Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 13 listopada 2019 r. (data wpływu 21 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Pana A,

• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania: Panią B,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonkowie B (Zainteresowana niebędąca stroną postępowania) i A (Zainteresowany będący stroną postępowania) zamierzają sprzedać nieruchomość zabudowaną budynkami niemieszkalnymi, którą nabyli w 2001 r., jako osoby fizyczne, do prywatnego majątku wspólnego (ustawowa wspólność majątkowa małżeńska). Transakcja z 2001 r. nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Cała nieruchomość złożona jest z kilku działek ewidencyjnych, będących przedmiotem oddzielnego obrotu. Część ww. nieruchomości jest wykorzystywana przez A w związku z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, w tym wyłącznie dwa z budynków posadowionych na nieruchomości (działce ewidencyjnej nr 3) są faktycznie wykorzystywane w związku z prowadzoną przez A działalnością gospodarczą i zostały ujęte w ewidencji środków trwałych.

Od momentu zawarcia związku małżeńskiego małżonkowie nie zawierali umów majątkowych małżeńskich, w tym umów rozdzielności majątkowej. Cena planowanej sprzedaży nieruchomości będzie wyższa od ceny jej nabycia w 2001 r. Upłynął okres 5 lat od nabycia ww. nieruchomości, z zastrzeżeniem transakcji zamiany z Gminą jednej z działek ewidencyjnych, o której mowa poniżej.

W świetle powyższego Zainteresowani występują z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w celu ustalenia skutków podatkowych planowanej transakcji odpłatnego zbycia ww. nieruchomości.

W dniu 25 września 2001 r. aktem notarialnym umowy sprzedaży, małżonkowie A i B, jako osoby fizyczne, nabyli (ze środków własnych) zabudowaną nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta (Nieruchomość). Nabyta Nieruchomość w chwili zawarcia ww. umowy sprzedaży składała się z czterech działek ewidencyjnych o nr: 1 (pow. 1 850 m²), 2 (pow. 898 m²), 3 (pow. 14 490 m²), 4 (pow. 2 580 m²). Zgodnie z ww. aktem notarialnym na Nieruchomości znajdował się magazyn główny, portiernia oraz kiosk typu .

W dalszej kolejności działka nr 1, na podstawie decyzji z dnia 2 stycznia 2013 r., została podzielona na trzy działki o nr 1A, nr 1B, nr 1C. Następnie działka nr 1A stała się przedmiotem zamiany z Gminą na działkę o nr X na podstawie aktu notarialnego z dnia 29 maja 2019 r.

Aktualnie we współwłasności małżonków znajdują się następujące działki ewidencyjne, tworzące opisywaną nieruchomość: nr 2 (pow. 896 m², sposób korzystania: pastwisko; faktycznie niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą), nr 3 (pow. 14 490 m², sposób korzystania: pastwisko, zabudowana budynkiem magazynu głównego Hala oraz budynkiem portierni Portiernia; trwa budowa nowego budynku niemieszkalnego Budynek w budowie nieprowadzona w ramach działalności gospodarczej małżonka, nakłady na budynek nie były ewidencjonowane jako koszty prowadzonej działalności gospodarczej), działka ewidencyjna nr 3 jest częściowo wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ww. małżonka), nr 1B (pow. 1 444 m², wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ww. małżonka, częściowo będąca przedmiotem umowy dzierżawy na rzecz podmiotu trzeciego), nr 1C (pow. 108 m², niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą), nr X (o pow. 319 m², niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą) oraz nr 4 (o pow. 2 580 m², sposób korzystania: pastwisko, kiosk typu , niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ww. małżonka).

Poszczególne działki ewidencyjne mogą być przedmiotem samodzielnego obrotu. Przedmiotem planowanej sprzedaży (zdarzenie przyszłe) mają być wszystkie ww. działki ewidencyjne, składające się aktualnie na Nieruchomość wraz z naniesieniami. Żaden z budynków znajdujących się na Nieruchomości, nie jest budynkiem mieszkalnym w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

Aktualnie jeden z małżonków A prowadzi działalność gospodarczą, wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (przeważające PKD Zakładanie stolarki budowlanej 43.32.Z; przedmiot działalności nie obejmuje obrotu nieruchomościami). Działalność jest prowadzona od 1990 r. Status przedsiębiorcy: Aktywny, działalność nie została zawieszona. Dochody z działalności gospodarczej A są ewidencjonowane w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów i opodatkowane są podatkiem liniowym (19 %), A jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Drugi z małżonków B nie prowadzi działalności gospodarczej.

Aktualnie Nieruchomość jest wykorzystywana w następujący sposób: w części na cele prywatne małżonków, w części w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przez A (w tym na potrzeby własne działalności gospodarczej, jak również na wynajem i dzierżawę podmiotom trzecim w ramach prowadzonej działalności gospodarczej).

Do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej A zostały wprowadzone wyłącznie dwa budynki znajdujące się na Nieruchomości, a konkretnie na jednej z działek na działce ewidencyjnej nr 3; tj. ww. Hala oraz Portiernia. Powyższe środki trwałe zostały przyjęte do używania w dniu 30 grudnia 2006 r. Odpisy amortyzacyjne były dokonywane metodę liniową, według stawki 10%.

Pełne umorzenie tych środków trwałych nastąpiło w dniu 31 grudnia 2016 r. Pozostałe budynki znajdujące się na Nieruchomości nie były faktycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Część z gruntów była wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (grunt był wynajmowany w ramach działalności gospodarczej lub był wykorzystywany w prowadzonej działalności jako drogi dojazdowe do budynków, place postojowe itp.). Grunty nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych.

W decyzji w sprawie zobowiązania pieniężnego w sprawie podatku od nieruchomości, jako budynki wykorzystywane w działalności gospodarczej zostały wskazane budynki o łącznej powierzchni użytkowej 1 346 m² oraz grunty zajęte na działalność gospodarczą o powierzchni 4 000 m². Wartości te w całym okresie użytkowania Nieruchomości były wskazywane zgodnie z rzeczywistym wykorzystywaniem i nie były wyższe od wielkości określonych w ostatniej decyzji, o której mowa powyżej. Szczegółowy zakres wykorzystywania Nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą wskazano powyżej w rozbiciu na poszczególne działki ewidencyjne.

Ponadto, jak powyżej wskazano, działka ewidencyjna nr 1A była przedmiotem zamiany z Gminą na działkę nr X (akt notarialny z dnia 29 maja 2019 r.). Wartość powyższych działek ewidencyjnych zgodnie z wyceną rzeczoznawcy wskazaną w akcie notarialnym to: odpowiednio 10 510 zł i 10 660 zł. Małżonkowie B i A dopłacili Gminie kwotę 150 zł stanowiącą różnicę pomiędzy działką nr 1A i nr X.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż opisanej w zdarzeniu przyszłym Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a jeśli tak, to w jaki sposób?

Zdaniem Zainteresowanych, transakcja odpłatnego zbycia Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jedynie w części, tj. w odniesieniu do tych części nieruchomości, które rzeczywiście były wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W zakresie budynków do: ww. Hali oraz Portierni (budynków uwidocznionych w ewidencji środków trwałych), a w odniesieniu do gruntów wyłącznie w zakresie części gruntu, tj. gruntu o powierzchni 4 000 m², wykorzystywanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym zakresie przychód ze zbycia ww. części Nieruchomości będzie można uznać za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej A. W opinii Zainteresowanych, Wnioskodawca w powyższym zakresie, tj. w zakresie, w jakim przychód ze zbycia części Nieruchomości będzie stanowił przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, będzie dokumentował ww. sprzedaż umową sprzedaży lub fakturą VAT (w zależności od tego, czy w danym przypadku występuje podatek VAT czy nie). Ponadto zbycie działki ewidencyjnej nr X (uzyskanej w wyniku zamiany dokonanej z Gminą) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynęło 5 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło jej nabycie (tj. nabycie w drodze zamiany na mocy aktu notarialnego z dnia 29 maja 2019 r.). Jako, że działka ta nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, jej zbycie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem będzie cena rynkowa uzyskana ze zbycia działki, kosztem podatkowym będzie koszt nabycia tej działki (art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Oznacza to, że podstawą opodatkowania będzie różnica pomiędzy wartością rynkową tej działki z dnia nabycia w trybie zamiany a wartością (ceną sprzedaży) na dzień planowanego odpłatnego zbycia. W pozostałym zakresie transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem minęło 5 lat od jej nabycia, a zbycie nie następuje w wykonaniu prowadzonej działalności gospodarczej. Zbywane części Nieruchomości nie stanowiły środków trwałych podlegających ujawnieniu w ewidencji środków trwałych.

Podsumowując, wedle stanowiska Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będą podlegać:

1. odpłatne zbycie budynku Hali (położonej na działce ewidencyjnej nr 3) wpisanej w ewidencji środków trwałych dla prowadzonej działalności gospodarczej,
2. odpłatne zbycie budynku Portierni (położonego na działce ewidencyjnej nr 3) wpisanego w ewidencji środków trwałych dla prowadzonej działalności gospodarczej,
3. odpłatne zbycie części gruntu, tj. części działki nr 3 i działka nr 1B, o łącznej powierzchni faktycznie wykorzystywanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą 4 000 m².

W tym zakresie przychód z odpłatnego zbycia będzie stanowił przychód z prowadzonej przez A działalności gospodarczej. W tej części transakcja będzie opodatkowana na zasadach określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 30c ww. ustawy.

Odpłatne zbycie działki nr X, nabytej w toku zamiany będzie opodatkowane na zasadach wskazanych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży) jako przychód niestanowiący przychodu z działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie będą podlegały (zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) części Nieruchomości niezajęte na prowadzoną działalność gospodarczą (tj. niewykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą):

1. odpłatne zbycie działki ewidencyjnej nr 2,
2. odpłatne zbycie działki ewidencyjnej nr 1C,
3. odpłatne zbycie działki ewidencyjnej nr 4 wraz z istniejącymi na ww. działkach naniesieniami,
4. odpłatne zbycie działki ewidencyjnej nr 3 w części wykraczającej poza powierzchnię wykorzystywaną w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
5. odpłatne zbycie Budynku w budowie posadowionego na działce ewidencyjnej nr 3, jako że nakłady na ww. budynek były nakładami prywatnymi małżonków, budowa była prowadzona przez małżonków jako osoby prywatne, a wydatki na budowę nie stanowiły kosztów prowadzonej przez A działalności gospodarczej, decyzja o pozwoleniu na budowę została wydana małżonkom jako osobom fizycznym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: źródłami przychodów są odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, z zastrzeżeniem, że przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Tym samym, jeśli dochodzi do zbycia nieruchomości lub jej części po upływie 5 lat, a nieruchomość lub jej część nie podlegała ujęciu w ewidencji środków trwałych lub została wycofana z działalności gospodarczej wcześniej niż 6 lat przed odpłatnym zbyciem, podatek dochodowy od odpłatnego zbycia takiej nieruchomości nie wystąpi.

Jak wskazano w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Zgodnie z Kodeksem cywilnym, do nieruchomości zalicza się również nieruchomości gruntowe. Jak wskazano w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy: podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości, a nie przekształcenie, podział, czy scalenie danej nieruchomości. Zatem, czynności związane z podziałem nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży, nie wpływają na datę nabycia prawa własności nieruchomości.

Nadmienić należy, że prawo podatkowe, w szczególności ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera definicji nieruchomości. Wobec tego uzasadnionym jest posiłkowanie się definicją nieruchomości zawartą w Kodeksie cywilnym.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Kodeks cywilny, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy stosownie do przepisu art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Ponadto, jak stanowi art. 48 ustawy Kodeks cywilny z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili ich zasadzenia lub zasiania.

Mając na uwadze powołane ww. przepisy Kodeksu cywilnego należy stwierdzić, że w przypadku wybudowania budynku na gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Wyjątki od tej zasady przewidują przepisy szczególne dotyczące wzniesienia budynku na gruncie będącym w wieczystym użytkowaniu.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

W myśl z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym. Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Natomiast, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zasady ustalania przychodów z działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa sią przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei, przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

O tym jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

&‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych wyjaśnień wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Wskazać należy, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Podkreślić zatem należy, że użyty w cytowanym powyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin nabycie oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy lub prawa w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności. Tak więc, jednym ze sposobów nabycia nieruchomości lub praw majątkowych jest nabycie własności nieruchomości lub praw majątkowych na podstawie umowy zamiany.

Umowa zamiany jest umową konsensualną, odpłatną i wzajemną, w której świadczenia obu stron mają charakter niepieniężny. Zgodnie z art. 603 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy, co stanowi również odpłatne zbycie rzeczy.

Zamiana jest więc umową o podobnym charakterze co sprzedaż. Świadczy o tym między innymi fakt, że ustawodawca nie reguluje odrębnie tej umowy, a jedynie w art. 604 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Zgodnie z art. 535 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży energii, praw oraz wody (art. 555 ustawy Kodeks cywilny).

Różnica pomiędzy tymi umowami sprowadza się jedynie do formy zapłaty, którą w przypadku umowy sprzedaży stanowi wartość pieniężna, a w przypadku zamiany inna rzecz.

W świetle przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że rezultatem umowy zamiany nieruchomości jest z jednej strony zbycie nieruchomości, a z drugiej nabycie na własność innej nieruchomości. Oczywiste jest bowiem, że zamiana jest formą nabycia, gdyż właściciel nabywa w drodze umowy rzecz lub prawo, do którego prawa własności wcześniej nie miał, bo należało do innej osoby, nawet w sytuacji, kiedy zamiana nieruchomości następuje bez wzajemnych dopłat.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 25 września 2001 r. Zainteresowani będący małżonkami nabyli umową sprzedaży ze środków własnych, jako osoby fizyczne, do prywatnego majątku wspólnego objętego ustawową wspólnością majątkową małżeńską zabudowaną nieruchomość (Nieruchomość). Zainteresowani nie zawierali umów majątkowych małżeńskich, w tym umów rozdzielności majątkowej.

Nabyta Nieruchomość w chwili zawarcia ww. umowy sprzedaży składała się z czterech działek ewidencyjnych o nr: 1 (pow. 1 850 m²), 2 (pow. 898 m²), 3 (pow. 14 490 m²), 4 (pow. 2 580 m²). Zgodnie z ww. aktem notarialnym na Nieruchomości znajdował się magazyn główny, portiernia oraz kiosk typu .

Działka nr 1, na podstawie decyzji z dnia 2 stycznia 2013 r., została podzielona na trzy działki o nr 1A, nr 1B, nr 1C. Następnie działka nr 1A stała się przedmiotem zamiany z Gminą na działkę o nr X na podstawie aktu notarialnego z dnia 29 maja 2019 r. Zainteresowani dopłacili Gminie kwotę 150 zł stanowiącą różnicę pomiędzy działką nr 1A i nr X.

Zainteresowany będący stroną postępowania prowadzi działalność gospodarczą, wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (przeważające PKD Zakładanie stolarki budowlanej 43.32.Z; przedmiot działalności nie obejmuje obrotu nieruchomościami. Działalność jest prowadzona od 1990 r. i nie została zawieszona. Dochody z działalności gospodarczej są ewidencjonowane w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów i opodatkowane są podatkiem liniowym (19 %). Zainteresowana niebędąca stroną postępowania nie prowadzi działalności gospodarczej.

We współwłasności Zainteresowanych znajdują się następujące działki ewidencyjne, tworzące opisywaną nieruchomość: nr 2 (pow. 896 m², sposób korzystania: pastwisko; faktycznie niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą), nr 3 (pow. 14 490 m², sposób korzystania: pastwisko, zabudowana budynkiem magazynu głównego Hala oraz budynkiem portierni Portiernia; trwa budowa nowego budynku niemieszkalnego Budynek w budowie nieprowadzona w ramach działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania, nakłady na budynek nie były ewidencjonowane jako koszty prowadzonej działalności gospodarczej, działka ewidencyjna nr 3 jest częściowo wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Zainteresowanego będącego stroną postępowania), nr 1B (pow. 1 444 m², wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Zainteresowanego będącego stroną postępowania, częściowo będąca przedmiotem umowy dzierżawy na rzecz podmiotu trzeciego), nr 1C (pow. 108 m², niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą), nr X (o pow. 319 m², niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą) oraz nr 4 (o pow. 2 580 m², sposób korzystania: pastwisko, kiosk typu , niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Zainteresowanego będącego stroną postępowania).

Nieruchomość jest wykorzystywana w następujący sposób: w części na cele prywatne Zainteresowanych, w części w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania, (w tym na potrzeby własne działalności gospodarczej, jak również na wynajem i dzierżawę podmiotom trzecim w ramach prowadzonej działalności gospodarczej).

Do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania zostały wprowadzone wyłącznie dwa budynki znajdujące się na Nieruchomości, a konkretnie na jednej z działek na działce ewidencyjnej nr 3. tj. ww. Hala oraz Portiernia. Powyższe środki trwałe zostały przyjęte do używania w dniu 30 grudnia 2006 r. Odpisy amortyzacyjne były dokonywane metodę liniową, według stawki 10%. Pełne umorzenie tych środków trwałych nastąpiło w dniu 31 grudnia 2016 r. Pozostałe budynki znajdujące się na Nieruchomości nie były faktycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Część z gruntów była wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (grunt był wynajmowany w ramach działalności gospodarczej lub był wykorzystywany w prowadzonej działalności jako drogi dojazdowe do budynków, place postojowe itp.). Grunty nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych.

W decyzji w sprawie zobowiązania pieniężnego w sprawie podatku od nieruchomości, jako budynki wykorzystywane w działalności gospodarczej zostały wskazane budynki o łącznej powierzchni użytkowej 1 346 m² oraz grunty zajęte na działalność gospodarczą o powierzchni 4 000 m². Wartości te w całym okresie użytkowania Nieruchomości były wskazywane zgodnie z rzeczywistym wykorzystywaniem i nie były wyższe od wielkości określonych w ostatniej decyzji.

Zainteresowani planują sprzedać nieruchomość zabudowaną budynkami niemieszkalnymi. Przedmiotem planowanej sprzedaży mają być wszystkie ww. działki ewidencyjne, składające się aktualnie na Nieruchomość wraz z naniesieniami. Żaden z budynków znajdujących się na Nieruchomości, nie jest budynkiem mieszkalnym w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zatem każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości stanowiącej przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym, nabywając wspólnie z żoną (Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania) nieruchomość Zainteresowany będący stroną postępowania stał się jej współwłaścicielem. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do żony i części należącej do męża, bowiem nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością męża, jak i żony.

Jak wynika z wniosku, nieruchomość zabudowana budynkami niemieszkalnymi (magazyn główny, portiernia oraz kiosk typu ) została nabyta przez małżonków (Zainteresowanych) w 2001 r. i składała się z czterech działek ewidencyjnych o nr: 1, 2, 3 i 4.

Działka nr 1 została podzielona na trzy działki o nr: 1A, 1B i 1C.

Działka nr 1A stała się przedmiotem zamiany na działkę o nr X na podstawie aktu notarialnego w 2019 r.

Przedmiotowe nieruchomości od momentu ich nabycia przez Zainteresowanych tj. w drodze umowy kupna sprzedaży w 2001 r. (działka nr 1B, nr 1C, nr 2, nr 3, nr 4) oraz w wyniku zamiany w 2019 r. (działka nr X) były wykorzystywane w następujący sposób:

• nr X niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania),

• nr 1B wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania), częściowo będąca przedmiotem umowy dzierżawy na rzecz podmiotu trzeciego,

• nr 1C niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania),

• nr 2 niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania),

• nr 3 częściowo wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania); zabudowana budynkiem magazynu głównego Hala oraz budynkiem portierni Portiernia; z budową nowego budynku niemieszkalnego Budynek w budowie nieprowadzoną w ramach działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania, nakłady na budynek nie były ewidencjonowane jako koszty prowadzonej działalności gospodarczej,

• nr 4 niewykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania), zabudowana kioskiem typu .

Zainteresowany będący stroną postępowania wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej budynki o łącznej powierzchni użytkowej 1 346 m² oraz grunty o powierzchni 4 000 m². Do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania zostały wprowadzone wyłącznie dwa budynki znajdujące się na działce nr 3; tj. Hala oraz Portiernia.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy w odniesieniu do:

• nieruchomości, tj. działki nr 1B, wyodrębnionej w wyniku podziału działki nr 1, że planowana sprzedaż tej nieruchomości, należącej do Zainteresowanego będącego stroną postępowania i Jego małżonki, która jest wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania), że stanowić będzie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu u Zainteresowanego będącego stroną postępowania. W konsekwencji będzie to przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy (odpłatnego zbycia nieruchomości). Tym samym, uzyskany ze sprzedaży przychód winien zostać opodatkowany w całości według zasad wynikających z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tj. Zainteresowanego będącego stroną postępowania;

• nieruchomości tj. działki nr 3 zabudowanej budynkiem magazynu głównego Halą, budynkiem portierni Portiernią, z budową nowego budynku niemieszkalnego Budynkiem w budowie, że planowane przez Zainteresowanych odpłatne zbycie tej nieruchomości, częściowo wykorzystywanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania), skutkuje dla Zainteresowanego będącego stroną postępowania powstaniem przychodu z działalności gospodarczej w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w proporcji w jakiej nieruchomość wykorzystywana jest w prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania. Natomiast odpłatne zbycie ww. nieruchomości w części niewykorzystywanej w działalności gospodarczej Zainteresowanego będącego stroną postępowania nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto tę nieruchomość. Oznacza to, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tej części nieruchomości (niewykorzystywanej w działalności gospodarczej) nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym;

• nieruchomości, tj. działki nr 1C, wyodrębnionej w wyniku podziału działki nr 1, działki nr 2 oraz działki nr 4, że planowane przez Zainteresowanych odpłatne zbycie tych nieruchomości, niewykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania), nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tych nieruchomości. Zatem, Zainteresowani nie będą zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy;

• nieruchomości, tj. działki nr X, że planowane przez Zainteresowanych odpłatne zbycie tej nieruchomości, nabytej w drodze zamiany w 2019 r., niewykorzystywanej w działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonka (Zainteresowanego będącego stroną postępowania), jeżeli zostanie dokonane przed upływem pięcioletniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej działki, tj. przed dniem 1 stycznia 2025 r., będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegało opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, stosownie do art. 30e ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanych w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej