Interpretacja indywidualna z dnia 12.05.2020, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.185.2020.3.MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

kosztów uzyskania przychodów z tytułu powstałych różnic kursowych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 13 lutego 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP, uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 16 kwietnia 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu powstałych różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu za pośrednictwem platformy ePUAP ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 15 kwietnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.185.2020.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu kwietnia 2020 r. (data doręczenia kwietnia 2020 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia UPD). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 16 kwietnia 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu za granicą. Faktura zostanie wystawiona w walucie obcej Euro. Koszt uzyskania przychodu zostanie ustalony na podstawie średniego kursu NBP na dzień wystawienia faktury.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG. Działalność opodatkowana jest w formie podatku liniowego od osób fizycznych. Prowadzi ewidencję podatkową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W zakresie działalności Wnioskodawca wykonuje różne usługi, w tym m.in. usługi remontowo-budowlane. W celu realizacji usługi musi On zakupić materiały do realizacji tej usługi. Wnioskodawca uzyskuje dochody ze źródła przychodów działalność gospodarcza. Zamierza On dokonać zakupu materiału do wykonania usługi remontowo-budowlanej (okładziny z kamienia granitowego) za granicą (kraj zakupu Włochy). Szacowana cena materiału wynosi 1 000 Euro. Materiał zostanie zamontowany w ramach realizowanej usługi remontowej i odniesiony bezpośrednio w koszty działalności. Zakup materiału jest konieczny do prawidłowego wykonania usługi , zgodnie z życzeniem zamawiającego usługę, przy czym, zakup bezpośrednio u producenta wynika z unikalności wzoru niedostępnego na rynku krajowym. Faktura zostanie wystawiona w walucie obcej Euro. Koszt uzyskania przychodu zostanie ustalony na podstawie średniego kursu NBP na dzień wystawienia faktury.

Przedmiotem interpretacji jest sposób rozliczenia zapłaty dla dwóch stanów przyszłych. Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy będzie płacił z konta walutowego, czy też z konta złotowego, gdyż będzie to zależne od warunków sprzedaży walut przez bank w dniu transakcji (w zależności od ceny waluty i prowizji banku Wnioskodawca podejmie decyzję o sposobie zapłaty). Wnioskodawca przedstawił dwa pytania odnoszące się do dwóch stanów przyszłych różniących się sposobem zapłaty za towar.

Zapłata faktury zostanie dokonana transakcją SEPA:

1. z konta walutowego należącego do podatnika, w walucie EURO, nabytej uprzednio od banku,
2. z konta złotowego poprzez przewalutowanie dokonane przez bank.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy jest kosztem uzyskania przychodu różnica kursowa wynikająca z różnicy pomiędzy kwotą zapłaconą za walutę w chwili jej zakupu od banku i kwotą stanowiącą równowartość waluty w złotych przeliczoną po kursie średnim NBP z dnia dokonania zapłaty z konta walutowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przypadku zapłaty z konta walutowego nie występuje różnica kursowa w zapłacie, gdyż zapłata nastąpiła w walucie obcej. Jednakże różnica kosztu zakupu waluty obcej określona po kursie faktycznym zastosowanym przez bank w stosunku do wartości określonej na podstawie kursu średniego NBP zastosowanego do zapłaty faktury jest różnicą kursową stanowiącą koszt uzyskania przychodu. Przykładowo, faktura na 100 Euro przeliczona po kursie średnim NBP 4,20 zł/Euro zostaje odniesiona w koszy w wartości 420 zł. Przy zakupie walut w celu zapłaty faktury bank wycenił zakup na 4,25 zł/Euro, co daje wartość 425 zł. Kwota różnicy w wysokości 5 zł jest kosztem uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ujemne różnice kursowe powstają, jeśli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Wnioskodawca nabył wartości pieniężne w walucie obcej po kursie faktycznym wyższym, niż w dniu ich wypływu, więc z chwilą wypływu środków (zapłaty za fakturę) powstaje ujemna różnica kursowa, którą można odnieść w podatkowe koszty uzyskania przychodu.

Ad. 2

W przypadku skorzystania z przewalutowania przez bank kosztem uzyskania przychodu jest różnica pomiędzy wartością zobowiązania wynikającego z przeliczenia faktury po kursie średnim NBP a faktyczną wartością zapłaty dokonaną w złotych. Przykładowo, faktura na 100 Euro przeliczona po kursie średnim NBP 4,20 zł/Euro zostaje odniesiona w koszy w wartości 420 zł. Przy zapłacie faktury z konta Złotowego z przewalutowaniem bank obciążył rachunek bieżący kwotą 425 zł. Kwota różnicy w wysokości 5 zł jest kosztem uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ujemne różnice kursowe powstają, jeśli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Wnioskodawca zapłacił za fakturę korzystając z usługi bankowej pozwalającej na automatyczne przeliczenie wartości w walucie na wartość w złotych przy użyciu kursu bankowego obowiązującego w chwili dokonania transakcji. Z tego względu jako kurs faktycznie zastosowany waluty z tego dnia zostanie użyty kurs zastosowany przez bank do przewalutowania transakcji, a różnica pomiędzy wartością po przewalutowaniu i wartością faktury przeliczonej po kursie średnim NBP będzie różnicą kursową, którą podatnik może odnieść w podatkowe koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 5a pkt 6 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe.

Co do zasady do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 2 tej ustawy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 14b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 24c ust. 10 ww. ustawy, zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.

Jak stanowi art. 24c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast art. 24c ust. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

W świetle cytowanych przepisów należy stwierdzić, że aby mogły powstać różnice kursowe, przeprowadzona transakcja musi spełniać łącznie dwie przesłanki:

• przychód bądź koszt musi być wyrażony w walucie obcej,

• zapłata musi nastąpić w walucie obcej.

Tak więc, nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. należność wyrażona jest w walucie obcej, a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach, a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Wobec tego z powyższych regulacji wynika, że istota różnic kursowych polega na powstaniu zobowiązania wyrażonego w walucie obcej, które jest realizowane w późniejszym czasie w tej samej walucie, a w okresie między powstaniem tego zobowiązania a jego realizacją nastąpiła zmiana kursów walutowych. W konsekwencji warunkiem powstania różnic kursowych jest operacja w walucie obcej, której spłata powinna nastąpić w tej właśnie walucie.

Stosownie natomiast do treści art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jeżeli zatem nie występuje operacja kupna waluty obcej oraz nie dochodzi do przewalutowania otrzymanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem kursu faktycznego wówczas przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych, należy zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W myśl art. 24c ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 24c ust. 6 tej ustawy).

Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności (art. 24c ust. 7 ww. ustawy).

Regulacje art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią wyczerpujący zestaw reguł, które są niezbędne do wyliczenia dodatnich różnic kursowych oraz ujemnych różnic kursowych. Katalog zarówno dodatnich różnic kursowych (art. 24c ust. 2 tej ustawy), jak i katalog ujemnych różnic kursowych (art. 24c ust. 3 ww. ustawy) jest katalogiem wyczerpującym, tj. zamkniętym. Natomiast istota podatkowych różnic kursowych jest następująca: dodatnie różnice kursowe wpływają na przychody, tj. zwiększają przychody, a ujemne różnice kursowe wpływają na koszty podatkowe, tj. zwiększają koszty uzyskania przychodów.

Z powyższych przepisów wynika, że u podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy dokonują transakcji w walutach obcych, powstają różnice kursowe wynikające z przeprowadzanych transakcji gospodarczych, w przypadku, gdy wartość uzyskanego przychodu, bądź poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, jest inna niż wartość tego przychodu, bądź kosztu z dnia faktycznego otrzymania, bądź wydatkowania środków pieniężnych, przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego.

Zatem (co do zasady), dla celów ustalenia ww. różnic kursowych, wydatkowane środki pieniężne wyrażone w walucie obcej należy przeliczać po kursie faktycznie zastosowanym. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji legalnej kursu faktycznie zastosowanego. Art. 24c ust. 4 tej ustawy stanowi natomiast, że przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Uwzględniając wykładnię językową oraz systemową i celowościową ww. pojęcia, stwierdzić należy, że faktycznie zastosowany kurs walutowy to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym faktycznie się posłużono przy przeprowadzaniu konkretnej operacji gospodarczej. Z kursem faktycznie zastosowanym w powyższym rozumieniu mamy zatem do czynienia w sytuacji, gdy w związku z wydatkowaniem środków występuje operacja kupna waluty obcej po określonym kursie, lub też dochodzi do przewalutowania tych środków.

Natomiast w przypadku, gdy przy regulowaniu zobowiązań nie zachodzą ww. okoliczności, dla celów ustalenia różnic kursowych należy stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że w przypadku transakcji przeprowadzanej w walucie obcej za pośrednictwem konta walutowego (tj. transakcji, w trakcie których nie dochodzi do faktycznego zbycia lub nabycia waluty, ani innego przewalutowania środków) dla celów ustalenia różnic kursowych, o których mowa w art. 24c ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatkowane środki w walucie obcej należy przeliczać według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty, tj. wypływu tych środków z rachunku walutowego.

Zatem, jeżeli w przypadku transakcji przeprowadzonej przez Wnioskodawcę powstanie ujemna różnica kursowa, tj. jeżeli wartość wydatku z faktury przeliczonego według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury będzie niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty przeliczonego według kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty, to Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć tak obliczoną różnicę kursową do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że różnica kosztu zakupu waluty obcej określona po kursie faktycznym zastosowanym przez bank w stosunku do wartości określonej na podstawie kursu średniego NBP zastosowanego do zapłaty faktury jest różnicą kursową stanowiącą koszt uzyskania przychodu, jest nieprawidłowe. Ponadto, nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania powołany przez Wnioskodawcę art. 24c ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz art. 24c ust. 3 pkt 2 tej ustawy.

Odnosząc się natomiast do sytuacji dokonania przez Wnioskodawcę zapłaty poprzez konto prowadzone w PLN (poprzez przewalutowanie dokonane przez bank), ujemna różnica kursowa powstanie, jeżeli różnica wartość wydatku z faktury przeliczonego według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury będzie niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty (przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia), zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania Nr 2 również uznano za nieprawidłowe, ponieważ kosztem uzyskania przychodu będzie różnica kursowa wynikająca z różnicy pomiędzy wartością wynikającą z faktury (przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski) a wartością faktycznie zapłaconą przez Wnioskodawcę, a nie jak wskazał Wnioskodawca kwotą pobraną przez bank wskutek zlecenia przelewu walutowego rozliczanego z konta zlotowego a kwotą wynikającą z przeliczenia wartości faktury kursem średnim Narodowego Banku Polskiego.

Przedmiotem zapytania w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej były wyłącznie ujemne różnice kursowe zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże tutejszy Organ zaznacza, że w przypadku przedmiotowej transakcji mogą także wystąpić dodatnie różnice kursowe zwiększające przychody w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Końcowo należy zaznaczyć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe tutejszy Organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zastrzec jednak należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;

• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

• z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U., poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 568).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej