Określenie rezydencji podatkowej. - Interpretacja - 0112-KDIL2-1.4011.236.2022.2.AK

Shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 26 maja 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.236.2022.2.AK

Temat interpretacji

Określenie rezydencji podatkowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pan stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 1 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia rezydencji podatkowej oraz obowiązku złożenia zeznania podatkowego w Polsce z tytułu osiągania dochodów w związku z zatrudnieniem w Belgii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 maja 2022 r. (wpływ 10 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem polskim. Od 19 maja 2021 r. przebywa Pan na stałe w Belgii. Do końca maja 2021 r. był Pan zatrudniony w polskiej firmie na umowę o pracę. Od pierwszego czerwca jest Pan zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony w belgijskiej firmie. Od początku Pana pobytu w Belgii towarzyszy Panu żona, która przeprowadziła się z Panem na stałe. Nie mają Państwo dzieci, reszta rodziny (rodzice, rodzeństwo) pozostali w Polsce. Od 3 czerwca wynajmują Pan wraz z małżonką mieszkanie w A, w miejscu z dogodnym dojazdem do siedziby firmy, w której jest Pan zatrudniony. Prowadzą Państwo gospodarstwo domowe, opłacają tam wszystkie rachunki (prąd, gaz, internet), realizują obowiązki mieszkańców tego kraju (dbając o przestrzeń wspólną razem z innymi mieszkańcami budynku) i wywiązują się Państwo ze wszystkich warunków umowy najmu (ubezpieczenie mieszkania, wymagane naprawy i przeglądy). W dniu 26 czerwca 2021 r. złożył Pan wraz z małżonką wnioski o wymeldowanie z miejsca Państwa dotychczasowego pobytu w W., które to wnioski zostały pozytywnie rozpatrzone na początku lipca. Również w czerwcu 2021 r. złożyli Państwo wnioski o zameldowanie w miejscu Państwa pobytu w Belgii i od początku września 2021 r. oboje Państwo są rezydentami w Belgii, co znajduje potwierdzenie w lokalnych dokumentach identyfikacyjnych.

W Belgii ma Pan nowy numer telefonu, konto bankowe, konto oszczędnościowe, kartę płatniczą, kartę z voucherami lunchowymi, lokalne ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie szpitalne. Ma Pan tutaj także swojego lekarza rodzinnego, tu uczestniczy Pan w życiu towarzyskim i kulturalnym. Do Pana obecnego, belgijskiego mieszkania przeniósł Pan większość Państwa dobytku materialnego. W Polsce pozostały jedynie nieliczne przedmioty, których przewóz byłby niepraktyczny. Nadal posiada Pan polskie konta bankowe (jedno indywidualne, jedno w walucie Euro, jedno wspólne z żoną). Z tych kont spłaca Pan pożyczkę zaciągniętą w 2017 roku (spłata ostatniej raty w 2024 roku). Na jednym z kont ma Pan także niewykorzystany limit zadłużenia. Do jednego z tych kont ma Pan także kartę bankową, z której od miesięcy Pan nie korzysta. Oprócz tego jest Pan wraz z żoną współwłaścicielem dwóch mieszkań. W jednym z nich mieszka Pana teściowa, drugie jest niezamieszkane. Nadal posiada Pan także polski numer telefonu. Z szerszą rodziną pozostaje Pan w kontakcie za pośrednictwem internetu i telefonu. Od czasu wyprowadzki nie był Pan w Polsce. Nie zamierza Pan też wracać do Polski.

W uzupełnieniu wniosku udzielił Pan następujących odpowiedzi na pytania: rozstrzygnięcie ma dotyczyć roku 2021. Do Belgii wyjechał Pan celem przesiedlenia na stałe. Był Pan objęty ubezpieczeniem zdrowotnym i społecznym, w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 maja 2021 r. w związku z Pana zatrudnieniem na umowę o pracę w Polsce. Był Pan objęty polisami ubezpieczeniowymi w Polsce. Pana pracodawca odprowadzał w Pana imieniu zaliczki na podatek dochodowy w związku z zatrudnieniem na umowę o pracę. Posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Belgii. Nie uczestniczył Pan w wyborach belgijskich, zamierza Pan uczestniczyć. Nie uczestniczył Pan w wyborach w Polsce. Nie uczestniczył Pan w spisach w Belgii. Uczestniczył Pan w kursach organizowanych przez Pana pracodawcę w Belgii, a w Polsce nie. Nie prowadził Pan żadnych inwestycji w Polsce ani w Belgii.

Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w obliczu zaprezentowanego stanu faktycznego należy uznać Belgię za miejsce Pana rezydencji podatkowej? Czy ma Pan w Polsce obowiązek uwzględnienia w swoim zeznaniu podatkowym dochodów w związku z zatrudnieniem w Belgii oraz opłacenia podatku od tych dochodów?

Pana stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W Pana ocenie, zaprezentowany stan faktyczny jednoznacznie potwierdza rezydencję podatkową w Belgii. W Polsce ma Pan obowiązek uwzględnienia w zeznaniu jedynie dochodów uzyskiwanych w związku z zatrudnieniem na umowę o pracę w Polsce między 1 stycznia 2021 r. a 31 maja 2021 r. oraz zapłacenia podatku od tych dochodów. Dochodów związanych z zatrudnieniem w Belgii od 1 czerwca 2021 r. nie należy wykazywać. Nie należy także opłacać w Polsce podatku od dochodów związanych z zatrudnieniem w Belgii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.):

osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy:

za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy:

przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wątpliwość Pana budzi kwestia rezydencji podatkowej oraz obowiązku złożenia zeznania podatkowego w Polsce z tytułu osiągania dochodów w związku z zatrudnieniem w Belgii.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 20 sierpnia 2021 r. (Dz. U. z 2004 r., Nr 211, poz. 2139).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. konwencji:

w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Po myśli art. 4 ust. 2 ww. umowy:

jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym konwencja zawarta między Polską i Belgią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy, wskazać należy, że zgodnie z Komentarzem do art. 4 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD przyjmuje się, że oceniając w którym państwie znajduje się miejsce zamieszkania podatnika, należy w pierwszej kolejności poddać analizie gdzie znajduje się stałe ognisko domowe podatnika. Tak jak wcześniej wskazano, ognisko domowe musi nosić znamiona trwałości oznaczające, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania. Podatnik powinien przebywać w danym miejscu w taki sposób aby nie było wątpliwości, że jego pobyt nie jest zmierzony na krótki okres.

Analizując stopień Pana powiązań osobistych i gospodarczych w świetle art. 3 ust. 1, 1a i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 4 polsko-belgijskiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, stwierdzić należy, że:

·od 20 maja 2021 r. przebywa Pan na stałe w Belgii;

·do końca maja 2021 r. był Pan zatrudniony w polskiej firmie w Polsce na umowę o pracę;

·od 1 czerwca 2021 r. jest Pan zatrudniony na umowę o pracę na czas nieokreślony w belgijskiej firmie;

·od początku pobytu w Belgii przebywa z Panem małżonka, natomiast Pana rodzice i rodzeństwo przebywają w Polsce;

·w Belgii wynajmuje Pan wspólnie z małżonką mieszkanie, opłacają Państwo wspólnie rachunki (prąd, gaz, internet) i wywiązują się Państwo ze wszystkich warunków umowy najmu ubezpieczenia mieszkania, wymagane naprawy i przeglądy;

·w Belgii prowadzą Państwo gospodarstwo domowe, opłacają tam wszystkie rachunki (prąd, gaz, internet), realizują obowiązki mieszkańców tego kraju (dbając o przestrzeń wspólną razem z innymi mieszkańcami budynku) i wywiązują się Państwo ze wszystkich warunków umowy najmu (ubezpieczenie mieszkania, wymagane naprawy i przeglądy);

·w dniu 26 czerwca 2021 r. złożył Pan wraz z małżonką wnioski o wymeldowanie z miejsca Państwa dotychczasowego pobytu w W., które to wnioski zostały pozytywnie rozpatrzone;

·w czerwcu 2021 r. złożyli Państwo wnioski o zameldowanie w miejscu Państwa pobytu w Belgii i od początku września 2021 r. oboje Państwo są rezydentami w Belgii, co znajduje potwierdzenie w posiadanej przez Pana dokumentacji;

·w Belgii posiada Pan nowy numer telefonu, konto bankowe, konto oszczędnościowe, kartę płatniczą, kartę z voucherami lunchowymi, lokalne ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie szpitalne;

·w Belgii korzysta Pan z usług/pomocy lekarza rodzinnego;

·w Belgii uczestniczy Pan w życiu towarzyskim i kulturalnym;

·do Belgii wyjechał Pan celem przesiedlenia na stałe;

·Pana pracodawca w Belgii odprowadzał w Pana imieniu zaliczki na podatek dochodowy w związku z zatrudnieniem na umowę o pracę;

·posiada Pan certyfikat rezydencji podatkowej w Belgii;

·nie uczestniczył Pan w wyborach belgijskich, ale zamierza Pan uczestniczyć;

·uczestniczył Pan w kursach organizowanych przez Pana pracodawcę w Belgii;

·nadal posiada Pan polskie konta bankowe (indywidualne, w walucie Euro oraz wspólne z żoną) z jednego z tych kont spłaca Pan pożyczkę zaciągniętą w 2017 roku (spłata ostatniej raty w 2024 roku), na drugim z kont ma Pan niewykorzystany limit zadłużenia, do trzeciego z tych kont ma Pan także kartę bankową, z której od miesięcy Pan nie korzysta;

·w Polsce jest Pan z małżonką współwłaścicielem dwóch mieszkań; w jednym z nich mieszka Pana teściowa, drugie mieszkanie jest niezamieszkane;

·nadal posiada Pan także polski numer telefonu;

·z szerszą rodziną pozostaje Pan w kontakcie za pośrednictwem internetu i telefonu;

·od czasu wyprowadzki nie był Pan w Polsce i nie zamierza Pan wracać do Polski;

·w Polsce był Pan objęty ubezpieczeniem zdrowotnym i społecznym, w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 maja 2021 r. w związku z Pana zatrudnieniem na umowę o pracę w Polsce;

·w Polsce był Pan objęty polisami ubezpieczeniowymi;

·nie uczestniczył Pan w wyborach w Polsce;

·nie prowadził Pan żadnych inwestycji w Polsce ani w Belgii;

·nie uczestniczył Pan w kursach organizowanych przez Pana pracodawcę w Polsce.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że to w Belgii posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. W konsekwencji zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem polsko-belgijskiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy zgodzić się z Pana stanowiskiem, że w Polsce ma Pan obowiązek uwzględnienia w zeznaniu podatkowym jedynie dochodów uzyskanych w związku z zatrudnieniem na umowę o pracę w Polsce od 1 stycznia 2021 r. do 31 maja 2021 r. oraz zapłacenia podatku od tych dochodów. Natomiast dochodów uzyskanych od 1 czerwca 2021 r. w Belgii nie wykazuje Pan rozliczeniu podatkowym za 2021 r. w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).