Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a , art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości:

• jest nieprawidłowe w części dotyczącej nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej,
• jest prawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem z 8 kwietnia 2020 r. (data wpływu 9 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1980 r. Wnioskodawca nabył ze znajomym nieruchomość o pow. 1350 m² każdy w 1/2 części. Na gruncie znajdował się niezamieszkany budynek mieszkalny i gospodarczy.

Rok po zakupie została zawiązana spółka, wybudowano pomieszczenie gospodarcze i rozpoczęto działalność gospodarczą.

Budynek mieszkalny i pomieszczenia gospodarcze wraz z placem manewrowym zajęły 50% całej powierzchni gruntu. Pozostała część gruntu została przeznaczona na rekreację i ogródek warzywny.

W grudniu 2019 r. zakończono działalność gospodarczą, a przed rozwiązaniem spółki protokołem przekazano środki trwałe na potrzeby własne Wnioskodawcy i wspólnika.

Po zakończeniu działalności wszystkie zobowiązania podatkowe z tego wynikające (VAT, podatek dochodowy) zostały rozliczone. Została sporządzona inwentura końcowa.

Środki trwałe (budynki, plac manewrowy, ogrodzenie i warsztat) zostały częściowo zamortyzowane. Działalność gospodarcza była opodatkowania podatkiem liniowym.

W bieżącym roku Wnioskodawca zamierza sprzedać swój udział w nieruchomości, tj. 675 m².

Pismem z 8 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

1. Działalność gospodarcza była zarejestrowana jako spółka cywilna () o nr NIP (), do 31 grudnia 2019 r.
2. Budynek mieszkalny, jak i pomieszczenia gospodarcze stare (rok budowy 1930) nie były wykorzystywane do tej działalności do roku 1995, po tym roku część z nich, tzn. połowa budynku mieszkalnego (parter) zostało adaptowane na biuro firmy, pozostała część nadająca się do kapitalnego remontu niezamieszkana przez te 40 lat (przeciekający dach, zagrzybienie, odpadający tynk) nadal była nieużytkowana na cele mieszkalne do końca likwidacji działalności, ale z pobieranym przez miasto podatkiem. Od momentu zakupu był cały czas odprowadzany podatek od nieruchomości w pełnym wymaganym przepisami Urzędu Miasta () wymiarze.
3. Grunt nie był w ewidencji środków trwałych, a jego duża część 65% nie była w ogóle związana z działalnością gospodarczą. Teren przeznaczony był na warzywnik, trawnik i stare drzewa owocowe.
4. Na terenie nieobjętym działalnością gospodarczą nie było żadnych środków trwałych.
5. Przed rozwiązaniem spółki protokołem przekazano środki trwałe na potrzeby własne wspólników. Po zakończeniu działalności zostały uregulowane wszystkie zobowiązania podatkowe z niej wynikające (VAT, podatek dochodowy, (), i inne), rozliczone inwenturą końcową.
6. Wnioskodawca chciał również po analizie wykazu zakwalifikowanych przez Wydział Finansowy powierzchni gruntów decyzja () zweryfikować podaną we wcześniejszym wniosku ORD-IN powierzchnię zagospodarowaną pod działalność, iż było to 35% powierzchni nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od dochodu z tej sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany odprowadzić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy połowa sprzedawanej przez niego nieruchomości (tj. 375 m²) nigdy nie była przeznaczona na działalność gospodarczą (ogród, cele rekreacyjne). Wobec tego zdaniem Wnioskodawcy dochód z tej części sprzedaży winien być wolny od opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, od gruntu niepodlegającego działalności gospodarczej 65% wartości gruntu przy jego sprzedaży, jak i połowę budynku mieszkalnego, która to część nie była wykorzystana i niezamieszkana, ale z odprowadzanym przez wszystkie lata podatkiem od nieruchomości, po zakończeniu działalności nie powinna podlegać podatkowi dochodowemu.

Jeśli jednak są takie przepisy, które to uniemożliwiają to opodatkowanie tej części nieruchomości, która nie brała w ogóle udziału w działalności gospodarczej Wnioskodawca uważa za wielką niesprawiedliwość i wręcz jako karę, że przez 48 lat pracy Wnioskodawca starał się choć przez uczciwe płacenie podatków i innych zobowiązań wobec Państwa wykazać swój patriotyzm.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa również, iż jako podatnik przez te lata pracował i uczciwie dokładał się do budżetu Państwa, inwestując w rozwój firmy i polepszenie bytu pracowników poprzez inwestowanie zarobionych pieniędzy, zamiast je tracić na lepsze życie własne, nie powinien być opodatkowany żadnym podatkiem dochodowym, gdyż zainwestowane w rozwój firmy pieniądze już raz były opodatkowane. Poza tym likwidując firmę 6 lat wcześniej, mógłby sprzedać tą nieruchomość bez żadnego podatku, tak chyba stanowi przepis.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości:

• jest nieprawidłowe w części dotyczącej nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej,
• jest prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodu są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ww. ustawy: przepisy ust. 1 pkt 8 tej ustawy mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2c ww. ustawy: do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ww. ustawy: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Powyższe przepisy, tj. art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b i art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, regulujące kwestie związane z zakończeniem uczestnictwa podatnika w spółce niebędącej osobą prawną, zostały wprowadzone do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od 1 stycznia 2011 r. Ich celem było rozwianie wątpliwości interpretacyjnych dotyczących skutków podatkowych zakończenia uczestnictwa podatnika w spółce niebędącej osobą prawną (w tym także w wyniku likwidacji takiej spółki). Ustawodawca postanowił zatem, że w przypadku likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, gdy wspólnik otrzyma z ww. tytułu niepieniężne składniki majątku, odroczony zostanie moment opodatkowania do chwili, gdy podatnik odpłatnie zbędzie te składniki majątku, a zatem z tytułu tego zbycia uzyska dodatkowe, nieopodatkowane wcześniej środki.

Należy przy tym zauważyć, że wyżej cytowane, a dotyczące spółki niebędącej osobą prawną przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odnoszą się wyłącznie do sytuacji, w której dochodzi do zakończenia bytu prawnego takiej spółki na skutek przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego. Pod pojęciem likwidacji użytym w tym przepisie należy rozumieć każdy, dopuszczalny i zgodny z przepisami prawa sposób ustania bytu prawnego takiej spółki, w wyniku którego dochodzi m.in. do podziału między wspólników majątku spółki. Jeżeli zatem przepisy regulujące ustrój (tworzenie, funkcjonowanie i rozwiązywanie) danego typu spółki przewidują możliwość jej rozwiązania bez przeprowadzania formalnego procesu likwidacji, np. na skutek jednomyślnej decyzji wszystkich wspólników, to skutki podatkowe takiego rozwiązania spółki także należy oceniać na podstawie treści omawianych przepisów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w 1980 r. Wnioskodawca nabył ze znajomym nieruchomość o pow. 1350 m² każdy w 1/2 części. Na gruncie znajdował się niezamieszkany budynek mieszkalny i gospodarczy. Rok po zakupie została zawiązana spółka cywilna, wybudowano pomieszczenie gospodarcze i rozpoczęto działalność gospodarczą. Budynek mieszkalny i pomieszczenia gospodarcze wraz z placem manewrowym zajęły 35% całej powierzchni gruntu. Pozostała część gruntu została przeznaczona na rekreację i ogródek warzywny. W grudniu 2019 r. zakończono działalność gospodarczą, a przed rozwiązaniem spółki protokołem przekazano środki trwałe na potrzeby własne Wnioskodawcy i wspólnika. Środki trwałe (budynki, plac manewrowy, ogrodzenie i warsztat) zostały częściowo zamortyzowane. Działalność gospodarcza była opodatkowania podatkiem liniowym. W bieżącym roku Wnioskodawca zamierza sprzedać swój udział w nieruchomości, tj. 675 m². Po 1995 r. połowa budynku mieszkalnego (parter) została adaptowane na biuro firmy. Grunt nie był w ewidencji środków trwałych, a jego duża część 65% nie była związana z działalnością gospodarczą.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w nieruchomości o charakterze niemieszkalnym (budynek gospodarczy, pomieszczenie gospodarcze, plac manewrowy, ogrodzenie i warsztat), które w spółce cywilnej stanowiły środki trwałe i były w niej wykorzystywane w sytuacji gdy sprzedaż ta nastąpi przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja (rozwiązanie) spółki cywilnej będzie skutkowała powstaniem przychodu z działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 24 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: dochodem z odpłatnego zbycia innych niż środki pieniężne składników majątku otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji jest różnica między przychodem uzyskanym z ich odpłatnego zbycia a wydatkami poniesionymi na ich nabycie lub wytworzenie, niezliczonymi w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów przez wspólnika lub spółkę; przepisy art. 22 ust. 8a stosuje się odpowiednio.

Ustalony zgodnie z ww. przepisem dochód podlega opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, czyli w przypadku Wnioskodawcy podatkiem liniowym.

Natomiast w odniesieniu do skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości o charakterze mieszkalnym Organ stwierdza, co następuje.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że skutki podatkowe sprzedaży wskazanego we wniosku budynku, który w spółce cywilnej był kwalifikowany jako środek trwały i miał zarazem charakter mieszkalny należy rozpatrywać w kontekście możliwości powstania przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie powstaje przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomościach decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Powołany na wstępie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajdzie również zastosowanie w odniesieniu do udziału w nieruchomości, która nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej (przeznaczona na rekreację i ogródek warzywny).

Powyższe oznacza, że na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych datę nabycia nieruchomości w przypadku Wnioskodawcy stanowi data nabycia nieruchomości, tj. 1980 r. Termin określony w tym przepisie należy więc liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, tj. od końca 1980 roku.

W związku z tym, mając na uwadze regulacje zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie sprzedaż udziału w nieruchomości o charakterze mieszkalnym, która uprzednio była wykorzystywana w spółce cywilnej jako środek trwały, a także niewykorzystywanego w działalności gospodarczej (przeznaczonego na rekreację i ogródek warzywny) nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w wyżej powołanym przepisie.

Reasumując sprzedaż udziału w nieruchomości o charakterze niemieszkalnym w sytuacji, gdy sprzedaż ta nastąpi przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacji (rozwiązanie) spółki cywilnej będzie zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b w zw. z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutkowała powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca ze sprzedaży udziału w nieruchomości w tej części będzie zatem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z wybraną formą opodatkowania (podatkiem liniowym).

Natomiast sprzedaż udziału w nieruchomości o charakterze mieszkalnym, która uprzednio była wykorzystywana w spółce cywilnej jako środek trwały, a także niewykorzystywanego w działalności gospodarczej (przeznaczonego na rekreację i ogródek warzywny) nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wynika z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a co za tym idzie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej