Temat interpretacji

Możliwość złożenia wspólnego zeznania z małżonkiem

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2020 r. (data wpływu 17 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.) oraz z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu 18 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie możliwości wspólnego rozliczenia z małżonkiem jest prawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia z małżonkiem.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 11 maja 2020 r., wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 11 maja 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 maja 2020 r.), zaś w dniu 15 maja 2020 r. i w dniu18 maja 2020 r. wpłynęły uzupełnienia wniosku (nadane za pośrednictwem platformy ePUAP odpowiednio w dniu 15 maja 2020 r. i w dniu 18 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Wnioskodawczyni wskazała, że jest obywatelem Polski i posiadała w 2019 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; dalej: Ustawa PIT). Wnioskodawczyni posiadała i posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) i przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, tj. 244 dni. Okresy przebywania poza krajem to: 1 stycznia 2019 r. & 12 stycznia 2019 r., 16 lutego 2019 r. & 16 marca 2019 r., 21 kwietnia 2019 r. & 7 maja 2019 r., 19 czerwca 2019 r. & 26 sierpnia 2019 r. Wnioskodawczyni posiada ponadto wszystkie dobra majątkowe, tj. dom, samochód, wyposażenie, wyłącznie na terenie Rzeczypospolitej i wszystkie działania dotyczące interesów osobistych i gospodarczych podejmowała i podejmuje w kraju, poprzez pracę zarobkową/zatrudnienie na czas nieokreślony, prowadzenie gospodarstwa domowego wraz ze współmałżonkiem i dziećmi. W Polsce też utrzymuje stały kontakt z rodziną i środowiskiem znajomych. Ponadto Wnioskodawczyni była i jest aktywnym działaczem organizacji charytatywnych na rzecz osób niepełnosprawnych m.in. poprzez organizację koncertów charytatywnych na rzecz dzieci niepełnosprawnych przy stowarzyszeniu na rzecz dzieci i młodzieży. Posiadała Ona i posiada konta bankowe, lokaty, fundusze inwestycyjne, ubezpieczenia grupowe i indywidualne jedynie w bankach na terenie Rzeczypospolitej, wyłącznie z dochodów na terenie Polski.

Współmałżonek Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającego Jego miejsce zamieszkania w 2019 r. dla celów podatkowych. Posiadał On w 2019 r. i posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) i nie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Współmałżonek przebywał w Polsce od dnia 27 sierpnia 2019 r., tj. 127 dni roku podatkowego i nadal pozostaje przez cały czas na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Współmałżonek od momentu przeprowadzki do Polski, tj. od sierpnia 2019 r., posiada nadany numer PESEL, konto osobiste w banku, lokaty, mikrokonto do celów podatkowych, ubezpieczenie społeczne i indywidualne. W październiku 2019 r. podjął intensywny kurs nauki języka polskiego. Wspólnie z Wnioskodawczynią prowadzi gospodarstwo domowe, opłacając wspólnie rachunki za media, odprowadzając podatki za nieruchomość. Współmałżonek posiada wiele powiązań towarzyskich na terenie C. zarówno w pracy, jak i poza nią oraz aktywnie uczestniczy w życiu społecznym poprzez udział m.in. w wydarzeniach kulturalnych. Wspólnie z Wnioskodawczynią uczestniczy we wszystkich okazjonalnych spotkaniach rodzinnych, z rodzicami i rodzeństwem. We wrześniu 2019 r. podjął starania o pozyskanie pracy dla celów zarobkowych i uzyskał pozwolenie na pracę wydane przez Urząd Wojewódzki z dniem 1 grudnia 2019 r. do 30 listopada 2022 r., którą podjął z dniem 17 lutego 2020 r. zgodnie ze wskazaniami pracodawcy w Przedszkolu w .. Z dniem 29 sierpnia 2019 r. współmałżonek otrzymał wpis w paszporcie dotyczący złożenia wniosku o kartę pobytu. Współmałżonek przyjechał do Polski do Wnioskodawczyni, która jest jego żoną z zamiarem stałego pobytu w Polsce w .., który jest miejscem pobytu i zamieszkania obojga małżonków. W Polsce też małżonkowie organizowali pogrzeb ich zmarłego dziecka, uprzednio zarejestrowanego w USC w .. W miejscu zamieszkania, tj. w .., małżonek podejmuje również działania charytatywne na rzecz Stowarzyszenia dla dzieci wymagających specjalnych potrzeb edukacyjnych oraz wspomaga działania Przedszkola w .. na rzecz środowiska lokalnego. Ponadto nawiązał współpracę z fundacją aktywizującą dzieci, młodzież i dorosłych w działaniach artystycznych i kulturalnych na rzecz środowiska lokalnego. Tym samym Polska, miejsce pobytu współmałżonka stanowi dla niego centrum życiowej aktywności i działalności i z tą lokalizacją współmałżonek wiąże swoją przyszłość osobistą i zawodową. Współmałżonek od momentu przeprowadzki do Polski nie świadczy i nie będzie świadczył pracy ani prowadził działalności gospodarczej na terytorium Egiptu.

Wnioskodawczyni uzyskała w 2019 r. przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ze stosunku pracy na czas nieokreślony w pełnym wymiarze na stanowisku wychowawca w Zespole w .. (zatrudnienie od dnia 1 września 2005 r. do nadal dyrektor), ze stosunku pracy na stanowisku dyrektor ds. dydaktycznych w Przedszkolu w .. (zatrudnienie od dnia 1 grudnia 2018 r. do nadal), z umowy zlecenia na stanowisku wykładowca na Uniwersytecie w .. (umowy zlecenia od 2011 r. do nadal), dochód z zamknięcia konta w 2019 r.

Współmałżonek Wnioskodawczyni nie uzyskiwał w 2019 r. przychodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

Do Wnioskodawczyni i Jej męża nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.). Między Wnioskodawczynią i Jej mężem w 2019 r. istniała przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa małżeńska i małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim przez cały 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):
Czy małżonkowie uprawnieni są do wspólnego rozliczenia za rok 2019, w odniesieniu do przedstawionych faktów i interpretacji centrum interesów życiowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), w odniesieniu do przedstawionych faktów, zostały spełnione warunki do wspólnego rozliczenia się małżonków za 2019 r. zawartych w art. 6 ust. 2, 3, 3a pkt 2 Ustawy PIT. Wnioskodawczyni posiadała w 2019 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy PIT, posiadała również na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych i przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Współmałżonek Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającego jego miejsce zamieszkania w 2019 r. dla celów podatkowych, posiada natomiast pieczątkę w paszporcie stanowiącą dowód przebywania na terenie Polski, gdzie podjął pracę. Kwestię rezydencji podatkowej natomiast, reguluje art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne są rezydentami podatkowymi Polski (mają nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce) jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Z kolei za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski & w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT & uważa się osobę fizyczną, która spełnia jeden z następujących warunków: posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Użyty w przywołanej regulacji spójnik lub między ww. warunkami oznacza, że wystarczy spełnienie jednego z nich, by zostać uznanym za osobę mieszkającą w Polsce. Innymi słowy, osoba spełniająca jeden z powyższych warunków jest uznawana za rezydenta podatkowego Polski, zaś osoba, która nie spełnia żadnego z wymienionych wyżej warunków powinna być traktowana jako nierezydent. Polskie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia centrum interesów osobistych. Należy rozumieć przez nie wszelkie powiązania rodzinne, ognisko domowe, aktywność społeczną, towarzyską, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby, itp.

Z kolei, centrum interesów gospodarczych to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itd. Pod pojęciem centrum interesów gospodarczych należy zatem rozumieć & zgodnie również z doktryną międzynarodowego prawa podatkowego & terytorium tego państwa, z którym cudzoziemca łączą silniejsze więzy o charakterze ekonomicznym. Tym samym spełnienie jednej z przesłanek, daje podstawy do tego by uznać że dana osoba mieszka w Polsce i podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Tym samym Wnioskodawczyni uważa, że zostały spełnione w szerokim aspekcie przesłanki art. 3 ust. 1a pkt 1 Ustawy PIT. Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do przedstawionych faktów, w oparciu o wskazane przepisy Ustawy, współmałżonek od momentu przeprowadzki do Polski, tj. od dnia 27 sierpnia 2019 r., posiada centrum interesów gospodarczych i osobistych na terenie Rzeczypospolitej.

Współmałżonek posiadając rodzinę w Polsce, prowadząc wspólne gospodarstwo domowe, więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, aktywność społeczną na rzecz środowiska lokalnego, konto bankowe, lokaty, ubezpieczenie zdrowotne, społeczne grupowe i indywidualne umiejscowił ośrodek interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej, z którą wiąże przyszłość swoją i rodziny. Polska jest dla współmałżonka miejscem, w którym zarządza on swoim mieniem. Spełniając warunek dotyczący umiejscowienia ośrodka interesów życiowych, zdaniem Wnioskodawczyni, współmałżonek jest rezydentem podatkowym Polski.

Wnioskodawczyni natomiast uzyskała w 2019 r. przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Współmałżonek Wnioskodawczyni nie uzyskał w 2019 r. przychodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z uwagi na konieczność uzyskania pozwolenia które uzyskał z dniem 1 grudnia 2019 r. natomiast art. 6 ust. 3 Ustawy PIT wskazuje na możliwość rozliczenia współmałżonków, z których jeden z nich nie osiągnął dochodów w danym roku podatkowym. Do Wnioskodawczyni i współmałżonka nie mają również zastosowania przepisy art. 30c Ustawy PIT. Między Wnioskodawczynią i współmałżonkiem w 2019 r. istniała przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa małżeńska i małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim przez cały 2019 r., zgodnie z art. 6 pkt 2 Ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zostały spełnione wszystkie przesłanki w odniesieniu do przepisów Ustawy PIT, dające uprawnienia do wspólnego rozliczenia małżonków za 2019 r. Wnioskodawczyni biorąc pod uwagę przedstawione fakty i plany współmałżonka, jest przekonana, że centrum interesów współmałżonka było, jest i będzie nadal na terenie Rzeczypospolitej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a powołanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

W myśl art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e i art. 26h; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 cytowanej ustawy, zasada określona w art. 6 ust. 8 tej ustawy, nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, że art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania uzależniona jest jednak od spełnienia warunków wyraźnie wskazanych przez ustawodawcę w powyżej cytowanych przepisach.

Zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski i posiadała w 2019 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Posiadała i posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) i przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Współmałżonek Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej, potwierdzającego Jego miejsce zamieszkania w 2019 r. dla celów podatkowych. Posiadał On w 2019 r. i posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) i nie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Współmałżonek od momentu przeprowadzki do Polski, tj. od sierpnia 2019 r., posiada nadany numer PESEL, konto osobiste w banku, lokaty, mikrokonto do celów podatkowych, ubezpieczenie społeczne i indywidualne. Polska, miejsce pobytu współmałżonka stanowi dla niego centrum życiowej aktywności i działalności i z tą lokalizacją współmałżonek wiąże swoją przyszłość osobistą i zawodową. Współmałżonek od momentu przeprowadzki do Polski nie świadczy i nie będzie świadczył pracy ani prowadził działalności gospodarczej na terytorium Egiptu. Wnioskodawczyni uzyskała w 2019 r. przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze stosunku pracy. Współmałżonek Wnioskodawczyni nie uzyskiwał w 2019 r. przychodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Do Wnioskodawczyni i Jej męża nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Między Wnioskodawczynią i Jej mężem w 2019 r. istniała przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa małżeńska i małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim przez cały 2019 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że z uwagi na wskazane we wniosku miejsce zamieszkania w 2019 r. zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej małżonka na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodek interesów życiowych oraz istnienie między nimi przez cały rok podatkowy wspólności majątkowej małżeńskiej i pozostawanie w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy może być zastosowane łączne opodatkowanie dochodów małżonków za 2019 rok przewidziane w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej