Ustalenie obowiązku podatkowego w Polsce.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 14 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 12 września 2022 r. (data wpływu 12 września 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem Wielkiej Brytanii (w Polsce nie posiada Pan obywatelstwa tylko pozwolenie na pobyt). Posiada Pan również w tym kraju prawa wyborcze. Tam też mieszka Pan w domu rodzinnym wraz z rodzicami oraz pracuje. Obecnie pracuje Pan na umowie o pracę na czas nieokreślony na terenie Wielkiej Brytanii, nigdy nie podejmował Pan pracy zawodowej na terenie Polski. Nie osiąga Pan też żadnych innych dochodów w Polsce. Z tytułu zatrudnienia opłaca Pan również w tym kraju należne składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Posiada Pan tam również konta bankowe.

Na terenie Polski posiada Pan rodzinę: żonę i 6-letnią córkę, które zamieszkują w Państwa wspólnym domu. Zaś w Wielkiej Brytanii zamieszkują Pana rodzice i 13-letni syn z poprzedniego małżeństwa.

Przebywa Pan na terenie Wielkiej Brytanii powyżej 183 dni każdego roku. Do Polski przyjeżdża Pan na krótkie okresy czasu do żony i dziecka, które pozostają w Polsce. Żona jest osobą bezrobotną i opiekuje się tutaj córką. Przy czym Pana rodzina nie wyklucza przeprowadzki do Wielkiej Brytanii w przyszłości.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan opis sprawy wskazując, że wniosek dotyczy okresu od 2021 r. do obecnie.

Ustosunkowując się do naszego pytania: czy w okresie będącym przedmiotem zapytania Wielka Brytania traktowała Pana jak rezydenta podatkowego, tzn. czy według prawa brytyjskiego podlegał Pan tam opodatkowaniu, z uwagi na swoje miejsce zamieszkania, odpowiedział Pan, że tak. Pracuje Pan tylko i wyłącznie na terenie Wielkiej Brytanii. Z tytułu otrzymywanego wynagrodzenia opłaca Pan podatki tylko i wyłącznie w tym kraju (Wielka Brytania). Tam też podlega Pan ubezpieczeniu zdrowotnemu i społecznemu. W Polsce nie osiąga Pan żadnych dochodów.

Wszelka Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna i obywatelska jest umiejscowiona na terenie Wielkiej Brytanii. Pracuje Pan w Wielkiej Brytanii, jest Pan trenerem lokalnej szkolnej drużyny rugby, głosuje Pan w wyborach. W Polsce posiada Pan tylko dom, w którym mieszka Pana żona i córka. Posiada Pan też samochód na współwłasność w Polsce i drugi też na współwłasność w Wielkiej Brytanii. Nie posiada Pan żadnych inwestycji – ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan kredyt, polisę ubezpieczeniową i płaci wszystkie podatki w Wielkiej Brytanii.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym posiada Pan ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce i nie ma Pan obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z pracy w Wielkiej Brytanii ani też obowiązku rozliczania się w polskim urzędzie skarbowym?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż nie spełnia Pan warunku pobytu na terenie Polski powyżej 183 dni. Przyjeżdża Pan bowiem tutaj okazjonalnie i większość czasu spędza na terenie Wielkiej Brytanii.

Pana zdaniem, nie został również spełniony warunek posiadania w Polsce centrum interesów życiowych.

Jest Pan obywatelem Wielkiej Brytanii, tam mieszka Pan od urodzenia, ma tam rodziców, z którymi Pan zamieszkuje, ma Pan prawa wyborcze. Pracował i pracuje Pan obecnie tylko i wyłącznie na terenie tego kraju, płaci tam podatki, uiszcza składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Utrzymuje Pan też tam kontakty z synem z poprzedniego małżeństwa. Należy więc uznać, iż na terenie Wielkiej Brytanii posiada Pan centrum interesów gospodarczych, bowiem w tym kraju uzyskuje Pan przychody z działalności zarobkowej, i z tym krajem ma Pan ściślejsze powiązania dotyczące aktywności społecznej, kulturalnej, czy też obywatelskiej. W Polsce posiada Pan małżonkę i córkę, które zamieszkują w Państwa wspólnym domu. Małżonka jednak pozostaje bezrobotna i opiekuje się córką. Wprawdzie rodzina nie wyklucza w przyszłości wyjazdu do Wielkiej Brytanii, ale obecnie jeszcze się na to nie zdecydowała.

Z uwagi na powyższe, Pana zdaniem, podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objawiającemu się w podleganiu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – których jednak Pan nie osiąga. Oznacza to, że nie ma Pan obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z pracy w Wielkiej Brytanii ani też obowiązku rozliczania się w polskim urzędzie skarbowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustaw:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z treści wniosku, jest Pan obywatelem Wielkiej Brytanii, gdzie Pan zamieszkuje oraz wykonuje pracę zarobkową. Zatem w analizowanej sprawie należy również przytoczyć przepisy Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Przy czym wyjaśnienia wymaga, że postanowienia ww. art. 4 ust. 2 Konwencji, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. Konwencji, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, fakt że w Polsce ma Pan żonę i dziecko, jak również posiada nieruchomość i samochód pozwala uznać, że zgodnie z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiada Pan w Polsce centrum interesów osobistych, zatem jest Pan osobą mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Niemniej jednak, z uwagi na to, że Wielka Brytania traktuje Pana jak rezydenta podatkowego. W Wielkiej Brytanii wykonuje Pan działalność zarobkową (umowa o pracę), w Wielkiej Brytanii również posiada Pan samochód oraz zamieszkuje w domu rodzinnym wspólnie z rodzicami, Pana aktywność społeczna, polityczna i kulturalna umiejscowiona jest w Wielkiej Brytanii, spędza Pan tam czas ze swoim synem z poprzedniego małżeństwa. Ponadto przebywa Pan na terytorium Wielkiej Brytanii dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, podczas gdy w Polsce Pana pobyt ma charakter okazjonalny (w celu odwiedzin żony i córki) należy uznać, że posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Wielką Brytanią.

Zatem przy uwzględnieniu art. 4 ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej, należy uznać, że Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Wielka Brytania.

Tym samym podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ww. ustawy. Oznacza to, że w Polsce mogłyby podlegać opodatkowaniu jedynie dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których jednak – jak wskazano we wniosku – Pan nie osiąga.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym, nie posiada Pan nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Tym samym nie ma Pan obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu pracy na terytorium Wielkiej Brytanii ani też obowiązku rozliczania się w polskim urzędzie skarbowym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).