Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 23 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 marca 2020 r. znak 0112-KDIL2-1.4011.38.2020.1.AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 18 marca 2020 r., natomiast w dniu 23 marca 2020 r. do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej x lipca 2008 r.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, dalej: ustawa PIT).

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest w szczególności działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca projektuje lub tworzy nowe oprogramowanie/ nowe moduły oprogramowania. Ponadto Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie lub moduły oprogramowania. Rozwój i ulepszenie oprogramowania bądź jego modułów prowadzą do poprawy ich użyteczności.

Wnioskodawca może być autorem lub współautorem oprogramowania bądź jego modułów (kodów źródłowych).

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz polskiego klienta (dalej: Klient) będącego spółką kapitałową - obecna umowa współpracy obowiązuje od 1 stycznia 2019 r. Przedmiotem umowy jest sprzedaż usług informatycznych, których efektem jest w szczególności sprzedaż praw do programów komputerowych (tj. oprogramowania lub modułów oprogramowania - kodów źródłowych). Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, Wnioskodawca prowadzi ją zgodnie z założonym planem, a głównym celem jest zwiększenie zasobów wiedzy w celu stworzenia ulepszonych i bardziej nowoczesnych technologii informatycznych. W efekcie, dzięki programom komputerowym bądź też ich modyfikacjom (kodom źródłowym) dostarczanym przez Wnioskodawcę, następuje usprawnienie i zwiększenie efektywności procesów biznesowych/decyzyjnych/operacyjnych u użytkowników systemów informatycznych Klienta.

Zakres aktywności Wnioskodawcy ma charakter zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstania mniej lub bardziej złożonych fragmentów kodów źródłowych programów komputerowych lub modułów programów komputerowych. Wskazane fragmenty kodów źródłowych będą miały różne rozmiary. Mogą być one samodzielnymi aplikacjami, a w zdecydowanej większości przypadków fragmentami kodów źródłowych służącymi do zbudowania całości w postaci aplikacji na późniejszym etapie przez Klienta. Niemniej jednak kody źródłowe Wnioskodawcy zawsze stanowią pewien rodzaj instrukcji (poleceń języka programowania) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze (ale też telefonie, tablecie albo innym urządzeniu) w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Wnioskodawca korzysta przy tworzeniu oprogramowania m.in. z takich narzędzi informatycznych takich jak np.:

()

Wykorzystuje technologie (wymienione najważniejsze):

()

Oprogramowanie lub jego moduły jest tworzone przez Wnioskodawcę na zlecenie Klienta i jest wynikiem indywidualnych pomysłów Wnioskodawcy z uwzględnieniem wymagań przedstawionych przez Klienta lub użytkowników oprogramowania. Oprogramowanie może podlegać następnie modyfikacjom i ulepszeniom z uwagi na zapotrzebowanie Klienta oraz użytkowników tego oprogramowania.

Klientem Wnioskodawcy jest spółka, zajmująca się tworzeniem oprogramowania m.in. w zakresie wielozadaniowej, innowacyjnej platformy do zarządzania sytuacjami normalnymi (imprezy masowe/praca lotniska) i kryzysowymi (pożary/wypadki/kataklizmy), umożliwiającej koordynację prac różnych służb publicznych (np. straży pożarnej, policji, służb ratunkowych). Spółka korzysta z najnowszych i najlepiej dostosowanych do wymogów technologii w zakresie informatyki.

System informatyczny współtworzony przez Wnioskodawcę korzysta w dużym zakresie z danych geograficznych (map) i geolokalizacyjnych (gps) oraz przetwarza informacje pochodzące z różnych źródeł, co dzięki narzędziom analitycznym oraz szybkiej wizualizacji danych w czasie rzeczywistym pozwala na sprawne podejmowanie ważnych decyzji i zarządzanie w różnych sytuacjach kryzysowych. System może być używany np. w trakcie katastrof, sytuacji kryzysowych a także w codziennym zapewnianiu bezpieczeństwa publicznego. Korzystanie z aplikacji jest możliwe nawet w trakcie problemów z łącznością sieciową, co pozwala na tzw. komunikację kryzysową. Z tego względu niezbędne jest użycie najnowszych i najbardziej wydajnych technologii w zakresie informatyki aby zapewnić, bezproblemowe i bezawaryjne działanie systemu (również w przypadku problemów z infrastrukturą sieciową).

Z umowy Wnioskodawcy z Klientem wynika, że usługi Wnioskodawcy polegają na podejmowaniu wszelkich działań mających na celu realizację projektów Klienta, w tym zwłaszcza na:

1. tworzeniu, ulepszaniu lub rozwijaniu oprogramowania bądź jego modułów,
2. testowaniu, weryfikowaniu poprawności i bezpieczeństwa oprogramowania,
3. bieżącym utrzymaniu, administrowaniu, konserwacji, serwisowaniu oprogramowania,
4. tworzeniu koncepcji oraz projektów nowych modułów do oprogramowania,
5. tworzeniu koncepcji oraz projektów modyfikacji obecnych modułów oprogramowania,
6. tworzenie nowych lub modyfikowanie istniejących modułów oprogramowania,
7. wdrażanie nowych lub zmodyfikowanych elementów (modułów) do oprogramowania,
8. należyte dokumentowanie prac o charakterze twórczym i powstających utworów podlegających ochronie praw autorskich twórcy zgodnie z przyjętymi zasadami dokumentacji, w szczególności w formie programów komputerowych, utrwalonych wydruków, szkiców, rysunków, opisów, raportów, prezentacji oraz w innych uzgodnionych formach,
9. inne czynności w zakresie usług informatycznych zlecone przez Klienta.

Umowa z Klientem posiada zapisy odnośnie przekazania praw własności intelektualnej na rzecz Klienta Wnioskodawcy, z których wynika, że wszelkie prawa do wytworzonego oprogramowania i dokumentacji są przekazane Klientowi. Wnioskodawca jest zobowiązany do przeniesienia całości praw autorskich do wszystkich utworów powstałych w ramach realizacji umowy. Przeniesienie praw autorskich następuje każdorazowo z chwilą powstania utworu, a w razie dokonania zmiany w utworze, z chwilą dokonanej zmiany (tj. Wnioskodawca przenosi także prawa autorskie w zakresie wszelkich ulepszeń oprogramowania). Przeniesienie praw autorskich następuje odpłatnie, tj. w ramach ustalonego wynagrodzenia oraz obejmuje całość autorskich praw majątkowych do każdego utworu (m.in. oprogramowania, algorytmu, kodu źródłowego, opisu funkcjonalności, dokumentacji technicznej oraz każdego innego wytworu swej aktywności mogącego posiadać charakter przedmiotu praw autorskich majątkowych). Przeniesienie praw autorskich obejmuje każdorazowo prawo do dokonywania opracowań utworu (utwory zależne), prawo do korzystania i rozporządzania utworami zależnymi oraz wyłączne prawo zezwalania osobom trzecim na wykonywanie praw do utworów zależnych.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje bez ograniczeń czasowych i terytorialnych i obejmuje wszystkie znane pola eksploatacji utworu, a w szczególności:

1. w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworów - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworów na dowolnym rodzaju materiału i dowolnym nośniku, w nakładzie dowolnej wielkości;
2. w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwory utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
3. w zakresie rozpowszechniania utworów w sposób inny niż określony w punkcie 2) powyżej - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
4. dokonywanie zmian w utworach, w tym tłumaczenie, przystosowywanie, zmiany układu lub jakichkolwiek inne zmiany w utworach;
5. trwałe lub czasowe zwielokrotnienie programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w tym rozpowszechnianie korzystania przez nielimitowaną liczbę użytkowników jednocześnie oraz dysponowanie utworami, w tym użyczenia lub najem;
6. tworzenia kopii zapasowych utworów oraz wykonywania dowolnej modyfikacji utworów prze Klienta lub podmioty, którym Klient modyfikację powierzy.

Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT wystawianej na rzecz Klienta. Przychody z tytułu sprzedaży prawa do wytworzonego oprogramowania stanowią w zależności od realizowanego projektu całość bądź część miesięcznego przychodu Wnioskodawcy; wysokość uzyskanego przychodu stanowiącego wartość wytworzonego oprogramowania jest ustalana każdorazowo przy każdej wystawionej fakturze w oparciu o prowadzoną ewidencję czasu pracy Wnioskodawcy, tj. w oparciu o liczbę godzin poświęconych na projektowanie, tworzenie, ulepszenie i rozwijanie oprogramowania, modułów (kodów źródłowych). Wartość przychodu jest przedstawiana w prowadzone odrębnej ewidencji.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję czasu pracy, z której wynika liczba godzin poświęconych:

1. na projektowanie, tworzenie, ulepszenie i rozwijanie oprogramowania, modułów (kodów źródłowych);
2. na pozostałą działalność w zakresie usług informatycznych na rzecz Klienta.

Wnioskodawca w oparciu o zapisy umowy z Klientem oraz zestawienie czasu pracy ustala z Klientem wynagrodzenie za:

1. przeniesienie praw autorskich oprogramowania i modułów (kodów źródłowych);
2. pozostałe usługi informatyczne.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym zgodnie z art. 30cb ustawy PIT wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji.

Wnioskodawca nie zatrudnia innych osób, ani w ramach stosunku pracy, ani innych stosunków cywilnoprawnych. Działalność opodatkowana jest podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30c ustawy o PIT.

Zgodnie z umową z Klientem Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą oraz profesjonalnie zajmujący się świadczeniem usług, ponosi wszelkie ryzyko związane z tą działalnością. Dotyczy to w szczególności zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, doboru właściwych środków do realizacji powierzonych w ramach umowy zadań, a także skutków nienależytego wykonania umowy lub jej niewykonania, zarówno wobec Klienta, jak i wobec odbiorców Klienta.

Ponadto w piśmie z dnia 23 marca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, o których mowa we wniosku, dotyczące oprogramowania/modułów oprogramowania, mają charakter twórczy, obejmują badania naukowe lub prace rozwojowe, i czynności te są podejmowane w sposób systematyczny (zaplanowany, metodyczny) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań?
   Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, o których mowa we wniosku dotyczące oprogramowania/modułów oprogramowania, mają charakter twórczy. Czynności te są podejmowane w sposób systematyczny (zaplanowany, metodyczny) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Po otrzymaniu od Klienta informacji o zapotrzebowaniu na dane oprogramowanie/rozwiązanie, przygotowywany jest plan projektu, określany jest cel projektu (czemu ma służyć dany projekt - jakie finalnie funkcje ma spełniać), harmonogram jego wykonania (opis kolejności i potrzebnego czasu trwania kolejnych etapów) oraz potrzebne zasoby (np. narzędzia informatyczne, sprzęt informatyczny).
   Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę stanowi prace rozwojowe (a nie badania naukowe), ponieważ Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie także narzędzia informatyczne lub oprogramowanie, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.
   Wnioskodawca nie prowadzi prac badawczych ponieważ, jego działalność ma bezpośrednie nastawienie na zastosowanie komercyjne (sprzedaż usług Klientowi) i Wnioskodawca nie dąży do zdobycia kompletnie nowej wiedzy czy też umiejętności - nieznanych do tej pory w świecie. Tak jak to zostało wskazane powyżej, Wnioskodawca korzysta z aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności jeśli chodzi o dziedzinę informatyki.
2. Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są związane z nabywaniem, łączeniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów lub procesów i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów lub procesów?
   Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są związane z nabywaniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych ulepszonych produktów procesów i nie stanowią rutynowych i okresowych zmiany wprowadzanych do produktów lub procesów.
   Wnioskodawca świadczy na rzecz Klienta konglomerat czynności - jak to już zostało wskazane we wniosku. Usługi Wnioskodawcy, poza tym że wytwarza on oprogramowanie komputerowe mogą również polegać na działaniach obejmujących zamiany rutynowe i okresowe. Natomiast przychody z tytułu wykonywania usług obejmujących zamiany rutynowe i okresowe nie będą (nie są) uwzględniane w wynagrodzeniu z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania powstałego w wyniku prac rozwojowych i takie przychody nie będą (nie są) uwzględniane w odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy PIT.
3. Co oznacza stwierdzenie: () sprzedaję prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych czy Wnioskodawca przenosi w tych okresach autorskie prawo do utworu i czy otrzymuje za to wynagrodzenie. Jeżeli tak, to jaki charakter ma wynagrodzenie: czy stanowi zapłatę za przeniesienie praw autorskich do utworu czy do oprogramowania/modułów oprogramowania czy też może jest należnością na poczet (zaliczką) późniejszego przeniesienia majątkowych praw autorskich do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania/modułów oprogramowania?
   Stwierdzenie: (...) sprzedaję prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych" - oznacza, że Wnioskodawca przenosi w okresach miesięcznych autorskie prawo do utworu i otrzymuje za to wynagrodzenie. Wynagrodzenie stanowi zapłatę za przeniesie praw autorskich do utworu będącego oprogramowaniem/modułem oprogramowania. Wynagrodzenie nie jest zaliczką.
4. Czy ewidencja, o której mowa we wniosku jest prowadzona na bieżąco, tj. z chwilą rozpoczęcia pracy nad danym prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem?
   Ewidencja, o której mowa we wniosku jest prowadzona na bieżąco tj. z chwilą rozpoczęcia pracy nad danym prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem.
5. Czy wytwarzanie/rozwijanie/ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania/modułów oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej)?
   Wytwarzanie/rozwijanie/ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania/modułów oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).
6. Czy Wnioskodawca jest twórcą/współtwórcą wytwarzanego oprogramowania/modułów oprogramowania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim?
   Wnioskodawca jest twórcą albo współtwórcą wytwarzanego oprogramowania/modułów oprogramowania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim.
7. Czy wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie/moduły oprogramowania (kody źródłowe) podlega/podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?
   Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie/moduły oprogramowania (kody źródłowe) podlega/podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prowadzona przez Wnioskodawcę działalność stanowi prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38 ustawy PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

• Ad. 1
  Zdaniem Wnioskodawcy jego działalność powinna być klasyfikowana jako prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38-40 ustaw PIT.
• Ad. 2
  Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie lub moduły oprogramowania (kody źródłowe), stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT.
• Ad. 3
  Przychody Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży autorskich praw do stworzonych utworów (oprogramowania) stanowią przychód ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, a więc z działalności stanowiącej źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT.
• Ad. 4
  Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej według stawki 5% od dnia 1.01.2019 r.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy PIT. Zgodnie z tą definicją przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wedle art. 5a pkt 39 ustawy PIT ilekroć w ustawie PIT jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

• badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
• badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce badania naukowe są działalnością obejmującą:

• badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
• badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy PIT wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podsumowując powyższe, prace badawczo-rozwojowe obejmują działalność wykorzystującą dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Mając na względzie powyższe można wyróżnić 3 kryteria działalności badawczo-rozwojowej:

1. twórczość,
2. systematyczność, oraz
3. zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych produktów/procesów/usług.

Po pierwsze, prace polegające na projektowaniu, tworzeniu, rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter. Twórczy charakter działalności B+R odznacza się tym, że realizowane prace mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. W ujęciu negatywnym twórczy charakter działalności B+R wyklucza uznanie za działalność B+R czynności mających na celu jedynie techniczne wdrożenie produktu lub usług opracowanych przez inny podmiot. Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu nowego kodu źródłowego. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór Wnioskodawcy.

Po drugie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter. Systematyczny charakter działalności oznacza, że nie ma ona charakteru jednorazowego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej ciągłe prowadzenie w przyszłości. Prace Wnioskodawcy nad oprogramowaniem dla Klienta mają charakter zorganizowany, a z uwagi na kompleksowość systemu informatycznego, prace nad oprogramowaniem nie mają charakteru incydentalnego lecz wiążą się ze stałą potrzebą rozwijania i ulepszania tego systemu.

Po trzecie, celem działalności Wnioskodawcy jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów i nie ma charakteru rutynowych zmian. Jak wynika z objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej. Objaśnienia MF):

• 43. W świetle konstrukcji definicji działalności badawczo-rozwojowej należy uznać, że zwiększenie zasobów wiedzy odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy lub umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).
  (...)
• 45. W związku z tym, że ustawodawca dla potrzeb preferencji IP Box, czy też ulgi B+R, też ulgi B+R, nie zdefiniował sformułowania zwiększenia zasobów wiedzy, nie jest jasne czy zasoby wiedzy odnoszą się do wiedzy ogólnej, wiedzy pracowników, wiedzy w przedsiębiorstwie, czy też wiedzy w danej dziedzinie przemysłowej lub naukowej. Nie ma zatem przeszkód, aby przyjąć, że sformułowanie zwiększanie zasobów wiedzy odnosi się wyłącznie do wiedzy danego przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy. Istotny jest element celowościowy w postaci zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania jej do tworzenia nowych zastosowań, niezależnie od tego czy zastosowania te obejmują wyłącznie jedno przedsiębiorstwo czy też całe państwo, kontynent lub świat. Jasne jest jednak, że im większa będzie skalowalność wykorzystywania zwiększonych zasób wiedzy, tym większy będzie potencjał dochodowości w tym zakresie, co stanowi jeden z głównych determinantów prowadzenia przez podatników działalności badawczo-rozwojowej.

W niniejszej sprawie działalność Wnioskodawcy ma na celu wykorzystywanie wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność Wnioskodawcy polega na wykorzystaniu zasobów wiedzy w celu tworzenia nowych, innowacyjnych programów komputerowych, objętych ochroną na podstawie ustawy o prawach autorskich w postaci autorskich praw do programów komputerowych. Tym samym zostanie spełniony warunek zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystywania jej do tworzenia nowych zastosowań.

Przykładem oprogramowania, które tworzy Wnioskodawca (jak to zostało wspomniane w stanie faktycznym) jest system informatyczny do zarządzania sytuacjami kryzysowymi, który to system jest innowacyjnym technologicznie rozwiązaniem, przyczyniającym do poprawy bezpieczeństwa publicznego.

Wnioskodawca uważa, że jego działalność i tworzone przez niego oprogramowanie, moduły oprogramowania, (kody źródłowe) przyczyniają się do rozwoju systemu informatycznego Klienta i przez to poprawiają/ulepszają usługi świadczone na rzecz ostatecznych użytkowników.

Z tego punktu widzenia w odniesieniu do działalności Wnioskodawcy przedstawionej w stanie faktycznym, należy stwierdzić, że mamy do czynienia z działalnością badawczo-rozwojową obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań informatycznych. W konsekwencji zostaną spełnione wszystkie przesłanki uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów ustawy PIT.

Ad. 2

Zgodnie z obowiązującą Wnioskodawcę umową o współpracy z obecnym Klientem przedmiotem umowy jest projektowanie, tworzenie, rozwijanie i ulepszanie oprogramowania lub jego modułów, a następnie, testowanie, weryfikowanie poprawności i bezpieczeństwa oprogramowania, oraz bieżące utrzymanie konserwacja, serwisowanie. Programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę stanowią nowatorskie narzędzia, które dają możliwość wykorzystania ich na przykład do tworzenia innowacyjnych rozwiązań w zakresie zarządzania kryzysowego. Formą wyrażenia programu komputerowego jest kod źródłowy, którego Wnioskodawca może być autorem bądź współautorem.

Tworzony przez Wnioskodawcę kod źródłowy, który stanowi program komputerowy, w pełni wpisuje się w definicję kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawartą w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT

Definicja kwalifikowanych praw własności intelektualnej została, zamieszczona w art. 30ca ust. 2 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ochrona autorskiego prawa do programu komputerowego gwarantowana jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm ). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Ani ustawy podatkowe, ani też ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia autorskie prawo do programu komputerowego.

Zgodnie z objaśnieniami MF:

• 77. Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania.
  (...)
• 80.Fundamenteminformatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie programu, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać pojęciu autorskiego prawa do programu komputerowego znaczenie funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5.

Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu copyrighted software, to nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, które może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościowa i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podsumowując, należy wskazać, że autorski kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę stanowi program komputerowy. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z preferencji IP BOX jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności B+R bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zatem skoro, oprogramowanie lub moduły (kody źródłowe) są wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo-rozwojowej, to stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT.

Ad. 3

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy PIT ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową;
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż;
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy PIT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca prowadzi działalność we własnym imieniu w sposób zorganizowany i ciągły (od roku 2008), ponosi ryzyko gospodarcze w związku ze świadczeniem usług oraz ponosi odpowiedzialność za rezultat swoich działań wobec Klienta oraz osób trzecich na za ogólnych zadach wynikających z Kodeksu Cywilnego. Ponadto Wnioskodawca wykonuje swoje usługi samodzielnie oraz w dowolnie wybranym przez siebie miejscu i czasie. W związku z tym, że oprogramowanie jest wytwarzane w ramach działalności gospodarczej, to przychody ze sprzedaży Zleceniodawcy wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowią przychody Wnioskodawcy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, tj. przychody ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Ad. 4

Począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r. ustawodawca wprowadził ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późź. zm.) w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nowy przepis art. 30ca ustawy PIT normujący kwestię dotyczącą podatku od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust 1 ustawy PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, że prowadzona przez niego działalność spełnia definicję prac badawczo-rozwojowych i jej efektem jest wytworzenie kwalifikowanych praw własności intelektualnych klasyfikowanych jako prawo autorskie do oprogramowania komputerowego spełniających wymóg z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnej stawki 5%, w odniesieniu do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej od 1.01.2019 r. tj. od momentu obowiązywania umowy z Klientem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalenie podstaw opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość. O kwalifikacji do danego źródła przychodu przesądza treść danej umowy, nie zaś forma zawiązania stosunku prawnego.

Stosownie natomiast do art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Powyższe oznacza, że zanim dokona się kwalifikacji do jakiego źródła podatkowego zaliczyć uzyskiwane przychody, należy przeanalizować całokształt okoliczności faktycznych sprawy, w szczególności badając, czy charakter podejmowanych przez Wnioskodawcę czynności spełnia przesłanki pozarolniczej działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Powyższą definicję uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 5a pkt 6 ustawy można stwierdzić, że działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
• wykonywana jest w sposób ciągły, jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy, istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter;
• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie zorganizowanie w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji, czy nie, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania bądź zgłoszenia do właściwego rejestru tej działalności. W efekcie działania podatnika wykazują cechy zorganizowania i ciągłości w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy podejmowane przez niego czynności będą istotnie odbiegały np. od hobbystycznego wykonywania prac artystycznych, a nadto podatnik z podejmowanych czynności uczynił sobie źródło stałego (nieokazjonalnego) zarobkowania.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że sprzedaż praw do programów komputerowych może być traktowana jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 analizowanej ustawy, tj. jako przychód z praw majątkowych. Ocena, czy podmiot osiągający przychody ze sprzedaży praw do programów komputerowych prowadzi działalność gospodarczą, czy osiąga przychody z praw majątkowych, uzależniona jest od ustalenia, czy dana działalność zarobkowa spełnia jednocześnie wszystkie przesłanki pozytywne wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawy oraz, czy nie wystąpiły przesłanki negatywne określone w art. 5b ust. 1 tej ustawy. Jeżeli więc istnieją wątpliwości, co do podatkowoprawnej kwalifikacji przychodów (dochodów) do właściwego źródła przychodów i w konsekwencji prawidłowości sposobu ich opodatkowania, pomimo wyrażanego przez podatnika oświadczenia woli, że nie prowadzi działalności gospodarczej, obiektywnej ocenie musi zostać poddany całokształt okoliczności związanych z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest w szczególności działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca od 1 stycznia 2019 r. świadczy usługi na rzecz polskiego Klienta będącego spółką kapitałową. Przedmiotem umowy jest sprzedaż usług informatycznych, których efektem jest w szczególności sprzedaż praw do programów komputerowych (tj. oprogramowania lub modułów oprogramowania - kodów źródłowych). Umowa z Klientem posiada zapisy odnośnie przekazania praw własności intelektualnej na rzecz Klienta Wnioskodawcy, z których wynika, że wszelkie prawa do wytworzonego oprogramowania i dokumentacji są przekazane Klientowi. Wnioskodawca jest zobowiązany do przeniesienia całości praw autorskich do wszystkich utworów powstałych w ramach realizacji umowy. Przeniesienie praw autorskich następuje odpłatnie, tj. w ramach ustalonego wynagrodzenia oraz obejmuje całość autorskich praw majątkowych do każdego utworu. Zainteresowany ponosi wszelkie ryzyko związane z tą działalnością. Dotyczy to w szczególności zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, doboru właściwych środków do realizacji powierzonych w ramach umowy zadań, a także skutków nienależytego wykonania umowy lub jej niewykonania, zarówno wobec Klienta, jak i wobec odbiorców Klienta.

Skoro świadczone usługi przez Wnioskodawcę wykonywane są, jak wynika z wniosku w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, to uzyskiwane przychody z tytułu sprzedaży oprogramowania stanowią przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy & Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z powyższego przepisu wyraźnie wynika, że dochód osiągnięty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, do którego po spełnieniu określonych warunków można stosować podatek w wysokości 5% podstawy opodatkowania, jest dochodem uzyskanym w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc działalności stanowiącej źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

&− podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3 / a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 cytowanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki oraz Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste zamknięcie łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Należy przy tym podkreślić, że w przypadku podatników nieprowadzących ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP ewidencji może być spełniony przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r, poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszeniem jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. &− Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. &− Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. &− Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy mający na celu tworzenie, tworzyć powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego oraz jego uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem działalności gospodarczej jest w szczególności działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca projektuje lub tworzy nowe oprogramowanie/ nowe moduły oprogramowania (kody źródłowe). Ponadto Wnioskodawca rozwija lub ulepsza oprogramowanie lub moduły oprogramowania. Rozwój i ulepszenie oprogramowania bądź jego modułów prowadzą do poprawy ich użyteczności. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, dotyczące oprogramowania/modułów oprogramowania, mają charakter twórczy. Czynności te są podejmowane w sposób systematyczny (zaplanowany, metodyczny) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Czynności wykonywane przez Zainteresowanego są związane z nabywaniem, kształtowaniem i wykorzystywaniem aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych ulepszonych produktów procesów i nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów lub procesów.

Usługi Wnioskodawcy mogą również polegać na działaniach obejmujących zamiany rutynowe i okresowe, ale przychody z tytułu wykonywania usług obejmujących zamiany rutynowe i okresowe nie będą (nie są) uwzględniane w wynagrodzeniu z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania powstałego w wyniku prac rozwojowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że prowadzona prze Wnioskodawcę działalność stanowi prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W złożonym wniosku wskazano ponadto, że wytwarzanie/rozwijanie/ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania/modułów (kodów źródłowych) oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Zainteresowany jest twórcą albo współtwórcą wytwarzanego oprogramowania/modułów oprogramowania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim. Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie/moduły oprogramowania (kody źródłowe) podlega/podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zainteresowany świadczy usługi na rzecz polskiego Klienta będącego spółką kapitałową obecna umowa współpracy obowiązuje od 1 stycznia 2019 r. Przedmiotem umowy jest sprzedaż usług informatycznych, których efektem jest w szczególności sprzedaż praw do programów komputerowych (tj. oprogramowania lub modułów oprogramowania - kodów źródłowych).

Kody źródłowe Wnioskodawcy zawsze stanowią pewien rodzaj instrukcji (poleceń języka programowania) przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio na komputerze (ale też telefonie, tablecie albo innym urządzeniu) w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych, tzn. przenosi w okresach miesięcznych autorskie prawo do utworu i otrzymuje za to wynagrodzenie. Wynagrodzenie stanowi zapłatę za przeniesie praw autorskich do utworu będącego oprogramowaniem/modułem oprogramowania.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie, jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowany wytwarza oprogramowanie/moduły oprogramowania (kody źródłowe). Oprogramowanie to oraz moduły oprogramowania (kody źródłowe) podlega/podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i jest/są wytwarzane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Wobec powyższego wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie lub moduły oprogramowania (kody źródłowe) stanowi/stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W celu skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) konieczne jest osiągnięcie przez podatnika dochodów (określonych w art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, do których zalicza się m.in. autorskie prawo do programu komputerowego (pkt 8 art. 30ca ww. ustawy), podlegających ochronie prawnej, wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Warunkiem koniecznym do skorzystania z ww. preferencji jest prowadzenie przez podatnika odrębnej ewidencji spełniającej warunki określone w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca:

• uzyskuje dochody (w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) ze sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych, które stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej,
• prowadzona przez Wnioskodawcę działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• prowadzi zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębną ewidencję, w której wykazuje wymagane przepisami informacje. Ewidencja ta jest prowadzona na bieżąco, tj. z chwilą rozpoczęcia pracy nad danym prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%. W związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na bieżąco, tj. z chwilą rozpoczęcia pracy nad danym prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem i świadczy usługi informatyczne, których efektem jest sprzedaż praw do programów komputerowych (tj. oprogramowania lub modułów oprogramowania kodów źródłowych) na rzecz Klienta od 1 stycznia 2019 r., to stawkę, o której mowa wyżej, może stosować w stosunku do ww. dochodów od 1 stycznia 2019 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej