposób wyceny odbywa się na podstawie zgromadzenia/zgrupowania x dokumentujących wyniki prac nad oprogramowaniem do danego projektu oraz przypisania czasu pracy w rozbiciu miesięcznym w celu ustalenia kosztów wytworzenia danego programu komputerowego. W wycenie wykazane jest, jakie kwoty z poszczególnych wystawionych faktur miesięcznych zostały przyporządkowane do danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Raport oprócz przyporządkowania kwot z wystawionych faktur miesięcznych do skonkretyzowanego prawa własności intelektualnej, zawiera również charakterystykę rozwiązania oraz powiązanie rezultatów prac z utworzonymi x zadań w projekcie, dokumentującymi przebieg i czas poświęcony na opracowanie danego rozwiązania.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym w rozliczeniu rocznym za 2019 r. będzie mógł użyć stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej