Temat interpretacji

Opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 14 maja 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 17 lipca 2020 r. (data wpływu 17 lipca 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lipca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.378.2020.1.MG (data doręczenia 13 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu nieruchomości w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 10 lipca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.378.2020.1.MG (data doręczenia 13 lipca 2020 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 17 lipca 2020 r. (data wpływu 17 lipca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W 2019 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli dwa nieduże lokale mieszkalne, sfinansowane ze środków własnych i kredytu hipotecznego, stanowią one ich prywatny majątek. Począwszy od miesiąca czerwca 2019 roku jeden lokal wynajęli osobie fizycznej, na podstawie długoterminowej umowy najmu. W miesiącu lipcu 2019 roku drugi lokal również został wynajęty osobie fizycznej na podstawie długoterminowej umowy najmu. Ponadto Wnioskodawczyni i jej mąż są właścicielami domu jednorodzinnego mieszkalnego całorocznego położonego na wsi, który wybudowali kilkanaście lat temu z własnych prywatnych środków z przeznaczeniem na cele mieszkalne. W tym domu znajdują się prywatne rzeczy małżonków, m in. naczynia, garnki, ubrania, kosmetyki, książki itp. W tym roku pojawiło się zainteresowanie wynajęciem tego domu, małżonkowie przyjęli zaliczkę na pobyt w miesiącu lipcu 2020 roku. Małżonkowie chcieliby również ten dom wynajmować. Wynajmowane lokale są wykorzystywane przez najemców wyłącznie w celach mieszkalnych. Przychody z tego źródła najmu nie przekroczyły 100.000,00 zł. Wynajem tych nieruchomości jest (będzie) dla małżonków dodatkowym źródłem dochodów, głównym zaś źródłem utrzymania małżonków są dochody otrzymywane ze stosunków pracy wykonywanej w pełnym wymiarze godzin (pełen etat). Wszelkie podejmowane czynności związane z zagospodarowaniem mienia małżonków przeznaczonego na wynajem jak i jego rozporządzaniem, nie odbiegają od zwyczajowego wykonywania prawa własności i mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem. Małżonkowie informują jednocześnie, iż tak właśnie rozliczali się z Urzędem Skarbowym, tzn. złożyli oświadczenie o wyborze formy opodatkowania -ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych i począwszy od miesiąca lipca 2019 roku (podatek za czerwiec 2019) wpłacali na konto U.S. podatek w wysokości 8,5 % ryczałtu od przychodów z najmu. Podatek rozlicza Wnioskodawczyni. Przychód z wpłaconej w kwietniu 2020 r. zaliczki oraz przychód z najmu domu w m-cu lipcu 2020 roku również planują rozliczać w ten sam sposób, czyli płacąc ryczałt w wysokości 8,5%.

Pismem z dnia 17 lipca 2020 r. (data wpływu 17 lipca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lipca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.378.2020.1.MG Wnioskodawczyni doprecyzowała opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że występuje we wniosku jako osoba zainteresowana uzyskaniem interpretacji indywidualnej w swojej własnej sprawie. Nadmienia jednocześnie, że lokale i dom, które są przedmiotem zapytania stanowią współwłasność małżeńską. Lokale mieszkalne zostały nabyte z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, małżonkowie mają trzy córki, dwie z nich są już dorosłe i to z myślą o nich kupili te lokale, ale na razie córki jeszcze ich nie potrzebują. Kredyt został zaciągnięty na cel mieszkaniowy (zgodnie z umową kredytową). Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych na wynajem poza opisanymi we wniosku. Wnioskodawczyni nie ma zamiaru nabywać kolejnych nieruchomości z przeznaczeniem na wynajem. Informuje ponadto, że jedno z tych mieszkań aktualnie przygotowała do sprzedaży, więc wynajmuje tylko jedno z tych dwóch lokali mieszkalnych. Nie będą dokonywane żadne działania mające na celu przystosowanie opisanych we wniosku nieruchomości do potrzeb potencjalnych najemców. Wnioskodawczyni nie będzie korzystała z usług podmiotów w zakresie pośrednictwa lub też innych osób. We własnym zakresie będzie pozyskiwała potencjalnych najemców oraz realizowała zobowiązania wynikające z zawartych umów najmu. Wnioskodawczyni nie zapewnia i nie będzie zapewniała najemcom dodatkowych usług np. sprzątania, posiłki, zapewnienia ewentualnej ochrony nieruchomości itp. i nie pobiera ani nie będzie pobierała z tego tytułu dodatkowych opłat. Wnioskodawczyni nie wykonuje żadnych innych czynności i nie będzie wykonywała w zawiązku z realizacją najmu. Zawierane umowy najmu z potencjalnymi najemcami będą miały charakter okazjonalny i nieregularny. Nie będą realizowane w sposób zorganizowany i ciągły, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej a przedmiotowe nieruchomości nie stanowią składnika majątku żadnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym jak również i przyszłym, przychody osiągnięte z tytułu wynajmu nieruchomości mieszkalnych, Wnioskodawczyni może rozliczać jako tzw. najem prywatny, a tym samym opodatkowywać je ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9 ustawy. Stosownie do treści art. 9a ust.6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba, że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawa reguluje opodatkowanie ryczałtem niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze formy opodatkowania przychodów w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ustawy o ryczałcie, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. la, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2. W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a, ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5 % przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt wynosi 12,5% przychodów. Zdaniem Wnioskodawczyni przychody osiągane z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych stanowią przychody z najmu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym, mogą zostać opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. W taki właśnie sposób Wnioskodawczyni rozliczała opisany w części G najem, tzn. począwszy od miesiąca lipca 2019 r. (podatek za czerwiec 2019 r.) płaci 8,5 % stawkę podatku tj. ryczałtu ewidencjonowanego. W ocenie Wnioskodawczyni powyższy najem nie jest wykorzystywany w sposób określony w definicji wynikającej z art. 5 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności, czynności wynajmu tych lokali nie mają charakteru zorganizowanego. Jednocześnie uzyskiwanie zarobku z wynajmu jest wyłącznie wynikiem racjonalnego gospodarowania majątkiem prywatnym, a nie efektem zaplanowanej i odpowiednio zorganizowanej aktywności ukierunkowanej na powiększenie zysku i rozwijanie sposobów jego osiągnięcia. Według oceny Wnioskodawczyni najem ten jest prowadzony na niewielką skalę i nie ma zorganizowanego charakteru, w szczególności nie odbywa się w ramach żadnej wyodrębnionej struktury organizacyjnej czy też finansowej. Wnioskodawczyni nie podejmuje czynności dotyczących najmu w sposób usystematyzowany, zaplanowany. Nie podejmowała kroków w celu zarejestrowania działalności gospodarczej w tym zakresie, nie współpracowała z podmiotami profesjonalnymi w odniesieniu do wynajmu przedmiotowych nieruchomości, ani nie świadczyła dodatkowych usług w związku z najmem tych nieruchomości mieszkalnych. Samodzielnie szukała lokatorów do przedmiotowych nieruchomości w sposób właściwy dla osób prywatnych (głównie poprzez znajomych lub ogłoszenia prywatne).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisów wskazanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Katalog źródeł przychodów jest katalogiem rozłącznym. Oznacza to, że uzyskany przychód może zostać zakwalifikowany wyłącznie do jednej, enumeratywnie wskazanej w ustawie kategorii.

Stosownie do treści przywołanego artykułu (art. 5a pkt 6 cytowanej ustawy), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4&˗9.

Wskazana definicja legalna działalności gospodarczej pozwala na wyróżnienie kilku zasadniczych jej elementów, mianowicie: jest to działalność zarobkowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność nastawiona jest na osiągnięcie zysku, (dochodu), co odróżnia ją od działalności społecznej. Przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu.

Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Z kolei wykonywanie działalności w sposób ciągły, to prowadzenie jej w sposób stały, nieokazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy, istotny jest wyłącznie zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu (o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań).

Działanie we własnym imieniu oznacza natomiast, iż podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Podkreślić również należy, że przychodem z działalności gospodarczej są także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 omawianej ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie, w myśl art. 6 ust. 1a wskazanej ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika
w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 przywołanej ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) niniejszej ustawy stanowi natomiast, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Na mocy art. 12 ust. 13 ww. ustawy, w przypadku osiągania przez małżonków przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, kwota przychodów określona w ust. 1 pkt 3 lit. a), dotyczy łącznie obojga małżonków.

Przychody z najmu uzyskiwane przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, co do zasady podlegają odrębnemu opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy, osiągane przez osoby fizyczne przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Z art. 12 ust. 6 powyższej ustawy wynika, że zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego.

W świetle art. 12 ust. 8 cyt. ustawy, wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy, chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek dokonywania wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku - według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 powyższej ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Podsumowując powyższe rozważania podkreślić należy, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne według stawki 8,5% do kwoty 100 000 zł, a od nadwyżki ponad tę kwotę według stawki 12,5% przychodów mogą podlegać przychody z najmu, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z informacji zawartych we wniosku i uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli dwa nieduże lokale mieszkalne, sfinansowane z własnych środków i kredytu hipotecznego stanowiące majątek prywatny. Ponadto są z mężem właścicielami domu jednorodzinnego, który wybudowali z własnych środków z przeznaczeniem na cele mieszkalne. Lokale były wynajmowane od czerwca i lipca 2019 r. Jedno z tych mieszkań Wnioskodawczyni aktualnie przygotowała do sprzedaży, więc wynajmuje tylko jedno z tych dwóch lokali mieszkalnych. Małżeństwo planuje wynająć również dom. Lokale mieszkalne zostały nabyte z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Kredyt został zaciągnięty na cel mieszkaniowy (zgodnie z umową kredytową). Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych na wynajem poza opisanymi we wniosku. Wnioskodawczyni nie ma zamiaru nabywać kolejnych nieruchomości z przeznaczeniem na wynajem. Nie będą dokonywane żadne działania mające na celu przystosowanie opisanych we wniosku nieruchomości do potrzeb potencjalnych najemców. Wnioskodawczyni nie będzie korzystała z usług podmiotów w zakresie pośrednictwa lub też innych osób. We własnym zakresie będzie pozyskiwała potencjalnych najemców oraz realizowała zobowiązania wynikające z zawartych umów najmu. Wnioskodawczyni nie zapewnia i nie będzie zapewniała najemcom dodatkowych usług np. sprzątania, posiłki, zapewnienia ewentualnej ochrony nieruchomości itp. i nie pobiera ani nie będzie pobierała z tego tytułu dodatkowych opłat. Wnioskodawczyni nie wykonuje żadnych innych czynności i nie będzie wykonywała w zawiązku z realizacją najmu. Zawierane umowy najmu z potencjalnymi najemcami będą miały charakter okazjonalny i nieregularny. Nie będą realizowane w sposób zorganizowany i ciągły, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej a przedmiotowe nieruchomości nie stanowią składnika majątku żadnej działalności gospodarczej.

Niewątpliwie prowadzony najem będzie miał zarobkowy charakter, czyli nastawiony będzie na osiągnięcie zysku (dochodu) w postaci czynszu. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zakwalifikowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że jeżeli umowy najmu przedmiotowych nieruchomości nie będą realizowane w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody z najmu powyższych nieruchomości będą mogły zostać zaliczone do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. wyżej art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, według stawki przewidzianej w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, tj. 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej