Temat interpretacji

Czy przedstawiona hodowla stanowi działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 10 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży gekonów &˗ jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 stycznia 2020 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży gekonów.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (osoba fizyczna zatrudniona na umowę o pracę, nieprowadząca działalności gospodarczej) nabył w w 2018 r. gekony na własne potrzeby. Zwierzęta te nie podlegają rejestracji &˗ zgodnie z odrębnymi przepisami. Wnioskodawca ma stały kontakt z osobami zajmującymi się terrarystyką i wie, że istnieje zainteresowanie w Polsce tymi gatunkami. W związku z tym Wnioskodawca zamierza dokonywać sprzedaży osobników z własnej hodowli dla osób fizycznych i podmiotów gospodarczych w kraju.

Okres ich wzrostu, od momentu wyklucia się z jaja, do momentu umożliwiającego ich ewentualną sprzedaż wynosi około 70 dni (ponad dwa miesiące). Hodowla może być i będzie prowadzona w wyodrębnionym pomieszczeniu w mieszkaniu i nie wymaga posiadania działki, czy uprawy ziemi rolnej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca planuje rozpoczęcie sprzedaży gekonów w 2020 r. Wnioskodawca będzie hodował wyłącznie gekony. Gekony należą do entomofagów (owadożerców) i będą karmione larwami mączniaka oraz świerszczami. Pożywienie nie będzie pochodzić z własnych upraw Wnioskodawcy. Owady karmowe będą kupowane od prywatnych hodowców na giełdach zoologicznych. Opisana działalność gospodarcza nie będzie wymagała uprawy i wykorzystywania roślin żywicielskich. Wnioskodawca nie jest rolnikiem w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy przedstawiona hodowla stanowi działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawca podał, że hodowla gekonów nie występuje w tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu (załącznik numer 2 do ustawy) co oznacza, że dochody z niej uzyskane nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako dochody z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność w której minimalne okresy przetrzymywania zwierząt, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą między innymi ponad dwa miesiące, jest działalnością rolniczą, do której to działalności nie ma zastosowania ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, że skoro hodowla gekonów jest działalnością rolniczą, to na mocy art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do niej przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. i tym samym przychód osiągnięty ze sprzedaży gekonów, na wskazanych warunkach (ponad dwumiesięczny okres przetrzymywania), nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Definicję działalności rolniczej dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych zawiera art. 2 ust. 2 cytowanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo&˗fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc &˗ w przypadku roślin,
2. 16 dni &˗ w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni &˗ w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące &˗ w przypadku pozostałych zwierząt

&˗ licząc od dnia nabycia.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określa, co dla celów opodatkowania tym podatkiem, rozumie się pod pojęciem działalności rolniczej. Przy czym przepisów wskazanej ustawy nie stosuje się (co do zasady) do przychodów uzyskiwanych z tej działalności.

Stosownie do art. 2 ust. 3 wyżej przywołanej ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a tej ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku numer 2 do ustawy, zwanym załącznikiem numer 2.

Wskazane powyżej rozmiary norm szacunkowych (wartości obowiązujące od dnia 1 stycznia 2020 r.) zostały określone w Załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2420). Załącznik ten &˗ Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego &˗ określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt, z uwagi na ich rozmiary, stanowią działy specjalne produkcji rolnej.

W komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (A. Bartosiewicz, PIT. Komentarz, LEX 2015, teza 8 do art. 2) zawarto następujące rozumienie terminu entomofagi &˗ Entomofagami są zwierzęta drapieżne i pasożytnicze, jak również larwy owadów odżywiające się żywymi owadami. Hodowlą entomofagów będzie więc hodowla m.in.: sikor, nietoperzy, kameleonów, mrówkojadów, rączyc, baryłkarzy, czy mrówkolwów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że gekony przynależą do entomofagów (owadożerców). Z tego względu przytoczyć należy, że przywołany wyżej załącznik obejmuje swym zasięgiem hodowlę entomofagów (punkt 13 tabeli) wskazując jednocześnie na normę szacunkową dochodu rocznego w wysokości liczonej od 1 m2 powierzchni uprawy roślin żywicielskich.

Zgodnie z poczynionymi wyżej ustaleniami, podkreślenia wymaga okoliczność, że uprawa określonych roślin oraz hodowla lub chów zwierząt stanowi dział specjalny produkcji rolnej, o ile ich rozmiary przekraczają wielkości określone w wymienionym wyżej rozporządzeniu. Informacje zawarte w Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego mają znaczenie w zakresie oceny, czy danego rodzaju działalność ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej. Jeżeli dany rodzaj uprawy, czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierząt nie jest wymieniona w treści rozporządzenia, to należy uznać, że ta uprawa, hodowla, czy też chów jest działalnością rolniczą, niebędącą działem specjalnym produkcji rolnej.

Stosownie do powyższego, hodowla gekonów, a więc &˗ zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy &˗ entomofagów, z uwagi na treść art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi działy specjalne produkcji rolnej. Zatem sprzedaż gekonów opodatkowana będzie na zasadach przewidzianych dla działów specjalnych produkcji rolnej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika jednak, że gekony karmione będą larwami mączniaka oraz świerszczami. Pożywienie nie będzie pochodzić z własnych upraw Wnioskodawcy. Owady karmowe będą kupowane od prywatnych hodowców na giełdach zoologicznych. Hodowla nie będzie wymagała uprawy i wykorzystywania roślin żywicielskich.

Zatem, pomimo że hodowla będzie opodatkowana na zasadach przewidzianych dla działów specjalnych produkcji rolnej, to obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowych transakcji nie wystąpi, gdyż stawka podatku w przypadku działalności wskazanej w treści art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalana jest w zależności od powierzchni upraw roślin żywicielskich, których to Wnioskodawca dla potrzeb prowadzonej hodowli nie wykorzystuje/nie uprawia.

Innymi słowy, sprzedaż gekonów (w opisanych warunkach, tzn. o ile dla potrzeb ich hodowli nie będą uprawiane bądź wykorzystywane rośliny żywicielskie) będzie wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy (zgodnie z którym hodowla gekonów stanowi działalność rolniczą) należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisóww art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k&14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43&˗300 Bielsko&˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej