Inluencer nie prowadzi działalności gospodarczej. Między Panem a Influencerami nie  występują także powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o  podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. Poz. 685 ze zm.), („ustawa o VAT”).

Podobnie, Pan i Influencerzy nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy z dnia 26  lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. Poz. 1128 ze  zm.), („ustawa o PIT”).

Pytania

1.Czy prawidłowe jest Pana stanowisko przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że  w  przypadku sprzedaży Cateringu po cenie promocyjnej 1 zł podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest kwota faktycznie płacona/należna Panu za ten Catering od  Influencerów, tj. cena promocyjna, uwzględniająca przyznane rabaty, pomniejszona o kwotę należnego podatku, również w przypadku gdy po uwzględnieniu rabatu cena ta  znacznie od­biega od ceny rynkowej tego Cateringu, w tym wynosi 1 zł netto plus VAT?

2.Czy prawidłowe jest Pana stanowisko przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, zgodnie z którym przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczo­nego z tytułu wydatków ponoszonych przez Pana w związku ze współpracą z Influencerami, w tym na  nabycie/wytworzenie Cateringu sprzedawanego Influencerom po cenach promocyjnych?

3.Czy prawidłowe jest Pana stanowisko przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że będzie Pan uprawniony do rozpoznania przychodu ze sprzedaży Cateringu Influencerom w ramach podjętej współpracy w wysokości ceny promocyjnej, tj.  w  wysokości 1 zł netto?

4.Czy prawidłowe jest Pana stanowisko przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że  uprawniony będzie Pan do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku PIT wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej tj. w wysokości 1 zł netto?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pyt. Nr 3 i 4), natomiast w zakresie podatku od towarów i  usług (pyt. 1 i 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, prawidłowe jest stanowisko przedstawione w stanie faktycznym wniosku, zgodnie z którym przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych przez Pana w związku ze współpracą z Influencerami, w tym na  nabycie/wytworzenie Cateringu sprzedawanego Influencerom po cenach promocyjnych.

Ustawa o PIT nie definiuje pojęcia „przychodu”. W art. 14 ustawy o PIT ustawodawca wskazał „za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i  usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.”

Z powyższego należy wywieść, że „przychodem” są wszelkie definitywne przysporzenia w  majątku podatnika, które powiększają ten majątek w sposób trwały. Katalog przysporzeń wymienionych w art. 14 ustawy o PIT ma charakter przykładowy, a wskazane w nim kategorie przychodów również muszą charakteryzować się definitywnością i trwałością. Dodatkowo, wymienione są w nim również takie okoliczności, które same w sobie przysporzenia majątkowego nie powodują, ale powodują przychód ze względu na to, że  stanowiły dla celów podatku PIT koszt uzyskania przychodów na wcześniejszym etapie (np. wartość należności umorzonych, przedawnionych lub odpisanych jako nieściągalne w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów). Jednocześnie art. 14 ust. 3 ustawy o PIT reguluje zamknięty katalog przysporzeń, które nie stanowią dla podatnika przychodu, pomimo że mogą mieć trwały i  definitywny charakter. Dopiero powiązanie tych dwóch regulacji pozwala na określenie, czy  dana kategoria jest przychodem, czy też nim nie jest.

W Pana ocenie, stosowanie przez Pana w określonych przypadkach sprzedaży produktu po  cenie promocyjnej lub symbolicznej stanowi właśnie zastosowanie uzasadnionej ekonomicznie bonifikaty. Nie jest przy tym istotne, że stosowana cena jest niższa niż cena rynkowa produktu, a nawet niższa od ceny wytworzenia. Pogląd ten jest powszechny w  praktyce organów podatkowych, jak i orzeczniczej. Potwierdza to przykładowo wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 lutego 2007 r. (sygn. akt I SA/Gd 580/06), który stwierdził: "Należy zauważyć, że w obrocie gospodarczym funkcjonują różnego rodzaje formy motywujące klientów do zakupu towarów i usług, m.in są nimi udzielane bonifikaty (rabaty) oraz przyznawane premie pieniężne (bonusy). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych używając określenia bonifikata nie zawiera definicji tego pojęcia. Stąd wobec braku definicji legalnej "bonifikaty" należy posłużyć się znaczeniem językowym tego pojęcia. Na gruncie języka polskiego określenie bonifikata oznacza zniżkę od ustalonej ceny towaru (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 1978 r., tom I) (...) W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym nie mamy do czynienia z kosztem (wydatkiem), a z sytuacją, w której wstępuje obniżenie ceny (bonifikata) w konkretnej transakcji sprzedaży leków. Jest to typowy przykład udzielenia bonifikaty zmniejszającej cenę towaru. Jak zasadnie zauważyły organy podatkowe takiej sytuacji bonifikaty pomniejszają obrót uzyskany ze sprzedaży. W myśl art. 12 ust. 3 zd.  1 (ustawy o CIT), za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Stąd prawidłowe jest stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej, zgodnie z którym, udzielane przez Spółkę bonifikaty (nazwane bonusem), pomniejszają należne przychody ze sprzedaży."

Podobnie wskazano w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2013 r. (nr: IPPB5/423-140/13-4/MW): „Jeżeli rabat jest udzielony w momencie sprzedaży towarów wówczas na  fakturze podatnik powinien zmniejszyć cenę sprzedaży i od razu w księgach podatkowych ująć przychód pomniejszony o kwotę udzielonego rabatu”.

W związku z tym uznaje Pan za prawidłowe postępowanie, zgodnie z którym jako przychód z  promocyjnej sprzedaży rozpozna jedynie cenę promocyjną lub symboliczną produktu, pomijając kwotę udzielonej bonifikaty. Ponadto, stosowanie upustów cenowych, szczególnie w ramach prowadzonych działań marketingowych, należy uznać za niewątpliwie uzasadnione ekonomicznie działanie podatnika. Celem działań marketingowych jest bowiem zwiększenie sprzedaży w przyszłości, poprzez przyzwyczajenie klienta do marki, wywołanie pozytywnych skojarzeń, itp.

Podsumowując, Pana zdaniem, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, powinien Pan rozpoznać przychód w wysokości ceny promocyjnej Cateringu wykazanej na fakturze dla Influencera, gdyż udzielony upust transakcyjny wpłynie na obniżenie przychodu.

Takie stanowisko w  zakresie określania przychodu przy tzw. sprzedaży za 1 zł zostało utrwalone w praktyce organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacjach indywidualnej (i) z dnia 26 września 2014 r. (nr: IPPB5/423-661/14-4/KS) oraz (ii) z dnia 30 grudnia 2014 r. (nr: IPPB5/423-1008/14-2/AS.

Tym samym, Pana zdaniem, prawidłowe jest stanowisko przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, zgodnie z którym przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z  tytułu wydatków ponoszonych przez Pana w związku ze sprzedażą Cateringu na rzecz Influencerów, w tym na nabycie/wytworzenie Cateringu sprzedawanego Influencerom po  cenach promocyjnych.

Pana zdaniem, prawidłowe jest stanowisko przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że  uprawniony Pan będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w  podatku PIT wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w  ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej tj. w wysokości 1 zł netto.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w  celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 [ustawy o PIT]”.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w podatku PIT wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do  powstania przychodu albo jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów w podatku PIT jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z  przychodami i racjonalności działania podmiotu.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z  prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu w  podatku PIT i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle powyższego, zgodnie ze zgodną wykładnią doktryny i orzecznictwa, należy wskazać, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1.został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2.jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3.pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4.poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub

5.może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

6.został właściwie udokumentowany,

7.nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o  PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z tym, kosztami uzyskania przychodu w podatku PIT będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w  tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia). Kosztem uzyskania przychodów w podatku PIT będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i  te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

W słowniku języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl /słowniki/) wyrażenie "zabezpieczyć" oznacza zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym lub uczynić bezpiecznym albo zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie. Natomiast pojęcie "zachować" oznacza m in. pozostać w posiadaniu czegoś.

Należy więc stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Pana na zakup/wytworzenie Cateringu sprzedanego następnie Influencerom w ramach prowadzonej strategii marketingowej za 1 zł netto stanowią koszty uzyskania przychodów w podatku PIT.

W Pana ocenie, działania przez Pana podejmowane w ramach sprzedaży Cateringu na rzecz Influencerów po cenie niższej nakierowane są na osiągnięcie przychodu w  przyszłości.

Jak zostało zauważone, proponowanie Influencerom produktów po cenie promocyjnej lub symbolicznej, jest powszechnie stosowaną strategią marketingową. Biorąc pod uwagę, że  celem prowadzenia działalności gospodarczej przez Pana jest uzyskanie korzyści ekonomicznej, a więc również i przychodu, należy uznać, że opisane działanie, dąży do  zwiększenia tego przychodu.

W związku z tym, pomimo, tego że Catering sprzedawany jest za cenę niższą, niż cena rynkowa (a nawet koszty produkcji), to w ogólnym rozrachunku, takie działanie jest dla Pana uzasadnione ekonomicznie i ma niewątpliwy związek z przychodem.

Powyższy związek przyczynowo-skutkowy między kosztami a zwiększeniem sprzedaży w  dłuższej perspektywie jest Pana zdaniem oczywisty i nie budzi wątpliwości. W   konsekwencji, może Pan uznać za koszty uzyskania przychodów w podatku PIT wszystkie wydatki poniesione na wytworzenie Cateringu sprzedawanego promocyjnie za 1 zł netto.

Tym samym, prawidłowe jest Pana stanowisko przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, że uprawniony Pan będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku PIT wydatków poniesionych w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej tj. w wysokości 1 zł netto.

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.):

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Z opisu wniosku wynika, że Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering). W związku z rosnącą konkurencją na rynku, podejmuje Pan liczne działania marketingowe w celu intensyfikacji wolumenu sprzedaży swoich produktów (cateringu dietetycznego lub diet sokowych). Elementem tych działań jest m.in. współpraca z influencerami, w ramach których Influencerzy otrzymują catering dietetyczny lub diety sokowe za 1 zł, a w zamian promują Pana w mediach społecznościowych, polecają znajomym, w przypadku trenerów personalnych rekomendują podopiecznym. Osoby „z rekomendacji” Influencera kupują od  Pana Catering już w cenach regularnych lub zsykantowane na parę procent. Promowanie produktów przez Influencerów w mediach społecznościowych stanowią zasadniczy instrument polityki marketingowej, ukierunkowany na pozyskanie nowych klientów, jak też zwiększenie wolumenu sprzedaży Pana produktów wśród osób, które już korzystają z Pana oferty handlowej lub utrzymania określonej pozycji na rynku. Zakłada Pan, że cele sprzedażowe i rezultaty będą możliwe do osiągnięcia w ramach podjętych działań polegających na współpracy z Influencerami, z tego względu takie Pana działania, w Pana ocenie, stanowią element Pana strategii marketingowej. Podejmowane przez Pana działania polegające na współpracy z Influencerami pozostają więc w bezpośrednim związku z  prowadzoną przez Pana działalnością i mają na celu zwiększenie przychodów osiąganych przez Pana. Dopełnienie przez Influencera warunków współpracy po cenie promocyjnej 1 zł każdorazowo potwierdza stosowna dokumentacja gromadzona przez Pana, w tym faktura sprzedażowa z kwotą netto 1 zł oraz właściwą stawką VAT.

Przepisy prawa podatkowego wskazują, że przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (a więc cena wyrażona w umowie sprzedaży). Podkreślić należy, że jak wynika z dalszych przepisów, cena powinna odpowiadać wartości rynkowej.

W związku z powyższym, jeżeli cena bez uzasadnionej przyczyny (brak wyraźnego związku ze  sprzedażą promocyjną), znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W sytuacji gdy towar jest sprzedawany za promocyjną cenę 1 zł netto, co do zasady mamy do czynienia z ceną odbiegającą od ceny rynkowej, a w konsekwencji z zaniżeniem przychodu.

Natomiast, należy zauważyć, że ma Pan prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by  działalność gospodarcza była dla Pana opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne rabaty cenowe, jeśli jest to w Pana uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Jednakże stosując rabaty cenowe i mając na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych zgodnie ze stanem faktycznym, powinien Pan ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust przysługuje. Należy przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i  prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

W świetle przywołanych powyżej przepisów prawa podatkowego oraz w odniesieniu do  przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wskazać należy, że w sytuacji dokonania przez Pana sprzedaży produktów (cateringu) w cenie promocyjnej w ramach sprzedaży promocyjnej, Pana przychodem stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie kwota należna z tytułu sprzedaży cateringu pomniejszona o  kwotę należnego podatku od towarów i usług, tj. kwota na poziomie 1 zł netto.

W tej części Pana stanowisko jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii kosztów uzyskania przychodów, wskazać należy, że są one uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że  kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z  prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z  uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z  obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika. Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Dokonując powyższej kwalifikacji podatnik winien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na  wszelkiego rodzaju produkty, sprzedawane za cenę rabatową 1 zł netto w ramach podjętej przez Pana współpracy z Influecerami w celu uatrakcyjnienia sprzedaży należy rozpatrywać na  gruncie ogólnych zasad sformułowanych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro sprzedaż promocyjna, o której mowa we wniosku, mająca na celu zwiększenie przychodów uzyskiwanych przez Pana prowadzona będzie w sposób zachęcający obecnych i  potencjalnych klientów do nabywania Pana produktów, co wpłynie na zwiększenie sprzedaży, to wydatki poniesione w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy po cenie promocyjnej w wysokości 1 zł netto, mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Sprzedaż za tzw. symboliczną złotówkę jest formą rabatu naturalnego, polegającego np.  na  dodaniu przez sprzedającego do sprzedawanej partii towaru, dodatkowego towaru po niższej cenie. Wyróżnikiem sprzedaży premiowej jest to, że następuje po dokonanej sprzedaży właściwej, nie wcześniej niż równocześnie z nabyciem, za które przysługuje „premia” (warunkującym prawo do premii).

Zgodnie z przepisami dotyczącymi wydatków w kosztach uzyskania przychodów, dany wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Wydatki na zakup towaru sprzedawanego następnie za symboliczną złotówkę mogą być kosztem podatkowym w pełnej wysokości. Nie stanowi tu przeszkody fakt, że następnie zakupiony towar jest odsprzedawany znacznie poniżej jego ceny zakupu. Jeżeli bowiem celem sprzedaży za złotówkę jest uzyskanie przychodu z działalności albo też zabezpieczenie istniejącego źródła przychodu, to spełniony jest warunek istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a prowadzoną działalnością.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że podejmowane przez Pana działania polegające na  współpracy z Influencerami pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Pana działalnością i mają na celu zwiększenie osiąganych przez Pana przychodów. Promowanie produktów przez Influencerów w mediach społecznościowych stanowią zasadniczy instrument polityki marketingowej, ukierunkowany na pozyskanie nowych klientów, jak też zwiększenie wolumenu sprzedaży Pana produktów lub utrzymania określonej pozycji na  rynku.

W świetle powyższego, w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że może Pan zaliczyć stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki poniesione w związku ze sprzedażą Influencerom Cateringu w ramach podjętej współpracy pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

W tej części Pana stanowisko również jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że zasadność zaliczenia ww. wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy  kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie  jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w  toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w   zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.) jest sam przepis prawa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na   platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).