Ulga na złe długi

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi na złe długi. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podmioty uczestniczące w stanie faktycznym:

1.D. Sp. z o.o. Sp. Komandytowa (Spółka Komandytowa);

2.Wspólnicy Spółki Komandytowej:

a)A. M. D. – komandytariusz Wnioskodawca,

b)D. Sp. z o.o. – komplementariusz.

Spółka Komandytowa nabyła usługi od kontrahenta udokumentowane fakturami z dnia 11 sierpnia 2020 r. i 15 grudnia 2020 r., co do których termin płatności upływał odpowiednio 14 października 2020 r. oraz 14 stycznia 2021 r. stanowiące zobowiązanie do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom (dalej: „Zobowiązania”). Faktury te nie zostały opłacone przez Spółkę Komandytową, ponadto w trakcie roku podatkowego 2021 upłynęło 90 dni od terminów płatności Zobowiązań. Zobowiązania stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o PIT. Wnioskodawca stosował uproszczoną formę wpłacania zaliczek, o której mowa w art. 44 ust. 6b ustawy o PIT.

Z dniem 1 maja 2021 r. Spółka Komandytowa uzyskała status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Płatność za Zobowiązania nastąpiła 29 grudnia 2021 r. w drodze porozumienia, które zawierało w sobie m.in. postanowienia o potrąceniu wzajemnych wierzytelności Wnioskodawcy z kontrahentem.

W chwili dokonania płatności zeznanie podatkowe Wnioskodawcy za rok 2021 i drugiego wspólnika nie zostały złożone. Rok podatkowy Wnioskodawcy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.

Pytania

1.Czy w tak opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca był obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o wartość Zobowiązań przy kalkulacji zaliczek za miesiące, w których upłynęło 90 dni od terminu płatności, a następnie w związku zapłatą Zobowiązań do zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania zaliczki / podatku należnego?

2.Czy Wnioskodawca składając zeznanie podatkowe za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od upływu terminu zapłaty, będzie obowiązany do wykazania zwiększenia podstawy opodatkowania w formularzu PIT/WZ?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pyt. nr 1 – w związku z tym, że Wnioskodawca stosował uproszczoną metodę kalkulacji zaliczek, o której mowa w art. 44 ust. 6b ustawy o PIT, regulacje dot. uwzględnienia ulgi na złe długi przy kalkulacji zaliczek w trakcie roku podatkowego nie miały zastosowania pomimo upływu 90 dni od terminu płatności Zobowiązań. W konsekwencji płatność ww. Zobowiązań nie powoduje powstania uprawnienia do zmniejszenia podstawy opodatkowania (lub zwiększenia straty) w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym Zobowiązania zostały uregulowane.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pyt. nr 2 – w związku z tym, że upływ 90 dni od terminów płatności Zobowiązań oraz późniejsza spłata Zobowiązań nastąpiły w tym samym roku podatkowym nie wystąpi obowiązek wykazania zwiększenia podstawy opodatkowania w formularzu PIT/WZ.

Uzasadnienie

Ustawodawca 1 stycznia 2020 r. w ustawie o PIT wprowadził mechanizm zwiększenia/ zmniejszenia podstawy opodatkowania wykazywane w zeznaniu rocznym dla dłużników (obowiązkowe) i wierzycieli (dobrowolne).

Obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania w zeznaniu

Zgodnie z art. 26i ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT podstawa opodatkowania u dłużnika podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Okres 90 dni przeterminowania liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po określonym na fakturze (rachunku) lub w umowie upływie terminu do uregulowania zobowiązania. W przypadku podatku dochodowego od osób prawnych należy wziąć jeszcze pod uwagę dopuszczalne terminy płatności za dokonywane transakcje.

Transakcja handlowa w rozumieniu tej ustawy to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa wyżej, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Zgodnie z art. 7, 8 i 13 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 403 z późn. zm.), dalej „UPNO”, terminy płatności w transakcjach handlowych nie mogą, co do zasady, przekraczać 30 dni, gdy dłużnikiem jest podmiot publiczny niebędący podmiotem leczniczym oraz 60 dni, gdy dłużnikiem jest duży przedsiębiorca lub podmiot leczniczy, a wierzycielem mikro-, mały lub średni przedsiębiorca. Po nowelizacji od 1 stycznia 2020 r. dla celów podatkowych – jeśli umowa przekracza te terminy – przeterminowanie zapłaty liczone jest od dnia upływu tych ustawowych terminów określonych w UPNO. Przepisy dotyczą wierzytelności, których termin płatności wynikający z umowy lub faktury przypada po 31 grudnia 2019.

Ulga na złe długi a kalkulacja zaliczki

Oprócz ogólnych zasad dot. zwiększenia podstawy opodatkowania w rozliczeniu rocznym, ustawodawca wprowadził obowiązek rozliczenia ulgi przez dłużnika na etapie kalkulacji zaliczki.

Zgodnie art. 44 ust. 17 pkt 2 ustawy o PIT dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki, o której mowa w ust. 3 i 3f-3h art. 44 ustawy o PIT podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.

Zgodnie z art. 44 ust. 21 ustawy o PIT podatnik, który dokonał zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki na podstawie ust. 17 pkt 2, zmniejsza dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym zobowiązanie zostało uregulowane.

Zgodnie z art. 44 ust. 23 ustawy o PIT przepisy ust. 17-22 stosuje się odpowiednio przy obliczaniu podatku należnego, o którym mowa w ust. 15 przedmiotowej regulacji.

Art. 26i ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT stanowi, że zwiększenia na podstawie ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego zobowiązanie nie zostało uregulowane.

Natomiast na podstawie art. 26i ust. 16 ustawy o PIT przepisy ust. 1-15 stosuje się odpowiednio do wspólników spółki niebędącej osobą prawną, z tym że warunek, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, stosuje się do spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 26i ust. 6 ustawy o PIT zwiększenia na podstawie ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 dokonuje się, jeżeli do dnia złożenia zeznania podatkowego zobowiązanie nie zostało uregulowane.

Natomiast ustawa o PIT oprócz przepisów dot. kalkulacji zaliczek na podstawie art. 44 ust. 3 i 3f-3h ustawy o PIT zawiera szczególną określenia zaliczek w sposób uproszczony, o której mowa w art. 44 ust. 6 ustawy o PIT.

Z powyższego wynika, że ustawodawca wprowadził następujący schemat rozliczenia – najpierw uwzględnienie ulgi na etapie kalkulacji zaliczki, następnie w sytuacji, gdy w momencie złożenia zeznania zobowiązanie nadal pozostaje nieuregulowane podatnik ma obowiązek je ujawnić w zeznaniu. Natomiast w sytuacji, gdy do podwyższenia opodatkowania doszło na etapie kalkulacji zaliczki to podatnik, o ile ureguluje zobowiązanie, ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania już na etapie kalkulacji następnej zaliczki bądź przy obliczaniu podatku należnego.

Powyższe potwierdza Interpretacja z 18 stycznia 2021 r. 0111-KDIB1-2.4010.461.2020.1.SK: „W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku gdy Wnioskodawca do dnia złożenia Deklaracji CIT-8 za dany rok ureguluje Złe długi, które były podstawą powiększenia przez Spółkę dochodu stanowiącego podstawę obliczenia miesięcznych zaliczek na podatek, to nie będzie zobowiązany do ich wykazania w formularzu CIT-WZ, uznano za prawidłowe”.

Zaliczka uproszczona jako szczególna forma wpłaty zaliczek

Natomiast w sytuacji, gdy podatnik stosuje uproszczoną formę wpłaty zaliczek, o której mowa w art. 44 ust. 6b ustawy o PIT, ww. przepisy o uwzględnieniu ulgi na złe długi na etapie kalkulacji zaliczki nie mają do niego zastosowania ze względu na to, że nie jest to forma kalkulacji zaliczki, o której mowa w ust. 3 i 3f-3h art. 44 ustawy o PIT. Co więcej, jeżeli do uregulowania zobowiązania objętego ulgą na złe długi dojdzie przed złożeniem zeznania za rok, w którym upłynęło 90 dni od terminu płatności Zobowiązań, przepisy ulgi na złe długi o których mowa w art. 26i ustawy o PIT w ogóle nie mają zastosowania.

Zasady intertemporalne

Ze względu na uzyskanie statusu podatnika CIT przez Spółkę Komandytową od 1 maja 2021 r. analizując stan faktyczny należy odnieść się do przepisów intertemporalnych.

Art. 12 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2020.2123 z dnia 30 listopada 2020, dalej: „Nowelizacja”) wskazuje, że w przypadku spółek komandytowych które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Ponadto art. 12 ust. 5 ww. ustawy określa, iż do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów spółek, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się przychodów oraz kosztów, które na podstawie art. 8 ustawy zmienianej w art. 1 lub art. 5 ustawy zmienianej w art. 2 stanowiły przychody lub koszty wspólników takiej spółki.

Natomiast ust. 6 Nowelizacji wskazuje, że: (…) stosując przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uwzględnia, z zastrzeżeniem ust. 5, zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mające wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy stwierdzić, że upływ 90-dniowego terminu nie można uznać za „zdarzenie mające wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego” w rozumieniu art. 12 ust. 5 Nowelizacji w sytuacji, gdy wystąpiło i zostało uwzględnione w kalkulacji zaliczki przez wspólnika za okres przed upływem pozyskania statusu podatnika CIT przez spółkę komandytową. W rezultacie analizując instytucję ulgi na złe długi przez pryzmat przepisów intertemporalnych, w opinii Wnioskodawcy ze względu na to, że obowiązek rozliczenia ulgi wystąpił na etapie, w którym obowiązany do uwzględnienia jej był wspólnik spółki komandytowej (przed 1 maja 2021) i na to, że do momentu złożenia zeznania przez wspólników Zobowiązania nie zostały uregulowane nie dojdzie do swoistej sukcesji.

W związku z powyższym Wnioskodawca:

a.ze względu na to, że stosował uproszczoną metodę kalkulacji zaliczek, o której mowa w art. 44 ust. 6b ustawy o PIT, nie miał obowiązku uwzględnienia przepisów ulgi na złe długi przy kalkulacji zaliczek pomimo upływu 90 dni od terminu płatności Zobowiązań. Dlatego w przedstawionym stanie faktycznym okoliczność ta (tymczasowe występowanie długu) nie będzie miała wpływu na wysokość należnych zaliczek oraz podatku należnego wykazanego w zeznaniu za rok podatkowy 2021;

b.nie ma obowiązku ujawniania ich zeznaniu rocznym w załączniku PIT-WZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W pierwszej kolejności należy wskazać, że od 1 stycznia 2020 r. art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1649) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono przepisy szczególne mające na celu rozpoznawanie skutków w podatku dochodowym tzw. „złych długów”, tj. art. 26i.

Zgodnie z art. 26i ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Podstawa obliczenia podatku ustalona zgodnie z art. 26 ust. 1, art. 30c ust. 2 lub art. 30ca ust. 3 oraz po uprzednim odliczeniu kwot określonych w art. 26e:

1)może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

2)podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

Stosownie do art. 26i ust. 2 ww. ustawy:

Jeżeli podatnik poniósł stratę ze źródła, z którym związana jest transakcja handlowa w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, kwota straty:

1)może być zwiększona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;

2)podlega zmniejszeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

W przypadku gdy po roku podatkowym, za który dokonano zmniejszenia na podstawie ust. 1 pkt 1 i ust. 3 albo zwiększenia na podstawie ust. 2 pkt 1, wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta, podatnik obowiązany jest do zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta, odpowiednio o wartość kwot uprzednio odliczonych albo doliczonych. Jeżeli kwota straty jest mniejsza od kwoty ją zmniejszającej, różnica zwiększa podstawę obliczenia podatku (art. 26i ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 26i ust. 16 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1-15 stosuje się odpowiednio do wspólników spółki niebędącej osobą prawną, z tym że warunek, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, stosuje się do spółki niebędącej osobą prawną.

Powołany wyżej art. 26i ust. 16 ww. ustawy stanowi przejaw transparentności podatkowej spółek niebędących osobami prawnymi na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych – dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania, opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników takiej spółki.

Jak stanowi z kolei art. 44 ust. 17 ww. ustawy:

Dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki, o której mowa w ust. 3 i 3f-3h:

1.może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta;

2.podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.

W ww. regulacjach brak jest odwołania do przepisów regulujących zaliczki uproszczone, o których mowa w art. 44 ust. 6b ustawy. Podatnicy opłacający zaliczki uproszczone nie uwzględniają w ciągu roku nieuregulowanych zobowiązań. Odpowienia korekta podstawy opodatkowania/straty podatkowej następuje w rocznym zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Na podstawie art. 5a pkt 28 wskazanej wyżej ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r.:

Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

a)spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b)spółkę kapitałową w organizacji,

c)spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d)spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

e)spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Z powyższego wynika, że przychody wspólnika spółki komandytowej będącego osobą fizyczną, uzyskane przez niego z tytułu udziału w jej zyskach, wypracowane przez taką spółkę już po uzyskaniu statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (tj. od 1 stycznia 2021 r. bądź od 1 maja 2021 r.), podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych analogicznie jak przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Należy zwrócić też uwagę na przepisy przejściowe ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123; dalej: „Ustawa nowelizująca”), tj. art. 12 ust. 5 i ust. 6 tej ustawy.

Stosownie do art. 12 ust. 5 Ustawy nowelizującej:

Do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów spółek, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się przychodów oraz kosztów, które na podstawie art. 8 ustawy zmienianej w art. 1 lub art. 5 ustawy zmienianej w art. 2 stanowiły przychody lub koszty wspólników takiej spółki.

Art. 12 ust. 6 Ustawy nowelizującej stanowi natomiast, że:

Spółka, o której mowa w ust. 1, kontynuuje dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę wartości podatkowej składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji, stawek oraz okresu amortyzacji, a także wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, oraz, stosując przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uwzględnia, z zastrzeżeniem ust. 5, zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mające wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku rozliczeń wynikających z działalności prowadzonej przez spółkę komandytową, a ujmowanych wcześniej w rozliczeniach podatkowych przez jej wspólników, to spółka komandytowa będzie podmiotem praw i obowiązków związanych z kontynuowaniem tych rozliczeń.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca wpłacał w 2021 r. zaliczki w formie uproszczonej to nie był zobowiązany w ciągu tego roku do zwiększania podstawy obliczenia podatku/zmniejszenia straty o wartość niezapłaconych Zobowiązań. Zapłata Zobowiązania w grudniu 2021 r. nie wpływa na obowiązki i uprawnienia Wnioskodawcy w rozliczeniu podatkowym za ten rok, tj. nie zwiększy (zmniejszy) podstawy obliczenia podatku / nie zmniejszy (zwiększy) straty Wnioskodawcy. Tym samym nie podlega wykazaniu w załączniku PIT/WZ za 2021 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).