Temat interpretacji
Obowiązki płatnika w związku z dofinansowaniem posiłków profilaktycznych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący obowiązków płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z zapewnieniem pracownikom posiłków profilaktycznych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
…. Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką prawa handlowego oraz płatnikiem podatku dochodowego od fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych przez siebie pracowników.
Wnioskodawca jest .... w Polsce i .... dostawcą na terenie województwa: ……. .
Dystrybuuje prawie .... rocznie na obszarze ….. km2, co stanowi ….. % powierzchni Polski. Obecnie Wnioskodawca zatrudnia ok. …. tys. pracowników, jest jednym z .... pracodawców oraz jednym z .... inwestorów Polski ......
W związku z tak rozproszoną geograficznie działalnością, Wnioskodawca działa poprzez… wyodrębnionych terytorialnie i majątkowo jednostek organizacyjnych Spółki w formie oddziałów, gospodarczo realizujących funkcje operacyjne, zgodnie z ustalonym podziałem zadań i kompetencji, przy zachowaniu samodzielności finansowej, które nadzorują z kolei podległe im jednostki organizacyjne (…jednostek terenowych).
… Oddziałów Wnioskodawcy – posiada status odrębnych płatników dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych pracowników, tj.:
1.….. …… S A Oddział w ….. …. ,
2.….. ….. S.A. Oddział w ……,
3.……..…… S.A Oddział w ……,
4.….. …… S.A. Oddział w …….,
5.…… ….. S.A. Oddział we ……..,
6.…….. …….. S.A. Oddział w ………,
7.……. ……. S.A. Oddział w ….. …….,
8.…….. ……. S A. Oddział w ……..,
9.……. ……. S.A. Oddział w ……..,
10.…….. ……. S.A. Oddział w ……..,
11.……… ……. S.A. Oddział Centrala w …… .
Stosownie do art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej: „Kodeks pracy”), Wnioskodawca, jako pracodawca, jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłków profilaktycznych oraz napojów, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych oraz napojów (dalej – „Rozporządzenie RM”).
Zgodnie z Rozporządzeniem RM stanowiska pracy, na których pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje profilaktyczne oraz szczegółowe zasady ich wydawania ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników. Uzgodnienia powinny dotyczyć również sytuacji szczególnych, tj. przypadku, gdy pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków profilaktycznych ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych.
Wnioskodawca wypełniając zatem postanowienia rozporządzenia RM wydał, jako akt wewnętrzny obowiązujący w całej Spółce. „Zasady zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów profilaktycznych dla pracowników ……. …… .” (dalej: „Zasady”) stanowiące uszczegółowienie postanowień zawartego z zakładowymi organizacjami związkowymi działającymi w Spółce „Porozumienia w zakresie ustalenia jednolitych zasad przyznawania posiłków i napojów profilaktycznych dla pracowników …… ……… S.A .” z .. 2018 r. wraz z jego zmianami oraz uzupełnieniami.
Przedmiotowe Zasady zawierają m.in. jednolity dla całej Spółki – Wnioskodawcy, wykaz stanowisk pracy (znajdujący odzwierciedlenie w treści zawartego z zakładowymi organizacjami związkowymi porozumienia), uprawnionych w okresie zimowym do otrzymania od pracodawcy posiłków profilaktycznych, ustalony przez powołany przez Wnioskodawcę zespół roboczy, zadaniem którego było przeprowadzenie badań wartości wydatku energetycznego, celem określenia stanowisk pracy u Wnioskodawcy, uprawnionych na podstawie rozporządzenia RM do otrzymywania posiłków i napojów profilaktycznych oraz szczegółowe zasady ich wydawania.
Główną przesłanką przyznania przez Wnioskodawcę posiłków i napojów profilaktycznych jest zatem zatrudnienie w „szczególnie uciążliwych warunkach pracy”, w rozumieniu przepisów prawa pracy.
