Temat interpretacji

w zakresie uznania realizowanych projektów za działalność badawczo-rozwojową oraz możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2019 r. (data wpływu 12 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 15 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania realizowanych projektów za działalność badawczo-rozwojową oraz możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania realizowanych projektów za działalność badawczo-rozwojową oraz możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 10 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.654.2019.1.JŚ, Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 10 stycznia 2020 r. (skutecznie doręczono w dniu 10 stycznia 2020 r.), zaś w dniu 15 stycznia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT) na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest obróbka mechaniczna części i urządzeń prowadzona w miejscu położenia tych części i urządzeń. Działalność Wnioskodawcy ma charakter nowatorski, oparty o nowoczesne, autorskie rozwiązania techniczne.

Dla osiągnięcia przewagi nad konkurencją w zakresie obróbki mechanicznej części i urządzeń, Wnioskodawca od 2017 r. systematycznie wdraża nowe rodzaje urządzeń i oprzyrządowania służącego do obróbki w miejscu położenia części lub urządzenia (dalej: Narzędzia). Dzięki opracowanym rozwiązaniom brak jest konieczności transportu obrabianych elementów do zakładu Wnioskodawcy, co przekłada się na m.in. na krótsze przestoje w funkcjonowaniu maszyn klienta Wnioskodawcy. W toku swojej działalności, Wnioskodawca realizuje projekty w różnego rodzaju zakładach przemysłowych oraz na jednostkach pływających.

Część Narzędzi zostaje objęte ochroną patentową na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2002 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r., poz. 776 z późn. zm., dalej: PWP). Narzędzia objęte ochroną patentową stanowią przedmiot odrębnego wniosku, znajdując się poza stanem faktycznym opisywanym w niniejszym wniosku.

Pozostałe Narzędzia opracowane przez Wnioskodawcę (objęte zakresem niniejszego wniosku) powstają w efekcie przystąpienia do realizacji projektów wymagających nowych rozwiązań technicznych.

Prowadzone projekty dzielą się na dwa podstawowe etapy:

• Etap I prace koncepcyjne i projektowe,

• Etap II wykonywanie prac u klienta.

Etap I

Prace koncepcyjne i projektowe polegają w pierwszej kolejności na zdefiniowaniu potrzeb i środowiska, w jakim będą pracowały nowe narzędzia. Następnie, pracownicy Wnioskodawcy dysponujący odpowiednim doświadczeniem, wiedzą ekspercką i umiejętnościami analizują, czy prace te są możliwe do wykonania z użyciem istniejących w danym momencie specjalistycznych narzędzi do obróbki opracowanych przez Wnioskodawcę.

W przypadku, w którym konieczna jest istotna modyfikacja narzędzi, Wnioskodawca opracowuje koncepcje ich zmodyfikowanych wersji, które będą w stanie pracować w środowisku, w którym nie pracowały dotychczas. Opracowane koncepcje znajdują odzwierciedlenie w wykonanych przez pracowników Wnioskodawcy projektach. Następnie, Wnioskodawca wykonuje samodzielnie prototypy ulepszonych narzędzi. Prace wykonywane w tym zakresie przez Wnioskodawcę wymagają istotnego wkładu twórczego, wynikającego z konieczności dostosowania urządzeń do wykonywania obróbki w miejscu, w którym takiej obróbki nigdy wcześniej nie przeprowadzano. Zakres realizowanych prac jest kompleksowy. W szczególności, prace te nie zawierają się jedynie w usuwaniu istniejących usterek lub drobnych usprawnieniach.

Ulepszone narzędzia charakteryzują się szerszym zakresem funkcjonalności niż urządzenia stosowane dotychczas, który przejawia się w umożliwieniu Wnioskodawcy realizacji projektów w nowych, specyficznych warunkach, takich jak np. wnętrze konkretnego urządzenia przemysłowego albo określone miejsce na jednostce pływającej. Poza realizacją konkretnego projektu, ulepszenie urządzeń pozwala Wnioskodawcy realizować podobne projekty w przyszłości i przyczynia się do rozbudowy stanu wiedzy dostępnej dla przedsiębiorstwa.

Nowe lub ulepszone narzędzia mogą stanowić wynalazki podlegające ochronie patentowej na podstawie art. 24 PWP albo ulepszenia wynalazków, które mogą być objęte patentem dodatkowym na podstawie art. 30 PWP. Po opracowaniu nowego narzędzia lub ulepszenia Wnioskodawca każdorazowo podejmuje decyzję, czy starać się o dodatkową ochronę. W stosunku do Narzędzi objętych niniejszym wnioskiem, decyzja Wnioskodawcy o nieskładaniu zgłoszenia patentowego wynika w przeważającej mierze z przyczyn ekonomicznych, tj. zestawienia możliwych korzyści z patentu z kosztami procedury i utrzymania patentu w przyszłych latach.

Etap II

W ramach tego wniosku pracownicy Wnioskodawcy wykonują obróbkę mechaniczną elementu na miejscu jego położenia z zastosowaniem ulepszonych narzędzi. Etap II stanowi praktyczne wykorzystanie nowych lub ulepszonych narzędzi. Prace w ramach obu etapów są wyodrębniane w postaci projektów, do których przypisane są poszczególne zasoby, koszty oraz pracownicy. Prowadzone prace są dokumentowane przez Wnioskodawcę (w tym dla celów ubiegania się w przyszłości o ochronę patentową).

W piśmie z dnia 15 stycznia 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano że dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem tzw. stawki liniowej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402). Nie prowadzi On badań podstawowych, zdefiniowanych w art. 5a pkt 39 lit. a ustawy o PIT. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność opisana we wniosku nie obejmuje badań naukowych w rozumieniu art. 5a pkt 39 ustawy o PIT. Podjęta przez Wnioskodawcę działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub pkt 63b ustawy o PIT. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Koszty kwalifikowane poniesione przez Wnioskodawcę związane z działalnością badawczo-rozwojową nie zostały mu zwrócone w jakiejkolwiek formie ani nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku. Od roku podatkowego rozpoczynającego się z dniem 1 stycznia 2018 r. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe na podstawie przepisów o rachunkowości i na podstawie tych ksiąg, zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o PIT, ustala dochód do opodatkowania. Do dnia 31 grudnia 2017 r. Wnioskodawca ustalał dochód do opodatkowania na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej przez Wnioskodawcę zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT. Prowadzi On ewidencję, w której wyodrębnia koszty prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (koszty kwalifikowane).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prace Etapu I opisane we wniosku stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji, czy koszty kwalifikowane tych prac objęte są ulgą opisaną w art. 26e ust. 1 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prace Etapu I opisane we wniosku stanowią działalność BR i w konsekwencji, koszty kwalifikowane tych prac objęte są ulgą BR.

Zgodnie z art. 26e ust. 1 ustawy o PIT, podatnik uzyskujący przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej odlicza od podstawy obliczenia PIT koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność BR, zwane dalej kosztami kwalifikowanymi. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Działalność BR jest zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którym stanowi ona działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Oznacza to, że działalność BR powinna:

• mieć twórczy i systematyczny charakter,

• obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

• być prowadzona w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe

Na potrzeby ustawy o PIT, badania naukowe są definiowane jako:

• badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 PSWiN, czyli prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

• badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 PSWiN, czyli prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

W kontekście ulgi BR, możliwość rozliczenia kosztów badań podstawowych w ramach ulgi BR istnieje, gdy badania te są prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 PSWiN (czyli m.in. uczelnią wyższą, federacją podmiotów szkolnictwa wyższego i nauki, Polską Akademią Nauk). W przypadku badań aplikacyjnych, ustawa o PIT nie przewiduje takiego wymogu, zatem koszty kwalifikowane badań aplikacyjnych mogą być rozliczane w ramach ulgi BR nawet w przypadku, w którym badania te są prowadzone samodzielnie przez podatnika.

Prace rozwojowe

Zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, prace rozwojowe są definiowane jako prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 PSWiN, czyli jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prace opisywane we wniosku stanowią działalność BR (prace rozwojowe) i w konsekwencji, koszty kwalifikowane tych prac objęte są ulgą BR.

Po pierwsze, prace te charakteryzują się twórczym charakterem. Twórczy charakter działalności BR odznacza się tym, że realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie podatnika. W ujęciu negatywnym, twórczy charakter działalności BR wyklucza uznanie za działalność BR czynności mających na celu jedynie techniczne wdrożenie produktu lub usługi opracowanych przez inny podmiot.

Powyższe rozumienie twórczego charakteru działalności BR znajduje poparcie w wyrokach sądów administracyjnych, takich jak np.

• prawomocny wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 624/17 (wyrok ten został utrzymany w mocy przez NSA wyrokiem z dnia 9 października 2019 r., sygn. akt. II FSK 3589/17), zgodnie z którym Posłużenie się tym sformułowaniem [działalność twórcza przyp. Wnioskodawcy] wskazuje, iż działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, niepowtarzalnym, specyficznym, które nie mają odtwórczego charakteru. (...) System komputerowy i jego innowacyjność zostały wykreowane, stworzone przez inny podmiot niż wnioskodawca. System komputerowy nie jest efektem własnej działalności twórczej, obejmującej badania naukowe i prace rozwojowe Wnioskodawcy;

• wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 września 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 624/18, zgodnie z którym Skarżąca zastosowała gotowe oprogramowanie (rozwiązania informatyczne), a czynności (choćby nawet wymagające modyfikacji tego oprogramowania) przystosowujące je do potrzeb Skarżącej nie przesądzają o twórczym charakterze tej implementacji. Udział własnych pracowników w tym procesie tzn. wdrożenia oprogramowania, nie czynni Skarżącej jego współautorem.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stanu faktycznego opisanego we wniosku, Wnioskodawca wskazuje, że opisane prace odznaczają się twórczym charakterem. Wniosek ten wynika z celu i zakresu realizowanych prac, ponieważ prowadzą one w założeniu do powstania nowych lub ulepszonych narzędzi, które znajdują zastosowanie w nowatorskiej działalności gospodarczej. Nowe lub ulepszone narzędzia nie stanowią jedynie prostego rozwinięcia istniejących Narzędzi, polegającego na zmianie pewnych parametrów, lecz stanowią implementację twórczych rozwiązań w zakresie mobilnej obróbki mechanicznej. Jednocześnie, realizowane prace oparte są o wiedzę, umiejętności i inwencję pracowników Wnioskodawcy oraz o testy i wdrożenie samodzielnie wykonanych prototypów (prace nie polegają na nabywaniu i implementowaniu gotowych rozwiązań). W opisywanym stanie faktycznym, kształt i parametry narzędzi są definiowane w całości przez Wnioskodawcę od etapu koncepcyjnego.

Po drugie, opisane prace stanowią prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 PSWiN. Rozwojowy charakter realizowanych prac wynika z ich celu i zakresu, tj. powstania nowych lub ulepszonych narzędzi, a w efekcie nowych lub ulepszonych usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Prace te prowadzone są w zastosowaniem posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy i umiejętności. Konsekwencją powyższego jest także spełnienie przesłanki działalności BR, zgodnie z którą działalność ta powinna prowadzić do m.in. wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Opisane prace nie stanowią także rutynowych zmian w produktach. Efektem prowadzonych prac jest każdorazowo powstanie nowych lub ulepszonych narzędzi, które dopiero po osiągnięciu pełnej funkcjonalności biorą udział w rutynowej działalności Wnioskodawcy (tj. obróbce mechanicznej).

Powyższe potwierdza zatem twórczy charakter prowadzonych prac. Jak podkreślił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.185.2019.2.BM prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Za twórczym i rozwojowym charakterem realizowanych prac przemawia także możliwość pozyskania przez Wnioskodawcę praw do patentów lub patentów dodatkowych w rozumieniu PWP. Zgodnie z art. 24 PWP, patenty są udzielane bez względu na dziedzinę techniki na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

W kontekście ulgi BR szczególne znaczenie mają dwa z kryteriów wynalazku chronionego patentem, tj.

• kryterium nowości oraz

• kryterium poziomu wynalazczego.

Kryterium nowości polega na tym, że wynalazek uważa się za nowy, jeśli nie jest on częścią stanu techniki (art. 25 ust. 1 PWP).

Ponadto, zgodnie z art. 25 ust. 2 PWP, za stan techniki uważa się co do zasady wszystko to, co przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób. W konsekwencji, spełnienie przez nowe narzędzia kryterium nowości prowadzi do wniosku, że ich opracowanie i wytworzenie wymagało istotnego wkładu twórczego ze strony Wnioskodawcy (narzędzia te nie mogły być np. skopiowane z uwagi na brak dostępnych podobnych rozwiązań).

Kryterium poziomu wynalazczego uznaje się za spełnione, jeżeli wynalazek zgłaszany do opatentowania nie wynika dla znawcy, w sposób oczywisty, ze stanu techniki (art. 26 ust. 1 PWP). Oznacza to, że dla spełnienia kryterium konieczny jest wkład twórczy wynalazcy (sam wynalazek nie może być jedynie efektem ekstrapolacji istniejących rozwiązań albo prostego dostosowania parametrów). Innymi słowy, spełnienie tego kryterium przez Wnioskodawcę oznacza, że prowadzone przez Niego prace mają charakter twórczy.

Analogiczne uwagi mają zastosowanie do ulepszeń narzędzi, które mogą być potencjalnie objęte patentem dodatkowym opisanym w art. 30 PWP.

Zgodnie z art. 30 PWP, uprawniony z patentu może uzyskać patent na ulepszenie lub uzupełnienie wynalazku, które posiada cechy wynalazku, a nie może być stosowane samoistnie (patent dodatkowy). Można również uzyskać patent dodatkowy do już uzyskanego patentu dodatkowego. Ulepszenie lub uzupełnienie wynalazku powinno przy tym spełniać wszelkie kryteria konieczne dla pozyskania patentu (tj. w szczególności kryterium nowości i kryterium poziomu wynalazczego).

Powyższe, znajduje aprobatę zarówno w doktrynie prawa własności intelektualnej (tak np. A. Michalak (red.), Prawo własności przemysłowej. Komentarz. Warszawa 2016), jak i w orzeczeniach sądów (tak np. prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 1576/12).

Działalność w ramach realizowanych projektów ma także systematyczny charakter. Systematyczny charakter działalności oznacza, że nie ma ona charakteru jednorazowego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej ciągłe prowadzenie w przyszłości (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2018 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.330.2017.l.JS, zgodnie z którą: z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Przesłankę tę należy rozumieć jako zakaz obejmowania ulg incydentalnych działań podatnika). Opisane prace prowadzone są przez przypisane do nich zespoły doświadczonych pracowników oraz szczegółowo dokumentowane. Co więcej, prace te nie mają charakteru jednorazowego.

Na inny aspekt systematycznego charakteru wskazują także Objaśnienia podatkowe z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP Box (dalej Objaśnienia). Zgodnie z Objaśnieniami, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. W dalszej części Objaśnień, Minister Finansów wskazuje, że (...) Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Pomimo tego, że Objaśnienia dotyczą innej ulgi przewidzianej przez ustawodawcę, to definicja działalności BR dla celów ulgi BR i IP Box jest tożsama, zatem zdaniem Wnioskodawcy, uwagi zawarte w Objaśnieniach zachowują merytoryczną aktualność także w stosunku do ulgi BR (pomimo braku mocy ochronnej wynikającej z objaśnień podatkowych). W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że prace opisane we wniosku prowadzone są jako wyodrębnione projekty, do których przypisane są konkretne osoby, budżety i harmonogramy. Zatem, prace te są prowadzone przez Wnioskodawcę w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany (nie mają charakteru przypadkowego i spontanicznego), co także potwierdza ich systematyczny charakter.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, prace wykonywane przez Niego w ramach projektów opisanych we wniosku stanowią działalność BR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (opis zdarzenia przyszłego) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej