Temat interpretacji

Ustalenie, czy udzielenie pożyczki akcji i przeniesienie w jej wyniku akcji na inną spółkę kapitałową prowadzi do powstania przychodu oraz opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego z tytułu udzielonej pożyczki akcji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy udzielenie pożyczki akcji i przeniesienie w jej wyniku akcji na inną spółkę kapitałową prowadzi do powstania przychodu oraz opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego z tytułu udzielonej pożyczki akcji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy udzielenie pożyczki akcji i przeniesienie w jej wyniku akcji na inną spółkę kapitałową prowadzi do powstania przychodu oraz opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego z tytułu udzielonej pożyczki akcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem części akcji (dalej: Akcje) w spółce akcyjnej z siedzibą na terytorium Polski.
Wnioskodawca zamierza zawrzeć z inną spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Polski (dalej: Pożyczkobiorca) umowę pożyczki akcji, przenosząc przy tym własność akcji na Pożyczkobiorcę. Transakcja nie będzie umową tzw. krótkiej sprzedaży, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 236/2012 z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie krótkiej sprzedaży i wybranych aspektów dotyczących swapów ryzyka kredytowego.

W czasie trwania umowy pożyczki, Pożyczkobiorca jako właściciel Akcji, będzie korzystał z tych Akcji w pełnym zakresie, tj. będzie miał prawo m.in. do dywidendy.

Z tytułu zawarcia umowy pożyczki Pożyczkodawcy będzie przysługiwać od Pożyczkobiorcy wynagrodzenie pieniężne w wysokości określonego procenta wartości pożyczonych akcji.

Umowa pożyczki będzie określać termin dokonania zwrotu Akcji. Umowa pożyczki akcji nie jest zawierana w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy zawarcie umowy pożyczki Akcji i przeniesienie własności Akcji na Pożyczkobiorcę będzie powodowało powstanie po stronie Pożyczkodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wynagrodzenie przysługujące Pożyczkodawcy z tytułu zawartej umowy pożyczki akcji będzie stanowić dla Pożyczkodawcy przychód z kapitałów pieniężnych (odsetek od pożyczek) podlegający opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w stawce 19%.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania Nr 1.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych.

Umowa pożyczki akcji zawierana będzie w oparciu o zasadę swobody umów, na podstawie art. 720 w zw. z art. 3531 Kodeksu cywilnego, tj. będzie to umowa nienazwana posiadająca istotne elementy umowy pożyczki.

W tym zakresie umowa pożyczki akcji będzie zbliżona do umowy pożyczki rzeczy oznaczonych co do gatunku, która przenosi ich własność na pożyczkobiorcę (wraz z udzieleniem pożyczki) lub na pożyczkodawcę (wraz z jej zwrotem). W odniesieniu do papierów wartościowych umowa pożyczki powodować będzie przejście wszelkich praw i obowiązków z papieru wartościowego z pożyczkodawcy na pożyczkobiorcę lub z pożyczkobiorcy na pożyczkodawcę w przypadku zwrotu akcji.

Na podstawie zawartej umowy pożyczki akcji nie dojdzie więc do definitywnego zbycia akcji, które powodowałoby powstanie przychodu z kapitałów pieniężnych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wykonanie umowy pożyczki papierów wartościowych polega na wydaniu pożyczkobiorcy tych papierów wartościowych, tj. posiadania dokumentów papierów wartościowych lub (dla papierów wartościowych zdematerializowanych lub nie posiadających formy dokumentu) zapisanie tychże papierów wartościowych na rachunku papierów wartościowych lub w odpowiedniej ewidencji - na imię pożyczkobiorcy. W rezultacie wykonania umowy pożyczki - pożyczkodawca traci wszelkie prawa z papieru wartościowego, a pożyczkobiorca nabywa prawo do korzystania z tych papierów przez czas określony w umowie. Po upływie tego okresu pożyczkobiorca zobowiązany jest do zwrotu tych akcji.

W związku z powyższym nie można uznać, że udzielenie i wykonanie umowy pożyczki poprzez przeniesienie na Pożyczkobiorcę własności Akcji będzie stanowić odpłatne, definitywne zbycie tych Akcji. Efektem powyższego nie będzie również żadne przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawcy, które mogłoby być kwalifikowane jako przychód z innych źródeł.

Powyższe potwierdza m.in.:

• Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2015 r., znak: IPPB2/4511-781/15-2/MK, w której organ wskazał, że Udzielenie i wykonanie umowy pożyczki poprzez przeniesienie na pożyczkobiorcę własności papierów wartościowych nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawcy (pożyczkodawcy) obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego. Operacja taka nie stanowi w szczególności odpłatnego zbycia instrumentu finansowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Efektem udzielenia pożyczki nie jest również żadne przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawcy (pożyczkodawcy), które mogłoby być kwalifikowane jako przychód z innych źródeł.

• Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 marca 2012 r., znak: IBPBI/2/423-1368/11/MO: sama transakcja udzielenia i wykonania pożyczek papierów wartościowych, bez względu w jakiej roli wystąpi Wnioskodawca, tj. pożyczkobiorcy, pożyczkodawcy czy też pośrednika nie spowoduje po Jego stronie powstania przychodu podatkowego, a tym samym obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ w wyniku tych transakcji Wnioskodawca nie uzyskuje żadnego przysporzenia.

Analogiczne stanowisko przyjął także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 marca 2020 r., sygn. akt II FSK 783/18, w którym wskazano, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem skargi kasacyjnej, że fakt przeniesienia na pożyczkodawcę własności akcji spowoduje powstanie przychodu definitywnego, skoro same akcje i inkorporowane w nich prawa majątkowe nie generują przychodu dla pożyczkodawcy.

Tym przychodem będzie dopiero wynagrodzenie za korzystanie z akcji. Nie ma - wbrew twierdzeniom skargi kasacyjnej - także znaczenia to, że akcje te mogą przynieść pożyczkobiorcy przychód z dywidendy i inne pożytki z prawa, skoro w sprawie nie chodzi o przychód pożyczkobiorcy lecz pożyczkodawcy. Po trzecie - ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że zawarta umowa pożyczki będzie umową nienazwaną zawartą na podstawie art. 720 i art. 3531 k.c. Z tego też powodu istotne jest to, że jej przedmiotem jest usługa finansowa, czyli prawo korzystania z akcji przez ściśle określony czas. (...) przedmiotem spornej umowy nie jest ani rzecz, ani środki pieniężne. Z tego też tytułu nie można podzielić poglądu organu interpretacyjnego, że przedmiotowe akcje są rzeczami oznaczonymi co do tożsamości bez względu na to, czy są to papiery wartościowe imienne, czy na okaziciela. Z tego też powodu nie można także mówić o przychodzie, który zaistnieje na dzień wydania rzeczy, czy zbycia prawa majątkowego, gdyż w stanie faktycznym nie mogło dojść do wydania rzeczy, czy zbycia prawa majątkowego, które to zbycie nie było zbyciem definitywnym.

Podsumowując należy wskazać, że wykonanie umowy pożyczki poprzez przeniesienie przez Wnioskodawcę na Pożyczkobiorcę własności Akcji nie będzie stanowić odpłatnego zbycia akcji, a co za tym idzie, czynność ta nie będzie powodować powstania przychodu z kapitałów pieniężnych, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania Nr 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Z kolei zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz llb-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Pojęcie odsetek zdefiniowane zostało w Uchwale Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 1991 r., sygn. akt III CZP 21/91. W Uchwale tej Sąd Najwyższy stwierdził, że odsetki stanowią wynagrodzenie za używanie cudzych pieniędzy lub innych rzeczy zamiennych, płatne z reguły w rzeczach zamiennych tego samego rodzaju co dług główny, w stosunku do jego wysokości i czasu trwania używania.

Powyższa definicja jest aprobowana zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w piśmiennictwie. Na gruncie ustawy o PIT wywołuje ona taki skutek, iż każde wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału (w tym wynagrodzenie z tytułu umowy pożyczki), bez względu na formę jego zastrzeżenia i sposób obliczenia, będzie traktowane, jako odsetki, a co za tym idzie, będzie ono stanowić przychód z kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT.

Powyższe potwierdza m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 101/13, w którym wskazano, że Za odsetki od pożyczek w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) należy uznać wszelkiego rodzaju wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału, niezależnie od sposobu i formy jego obliczania.

Zgodnie z powyższym, wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu umowy pożyczki Akcji będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód z odsetek od pożyczki, a co za tym idzie, zastosowanie będzie miał w tej sytuacji art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT oraz art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, tj. przychód Wnioskodawcy będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w stawce 19%, a Pożyczkobiorca, jako płatnik podatku, zobowiązany będzie do pobrania i odprowadzenia tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz przywołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej