Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 21 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP BOX).

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 maja 2022 r. (wpływ 26 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest świadczenie usług programistycznych oraz świadczenie usług marketingowych. Wnioskodawca zatrudnia pracowników, do których obowiązków należy wyłącznie realizacja usług marketingowych (nie świadczą oni usług programistycznych). Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonywane przez siebie usługi i samodzielnie ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności (również wobec osób innych niż klient, na rzecz którego świadczy usługi programistyczne). Wnioskodawca nie wykonuje czynności pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zleceniodawcę. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm., dalej: ustawa o PIT).

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 706 ze zm.). Nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani na terenie objętym decyzją o wsparciu nowej inwestycji.

Wnioskodawca podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o PIT. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, nie jest opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Obecnie dochody z działalności gospodarczej opodatkowuje podatkiem liniowym.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 ustawy o PIT. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą.

Model działalności. Tworzenie i przenoszenie majątkowych praw autorskich do programów komputerowych

Jak wskazano wyżej w ramach swojej działalności Wnioskodawca świadczy dwie grupy usług: marketingowe oraz programistyczne. Dla niniejszego wniosku istotny jest jedynie obszar usług programistycznych.

Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne samodzielnie, bez pomocy pracowników lub innych zleceniobiorców (podwykonawców). Usługi programistyczne świadczone są na rzecz jednego podmiotu (dalej: Klient). Klientem jest spółka kapitałowa będąca polskim rezydentem podatkowym. Podstawą współpracy Wnioskodawcy z Klientem jest pisemna umowa o świadczenie usług z 14.09.2017 r. (dalej: „Umowa”).

Zgodnie z Umową jej przedmiotem są usługi informatyczne polegające na projektowaniu, implementacji, rozwijaniu i utrzymywaniu systemów informatycznych tworzonych przez Klienta, tworzenie dokumentacji technicznej systemów informatycznych tworzonych przez Klienta i inne prace programistyczne. W praktyce Wnioskodawca wyłącznie tworzy oprogramowanie komputerowe i przenosi majątkowe prawa autorskie do wytworzonych programów komputerowych na rzecz klienta.

W Umowie uregulowano zakaz konkurencji. Zakaz konkurencji obowiązuje w okresie trwania umowy oraz 6 miesięcy od dnia rozwiązania umowy. Zakresem zakazu konkurencji objęte są wyłącznie usługi świadczone na rzecz osób trzecich będących przedmiotem zlecenia złożonego w ramach Umowy lub kontynuacja zlecenia złożonego na podstawie Umowy. W innych przypadkach nie jest natomiast wyłączona możliwość świadczenia usług programistycznych w ramach własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym Wnioskodawca potencjalnie mógłby świadczyć usługi programistyczne również na rzecz innych kontrahentów.

Umowa nie ogranicza ani nie wyłącza odpowiedzialności Wnioskodawcy.

Na podstawie Umowy Wnioskodawca przenosi na rzecz Klienta całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania, za co otrzymuje wynagrodzenie. Dotyczy to wszelkich majątkowych praw autorskich wytworzonych w związku z realizacją usług programistycznych, w tym również praw autorskich wytworzonych w związku z rozwijaniem oprogramowania. Do w/w umowy o świadczenie usług mają zastosowanie przepisy prawa polskiego. Umowa spełnia wymagania ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz.U. z 2021 r., poz. 1062, ze zm. dalej: UPA), tj. została zawarta w formie pisemnej i określa pola eksploatacji. Potwierdzeniem przeniesienia majątkowych praw autorskich do programów komputerowych jest Umowa, faktura oraz fakt zapłaty.

Działalność Wnioskodawcy polega przede wszystkim na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania internetowego. Oprogramowanie tworzone jest głównie w językach programistycznych (…), z użyciem m.in. (…), z użyciem (…).

Prace Wnioskodawcy nad programem komputerowym obejmują m.in. fazę koncepcyjną, tj. opracowanie przez Wnioskodawcę koncepcji wdrożenia określonych funkcji bądź algorytmów, a następnie fazę kodowania polegającą na napisaniu kodu źródłowego aplikacji w oparciu o wiedzę, doświadczenie i umiejętności z zakresu IT. Praca Wnioskodawcy nad opisanym oprogramowaniem jest równoznaczna z tworzeniem kodu źródłowego stanowiącego ciąg instrukcji wyrażony w języku programowania.

Podstawą wykonywania prac rozwojowych (modyfikacje, ulepszenia) jest również Umowa. Klient nie udziela Wnioskodawcy odrębnej licencji wyłącznej w celu wykonania takich prac, jest to bowiem zbędne. W zakresie, w jakim Wnioskodawca prowadzi prace polegające na modyfikacji już istniejącego oprogramowania, majątkowe prawa autorskie do modyfikowanego (rozwijanego) oprogramowania posiada Klient. Oznacza to, że w momencie przystąpienia do prac programistycznych prawa autorskie do programu przysługują Klientowi, jednak Wnioskodawca podejmuje swoje działania za zgodą Klienta (na jego zlecenie). W efekcie tych działań każdorazowo powstają rozwinięte i ulepszone części oprogramowania (kody źródłowe), które stanowią samodzielny przedmiot ochrony, tj. program komputerowy w rozumieniu art. 74 UPA. Prawa autorskie do nowych (a także ulepszonych) części oprogramowania z mocy prawa przysługują Wnioskodawcy i przenosi on je w całości w zamian za wynagrodzenie na rzecz Klienta na podstawie zawartej umowy.

Opisane oprogramowanie jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy, a więc stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W niektórych przypadkach prace nad konkretnym programem komputerowym mogą być realizowane przez Wnioskodawcę wspólnie z innymi programistami. W takim przypadku, jeżeli Wnioskodawca oraz inni programiści wspólnie realizują określone rozwiązanie, możliwa jest sytuacja, w której majątkowe prawa autorskie do stworzonego programu komputerowego przysługują wspólnie Wnioskodawcy oraz innym współpracującym w ramach danego projektu programistom, zgodnie z art. 9 UPA. Również jednak w przypadku takiej współpracy Wnioskodawca wytwarza prawa autorskie do programu komputerowego w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które przenosi na rzecz Klienta w zamian za wynagrodzenie, przy czym:

·    w niektórych przypadkach prawo przysługuje niepodzielnie wszystkim współtwórcom, a w niektórych pomimo współpracy Wnioskodawca wytwarza niezależny fragment kodu podlegający samodzielnie ochronie prawno-autorskiej,

·    w każdym przypadku wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy, również w przypadku współtwórstwa, ustalana jest na podstawie Umowy (w sposób opisany dalej).

Tworzone i współtworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest na tyle innowacyjne, że istotnie wyróżnia się spośród innych rozwiązań dostępnych na rynku. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie służy realizacji nowych funkcji lub ulepszeniu już istniejących funkcji.

Opisane wyżej oprogramowanie stanowi program komputerowy w rozumieniu art. 74 UPA.

Wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego

Prawa autorskie do nowych (a także ulepszonych) części oprogramowania z mocy prawa przysługują Wnioskodawcy i przenosi on je w całości w zamian za wynagrodzenie na rzecz Klienta na podstawie Umowy.

Zgodnie z umową „Wykonawca, w ramach wynagrodzenia z tytułu wykonania usługi, sprzeda Zamawiającemu całość autorskich praw majątkowych do produktów wykonanych w ramach świadczenia Usług [...]”. Umowa nie wyodrębnia literalnie żadnych składników wynagrodzenia. Wynagrodzenie Wnioskodawcy ustalone jest w oparciu o stawkę godzinową i wykaz przepracowanych godzin w danym miesiącu określonych na podstawie raportu dołączonego do każdej wystawionej faktury (wykaz ten umożliwia ustalenie, jakie prawa autorskie zostały przeniesione w danym okresie rozliczeniowym). Wynagrodzenie rozliczane jest w okresach miesięcznych i poza wykonaniem umowy nie ma szczególnych warunków, od których zależy wypłata wynagrodzenia.

Wnioskodawca faktycznie nie wytwarza żadnych innych „produktów” niż programy komputerowe, tym samym klauzula ta dotyczy w praktyce wyłącznie przeniesienia majątkowych praw autorskich do programów komputerowych. W ramach wynagrodzenia przenoszone są też tzw. prawa do zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich (stanowiących również majątkowe prawa autorskie). Zgodnie z Umową przeniesienie majątkowych praw autorskich następuje z chwilą zapłaty wynagrodzenia.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy rozliczane jest w okresach miesięcznych i staje się wymagalne z terminem określonym na fakturze, przy czym zgodnie z Umową faktura za dany miesiąc musi być wystawiona do 10 dnia kolejnego miesiąca z 7-dniowym terminem płatności. Poza wykonaniem umowy nie ma szczególnych warunków wypłaty wynagrodzenia. Zgodnie z Umową moment zapłaty wynagrodzenia jest momentem, w którym dochodzi do przeniesienia majątkowych praw autorskich wytworzonych w danym okresie rozliczeniowym. Wysokość wypłacanego wynagrodzenia jest pochodną czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym, przy czym przyjęta stawka godzinowa jest stawką rynkową.

Faktycznie całość wynagrodzenia otrzymywanego na podstawie Umowy jest wynagrodzeniem za sprzedaż majątkowych praw autorskich do programów komputerowych. Wnioskodawca faktycznie nie świadczy bowiem innych usług niż tworzenie oprogramowania, do którego przenosi majątkowe prawa autorskie.

Działalność badawczo-rozwojowa

Oprogramowanie jest wytwarzane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT obejmującej prace rozwojowe. Działalność badawczo-rozwojowa Wnioskodawcy obejmuje prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe są stałym elementem działalności Wnioskodawcy związanym z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego, o którym mowa we wniosku. Nie da się wyodrębnić samodzielnych okresów, w których prace rozwojowe są prowadzone. Prace rozwojowe dotyczą wytwarzania programów komputerowych i ich celem jest stworzenie nowego produktu - programu komputerowego. Prace są zakończone pozytywnym wynikiem w tym znaczeniu, że nowe oprogramowanie komputerowe (nowy produkt) jest faktycznie wytwarzane. Nowy produkt jest wykorzystywany w taki sposób, że jest on sprzedawany klientowi na podstawie zawartej umowy. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace nie mają charakteru jedynie rutynowych lub okresowych zmian produktów.

Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych w rozumieniu ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ewidencja IP BOX

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja jest prowadzona od początku prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, a zatem również od początku prac zmierzających do wytworzenia kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja ta jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo IP oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Jako przychody w ewidencji ujmowane są kwoty wynagrodzenia za przeniesienie majątkowych praw autorskich określone w opisany wyżej sposób.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca ponosi koszty uzyskania przychodu kwalifikowane jako koszty bezpośrednio prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich, w tym kwalifikowanych praw własności intelektualnej od innych podmiotów.

W oparciu o ewidencję obliczany jest wskaźnik Nexus.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca zamierza rozliczać osiągane dochody z wykorzystaniem ulgi IP BOX.

Ponadto, w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan opis sprawy o następujące informacje:

1) Wnioskodawca oczekuje dokonania oceny prawidłowości jego stanowiska w zakresie uznania, że w przedstawionym stanie faktycznym spełnione są przesłanki do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, a tym samym w szczególności że efekty prowadzonych prac można uznać za kwalifikowane prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT. Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że wynikiem jego prac jest program komputerowy podlegający ochronie, o której mowa w artykule 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

2)  Wnioskodawca precyzuje, że:

a)  programy komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę zawsze są utworami w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co oznacza że:

·     zawsze odznaczają się oryginalnym, twórczym charakterem i zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej,

·     nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny,

·     nie są jedynie techniczną, a twórczą realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahenta.

Efekty pracy Wnioskodawcy nazywane oprogramowaniem oraz częściami oprogramowania zawsze są odrębnymi programami komputerowymi podlegającymi ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tego oprogramowania, do czasu przeniesienia majątkowych praw autorskich.

3)    Wnioskodawca wskazuje, że:

a)  wniosek dotyczy oprogramowania, które tworzy Wnioskodawca. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest wykorzystywane przez jego klienta do tworzenia jego własnego oprogramowania, którego częścią jest oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę.

b)  Wnioskodawca prowadzi własną działalność badawczo-rozwojową w związku z tworzeniem oprogramowania. Wnioskodawca nie wie, czy jego klient prowadzi własną działalność badawczo-rozwojową.

c)   stwierdzenie o tworzeniu oprogramowania w ramach działalności badawczo-rozwojowej dotyczy również części oprogramowania, które były efektem ulepszania lub modyfikacji oprogramowania klienta.

d)  Wnioskodawca prowadzi opisane prace od momentu zawarcia umowy z Kontrahentem, to jest pod 2017 roku. Prowadzone są one nieprzerwanie do dziś. Prace rozwojowe prowadzone są w ramach różnych projektów. Tak jak opisano to we wniosku prace te obejmują zawsze etap koncepcyjny i etap wdrożenia (zaprogramowania) konkretnych rozwiązań.

e)  prace te dotyczyły w szczególności następujących projektów:

·Oprogramowanie do zarządzania, analizy i prezentacji danych z sensorów (…) w celu optymalizacji utrzymania infrastruktury.

·Opracowanie biblioteki reużywalnych komponentów do usprawnienia procesu tworzenia oprogramowania.

·Program do optymalizacji procesów biznesowych, wraz z raportowaniem i analityką.

·Zaprogramowanie obsługi nowego typu sensora oraz zapisywanie i przetwarzanie danych pomiarowych z tego sensora.

·Usprawnienie (rozwój) zaawansowanej aplikacji mapowej.

f)   prace prowadzone przez Wnioskodawcę zostały zakończone pozytywnym wynikiem, to jest stworzeniem właściwego oprogramowania komputerowego. Oprogramowanie to jest wykorzystywane w ten sposób, że jest skomercjalizowane, czyli sprzedawane na rzecz klienta, na zlecenie którego jest realizowane.

g)  w wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowe oprogramowanie komputerowe w ramach konkretnych projektów wskazanych wyżej.

h)  stworzone produkty mają nowy i bardziej innowacyjny lub ulepszony charakter. Nie jest to wynik jedynie rutynowych i okresowych zmian.

i)   prowadzenie opisanych prac rozwojowych warunkuje osiąganie przychodu przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca otrzymuje bowiem wynagrodzenie za stworzenie i zaprojektowanie określonego oprogramowania.

4)   Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych w rozumieniu ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Ewentualne inne działania prowadzone przez Wnioskodawcę nie są przedmiotem niniejszego wniosku, a przychody z nich wynikające są wyodrębnione i nie znajduje do nich zastosowanie art. 30ca Ustawy o PIT.

5)   Przez program komputerowy należy rozumieć ciąg instrukcji wyrażonych językiemprogramowania opracowany w sposób zgodny z zasadami wiedzy programistycznej oraz zgodnie z przyjętą metodologią programowania. Jest to program komputerowy w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie, które tworzy Wnioskodawca, wskazano w pkt. 3 lit. e).

6)   Wnioskodawca w każdym przypadku samodzielnie prowadzi prace nad rozwojem oprogramowania w zakresie, w jakim powierzono mu takie prace. W przypadku różnych zleceń i różnych programów są to odrębne projekty. Ewentualna współpraca z innymi programistami jest konieczna do zapewnienia współdziałania programów napisanych przez poszczególnych programistów, ale każdy z programistów tworzy własny program komputerowy w rozumieniu wskazanym w pkt. 5.

7)   Oprogramowanie oraz części oprogramowania, które Wnioskodawca przenosił na klienta, zawsze były efektem prac rozwojowych w rozumieniu ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Dla poszczególnych projektów prowadzone były odrębne prace rozwojowe.

8)  W sytuacji, gdy oprogramowanie było wytwarzane wspólnie z innymi programistami, efektem prac Wnioskodawcy również był program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ten program komputerowy po połączeniu z częściami (programami) wytworzonymi przez innych programistów był częścią nowego programu komputerowego.

9)   Wnioskodawca nie zawierał żadnej umowy wspólnie z innymi programistami. Łączy go jedynie umowa z klientem, na podstawie której przenosi majątkowe prawa autorskie do wytworzonych przez siebie programów komputerowych. Nazwisko Wnioskodawcy nie jest uwidaczniane na egzemplarzach programu jako współtwórcy.

10) Umowa z klientem nie określa zasad ustalania wynagrodzenia za przenoszenie majątkowych praw autorskich do wspólnego efektu prac Wnioskodawcy i innych programistów, ponieważ Wnioskodawca przenosi wyłącznie prawa do własnych części oprogramowania. Ewentualna współpraca z innymi programistami jest konieczna do zapewnienia współdziałania programów napisanych przez poszczególnych programistów, ale każdy z programistów tworzy własny program komputerowy w rozumieniu wskazanym w pkt. 5.

11)Umowa z klientem nie określa zasad przenoszenia praw do wspólnego efektu prac Wnioskodawcy i innych programistów, ponieważ Wnioskodawca przenosi wyłącznie prawa do własnych części oprogramowania. Ewentualna współpraca z innymi programistami jest konieczna do zapewnienia współdziałania programów napisanych przez poszczególnych programistów, ale każdy z programistów tworzy własny program komputerowy w rozumieniu wskazanym w pkt. 5.

12)W fakturach nie jest wyodrębnione wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich. Faktycznie całość wynagrodzenia otrzymywanego na podstawie umowy jest wynagrodzeniem za sprzedaż majątkowych praw autorskich do programów komputerowych. Wnioskodawca faktycznie nie świadczy bowiem innych usług niż tworzenie oprogramowania, do którego przenosi majątkowe prawa autorskie. Jednocześnie bez elementu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego realizacja umowy przez Wnioskodawcę nie ma dla kontrahenta żadnego znaczenia.

13)Odrębna ewidencja, o której mowa we wniosku prowadzona jest od 1.01.2019 r.

14)Działalność opisana we wniosku prowadzona jest od początku współpracy z klientem, tj. od 14.09.2017 r.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko, że opisane dochody uzyskiwane z opisanej działalności Wnioskodawcy w latach 2019, 2020 i 2021 mogą zostać opodatkowane stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym ma on prawo do skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej określonej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw IP wynosi 5% podstawy opodatkowania. Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw IP, ponieważ:

a)  Wnioskodawca uzyskuje dochód z praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych);

b)  prawa autorskie do programów komputerowych są wytwarzane, rozwijane lub ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej obejmującej prace rozwojowe, a tym samym są to prawa kwalifikowane (kwalifikowane prawa IP);

c)  uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód pochodzi faktycznie w całości ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT;

d)  ustalenie dochodu (straty) Wnioskodawcy z poszczególnych kwalifikowanych praw IP jest możliwe na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT.

Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym dochody za lata 2019, 2020 i 2021 mogą zostać opodatkowane stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.):

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

W myśl art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r., poz. 574 ze zm.):

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy  i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany  i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro  i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego opisu sprawy i jego uzupełnienia wynika m.in., że oprogramowanie jest wytwarzane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT obejmującej prace rozwojowe. Działalność badawczo-rozwojowa Wnioskodawcy obejmuje prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Opisane oprogramowanie jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej Wnioskodawcy.

Tworzenie, modyfikowanie (rozwijanie) i ulepszanie przez Pana oprogramowania/części Oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw  (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ww. ustawy. W myśl tego przepisu:

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy:

Przy czym, jak wynika z art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na mocy art. 30cb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem i rozwinięciem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

-wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

-kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

-dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów  z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, w odniesieniu do kosztów należy mieć na uwadze ograniczenia w zaliczaniu takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz to, że w przypadku podlegających amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych kosztem jest ustalony na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpis amortyzacyjny.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem  39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie  z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu  z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy wskazać, że:

1)  wytwarza Pan, ulepsza oraz modyfikuje (rozwija) programy komputerowe/oprogramowania lub ich części w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;

2)  wytwarza Pan, ulepsza oraz modyfikuje (rozwija) programy komputerowe/oprogramowania lub ich części w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatkudochodowym od osób fizycznych;

3)  wytwarzane, ulepszane oraz zmodyfikowane (rozwinięte) Przez Pana programy komputerowe/oprogramowania podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim;

4)  przenosi Pan ogół praw autorskich na rzecz Kontrahenta na mocy umowy łączącej Strony;

5)  uzyskuje Pan dochód ze sprzedaży majątkowych praw autorskich do programu komputerowego/oprogramowania;

6)  od 1 stycznia 2019 r. prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT.

Autorskie prawo do programu komputerowego/oprogramowania lub ich części wytwarzane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego/oprogramowania lub ich części w ramach wykonywanych przez Pana zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym osiąga Pan kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ww. ustawy.

Dochód ten stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wyżej wskazane przepisy prawa stwierdzić należy, że w opisanym w stanie faktycznym jest Pan uprawniony do zastosowania stawki 5%, wynikającej z art. 30ca ustawy o PIT od kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, pochodzących ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania/programów komputerowych stworzonych, ulepszanych i zmodyfikowanych (rozwiniętych) przez Pana. Z ulgi tej może Pan skorzystać w zeznaniach rocznych począwszy od stycznia 2019 r., jak również w roku 2020 i 2021.

Dodatkowe informacje

Okoliczność wykazania wartości wynagrodzenia za przeniesienie prawa własności intelektualnej w umowie lub fakturze nie podlega ocenie w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).