W chwili obecnej Wnioskodawca, ze względów organizacyjnych, biorąc pod uwagę prowadzoną przez siebie działalność w różnych jednostkach rozproszonych geograficznie i organizacyjnie oraz charakter pracy wykonywanej przez pracowników, uprawnionych do otrzymania posiłków profilaktycznych (praca w terenie oraz w trybie pracy zmianowej) – zgodnie z Zasadami oraz zawartym z zakładowymi organizacjami związkowymi porozumieniem, realizuje ustawowy obowiązek zapewnienia tym pracownikom odpowiednich posiłków profilaktycznych, poprzez wydawanie papierowych bonów żywnościowych (druków ścisłego zarachowania), uprawniających pracowników do nabycia posiłków na cele profilaktyczne w wyznaczonych punktach gastronomicznych albo przyrządzenia posiłków we własnym zakresie z produktów spożywczych zakupionych na podstawie wydanych bonów we wskazanych punktach handlowych i usługowych.
Mając jednak na względzie wysoką pracochłonność związaną z administracją i dystrybucją bonów żywieniowych w tak rozproszonej organizacji Wnioskodawca rozważa realizację obowiązku zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych w inny sposób niż poprzez wydawanie bonów żywieniowych.
W tym celu zamierza nawiązać współpracę z podmiotem zewnętrznym, w ramach której podmiot ten będzie dostarczał Wnioskodawcy i obsługiwał zamówione przez Niego przedpłacone karty płatnicze (dalej: „Karty”). Karty te byłyby przekazywane przez Wnioskodawcę wyłącznie pracownikom uprawnionym, w związku z ciążącym na Wnioskodawcy obowiązkiem wynikającym z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy zapewnienia tym pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów, poprzez zapewnienie posiłków profilaktycznych albo poprzez zapewnienie artykułów spożywczych, z których pracownik będzie mógł przyrządzić sobie samodzielnie posiłki profilaktyczne.
Przekazane pracownikom Karty byłyby cykliczne doładowywane przez Wnioskodawcę. Kartą taką można byłoby zapłacić we wszystkich punktach wyposażonych w terminal płatniczy, jednak zakres akceptacji byłby zawężony do punktów gastronomicznych, w których można nabyć posiłek oraz punktów, w których można nabyć produkty spożywcze do jego przyrządzenia (Karty umożliwiałyby zakup artykułów spożywczych niemal we wszystkich punktach gastronomicznych, sklepach spożywczych, piekarniach, cukierniach itp.).
Podmiot zewnętrzny, z którym Wnioskodawca nawiązałby współpracę, musiałby zapewnić, że uprawniony pracownik nie będzie miał możliwości wypłacenia środków znajdujących się na ... zarówno w bankomacie, w formie cash-back, w placówkach Wystawcy, czy w jakiejkolwiek innej formie.
Wystawca zostałby również zobowiązany do wprowadzenia na Karcie oznaczenia, że uprawnia ona do nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych niezbędnych do jego przygotowania).
Wnioskodawca wprowadziłby też dodatkowo zasady dotyczące korzystania z Kart na posiłki profilaktyczne, które pracownicy będą zobowiązani zaakceptować i przestrzegać. Dodatkowo Wnioskodawca chciałby zobowiązać w nich swoich pracowników, którzy mieliby otrzymać opisaną powyżej Kartę, do podpisania oświadczenia, w którym zobowiążą się do przechowywania paragonów z transakcji dokonywanych przy użyciu Karty przez okres jednego miesiąca oraz przedstawiania tych paragonów na każde żądanie pracodawcy w celu weryfikacji prawidłowości korzystania z Karty oraz oświadczą, że środki z Kart przeznaczą w całości wyłącznie na zakup gotowych posiłków profilaktycznych lub artykułów spożywczych do ich przygotowania. Jednocześnie w zasadach tych wprowadzony byłby zapis, że wydawane przez Wnioskodawcę uprawnionym pracownikom Karty, nie uprawniają ich do nabywania artykułów przemysłowych, napojów alkoholowych ani innych artykułów niemających żadnego związku z ciążącym na Wnioskodawcy obowiązkiem wynikającym z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.
Ponadto docelowo wydawanie Kart na posiłki profilaktyczne w miejsce wydawania bonów żywieniowych, byłoby uzgodnione z zakładowymi organizacjami związkowymi działającymi w Spółce i znalazłoby odzwierciedlenie w treści „Porozumienia w zakresie ustalenia jednolitych zasad przyznawania posiłków i napojów profilaktycznych dla pracowników ….. …….. S.A.” z dnia 20 sierpnia 2018 r. oraz obowiązujących u Wnioskodawcy Zasad.
Pytanie
Czy opisane w zdarzeniu przyszłym, celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych, wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, Karty mogą być traktowane, jako inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, określone w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), a w konsekwencji czy wartość dokonywanych przez Wnioskodawcę doładowań tych Kart stanowić będzie przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, Karty, które byłyby przekazywane przez Wnioskodawcę pracownikom w celu wywiązania się z ustawowego zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych i uprawniające tych pracowników do nabywania posiłków lub artykułów spożywczych do ich przygotowania, powinny być uważane za inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, a w konsekwencji wartość dokonywanych przez Wnioskodawcę doładowań tych Kart stanowić będzie przychód pracownika, zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 232 K.P., pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.
Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania, zostały określone w Rozporządzeniu RM.
Zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia RM, pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.
Jak zatem wynika z powyższego przepisu pracodawca, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w postaci jednego dania gorącego, zapewnia pracownikowi ten posiłek m.in. poprzez przekazanie bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie produktów do sporządzenia posiłku lub też gotowych posiłków.
Wnioskodawca zatrudnia pracowników w warunkach szczególnie uciążliwych w rozumieniu art. 232 K.P., stąd w świetle powyższego z mocy prawa jest zobowiązany uprawnionym pracownikom zapewnić nieodpłatnie posiłki profilaktyczne i napoje. Jednocześnie nie ma możliwości wydawania posiłków ze względów organizacyjnych oraz charakter pracy wykonywanej przez pracowników uprawnionych do posiłków i napojów profilaktycznych.
W przedmiotowym przypadku, Wnioskodawca obowiązek wynikający z przepisów prawa realizowałby poprzez przekazanie pracownikom Kart na posiłki profilaktyczne, w miejsce wydawanych obecnie bonów żywieniowych.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Natomiast zakres obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od osób, które uzyskały od płatnika przychody ze stosunku pracy, reguluje art. 31 i art. 38 ustawy o PIT.
Jak wynika z art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej
Zgodnie natomiast z art. 38 ust. 1 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.
Z kolei w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku, gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.
Z powyższego wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, w analizowanych okolicznościach – to jest mając na uwadze niemożność zapewnienia uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów we własnym zakresie – jest otrzymywanie przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych.
Mając na uwadze powyższe – w ocenie Wnioskodawcy – w analizowanych okolicznościach zdarzenia przyszłego – Karty, które mają być przekazywane uprawnionym pracownikom będą mogły zostać uznane w szczególności za inny dowód uprawniający do otrzymania podstawie posiłków oraz artykułów spożywczych, gdyż w istocie Karty te, uprawniałyby właśnie do zakupu przy ich użyciu gotowych posiłków i artykułów spożywczych, z których uprawniony pracownik będzie mógł przyrządzić sobie samodzielnie posiłki profilaktyczne. Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT otwartego katalogu dowodów, uprawniających do otrzymania posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, wynika między innymi ze świadomości ustawodawcy dynamiki postępu technologicznego i zmieniających się warunków gospodarczo-biznesowych.
Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy, za uznaniem Kart za inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT przemawiają poniższe okoliczności, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego:
-pracownik nie będzie mógł uzyskać dostępu do środków pieniężnych zasilających Kartę, tj. nie wypłaci środków pieniężnych w bankomacie, w banku, czy też poprzez usługę cash-back oraz
-pracownik będzie miał możliwość nabycia posiłków profilaktycznych (posiłków lub artykułów spożywczych) jedynie w określonym typie placówek (punktach gastronomicznych, sklepach spożywczych, piekarniach, cukierniach, itp).
Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, niedopuszczalne byłoby kwalifikowanie Kart, które planuje On przekazać pracownikom, jako ekwiwalent pieniądza i utożsamianie ich ze świadczeniem pieniężnym.
Biorąc zatem pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, uprawnione będzie zastosowanie zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, w odniesieniu do wartości otrzymywanych Kart, które planuje przekazać pracownikom celem wywiązania się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych. Spełnione są bowiem wszystkie przesłanki powyższego artykułu, tzn.:
-Wnioskodawca jest zobowiązany z mocy prawa, z uwagi na przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, do zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów,
-Wnioskodawca pomimo ciążącego na Nim obowiązku nie ma możliwości wydania pracownikom tych posiłków i napojów ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracowników pracy i ze względów organizacyjnych oraz
-Wnioskodawca zamierza wywiązać się z ciążącego na Nim obowiązku zapewnienia uprawnionym pracownikom posiłków lub artykułów spożywczych, przez wydanie innych dowodów (tj. Kart) uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, lub artykułów spożywczych, z których uprawniony pracownik będzie mógł przyrządzić sobie samodzielnie posiłki profilaktyczne.
Wnioskodawca wskazuje, że prawidłowość przedstawionego wyżej stanowiska potwierdzają liczne wydane dotychczas interpretacje, np.: z dnia 6 grudnia 2021 r., znak 0113 -KDIPT2-3.4011.812.2021.1.GG, z dnia 22 lutego 2021 r., znak 0115-KDIT2.4011.833.2020.1.RS, z dnia 9 lutego 2021 r., znak 0113-KDIPT2-3.4011.858.2020.2.GG, dnia 1 lutego 2021 r., znak 0112-KDIL2-1.4011.796.2020.2.AMN, z dnia 19 sierpnia 2020 r., znak 0114-KDIP3-2.4011.431.2020.1.JM, z dnia 24 stycznia 2020 r., znak
0115-KDIT2.4011.57.2019.1.HD, z dnia 16 stycznia 2020 r., znak 0113-KDIPT2-3.4011.703.2019.2.ST.
Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, wywiązanie się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych poprzez wydanie pracownikom Kart przez Niego zasilanych, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków profilaktycznych, pomimo ciążącego na Nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, uprawnia do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany, działając, jako płatnik, do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści przywołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.
Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy:
Źródło przychodów stanowi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody, należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.
W myśl art. 12 ust. 3 tej ustawy:
Jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 12 ust. 2 ww. ustawy). Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych – ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
W myśl art. 11 ust. 2a powyższej ustawy:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Według art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.
W tym miejscu należy pokreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wszelkie zwolnienia podatkowe są bowiem odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej, jak i zawężającej.
W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.
Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji.
Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.
Ustawodawca w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.), nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednich posiłków i napojów ze względów profilaktycznych.
Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, które powinny spełnić, a także przypadki i warunki ich wydawania określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60 poz. 279 ze zm.).
W myśl § 1 ww. rozporządzenia:
Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:
1)posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2)napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.
Stosownie do § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia:
Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.
Z kolei § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że:
Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:
1)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2 000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1 100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
2)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1 500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1 000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25oC,
3)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1 500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1 000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4)pod ziemią.
Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników (§ 5 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów).
Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.
Przystępując do oceny skutków podatkowych związanych z przyznaniem przez Państwa uprawnionym pracownikom kart na posiłki profilaktyczne zauważyć należy, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku, gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych – objęta jest zwolnieniem przedmiotowym.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w opisanej we wniosku sytuacji, gdy na podstawie wydanych pracownikom kart na posiłki profilaktyczne nie będzie możliwości nabycia towarów niemających charakteru posiłków profilaktycznych to wartość finansowanych i przekazywanych przez Państwa pracownikom kart – celem wywiązania się przez Państwa z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy – będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy. Przychód ten będzie jednak zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z tym, na Państwu nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania i odprowadzania do urzędu skarbowego w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych kart na posiłki profilaktyczne na podstawie art. 31 i art. 39 ust. 1 tej ustawy.
Dodatkowe informacje
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Państwa stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania tej interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Wnioskodawca ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).