Dotyczy obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 2 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 maja 2022 r. (data wpływu 4 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii (Państwa określonego poniżej w tekście skrótem UK) od kilku lat. W tym kraju prowadzi Pan działalność gospodarczą i przebywa w tym kraju nie mniej niż 11 miesięcy w każdym roku. W 3 ostatnich latach:

‒w 2019 r. przebywał Pan poza UK – 25 dni, w tym: 14 dni w lutym i 11 dni w sierpniu,

‒w 2020 r. – 27 dni, w tym: w sierpniu 20 dni i 7 dni w grudniu,

‒w 2021 r. – 30 dni, w tym: w styczniu 10 dni, w sierpniu 20 dni,

‒w 2022 r. – 14 dni, w tym: w styczniu 11 dni i w 3 dni w marcu.

W czasie wymienionych powyżej dni w których przebywał Pan poza UE, przebywał Pan w Polsce gdzie mieszka Pana żona i dziecko. Posiada Pan dokument potwierdzający rezydencję podatkową w Wielkiej Brytanii, ponieważ o niego Pan wystąpił. Posiada Pan status osoby osiedlonej również na papierze. Taki status otrzymał Pan na czas nieokreślony. Dzięki czemu może Pan w tym kraju legalnie pracować, opłacać podatki i wziąć również kredyt. Również taki status daje Panu możliwość ubiegania się o brytyjski paszport. Prawo jazdy ma Pan również brytyjskie. Ma Pan umowę najmu mieszkania. Nie posiada Pan żadnych lokat, ani kredytów w UK. Ma Pan konto bankowe w UK, w Polsce nie ma. Wynajmuje Pan mieszkanie, nie jest to Pana własność, choć planuje Pan w przyszłości zakupić mieszkanie. Posiada Pan angielski numer telefonu. Ma Pan ubezpieczenie w Wielkiej Brytanii. Nie ma Pan pracowników, działalność gospodarczą prowadzi Pan samodzielnie. Na dzień dzisiejszy nie posiada Pan własnego samochodu. Jest Pan w trakcie poszukiwań samochodu do zakupu.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W uzupełnieniu poinformował Pan, że ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Uzyskuje Pan dochody wyłącznie w Wielkiej Brytanii, które są zwolnione w Polsce od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Poza wymienionymi wyżej dochodami nie uzyskuje Pan dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej i nie zamierza się Pan rozliczać wspólnie z żoną. Nie podlega Pan obowiązkowi rozliczenia się z podatku metodą proporcjonalnego odliczenia, ponieważ nie osiąga Pan dochodu z pracy najemnej, tj. z tytułu pracy lub usług wykonywanych poza terytorium lądowym państw.

Okres podatkowy, który ma być rozpatrzony w ramach interpretacji indywidualnej to: 1 stycznia 2020 r. – 31 grudnia 2021 r.

Posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie będącym przedmiotem zapytania w Wielkiej Brytanii.

Jest Pan obywatelem Polski.

Do Wielkiej Brytanii wyjechał Pan w 2015 roku.

Do Wielkiej Brytanii wyjechał Pan z zamiarem przesiedlenia się na stałe.

Nie zamierza Pan powrócić do Polski.

Ma Pan podpisaną umowę o podwykonawstwo z firmą zarejestrowaną/podatnikiem Wielkiej Brytanii. Otrzymuje Pan zapłatę za świadczoną usługę na podstawie wystawionej faktury.

Odnośnie relacji rodzinnych, to:

‒nie prowadzi Pan z żoną wspólnego gospodarstwa domowego.

‒jesteście Państwo w separacji nieformalnej.

‒żona z dziećmi nie odwiedzała Pana w Wielkiej Brytanii w okresie w okresie wskazanym we wniosku.

‒żona wraz z dzieckiem nie zamierzają przeprowadzić się do Pana do Wielkiej Brytanii.

W zakresie ośrodka interesów gospodarczych poinformował Pan, że:

‒Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska umiejscowiona jest w Wielkiej Brytanii.

‒nie posiada Pan inwestycji ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii.

‒w Polsce jest Pan współwłaścicielem domu, w którym mieszka Pana żona wraz z dziećmi. W Wielkiej Brytanii nie ma Pan majątku nieruchomego.

‒w Polsce posiada Pan majątek ruchomy zakupiony przed 2015 r. w ramach wyposażenia domu, w którym mieszka żona. W Wielkiej Brytanii posiada Pan ruchomości zakupione do mieszkania i do pracy.

Pytanie

Czy powinien Pan składać zeznanie podatkowe również w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

W dniu 20 lipca 2006 r. w Londynie została podpisana Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych. W związku z wejściem w życie i rozpoczęciem stosowania Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisanej w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (tzw. „Konwencja MLI”) każdorazowo – w przypadku konkretnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – należało sprawdzić czy, w jaki sposób i od kiedy Konwencja MLI modyfikuje umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z konkretnym państwem. W tym celu należy sięgnąć do tekstów syntetycznych publikowanych na stronie MF – teksty te nie stanowią źródła prawa, lecz mają na celu zobrazowanie wpływu Konwencji MLI na daną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Biorąc pod uwagę zapisy Konwencji MLI, należy stwierdzić że w wyniku wejścia w życie nowych implementujących przepisów, zapis art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej nie uległ zmianie.

Miejsce opodatkowania uzyskanych przez Pana dochodów jest uzależnione od tego, w jakim kraju ma Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Jeżeli nie ma Pan statusu rezydenta podatkowego w Polsce (jest tzw. nierezydentem), wówczas rozlicza się w Polsce tylko z dochodów osiąganych w Polsce. Podlega wtedy tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jeżeli jednak jest Pan polskim rezydentem podatkowym, to wszelkie dochody, niezależnie od tego, w jakim kraju zostały otrzymane, powinien rozliczyć w Polsce. Podlega wtedy tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jeżeli, jako polski rezydent podatkowy uzyska dochody za granicą, dochody te mogą być opodatkowane nie tylko w Polsce, lecz także w kraju ich uzyskania. Aby jednak nie doszło do podwójnego opodatkowania uzyskanych przez Pana dochodów (raz – za granicą, tj. w państwie źródła, a drugi raz – w Polsce, w państwie rezydencji), konieczne jest zastosowanie jednej z dwóch metod unikania podwójnego opodatkowania, tj. metody wyłączenia z progresją bądź metody proporcjonalnego odliczenia.

Metoda wyłączenia z progresją oznacza, że dochód osiągnięty za granicą jest wyłączony z podstawy opodatkowania w Polsce. Jego wysokość ma wpływ na ustalanie stawki podatku od pozostałych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej. Oznacza to, że jeżeli uzyskuje Pan dochody wyłącznie za granicą i są one zwolnione w Polsce od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania –nie musi Pan składać zeznania. A jeżeli poza wymienionymi wyżej dochodami uzyskuje Pan również dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej albo też w taki sposób opodatkowane dochody w Polsce osiąga Pana żona i chce Pan się rozliczyć z nią wspólnie – wówczas ma Pan obowiązek złożenia zeznania i rozliczenia dochodów według metody wyłączenia z progresją. Metoda wyłączenia z progresją może mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy z krajem, z którego uzyskuje Pan dochody Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Obowiązująca od 2020 roku w ramach Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej metoda proporcjonalnego odliczenia oznacza, że dochód osiągany za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego w Polsce podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to jest możliwe tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. Metoda ta dotyczy tych podatników, którzy na stałe mieszkają w Polsce, ale uzyskali dochody w krajach, z którymi RP ma podpisaną umowę o proporcjonalnym odliczeniu podatku. Przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego za granicą istnieje zawsze bez względu na to, czy oprócz dochodów z zagranicy uzyskano również inne dochody opodatkowane w Polsce według skali podatkowej. Jeżeli przebywa Pan czasowo za granicą i osiąga dochody z wykonywanej tam pracy, ma dodatkowo obowiązek wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 17% tych dochodów (można również zastosować wyższą stawkę wynikającą ze skali podatkowej), w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócił do kraju. Jeżeli termin płatności zaliczki przypada po zakończeniu roku podatkowego, należny podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania. Przy wpłaceniu zaliczki może Pan również odliczyć – w odpowiedniej proporcji – podatek zapłacony za granicą. Na podstawie art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ma Pan prawo odliczyć od podatku dochodowego kwotę stanowiącą różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu do określonych dochodów uzyskanych za granicą (np. dochodów z działalności gospodarczej) metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu do tych dochodów metody wyłączenia z progresją. Jeżeli uzyskał Pan przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowane podatkiem liniowym lub ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, również ma Pan prawo do dokonania zmniejszenia podatku o kwotę ustaloną w powyższy sposób. Jest to tzw. ulga abolicyjna, jeżeli dochody te są osiągane z tytułu pracy lub usług wykonywanych poza terytorium lądowym państw. Jeżeli uzyskano dochody z zagranicy:

‒które są w Polsce zwolnione od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, ale również inne dochody podlegające w Polsce opodatkowaniu według skali podatkowej albo chce rozliczyć się wspólnie z małżonkiem lub

‒które nie są w Polsce zwolnione od opodatkowania

powinien Pan złożyć zeznanie PIT-36 wraz z załącznikiem PIT/ZG. Jeżeli korzysta Pan z ulgi abolicyjnej – winien wykazać ją w załączniku PIT/O. Jeżeli przebywa Pan za granicą, wypełnione zeznanie podatkowe może Pan złożyć w polskim urzędzie konsularnym przed upływem terminu do złożenia zeznania podatkowego. Można je także przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pocztą. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem zeznanie zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego (Poczty Polskiej). Zeznanie można także wysłać za pomocą środków komunikacji elektronicznej. O tym, która z metod ma zastosowanie w Pana przypadku decydują:

‒przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jeżeli z krajem, z którego uzyskuje Pan dochody Polska zawarła taką umowę,

‒przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli z krajem, z którego uzyskuje Pan dochody Polska nie zawarła umowy.

Jeżeli jest Pan uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa) – ma Pan certyfikat rezydencji UK, a w Polsce będzie też Pan uznawany za rezydenta podatkowego na mocy opisanych powyżej przepisów ustawy PIT – jeśli uznano by Pana również jako rezydenta w PL, to mielibyśmy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Co do zasady, reguły te zawarte są w art. 4 ust. 2 każdej takiej umowy. Zgodnie z umowami, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach, państwo jej rezydencji podatkowej określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a.osobę uważa się za mającą rezydencję podatkową tylko w tym umawiającym się państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;

b.jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu państwach, wówczas uważa się ją za mającą rezydencję podatkową tylko w tym państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

c.jeżeli nie można ustalić, w którym państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z państw, to uważa się ją za mającą rezydencję podatkową tylko w tym państwie, w którym zwykle przebywa;

d.jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu umawiających się państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą rezydencję podatkową tylko w tym państwie, którego jest obywatelem;

e.jeżeli osoba jest obywatelem obydwu umawiających się państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy umawiających się państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Tak więc biorąc pod uwagę powyższe przytoczone przepisy, na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – ponieważ ma Pan certyfikat rezydencji UK i nie można jednoznacznie stwierdzić, w którym Państwie ma Pan ośrodek interesów życiowych – to uważa się, że ma Pan rezydencję podatkową w tym Państwie, o którym Pan zwykle przebywa, czyli w UK. Ma Pan obowiązek rozliczenia się z podatku od uzyskanego dochodu tylko w UK.

Ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Uzyskuje dochody wyłącznie w Wielkiej Brytanii i są one zwolnione w Polsce od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Nie uzyskuje Pan dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej i nie zamierza się rozliczać wspólnie z żoną, nie podlega obowiązkowi rozliczenia się z podatku metodą proporcjonalnego odliczenia ponieważ nie osiąga dochodu z pracy najemnej tj. tytułu pracy lub usług wykonywanych poza terytorium lądowym państw. Biorąc pod uwagę zapisy Konwencji MLI, należy stwierdzić że w wyniku wejścia w życie nowych implementujących przepisów, zapis art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej nie uległ zmianie. Miejsce opodatkowania uzyskanych przez Pana dochodów jest uzależnione od tego, w jakim kraju ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Jeżeli Podatnik nie ma statusu rezydenta podatkowego w Polsce (jest tzw. nierezydentem), wówczas rozlicza się w Polsce tylko z dochodów osiąganych w Polsce. Podlega wtedy tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jeżeli jednak jest polskim rezydentem podatkowym, to wszelkie dochody, niezależnie od tego, w jakim kraju zostały otrzymane, powinien rozliczyć w Polsce. Podlega wtedy tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jeżeli, jako polski rezydent podatkowy Podatnik uzyska dochody za granicą, dochody te mogą być opodatkowane nie tylko w Polsce, lecz także w kraju ich uzyskania. Aby jednak nie doszło do podwójnego opodatkowania uzyskanych przez Podatnika dochodów (raz – za granicą, tj. w państwie źródła, a drugi raz – w Polsce, w państwie rezydencji), konieczne jest zastosowanie jednej z dwóch metod unikania podwójnego opodatkowania, tj. metody wyłączenia z progresją bądź metody proporcjonalnego odliczenia.

Metoda wyłączenia z progresją oznacza, że dochód osiągnięty za granicą jest wyłączony z podstawy opodatkowania w Polsce. Oznacza to, że jeżeli Podatnik uzyskuje dochody wyłącznie za granicą i są one zwolnione w Polsce od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – Podatnik nie musi składać zeznania. Metoda wyłączenia z progresją może mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy z krajem, z którego Podatnik uzyskuje dochody Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Metoda proporcjonalnego odliczenia obowiązująca od 2020 roku w ramach Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oznacza, że dochód osiągany za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego w Polsce podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to jest możliwe tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. Metoda ta dotyczy tych podatników, którzy na stałe mieszkają w Polsce, ale uzyskali dochody w krajach, z którymi RP ma podpisaną umowę o proporcjonalnym odliczeniu podatku. O tym, która z metod ma zastosowanie w przypadku Podatnika decydują:

‒przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jeżeli z krajem, z którego Podatnik uzyskuje dochody Polska zawarła taką umowę,

‒przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli z krajem, z którego Podatnika uzyskuje dochody Polska nie zawarła umowy.

Jeżeli podatnik jest uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa) – ma Pan certyfikat rezydencji Wielkiej Brytanii, a mógłby być w Polsce uznany za rezydenta podatkowego na mocy opisanych powyżej przepisów ustawy PIT – i uznano by go jako Podatnika - jako rezydenta w PL, to mielibyśmy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Co do zasady, reguły te zawarte są w art. 4 ust. 2 każdej takiej umowy. Zgodnie z umowami, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach, państwo jej rezydencji podatkowej określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a.osobę uważa się za mającą rezydencję podatkową tylko w tym umawiającym się państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;

b.jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu państwach, wówczas uważa się ją za mającą rezydencję podatkową tylko w tym państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

c.jeżeli nie można ustalić, w którym państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z państw, to uważa się ją za mającą rezydencję podatkową tylko w tym państwie, w którym zwykle przebywa;

d.jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu umawiających się państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą rezydencję podatkową tylko w tym państwie, którego jest obywatelem;

e.jeżeli osoba jest obywatelem obydwu umawiających się państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy umawiających się państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Tak więc biorąc pod uwagę powyższe przytoczone przepisy, na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – ponieważ ma Pan certyfikat rezydencji UK i nie można jednoznacznie stwierdzić w którym Państwie ma ośrodek interesów życiowych – to uważa się, że ma Pan rezydencję podatkową w tym Państwie, o którym zwykle przebywa, czyli w Wielkiej Brytanii. Ma Pan więc obowiązek rozliczenia się z podatku od uzyskanego dochodu tylko w Wielkiej Brytanii, nie ma obowiązku rozliczenia się z dochodu uzyskanego w Wielkiej Brytanii w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Na podstawie art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazał Pan we wniosku, od 2015 r. mieszka Pan i pracuje w Wielkiej Brytanii, a zatem w Pana przypadku będą miały zastosowanie przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840) zmodyfikowane Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a.osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d.jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko – brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowanie w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI,

Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

a.w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz

b.w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI,

postanowienia art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji polsko – brytyjskiej przez Polskę:

‒w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz

‒w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, do podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2019 r.

W wyniku wejścia w życie Konwencji MLI, przepis art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. Konwencji polsko – brytyjskiej nie uległ zmianie.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

We wniosku i jego uzupełnieniu wskazał Pan, że:

1)Jest Pan obywatelem Polski. W 2015 r. wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii z zamiarem przesiedlenia się na stałe. Nie zamierza Pan wrócić do Polski.

2)W Wielkiej Brytanii prowadzi Pan działalność gospodarczą i przebywa w tym kraju nie mniej niż 11 miesięcy w każdym roku. W pozostałym czasie przebywał Pan w Polsce gdzie mieszka Pana żona i dziecko. Nie prowadzi Pan z żoną wspólnego gospodarstwa domowego. Jesteście Państwo w separacji nieformalnej. Żona z dziećmi nie odwiedzała Pana w Wielkiej Brytanii w okresie w okresie wskazanym we wniosku. Żona wraz z dzieckiem nie zamierzają przeprowadzić się do Pana do Wielkiej Brytanii.

3)Posiada Pan dokument potwierdzający rezydencję podatkową w Wielkiej Brytanii, Posiada Pan status osoby osiedlonej na czas nieokreślony.

4)W zakresie ośrodka interesów gospodarczych:

‒Ma Pan brytyjskie Prawo jazdy.

‒Nie posiada Pan żadnych lokat, ani kredytów w UK.

‒Ma Pan konto bankowe w UK, w Polsce nie ma.

‒Wynajmuje Pan mieszkanie, nie jest to Pana własność, choć planuje Pan w przyszłości zakupić mieszkanie.

‒Posiada Pan angielski numer telefonu.

‒Ma Pan ubezpieczenie w Wielkiej Brytanii.

‒Nie ma Pan pracowników, działalność gospodarczą prowadzi Pan samodzielnie.

‒Na dzień dzisiejszy nie posiada Pan własnego samochodu. Jest Pan w trakcie poszukiwań samochodu do zakupu.

‒Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska umiejscowiona jest w Wielkiej Brytanii.

‒Nie posiada Pan inwestycji ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii.

‒W Polsce jest Pan współwłaścicielem domu, w którym mieszka Pana żona wraz z dziećmi. W Wielkiej Brytanii nie ma Pan majątku nieruchomego.

‒W Polsce posiada Pan majątek ruchomy zakupiony przed 2015 r. w ramach wyposażenia domu, w którym mieszka żona. W Wielkiej Brytanii posiada Pan ruchomości zakupione do mieszkania i do pracy.

Po analizie przedstawionych przez Pana informacji, stwierdzam, że w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2021 r. posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste z Polską. Przebywa Pan w Wielkiej Brytanii, jednakże żona i dziecko/dzieci zamieszkują na terytorium Polski. Żona wraz z dziećmi nie odwiedzają Pana w Wielkiej Brytanii, lecz Pan odwiedzał ich w Polsce.

W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Ośrodek interesów gospodarczych posiada Pan więc częściowo w Polsce, częściowo w Wielkiej Brytanii. W Polsce jest Pan współwłaścicielem domu, w którym mieszka Pana żona wraz z dziećmi. W Polsce posiada Pan również majątek ruchomy zakupiony przed 2015 r. w ramach wyposażenia domu, w którym mieszka żona. Z drugiej strony w Wielkiej Brytanii prowadzi Pan działalność gospodarczą, ma Pan rachunek bankowy, brytyjski numer telefonu, ubezpieczenie, brytyjskie prawo jazdy. Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska umiejscowiona jest w Wielkiej Brytanii.

Zatem nie można określić państwa, w którym w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2021 r. znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. Zastosowanie znajdzie więc art. 4 ust. 2 pkt b) polsko – brytyjskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, który stanowi, że:

Jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Jak Pan wskazał we wniosku i uzupełnieniu, w Wielkiej Brytanii przebywa Pan nie mniej niż 11 miesięcy w każdym roku.

Tym samym, w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2021 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Skoro uzyskuje Pan dochody wyłącznie w Wielkiej Brytanii i nie uzyskuje dochodów w Polsce nie musi Pan składać zeznania podatkowego w Polsce.

Dodatkowe informacje

W tym miejscu wyjaśniam, że nie mam uprawnień do analizowania brytyjskich przepisów podatkowych i stwierdzenia czy uzyskane dochody powinien Pan rozliczyć w Wielkiej Brytanii. Mam uprawnienia do analizowania jedynie polskich przepisów podatkowych w połączeniu z umową/Konwencją o unikaniu podwójnego opodatkowania i tylko na tej podstawie mogę stwierdzić, czy Pana dochody podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, 655 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).