Skorzystanie z kodów uprawniających do zakupu produktu po obniżonej cenie, nie będzie stanowić dla uczestników programu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z planowanym wprowadzeniem programu rabatowego skierowanego do pracowników, zleceniobiorców, osób świadczących usługi na rzecz spółki, pracowników przedsiębiorstw współpracujących ze spółką i stałych klientów. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w sieci sklepów stacjonarnych z przewagą żywności. W związku z dużą konkurencją na rynku spółka podejmuje działania marketingowe mające na celu zwiększenie sprzedaży. Elementem tych działań są programy rabatowe skierowane w zależności od zamierzonego celu do ogółu klientów bez spełnienia dodatkowych warunków np. rabaty gazetkowe, rabat cena dnia oraz programy rabatowe wymagające spełnienia ustalonych warunków np. uzyskanie określonej wartości paragonu.

Spółka rozważa wprowadzenie nowego programu rabatowego skierowanego do

1.pracowników,

2.zleceniobiorców,

3.osób świadczących usługi na rzecz spółki,

4.pracowników przedsiębiorstw współpracujących ze spółką,

5.stałych klientów.

Osoba przystępująca do programu otrzyma kod rabatowy, planowany jest miesięczny termin ważności z możliwością jego odnawiania na kolejne okresy, spółka nie wyklucza możliwości wydania kodów z terminem dłuższym lub krótszym. Kod będzie uprawniał do zakupu towarów po obniżonej cenie, niektóre towary mogą zostać wyłączone z oferty rabatowej. Kwota udzielanego rabatu będzie ograniczona limitem w ramach jednego kodu rabatowego, maksymalna wysokość i limit rabatu możliwy do uzyskania w programie będzie ustalany w zależności od sytuacji finansowej spółki w szczególności od stosowanych marż.

Poszczególni uczestnicy programu otrzymają kody uprawniające do zniżki w różnej wysokości i z różnym limitem w zależności od długości współpracy ze spółką. Wysokość zniżki i limit nie będą zależały od charakteru relacji łączącej spółkę z daną osobą, ani pracownicy ani żadna inna grupa nie będzie uprzywilejowana w stosunku do innych osób.

Celem programu oprócz wzmocnienia relacji łączącej spółkę z uczestnikami jest zwiększenie sprzedaży oraz pozyskanie nowych klientów, dlatego uczestnik może rozporządzać otrzymanym kodem według własnego uznania do limitu opisanego powyżej, w tym także udostępnić kod dowolnie wybranym osobom.

Pytanie

Czy w związku z otrzymaniem kodów rabatowych lub skorzystaniem z przyznanych rabatów powstaje dla którejkolwiek z wymienionych osób przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych a w konsekwencji, czy na spółce będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z przepisów ustawy o PDOF, w tym obowiązki informacyjne?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, dla żadnego z uczestników programu rabatowego nie powstanie przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych a w konsekwencji na spółce nie będą ciążyć żadne obowiązki wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9,10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają wyjaśnienia, jak należy definiować pojęcie „rabat”. W powszechnym rozumieniu „rabat” oznacza zniżkę, ustępstwo procentowe, kwotowe lub rzeczowe dla nabywcy od ustalonych standardowo cen zakupu towarów. Skutkiem przyznania i udzielenia rabatu nie jest otrzymanie ani pozostawienie do dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnej a jedynie obniżenie ceny, którą kupujący ma zapłacić.

Wyrok NSA z 9 lipca 2019 r. sygn. akt II FSK 2478/17

Wykorzystanie kuponu rabatowego przy zakupie towaru lub usługi za pośrednictwem platformy internetowej nie powoduje powstania przychodu po stronie kupującego, ponieważ realizując kupon rabatowy, podatnik (kupujący) nie otrzymuje pieniędzy ani wartości pieniężnych.

Zgodnie z powyższym rabat nie jest świadczeniem pieniężnym, więc nie może być opodatkowany jak świadczenie pieniężne, natomiast w przypadku świadczeń innych niż pieniężne, samo postawienie do dyspozycji nie wystarczy do powstania przychodu.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 zwrócił uwagę, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia - w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych - są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”.

Zasada ta dotyczy również osób niebędących pracownikami.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 19.09.2014 r., I SA/Wr 1676/14 stwierdził, że argumenty TK dotyczące warunków „uzyskania przez pracownika przychodu z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń należy odnieść także do przychodów innych niż pracownicy osób. Mieć bowiem należy na uwadze, że punktem wyjścia określenia warunków powstania przychodu (w przedmiotowym zakresie) był przepis art. 11 u.p.d.o.f. mający ogólny charakter, którego zastosowanie wykracza poza przypadki przychodu ze stosunku pracy (i zrównanych).”

Ponadto, o przychodzie podlegającym opodatkowaniu można mówić wtedy, gdy możliwe jest ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawach podatkowych.

Do określenia wysokości przychodu konieczne jest ustalenie wartości rzeczywiście otrzymanego przez konkretnego podatnika świadczenia, nie wystarczy znajomość potencjalnego, przeciętnego czy maksymalnego możliwego do uzyskania przychodu.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20.01.2012 r. II FSK 1356/10:

„Skoro zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., warunkiem uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jest otrzymanie tego świadczenia, to w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania."

Dodatkowo świadczenie nieodpłatne stanowiące przychód dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych musi mieć charakter wyjątkowy, skierowany do ograniczonego kręgu odbiorców nie może być dostępne dla wszystkich.

NSA w wyroku z 12 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1246/11. wskazuje, że za nieodpłatne świadczenia „mogą być uznane te, które po pierwsze mają wymierny dla podatnika efekt finansowy, po drugie co do zasady korzyść wynikająca z nich nie może być dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów, gdyż w przeciwnym razie każdy uczestnik obrotu gospodarczego w równym stopniu byłby nieodpłatnie wzbogacony, a po trzecie jej uzyskanie nie wiąże się z obowiązkiem ponoszenia żadnego ekwiwalentu na rzecz innych osób.”

NSA w wyroku z dnia 30 października 2014 r. o sygn. II FSK 2451/12: stwierdza (...) każdy rabat udzielany przez Spółkę stanowi określoną korzyść dla nabywcy towaru objętego rabatem. Nie ulega także wątpliwości, że przyznanie takiego rabatu (…), nie jest „częściowo odpłatnym świadczeniem” i nie wiąże się z koniecznością odprowadzenia podatku dochodowego z tego tytułu. Stanowisko przeciwne prowadziłoby do nieuzasadnionej konkluzji, że każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar. (...)

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.),

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na płatniku ciążą zatem trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenia podatku w prawidłowej wysokości,

2)pobrania podatku,

3)wpłacenia pobranego podatku do właściwego organu podatkowego.

Tak określone obowiązki determinują także zakres odpowiedzialności płatnika.

W myśl art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej :

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Stosownie do art. 10 ust. 1 źródłami przychodów są m.in.:

•stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);

•działalność wykonywana osobiście (pkt 2);

•pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);

•inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

przychodem, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy,

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy,

za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W świetle art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się:

przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

c)przedsiębiorstwa w spadku

–z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy,

osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 42 tejże ustawy,

1. Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

1a. W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

2. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1)w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;

2)w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy,

za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Obowiązki płatnika, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają zastosowania do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy,

za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w sieci sklepów stacjonarnych z przewagą żywności. W związku z dużą konkurencją na rynku spółka podejmuje działania marketingowe mające na celu zwiększenie sprzedaży. Spółka rozważa wprowadzenie nowego programu rabatowego skierowanego do:

•pracowników,

•zleceniobiorców,

•osób świadczących usługi na rzecz spółki,

•pracowników przedsiębiorstw współpracujących ze spółką,

•stałych klientów.

Poszczególni uczestnicy programu otrzymają kody uprawniające do zniżki w różnej wysokości i z różnym limitem w zależności od długości współpracy ze spółką. Wysokość zniżki i limit nie będą zależały od charakteru relacji łączącej spółkę z daną osobą, ani pracownicy ani żadna inna grupa nie będzie uprzywilejowana w stosunku do innych osób.

Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy w związku z otrzymaniem kodów rabatowych lub skorzystaniem z przyznanych rabatów powstaje dla którejkolwiek z wymienionych osób przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych a w konsekwencji, czy na spółce będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązki informacyjne.

Jak słusznie Państwo zauważyli, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. Zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, rabat oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Zatem nie można uznać, że osoba otrzymująca kod rabatowy, czy korzystająca z takiego kodu nabywając towar po cenie niższej od regularnej oferty, osiąga korzyść majątkową odpowiadającą różnicy w cenie produktu. Nie ma wątpliwości, że każdy rabat (jako zniżka ceny) uzyskany w związku z realizacją kodu rabatowego stanowi określoną korzyść dla nabywcy towaru objętego tym rabatem. Jednakże przyjęcie stanowiska, że stanowi on przychód w postaci wartości pieniężnej oznaczałoby, iż każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar.

Jak wynika z opisu sprawy, program rabatowy ma być skierowany do pracowników, zleceniobiorców, osób świadczących usługi na rzecz spółki, pracowników przedsiębiorstw współpracujących ze spółką i stałych klientów.

Ponadto, jak wskazali Państwo we wniosku, celem programu oprócz wzmocnienia relacji łączącej spółkę z uczestnikami jest zwiększenie sprzedaży oraz pozyskanie nowych klientów, dlatego uczestnik może rozporządzać otrzymanym kodem według własnego uznania do limitu opisanego powyżej, w tym, także udostępnić kod dowolnie wybranym osobom.

Zatem krąg uprawnionych do skorzystania z programu rabatowego, uprawniających w okresie ich ważności do uzyskania rabatu na nabywane towary jest potencjalnie nieograniczony.

Mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że udzielenie rabatu szerokiej grupie beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do jednego grona beneficjentów, spełniających warunki korzystania z określonych akcji promocyjnych na takich samych zasadach, jednocześnie nie będących pracownikami Wnioskodawcy i niepozostających z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym, nie generuje po stronie Użytkowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, zarówno otrzymanie kodów rabatowych, jak i skorzystanie z przyznanych kodów uprawniających do zakupu produktu po obniżonej cenie, nie będzie stanowić dla któregokolwiek z wymienionych we wniosku uczestników programu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z opisanym programem rabatowym, na spółce nie będzie spoczywać obowiązek płatnika wobec tychże uczestników, tj. obowiązek w zakresie obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych ani też obowiązek sporządzenia informacji PIT-11.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).