Temat interpretacji

Przy założeniu, że wydatki związane z montażem instalacji fotowoltaicznej rzeczywiście zostały poniesione w związku z adaptacją i wyposażeniem budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca zamieszkuje i stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności uznać należy, że ww. wydatki stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne wskazane w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 21 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną o niepełnosprawności umiarkowanej. Przyczyna niepełnosprawności oznaczona jest symbolami: 05-R, 10-N oraz 07-S, ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 2011 r.

Wnioskodawca ma 68 lat i wraz z żoną która też jest osobą o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności mieszka w domu jednorodzinnym.

W 2007 r. małżonkowie, aby otrzymać emeryturę strukturalną, musieli aktem notarialnym

darować synowi gospodarstwo rolne wraz z domem jednorodzinnym. W akcie notarialnym została ustanowiona na Wnioskodawcę i jego małżonkę służebność osobista mieszkania.

W ww. domu jednorodzinnym małżonkowie mieszkają sami, syn jest w nim zameldowany, ale pracuje za granicą i nie mieszka z Wnioskodawcą i jego małżonką.

Jedynym źródłem ogrzewania w ww. domu jednorodzinnym do czerwca 2019 r. był piec na palet. W kotłowni Wnioskodawca musiał magazynować worki z paletem w związku z niepełnosprawnością ruchową. Wnioskodawca cierpi również na liczne przewlekłe choroby kręgosłupa, chorobę wieńcową (ma wstawione stenty) i ciężko mu wrzucać palet do pieca. Ciężko też Wnioskodawcy czyścić piec, wybierać popiół i wynosić na zewnątrz. Zły stan zdrowia oraz ogólne osłabienie spowodowane różnymi chorobami zmusiły Wnioskodawcę do założenia w 2019 r. instalacji fotowoltaicznej. Instalacja ta jest jednym z najbezpieczniejszych i najtańszych źródeł ogrzewania budynku jednorodzinnego. Ponadto zainstalowany programator pozwala ustawiać i zachowywać stałą temperaturę bez ingerencji Wnioskodawcy. Istotną zaletą tego ogrzewania jest też ograniczone ryzyko rozprzestrzeniania się chorób, ponieważ zarazki nie są roznoszone razem z powietrzem, co przy niepełnosprawności Wnioskodawcy jest bardzo ważne. Założenie ww. instalacji ułatwiło Wnioskodawcy wykonywanie funkcji życiowych, ponieważ nie musi on dźwigać i schylać się. Jego żona także cierpi na choroby przewlekłe, w tym chorobę wieńcową również ma wstawione stenty. Zatem też nie może wykonywać pracy fizycznej. Instalacja została wykonana przez profesjonalną firmę.

Wnioskodawca wraz z żoną odliczyli montaż instalacji fotowoltaicznej w ramach ulgi termomodernizacyjnej ale po kontroli zeznania podatkowego za 2019 r. cofnięto im ulgę z uwagi, że nie są właścicielami budynku jednorodzinnego.

Ww. instalacja została zamontowana na dachu budynku i ułatwia Wnioskodawcy i jego żonie wykonywanie funkcji życiowych wynikających z niepełnosprawności, bowiem po założeniu tej instalacji sporadycznie ogrzewają ww. budynek paletem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kosztów poniesionych na zamontowaną instalację fotowoltaiczną w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki udokumentowane fakturami na założenie instalacji fotowoltaicznej może odliczyć w zeznaniu podatkowym za 2019 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej, gdyż instalacja ta w dużej mierze ułatwia jemu i jego żonie wykonywanie czynności życiowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Wydatki na cele określone w ust.1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną o niepełnosprawności umiarkowanej. Przyczyna niepełnosprawności oznaczona jest symbolami: 05-R, 10-N oraz 07-S, ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 2011 r.

Wnioskodawca ma 68 lat i wraz z żoną która też jest osobą o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności mieszka w domu jednorodzinnym.

W 2007 r. małżonkowie, aby otrzymać emeryturę strukturalną, musieli aktem notarialnym darować synowi gospodarstwo rolne wraz z domem jednorodzinnym. W akcie notarialnym została ustanowiona na Wnioskodawcę i jego małżonkę służebność osobista mieszkania.

W ww. domu jednorodzinnym małżonkowie mieszkają sami, syn jest w nim zameldowany, ale pracuje za granicą i nie mieszka z Wnioskodawcą i jego małżonką.

Jedynym źródłem ogrzewania w ww. domu jednorodzinnym do czerwca 2019 r. był piec na palet. W kotłowni Wnioskodawca musiał magazynować worki z paletem w związku z niepełnosprawnością ruchową. Wnioskodawca cierpi również na liczne przewlekłe choroby kręgosłupa, chorobę wieńcową (ma wstawione stenty) i ciężko mu wrzucać palet do pieca. Ciężko też Wnioskodawcy czyścić piec, wybierać popiół i wynosić na zewnątrz. Zły stan zdrowia oraz ogólne osłabienie spowodowane różnymi chorobami zmusiły Wnioskodawcę do założenia w 2019 r. instalacji fotowoltaicznej. Instalacja ta jest jednym z najbezpieczniejszych i najtańszych źródeł ogrzewania budynku jednorodzinnego. Ponadto zainstalowany programator pozwala ustawiać i zachowywać stałą temperaturę bez ingerencji Wnioskodawcy. Istotną zaletą tego ogrzewania jest też ograniczone ryzyko rozprzestrzeniania się chorób, ponieważ zarazki nie są roznoszone razem z powietrzem, co przy niepełnosprawności Wnioskodawcy jest bardzo ważne. Założenie ww. instalacji ułatwiło Wnioskodawcy wykonywanie funkcji życiowych, ponieważ nie musi on dźwigać i schylać się. Jego żona także cierpi na choroby przewlekłe, w tym chorobę wieńcową i również ma wstawione stenty. Zatem też nie może wykonywać pracy fizycznej. Instalacja została wykonana przez profesjonalną firmę.

Ww. instalacja została zamontowana na dachu budynku i ułatwia Wnioskodawcy i jego żonie wykonywanie funkcji życiowych wynikających z niepełnosprawności, bowiem po założeniu tej instalacji sporadycznie ogrzewają ww. budynek paletem.

Rozpatrując czy wydatki, które poniósł Wnioskodawca na instalację fotowoltaiczną podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Koniecznym jest zatem ustalenie znaczenia użytych w przepisie pojęć adaptacja" i wyposażenie". Zgodnie z językowym znaczeniem terminu adaptacja" to przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie adaptacja" rozumieć należy więc jako przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi ulepszenie", czy przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Odnosząc się zatem wprost do zadanego pytania przy założeniu, że wydatki związane z montażem instalacji fotowoltaicznej rzeczywiście zostały poniesione w związku z adaptacją i wyposażeniem budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca zamieszkuje i stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności uznać należy, że ww. wydatki stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne wskazane w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w sytuacji, gdy ww. wydatki nie zostały/nie zostaną Wnioskodawcy sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały/nie zostaną mu zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia ich od dochodu w pełnej wysokości. Natomiast w przypadku gdy ww. wydatki zostały/ną częściowo sfinansowane (dofinansowane) Wnioskodawcy ze środków o których mowa w art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą zwróconą/sfinansowaną.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że wysokość wydatków poniesionych na instalację fotowoltaiczną Wnioskodawca stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może ustalić na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. Zatem musi to być dokument, który oprócz danych wystawcy i rodzaju zakupionego towaru/usługi oraz kwoty zapłaty musi zawierać dane identyfikujące kupującego (Wnioskodawcy). Takimi dokumentami mogą być np. faktura VAT, imienny rachunek potwierdzający zakup towaru lub usługi oraz dowód wpłaty lub pokwitowanie (o ile w dokumentach tych zawarte zostaną wszystkie elementy wskazane w ww. art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej